Relaties Relaties

Relaties

Basje

Basje

07-09-2019 om 14:54

ten einde raad

Ben ik nou gek?
Het loopt niet tussen mijn man en mij. We hebben een pittige tijd achter de rug met onze puberdochter. Het gaat nu beter met haar en daardoor ook in ons gezin.
Echter tussen mijn man en mij botert het niet. Eigenlijk lopen we al jaren tegen dingen aan, hebben ook therapie gehad daarvoor. Echter de laatste tijd wordt het steeds erger.
Ik wil graag in gesprek over de financieën omdat daar het één en ander geregeld moet worden. Ik krijg geen gesprek met hem daarover. Daarop heb ik een voorstel op de mail gezet, hierover krijg ik geen reactie.
Als hij thuis komt geef ik aan ben ik doodmoe. Er speelde iets op de school van de kinderen en ik ben enigszins gefrustreerd over het feit dat we de financieeën nog steeds niet door gesproken hebben. Ik heb de hele week weinig slaap gehad, dus ik barst in huilen uit en vertel hem dat het niet loopt bij de jongste op school en dat ik baal dat hij niet reageert op mijn voorstel over de financieën. Ik krijg dan de reactie: O ja, je hebt weer kritiek, altijd kritiek op mij, je bent echt super kritisch en altijd boos.
Ik haak daarop af en ga naar boven. Manlief en kids kijken samen een film maar ik ben te moe en te verdrietig. Daarop komt manlief om 24.00 naar bed en geeft aan: jij bent altijd maar boos, de kinderen en ik vinden dat lastig. Iedereen heeft last van jouw boosheid. Ik ben heel verbaasd, want ik hoor verder van anderen (kinderen etc) nooit dat ik altijd maar boos ben. Hij wil een gesprek, maar ik lig al 2 uur in bed en ben veel te moe en te slaperig.
De volgende ochtend word ik al (zaterdagochtend) om 7.00 wakker omdat manlief per ongeluk zijn wekker gezet heeft. Aangezien ik de hele week om 6 uur ben opgestaan om zoonlief optijd op school te krijgen ben ik niet heel blij, want ik heb inmiddels een slaaptekort.
Ik geef daarom aan dat ik het jammer vind dat hij zijn wekker per abuis heeft gezet op 7.00 omdat ik nu klaarwakker ben. Man is vervolgens heel boos en geeft een 'preek van meer dan 5 minuten waarin hij zegt dat ik altijd het slachtoffer speel en dat ik altijd boos ben en dat ik hem ook wel eens wakker maak als ik naar het toilet ga en dat ik altijd zeur. Ik zeg maar niets terug, want als hij in zo'n bui is werkt toch niets.
In de loop van de dag krijg ik weer het verwijt: jij bent ook altijd zo boos.
Ik merk bij mezelf dat ik er een beetje klaar mee ben en ook dat ik erg cynisch wordt. De ene keer ben ik 'altijd zo boos' of 'altijd het slachtoffer', de andere keer ben ik 'altijd vreselijk rommelig' of 'altijd zo'n control freak.
Ik raak in de war en begin aan mezelf te twijfelen: ligt het aan mij, ben ik gewoon een zeurpiet geworden, zit ik inderdaad in de slachtofferrol? Ik wordt er gek van. Ik werk 3 dagen in de week, soms 4, de andere dagen doe ik het huishouden en 's avonds krijg ik regelmatig verwijten. Ik ben altijd nogal levenslustig en postief ingesteld, maar ik begin nu wanhopig te worden. Ik heb het gevoel of ik niet meer kan genieten. De huisarts en mijn man hebben bij elkaar in de klas gezeten, dus het voelt ook niet goed om daar mijn verhaal te gaan doen, ze kennen elkaar goed van vroeger.
We hebben in het verleden ook dergelijke periodes gehad. Meestal als ik dan echt instorte zag mijn man dat het niet goed met me ging en kwam er een gesprek en werd het opgelost, maar ik houd mijn stress en verdriet nu voor mezelf, en ben helaas een beetje cynisch geworden.
Herkent iemand een dergelijke situatie? Heeft iemand tips? Ik heb het gevoel dat ik vast zit en bij niemand terecht kan met mijn verhaal. Ik zou zo graag genieten van ons gezin, de kids worden zo snel groot, maar dit staat voortdurend in de weg.
Sorry voor het lange geklaag, ik moest even mijn hart luchten....

Slaapboost

Ik denk dat je jezelf eens een slaapboost moet opleggen; week lang om 21:00
of eerder naar bed! Je hoofd is te moe om na te denken daarom kan je zelfs kleine dingen (wekker) niet hebben.
Na die slaapwekkend, nog maar eens zien waar je (jullie) nog meer aan kunnen werken.
Vb financiën bespreken als iemand net uit werk thuis komt, is vragen om strijd.
Dat geldt ook voor puberzaken.
Als je niet zo moe bent, voel je dat beter aan omdat je dat zelf ook niet zou willen meemaken.

Zo even

Zo even

07-09-2019 om 16:20

Herkenning

Allereerst herkenning dat ik ook altijd de schuld krijg van alles.
Dat lees ik tenminste in jouw verhaal.

Verder, hoe oud zijn jullie kinderen?

Kan je bij hen checken of zij vinden dat jij altijd boos doet naar hen of 'in het algemeen' (maar het moet duidelijk zijn dat het er niet om gaat of je altijd boos doet naar je man, dat zou zomaar kunnen, en dat wil je van hen nu juist niet weten).

"Ik wil graag in gesprek over de financieën omdat daar het één en ander geregeld moet worden. Ik krijg geen gesprek met hem daarover. Daarop heb ik een voorstel op de mail gezet, hierover krijg ik geen reactie."
Herken ik ook. Ik stelde vaak vragen waar ik geen reactie op kreeg. Zowel mondeling lukt het dan niet. Dan maar per mail of app en duurde het ook vaak lang met regelmatig hem er nogmaals naar vragen.
Dit kan duiden op het feit dat hij de macht wil hebben, als hij dit gedrag (niet antwoorden op vragen), maar het kan natuurlijk ook in dit specifieke geval een gevoelig/moeilijk onderwerp zijn als jullie geldproblemen hebben bijv. (of hij weet iets over financiën waar jij niet van weet).

De vraag is dus: speelt het nu opeens, of is dit gedrag wat hij al langer vertoont?

"Ik raak in de war en begin aan mezelf te twijfelen: ligt het aan mij, ben ik gewoon een zeurpiet geworden, zit ik inderdaad in de slachtofferrol?"
Dit herken ik ook en is zorgwekkend. Dat je aan jezelf begint te twijfelen.
Dat is ook iets wat mijn man bij mij voor elkaar kreeg en heeft mijn hele zelfvertrouwen onderuit gehaald. Na een aantal jaar totaal gebrek aan zelfvertrouwen (bij hem in de buurt, voor de buitenwereld leek ik heel zelfverzekerd en zat ik eigenlijk ook veel beter in mijn vel) is dat met therapie een stuk verbeterd.

Mijn advies:
Zoek een andere huisarts. Essentieel dat je je huisarts vertrouwt.

Bespreek het met de huisarts en mogelijk kan je beginnen met gesprekken met de praktijkondersteuner. Ik heb daar gesprekken met gehad, was een heerlijk nuchtere vrouw en het was heel prettig als zij af en toe eerlijk zei: 'tjee, dat is ook niet aardig dat hij dat zegt' of 'klinkt wel alsof hij de koning is' of iets dergelijks. Dat helpt om alles weer wat in perspectief te zetten.

Misschien helpen die gesprekken je ook om het probleem wat je nu met je man hebt helder te krijgen en met hem te bespreken.

Ik zou als ik naar jouw man heel duidelijk aangeven wat voor rotgevoel je van allerlei opmerkingen van hem krijgt. Het is belangrijk om te kijken hoe hij dan reageert: boeit het hem niet of geeft hij meteen weer jou de schuld, of is hij toch bezorgd als jij serieus aangeeft dat het op deze manier voor jou niet meer te doen is.

Ik denk wel dat je de ernst van jouw rotgevoel goed duidelijk moet maken.

Heel veel sterkte ermee.

Zo even

Zo even

07-09-2019 om 16:25

Slapen

Advies van Flanagan is sowieso goed: bijslapen.
Kijken hoe je je dan voelt en of het beter gaat.

Maar belangrijkste vraag is: hoe lang gaat het al niet lekker?
Hoe lang ging het niet lekker vanwege/tijdens problemen met puberdochter?
En hoe lang gaat het sindsdien niet lekker?
En ging alles voor die tijd prima met jou, je man en tussen je man en jou?
Toen nooit dit soort problemen?

Basje

Basje

07-09-2019 om 16:40

toen ook

Toen het nog goed ging met puberdochter, wel lang geleden trouwens, hadden we onze ups en downs, sowieso is het slaapadvies wel een goed advies denk ik. Ik ben van een baan met altijd avonddiensten overgestapt naar een baan waarbij ik om 7 uur in de auto moet zitten. Daarbij zijn de puberkinderen altijd tot laat wakker en ben ik een slechte slaper. Maar een half uur eerder naar bed, dat moet toch lukken inderdaad, ik zal gewoon daar meer aandacht aan moeten gaan besteden.

Man is vreselijk gefrustreerd en geïrriteerd. Hij heeft het altijd lastig gevonden als ik dingen aangaf. Hij kan slecht tegen kritiek en ook niet tegen positief gebrachte feedback. Als ik echt instorten en huilbuien kreeg dan ging het wel een tijd beter. Dan was hij attent en ook zorgzamer. Hij doet ook meer in het huishouden sindsdien. Ik heb daarover geen klagen. Ik schaam me dan ook, dat ik me zo rot voel. Ik mis emapthie ben begrip voor het feit dat ik soms zo moe ben en dat alle regeldingen altijd op mij neer komen, waardoor ik me onder druk voel staan. Hij is degene die vraagt: o, staan we rood, hoe kan dat nou? O is mijn moeder jarig, heb je een cadeau gekocht? etc.
Ik vind dat niet erg. Maar daarbij krijg ik gewoon erg veel kritiek. Altijd jij-boodschappen. Of: ja, jij vind onze relatie vanaf het begin waardeloos dus als jij aangeeft iets niet leuk te vinden neem ik dat niet meer serieus. Ik heb ook serieus overwogen maar weg te gaan en op mezelf te gaan wonen. Alleen dochter is nét weer op de been en heeft ons meermalen gezegd: als jullie maar nooit uit elkaar gaan, want dat zou ik er nou echt nooit bij kunnen hebben.

Ik mag niet klagen en niet zeuren, maar ik zou gewoon zo graag een keer een weer eens van een dag zonder ruzie en stress willen genieten.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

07-09-2019 om 16:56

Hand in eigen boezem

Ben je beperkt belastbaar, bovengemiddeld huilerig en van nature een mopperaar?

zebra

zebra

07-09-2019 om 17:00

eerst uitrusten

door voldoende te slapen, lijkt me. En als je zelf wat beter in je vel zit, dan misschien de financiën aankaarten? Is dat ook echt nodig trouwens? Hier ben ik degene die alles regelt op dat gebied omdat dat beter uitkomt.

Zo even

Zo even

07-09-2019 om 17:08

Phryne

TO schreef: "Ik ben altijd nogal levenslustig en postief ingesteld,"

Dus niet van nature een mopperaar en klinkt ook niet als van nature huilerig en beperkt belastbaar.

TO, dit herkende ik trouwens ook bij mezelf in de tijd dat mijn zelfvertrouwen onderuit gehaald werd door aldoor kritiek en ander vervelend gedrag van mijn man.
Ik ben nl van nature net als jij.

Plukme

Plukme

07-09-2019 om 17:43

Zo even

"Zo even
Phryne
TO schreef: "Ik ben altijd nogal levenslustig en postief ingesteld,"

Dus niet van nature een mopperaar en klinkt ook niet als van nature huilerig en beperkt belastbaar."

Mensen zien het vaker anders van zichzelf. Een vriendin van mij vindt zichzelf een clown, ze heeft alleen geen gevoel voor humor. Wel is ze erg aanwezig en druk.
Een ander vindt zichzelf vrolijk, sterk en nooit klagend. Dat is ze verre van.
Al met al kan het best zijn dat vrolijkheid er is als er niets mis is en dat sinds het gerommel begon, ook TS is verandert in een negatiever iemand. Ze uit zich een beetje klagerig.

Ik zie 2 mensen die elkaar een beetje de schuld geven en niet zo sterk zijn in praten. Hoe hij naar jou communiceert is absurd, maar jouw verzoeken komen ook niet bepaald aangepast of inlevend over. En dan ben ik nog iemand die jou niet kent en ik voel de trekkende en zuigende werking.

Is er geen manier om met een andere therapie/coach nader tot elkaar te komen? En tot die tijd alleen over koetjes en kalfjes te praten op een heel neutrale en niet prikkende manier?

Je hebt een paar keuzes:
- niks doen en niet meer zeuren
- weggaan
- oplossingen zoeken om weer een team en jezelf te worden.

Basje

Basje

07-09-2019 om 18:46

beperkt belastbaar

Phryne Phisher haha ik schiet hier helemaal in de lach . Bedankt, helpt me even uit de situatie te kijken.
Ik denk niet dat ik bovengemiddeld huilerig ben en ook niet van nature een mopperaar ben. Ik kan ook de humor van dingen inzien en als er, bijvoorbeeld op het werk, een project totaal in het water valt of tijdens vakantie het de hele dag regent ben ik denk ik wel degene die een grapje maakt en probeert een postieve draai er aan te geven. Je post stemt me wel tot nadenken (waarvoor dank) Ik moet aan die snickers reclame denken, waarin iemand zich enorm aanstelt en dan tot rede komt. Misschien is het door het slaapgebrek dat ik zo negatief naar alles kijk. Dat mijn partner niet de meest empathische persoon is, vooral in stress situaties, wist ik natuurlijk van tevoren. Alleen blijkbaar ben ik door verschuiving van het ritme nu zo moe dat ik het veel te donker in zie...

@Zo Even: ik herken wat je zegt: de manier van kritiek geven haalt mijn zelfvertrouwen weg, dat is blijkbaar iets dat onbewust gebeurt, waardoor ik steeds meer als slachtoffer ga reageren. Misschien moet ik gewoon een hardere huid kweken hiertegen. Scheelt ook dat ik even niemand had om dit mee te delen (familie aan de andere kant van het land) en dan draai je een beetje in een kringetje rond (ik dan voor mijn gevoel)

Ik heb nav dit draadje net een gesprek geprobeerd met mijn man. Na wat defensief gedrag toch enigszins een begripvolle reactie wederzijds kunnen opbrengen.
We hebben afgesproken om wat vaker weer eens samen dingen te gaan ondernemen, omdat we na alle stress met zwaar depressieve puberdochter onszelf daar geen tijd meer voor gegund hebben.
Misschien als we vaker ook weer eens iets leuks samen gaan doen, dat het dan de gehele communicatie verbeterd.

Bedankt voor jullie reacties. Relativerend!

Biebel

Biebel

07-09-2019 om 18:59

Even onaardig

Als ik mijn ogen dichtdoe, heb ik maatje 38. Pas als ik in een spiegel kijk of met een meetlint aan de gang ga weet ik weer dat het echt een erg andere maat is.

Ofwel; het is best lastig om kritisch naar je eigen gedrag te kijken. Eerlijk gezegd; een hele avond in bed, huilend, past niet bij iemand die van nature positief en optimistisch is.

Nou is dat wellicht niet gek. Er is veel gebeurd, je hebt het erg druk en jullie zijn elkaar kwijt geraakt. De tip van meer slapen is niet gek. Probeer daarnaast de rust in jezelf te vinden. Niet door niets te doen, maar door als je iets doet voor jezelf, je dan ook daar op te focussen. Dus niet bezig zijn met wat er nog moet, maar voor jezelf zorgen.

En als je dan bijgeslapen bent, klinkt het alsof jullie gebaat zijn bij therapie oid, die jullie helpt om elkaar weer te begrijpen. Om samen een manier te verzinnen om dingen te bespreken, want mailen en dan meteen na je werk erover bevraagd worden is blijkbaar niet de juiste manier. Waarmee het ook baat heeft voor je man, want dan helpt hij je om niet meer zo boos te doen.

Koe bij de horens

Wat fijn dat de situatie zo vlug al zulke grote mooie sprongen laat zien.
Het toont moed om direct de koe bij de horens te pakken.
Complimenten.

Basje

Basje

07-09-2019 om 19:16

Biebel

Bedankt voor je reactie. Ik ben niet een hele avond huilend op bed gaan liggen. Misschien wekte ik die indruk. Ik ben wel droevig naar boven gegaan. Was zo moe dat ik na een tijdje insufte en half in slaap viel. Niet de meest volwassen reactie wellicht, maar ik was zo moe en merkte dat we in een kringetje aan het ronddraaien waren. Het is voor mij best een ding om gewoon echt rust te nemen en dat niet bezig te zijn met wat er nogmoet gebeuren (als er nog een vaat op het aanrecht staat of was in de machine ligt oid).
Toen we net een gesprek hadden zijn mijn man ook dat daar wel een probleem ligt: dat ik me altijd te verantwoordelijk voel en dan nooit stop met alles wat er nog moet gedaan worden. Dan ga ik hem mailen over de rekeningen die betaalt moeten worden en die niet vergeten moeten worden, idd een beetje overdreven, maar ik ben dan zo op stoom en kan soort van niet meer stoppen. Klinkt misschien heel raar.... Mijn moeder had dit ook, dan was ze eenmaal bezig en ging ze door tot 23.00 en lag dan 's nachts met hoofdpijn in bed...

Basje

Basje

07-09-2019 om 19:17

spelfouten

sorry voor de spel- en typfouten.... ik zie ze, nu ik al op verzenden geklikt heb ...

Basje

Ergens schrijf je dat je man tegen jou zegt dat jij de relatie vanaf het begin niet zag zitten. Waarom zegt hij dat?

Basje

Basje

07-09-2019 om 20:32

Thera

Omdat hij in het begin wel eens over mijn grenzen ging. Ik heb toen een aantal keer gezegd: als je dit doet dan ga ik bij je weg. Volgens hem heb ik dat te vaak gezegd en hem daarmee geen eerlijke kans gegeven... Er zijn dus wel meer misverstanden onder ons. Het was ook een heftige periode van jaren waarin het heel slecht ging met onze dochter, wat ook een wissel op ons gezin trok..
Hier moeten we uit zien te gaan komen,wat we allebei ook graag willen. Maar ik merk dat we ook toe zijn aan wat rust, misschien dat dit ook wel spanning zal wegnemen.

Basje

Ik heb het even opgezocht, je schreef:
"jij vind onze relatie vanaf het begin waardeloos dus als jij aangeeft iets niet leuk te vinden neem ik dat niet meer serieus"

Dus, jij zei dat je de raltie wilde stoppen als hij over je grenzen bleef gaan. En hij maakt ervan dat je de relatie waardeloos vond.
Hij mag daarvan van ziczelf ook dan de conclusie uit trekken dat je recht nu verspeelt hebt bij hem om zelfs ook maar aan te geven dat je iets niet leuk vindt.

Klopt dit? En snap je dat ik het vind rammelen?

Sorry

mijn zinnen rammelen een beetje.

Plukme

Plukme

07-09-2019 om 22:33

Fijn

Dan zit en kan er meer dan je soms denkt. Communiceren blijft het belangrijkst. Succes

Pennestreek

Pennestreek

07-09-2019 om 22:41

Zelfhulpboeken

Basje, er zijn heel veel boeken die je zou kunnen lezen die je kunnen helpen. Ik heb zelf veel gehad aan Houd me vast van dr. Sue Johnson. Gewoon bezig zijn met je relatie, en daarbij verschillende invalshoeken gebruiken, kan al heel verhelderend zijn. En als de therapie die jullie al gevolgd hebben toen werkte, probeer wat je daar geleerd hebt weer eens op te pakken.
Maar slaapgebrek is fnuikend voor je humeur en je beoordelingsvermogen, dus pak dat in ieder geval eerst of ook aan. En probeer je man erin mee te krijgen. Vraag hem of hij mee wil doen om jullie relatie weer een boost te geven. Vraag hem wat jij kunt doen om een positief effect te bewerkstelligen. En probeer daar ook echt aan te werken, zo voelt hij zich gehoord en zal hij wellicht eerder geneigd zijn de boel ook positief te benaderen. Ik bedoel dus niet dat jij je aan hem aan moet passen, maar dat je hem kunt laten zien dat je het echt graag goed wilt hebben met hem en dat je ook bereid bent er energie in te steken en naar jezelf en je eigen aandeel te kijken.

Half uurtje eerder naar bed?

Een half uurtje eerder naar bed is best wat weinig om te spreken van een slaapkuur.
Ik had zelf een slaapboost van anderhalf tot twee uur per avond in gedachten. Ga gewoon eerder dan je puber naar bed. Je bent bezig jezelf uit die vermoeidheid te trekken, zoals een zieke ook veel moet slapen om weer te herstellen. Laat je je niet weerhouden door wat je man of dochter er mogelijk van zou vinden.

In de tijd dat ik minder sliep wegens gesnurk, was ik stil van de ingehouden frustratie en vermoeidheid. Toen besloot ik oordoppen te laten aanmeten. Het is vreemd maar met oordoppen slaap ik nu zo diep dat ik ze gevoelsmatig mis, als ik ze vergeet in te doen. ( net als je wegrijdt zonder autogordel om).
Ik ben ‘s ochtends ook uitgerust en kan dingen beter relativeren. Dat werkt voor mij als een verlichting.

Dus oordoppen en een echte slaapkuur, is mijn advies. Dat is het begin van meer stil staan bij zelf en de draadjes van controle houden leren loslaten

Kleinheidje

`De huisarts en mijn man hebben bij elkaar in de klas gezeten, dus het voelt ook niet goed om daar mijn verhaal te gaan doen, ze kennen elkaar goed van vroeger.` Ik zou zeggen hoogste tijd om een andere huisarts te zoeken. Ik vind vertrouwen in een huisarts kunnen hebben wel noodzakelijk.

Veer

Veer

08-09-2019 om 09:11

Gratis medidatie app van de VGZ

Zou ook fijn kunnen zijn. Ik maak nooit een oefening af, ik val altijd relaxed in slaap, ook bij spanning en stress.

Basje

Basje

10-09-2019 om 08:56

relatietherapie?

Bedankt allemaal voor alle reacties. Ik kon er echt wat mee.
We hadden één en ander uitgepraat, maar vandaag kwam er weer allerlei frustratie omhoog bij manlief. We hebben twee adhd kids. Het is dus wel eens rommelig. Volgens hem ligt dat allemaal aan mij. Ik denk inderdaad dat het tijd is voor relatiecoaching weer. Hoewel de vorige keer ons niet echt verder hielp.
Toen hebben we zelf een beetje gegoogled. Heeft iemand een idee hoe je aan goede relatie therapie komt? Gaat dat via de huisarts? Er zijn zoveel soorten therapeuten. Iemand tips? Hoe kom je bij een goede professional terecht?

Pennestreek

Pennestreek

10-09-2019 om 09:36

Via de huisarts kan inderdaad

Of de praktijkondersteuner. Die hebben als het goed is een goed beeld van de beschikbare hulpverlening in de omgeving.
Wij hebben dus EFT gedaan. Op basis van positieve ervaringen die ik hier hoorde. Ik heb toen het boek besteld, en daar vooral zelf, maar later ook met man in gelezen. En ik had het gevoel dat deze therapie bij ons zou kunnen passen. Toen heb ik me online ingelezen in de verschillende niveaus bij de therapeuten en besloten dat we wel een zwaargewicht nodig hadden (de crisis waar we uit moesten zien te komen was echt wel een hele flinke). Toen heb ik via de eft-site gezocht naar gecertificeerde therapeuten bij ons in de buurt, dat waren er 3. Met alle drie hebben we een kennismakingsgesprek gehad, en op basis daarvan hebben we er samen 1 uitgekozen. Dat bleek inderdaad een prima keuze, ze heeft echt het verschil gemaakt voor ons.

Maar het is allemaal heel persoonlijk en natuurlijk ook nog eens afhankelijk van waar je woont.

Ik vind trouwens dat hij alle 'schuld' bij jou legt wel een punt. Alsof jij persoonlijk en alleen verantwoordelijk bent voor de adhd. Dat is natuurlijk nonsens. Je man moet ook wel bereid zijn naar zichzelf en zijn eigen aandeel te kijken. Maar een goede therapeut kan daarbij wel helpen. Eerst maar eens kijken of hij ook coaching wil.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.