Relaties Relaties

Relaties

lisbeth

lisbeth

27-09-2019 om 08:43

Moet ik boos zijn?

Recent is uitgekomen dat man flink de fout in is gegaan afgelopen jaren. Meerdere keren.
Ik ben verdrietig, gekwetst maar niet boos. Tenminste niet met servies smijten boos.
Man heeft hulp gezocht, krijgt therapie. Ik ga hem niet vergeven maar ik ben ook niet boos. Vanwege omstandigheden wonen we nu als ‘vrienden’ samen. En op zich werkt dit.
We gaan samen sporten, we gaan wandelen, samen de stad in maar slapen niet samen. En dit werkt voor nu. Maar mijn omgeving vind dit maar raar. Ik moet toch boos zijn. En nu vind ik mezelf raar.
Nu ben ik van mezelf uit geen haatdragend persoon, verspilde energie vind ik het maar toch twijfel ik aan mezelf


Baby-Lon

Baby-Lon

27-09-2019 om 09:12

Kwalijk nemen?

Mij valt op dat je zegt “ik ga hem niet vergeven, maar ik ben ook niet boos“. In mijn ogen geeft het woord vergeven wel aan dat je het hem op zijn minst kwalijk neemt. Dus dat is wel meer/anders dan alleen verdriet hebben en geeft ook een zeker ongenoegen aan die richting boosheid zou kunnen gaan.

Hoe ben jij normaal boos? Wel met felle gevoelens en uitingen? Of ben jij eigenlijk altijd vrij vlak in je emotie?

Er bestaan allerlei vormen van boosheid natuurlijk, en ik zou zelf boosheid niet meteen associëren/identificeren met “gooien met servies”, dat is wel wat extreem. Men kan flink boos zijn en dat vooral als verkilling voelen/tonen, bijvoorbeeld. Is dat bij jou aan de orde?

lisbeth

lisbeth

27-09-2019 om 09:17

Baby-lon

Ja ik neem het hem kwalijk, hij heeft mij meer pijn gedaan dan ooit iemand anders heeft gedaan.
Maar ik ben niet boos. Ik vind het lastig uit te leggen.
Normaal als ik boos ben dan wordt ik stil. Maar dat is nu ook niet zo. We praten, lachen samen.
Je kunt toch iemand iets niet vergeven zonder echt boos te zijn?

Nog niet aan toe

Misschien ben je er nog niet aan toe om boos te zijn. Dat kost energie die je nu hard nodig hebt om deze nieuwe situatie te managen. Komt wel als je er aan toe bent. Of niet, het is tenslotte niet verplicht om boos te worden.

skik

Niki73

Niki73

27-09-2019 om 09:48

Boos komt meestal later

Wacht maar af.

Ik raad je aan hem (op termijn, nu zeker nog niet) wel te vergeven. Doe je dat niet, dan ben jij degene die ermee blijft rondlopen. Er lopen al te veel zure mensen op deze aarde rond. Als je hem vergeeft, verlos je jezelf.

Maar nu nog niet, je moet eerst door de pijn, boosheid en het verdriet heen.

Olivia

Olivia

27-09-2019 om 09:48

herkenning

Ik herken dit wel, ik kan om bepaalde dingen best wel eens boos worden. Als iets niet lukt bijvoorbeeld, dan word ik boos. Of als de kinderen vervelend doen, dan kan ik ze echt boos wegsturen naar hun kamer. Maar het zijn bij mij vaak hele korte uitspattingen, lang boos zijn kan ik niet echt. Ik wil graag gezelligheid en harmonie. Dus praat dingen graag snel uit en dan weer door tot de orde van de dag en graag weer normaal doen iedereen.
Ik heb therapie gehad en daar kwam de therapeute er wel achter dat ik niet goed bij mijn gevoel kan komen, ze stelde dan vragen waar ik bijna van dichtsloeg, dan moest ik heel lang nadenken over het antwoord, in een normale gesprekssituatie wacht de ander nooit zo lang af, maar de therapeute wel, was wel heel verhelderend, mijn verstand en gevoel zitten dus ver van elkaar af, maar zie dat maar eens te veranderen. Ik reageer nog altijd vaker met mijn verstand dan met mijn gevoel, je zegt dan al letterlijk 'ik denk'...in plaats van 'ik voel (me)'... probeer maar eens uit.
Maar wat jij zegt van verspilde energie, dat zou ik zelf gezegd kunnen hebben. Maar toch is boos worden een emotie die ons als mens gegeven is, nu alleen nog leren te gebruiken, het moet toch ergens goed voor zijn

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-09-2019 om 09:56

Boos

Hmm, boos word ik volgens mij ook alleen in gevallen waar mij acuut onrecht wordt aangedaan. Het is geen persisterende emotie. Mijn ex heeft mij ook pijn gedaan (niet vreemdgaan, wel geweld) ik ben wel eens kort boos geweest. Het is niet mijn favoriete persoon maar ik kan best met hem praten en lachen.
Het komt dus niet heel vreemd op me over. Je bent niet boos, maar vindt hem wel een l*l.

Paddington

Paddington

27-09-2019 om 09:59

Vergeven en vergeten

Vergeven van iemand doe je voor jezelf. Het is een manier van loslaten van de pijn die de ander jou heeft gedaan. Dat is anders dat het vergeten. Als iemand iets wil vergeten dan wil je eigenlijk doen alsof het niet gebeurd is.

In jou geval zou ik ook aanraden om het te vergeven. Hij heeft je pijn gedaan, dat geef jezelf aan. Als je hem vergeet kun je gaan zorgen dat jij kunt gaan helen.

Dat jij niet boos bent kan in mijn ogen heel veel redenen hebben. Ik ben ook niet boos op mijn ex-partner dat hij vreemd is gegaan. Ik ben wel boos over de manier waarop hij mij daarna als oud-vuil aan de kant heeft gegooid. Dat laatste heb jij niet.

Kijk verder naar wat jij nodig hebt, als jij geen boosheid nodig hebt, dan is dat prima. Elk mens is immers anders.

Bij een scheiding ga je een periode van rouw in. Daar is boosheid een onderdeel van. Je moet namelijk afscheid nemen van een toekomst beeld. Misschien hoef jij daar geen afscheid van te nemen. Als jullie op deze manier gelukkig zijn samen, dan is dat prima. Een vraag die jij jezelf wel zou kunnen stellen is wat gebeurt er als een van jullie verliefd wordt en met dat persoon wil samen gaan wonen?

Lanza

Lanza

27-09-2019 om 13:12

Wat is de reden

dat jullie niet uit elkaar gaan? Dit klinkt als een vriendschap, niet als liefde. Heb je ooit wel echt iets voor hem gevoeld? Het klinkt alsof de gevoelens die je voor hem had niet zo diep gingen.

Maro

Maro

27-09-2019 om 13:59

verdriet

Ik heb ook veel verdriet bij bedrog en verraad door een partner. Ik kan dan zelfs doorgaan met die ander op de gebruikelijke manier maar toch verdriet blijven hebben. Maar ik weet: mijn verdriet is kwaadheid die naar binnen keert.

Wel eens van deze gehoord?: Als een man kwaad is, huilt het kleine jongetje in hem, als een vrouw huilt, is het kleine meisje in haar kwaad.

Zo werkt het voor mij althans. Misschien eens kijken hoe jouw geschiedenis is voor wat betreft kwaadheid? Mocht je kwaad zijn als kind en in latere relaties?

Boosheid

Er is een mooie uitspraak van Renate Dorrestijn in Perpetuum mobile. De ik-erpsoon gaat tekeer tegen mannen en de buurvrouw vraagt waarom ze daar niet mee ophoudt. De ik-persoon zegt dan: ik denk nog dat ze kunnen veranderen.
Boosheid heeft volgens mij vooral zin en nut als je denkt dat er nog iets kan veranderen.
In jouw situatie is er al iets veranderd: hij heeft inzicht gekregen en is in therapie gegaan.
Ik kan me voorstellen dat je nu eigenlijk in een soort 'wacht'stand verkeert: verandert hij echt, maakt hij zijn beloftes waar, spant hij zich echt in om het verleden achter zich te laten? Zo ja, dan wil je wellicht weer kijken of er een toekomst voor jullie samen is. Zo nee, dan denk ik dat je alsnog heel erg boos wordt.
Dus mensen die ernaar vragen kun je dat wellicht zeggen: ik zit in de wachtstand: kan hij het verleden achter zich laten, dan wil ik dat ook graag achter me laten en kijken of we samen nog een toekomst hebben.
Overigens reageren mensen vaak vanuit hun onderbuik: als iemand dat zou doen, dan (hoogste boom etc.),. Totdat het hun eigen kind is. en iedereen is wel iemands eigen kind.

Tsjor

lisbeth

Een verklaring waarom je niet echt boos bent, zou kunnen gezocht worden in de richting van wat Lanza zegt een beetje hogerop.

Verder, hij is meerdere keren in de fout gegaan, en zal dat nu niet meer doen, of wat ?

mirreke

mirreke

27-09-2019 om 15:43

Welnee, het klinkt als wat tsjor zegt

Mooie inzichten tsjor.

Lisbeth,
Ik vind niet dat je boos hoeft te zijn. En ik vind het ook mooi hoe jullie nu bezig zijn.
Het lijkt een beetje op een wachtstand waarin je bezig bentom pas op de plaats te maken, om je emoties te analyseren, om je relatie te herbezien. Je hoeft ook helemaal niet op dramatische wijze energie aan woede te verspillen (ik heb hetzelfde gevoel bij boosheid als jij). Bovendien vertroebelt het zoveel.

lisbeth

lisbeth

27-09-2019 om 16:58

Reactie

Ja ik hield en hou misschien zelfs nog van hem. Heb tranen met tuiten gehuild. Ben kilo’s afgevallen en heb paniekaanvallen gehad. Heb die trouwens soms nog.

We blijven voor nu bij elkaar vanuit praktische overwegingen. De kinderen, steun aan elkaar op verschillende gebieden, maar ook financiën

Ik wil het niet als een wachtstand zien want dat zou betekenen dat ik op hem wacht mbt dr beslissing over onze relatie. Dat wil ik niet
Ik wil niet afhankelijk van hem zijn, tenminste niet of onze relatie gecontinueerd wordt of niet.
Ik ben soms wel boos maar dan gaat dat om concrete dingen. Dat hij iets niet begrijpt, of iets niet doet. Maar niet over de hele situatie. Ik zie hem ook pijn hebben. Hij is wel de oorzaak en dat vergeet ik ook niet maar toch zie ik hem pijn hebben.

lisbeth

lisbeth

27-09-2019 om 17:00

Mirreke

Emoties analyseren is het wel. Ik wil een beslissing met mijn volle bewustzijn nemen. Niet in verdiet woede of een andere emotie. Het blijft 25 jaar relatie wat we weggooien dan. Ik wil zien hoe ik er over een jaar over denk. Ben ik dan wel boos? Ben ik dan verdrietig? Of kan ik het achter me laten.

Lanza

Lanza

27-09-2019 om 17:08

Dat jullie

nu als vrienden samenwonen, betekent dit ook dat hij nog altijd andere vrouwen ernaast heeft? Mag hij die bij jullie thuis ontvangen? Hoe gaat dat zijn voor de kinderen? Word het niet een ontzettende verwarrende situatie voor hen als papa en mama in een huis blijven wonen, terwijl papa ook nog andere vriendinnetjes heeft?

Hoe zie jij dit voor jezelf voor je? Is dit wat je wil, in een soort half/ half toestand blijven hangen? Heb je zelf geen behoefte aan een echte relatie ipv een 'vriendschap' met iemand die eigenlijk al heeft bewezen niet te vertrouwen te zijn?

lisbeth

lisbeth

27-09-2019 om 17:24

Lanza

Nee, absoluut geen andere vrouwen. We zijn nog steeds getrouwd en er is nog geen 100% definitieve beslissing genomen. Zowel vanuit hem niet als vanuit mij niet. Wanneer ik klaar ben om die beslissing te nemen, geen idee. Tot die tijd geen andere partners.

Ik heb geen behoefte aan een nieuwe partner. Iedereen beweert dat dat wel komt. Ik zou het niet weten maar op dit moment hoeft het van mij niet. Mijn man was de liefde van mijn leven en iemand anders zou ik niet willen

Saar

Saar

27-09-2019 om 17:29

Kan vanalles zijn

Kan zijn dat je verdriet je andere gevoelens overschaduwd. Of angst, angst hem te verliezen of het leven dat je met hem had/hebt.
Of boosheid is gewoon niet aan de orde, niet efficiënt in jullie situatie. Kan zijn dat je super efficiënt met je gevoelens omgaat.
Je wil nog vanalles met hem delen en boosheid zit daarbij nogal in de weg.

Overigens ben ik zelf ook ooit flink bedrogen en meteen ook verlaten. Geen kinderen gelukkig, ik ging wel kapot van verdriet.
Toch kan ik me niet herinneren daar ooit echt boos over te zijn geweest.

Heeft ook wel te maken met manieren waarop je emoties toont en verwerkt. Doe je dat meer naar buiten toe gericht dan zie je eerder boosheid. Richt je je meer naar binnen toe dan is er vaak meer angst en verdriet.

@Emma

@Emma

27-09-2019 om 18:48

Boosheid

Boosheid is vaak een verschijningsvorm van een veel dieper liggende emotie: verdriet of angst. Dat is niet altijd zo. Het hoort vaak bij een rouwproces, maar ik geloof niet dat ts nou boos zou moeten zijn. Zo voelt ze dat toch niet? Het is toch ook niet iets wat moet ofzo? Misschien zou ik zelf laaiend zijn, dat zegt dan iets over mij.

Vergeven vind ik ingewikkelder. Het kan eigenlijk pas alleen als degene volledig de schuld op zich neemt van wat hij of zij heeft gedaan. Voor het gevoel van de ander moet dat oké zijn.

Niki73

Niki73

27-09-2019 om 19:47

Nee hoor Emma

Vergeving kan prima een eenzijdig besluit zijn. Ik heb het gedaan, omdat ik klaar was met al dat negatieve gedoe. Ik heb met enige moeite de knop omgezet. Dat is gelukt.

Puinhoop

Puinhoop

27-09-2019 om 20:45

Berouw en vergeven

Voor mij is dat wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. Mijn man had geen spijt: hij voerde excuses voor zijn gedrag aan, maar zocht die wel bij mij. Ik was tekortgeschoten, had geen aandacht voor hem gehad (depressief geweest), hij had aangenomen dat mijn geloof eer voor me betekende dan hij, hij baalde dat hij de kost alleen moest verdienen en zo waren er nog wel wat smoezen. Maar voor zijn daad van ontrouw nam hij geen persoonlijke verantwoordelijkheid. Het heeft me ruim twee jaar gekost om hem te laten inzien waarmee hij de fout was ingegaan en dat hij dat echt alleen op zij eigen kerfstok kon aankrassen, niet op de mijne.
Hij had, in plaats van altijd mijn onverdeelde aandacht op te eisen, nu eens meer zorgend voor mij moeten zijn toen ik depressief werd, in plaats van in een hoekje te gaan zitten mokken. Hij had eens kunnen vrágen naar wat hij en wat mijn geloof voor mij betekenden. Hij wist van meet af aan dat ik arbeidsongeschikt was en dat we dit huis dus op alleen zijn inkomen gingen kopen. En last but not least: hij had eerlijk moeten zijn, al die keren dat ik hem ernaar vroeg hoe hij ons huwelijk beleefde, of hij gelukkig was, of hij problemen ervaarde, in plaats van tegen een willig mokkel in de kroeg te gaan klagen over dat zijn vrouw hem niet begreep, en bovendien te liegen dat we nooit een goeie relatie hadden gehad en al jaren als broer en zus leefden.
Hij probeerde alles te vergoelijken, pleitte zichzelf schoon door te roepen dat hij nooit eerder was vreemdgegaan dat zijn leugen over één zoentje versus de werkelijkheid van veel meer zoenen en nog een vrijpartij ook -wat pas anderhalf jaar na mijn vragen eindelijk aan de oppervlakte kwam- eiegnlijk niet echt een leugen was, dat hij bang was dat ik zou willen scheiden dan.

Meteen na die definitieve bekentenis zijn we in therapie gegaan en pas toen wilde hij, in gezelschap van de therapeute, luisteren naar wat ik zei. Dat deed hij eerder niet: hij praatte zette zijn visie uiteen, maar luisteren ho maar. Zelf interpreteren en invullen, dat deed hij. Ik voelde me onzichtbaar. De therapie legde dat patroon goed bloot en ik kreeg zelfs een compliment dat ik mijn gevoelens heel goed wist te verwoorden en hem ook prima kon verstaan. Van de therapeute nam hij die kritiek wèl aan.
Sindsdien heeft hij veel meer inzicht gekregen in zijn gedrag en ook echt berouw gekregen. Daardoor was ik in staat om hem eindelijk te vergeven. Zonder spijt had ik dat nooit gekund, dan was ik uiteindelijk toch van hem gescheiden.

Het blijft ook een werkwoord, liefde. Je bent allebei verantwoordelijk voor het welslagen van je relatie. Je maakt allebei fouten, kleine en grote en wilt graag zelf ook vergeven worden. Maar je maakt dat wel makkelijker voor de ander door nederig te zijn en kritiek te kunnen incasseren. Wij hebebn geleerd in therapie door duidelijk te zeggen: Dit is hoe ik me voel, dit is wat jij doet, zo komt dat op mij over, daardoor voel ik me x, etc. Niet elkaar motivaties toekennen en invullen wat de ander van je denkt, voor je voelt en waarom.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-09-2019 om 22:22

Boos met terugwerkende kracht

Ik wil je niet aanpraten dat je boos moet zijn. Wat wel kan gebeuren, is boosheid achteraf. Als je op de bewuste periode terugkijkt en je opeens een soort eureka moment hebt. Misschien kun je daar nu al bij stilstaan.

Ik vind het zeer goed denkbaar dat een relatie herstelt van ontrouw. Ik heb er gelukkig geen ervaring mee. Maar ik denk wel dat begrip of vergeving daarvoor noodzakelijk is. Vergeving houdt bijvoorbeeld ook in in dat je het hem niet na blijft dragen. Streep eronder, klaar. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het is belangrijk om daar over na te denken en daar toch een standpunt over in te nemen. Op dagen dat het iets minder gaat in de relatie, kan dat standpunt van pas komen.

Ander woord

'Ik wil het niet als een wachtstand zien want dat zou betekenen dat ik op hem wacht mbt dr beslissing over onze relatie.'Ik bedoelde echter precies at je zelf omschreef in #15 aan Mirreke. Het is niet wachten op hem, maar op de ontwikkelingen in jezelf, bij hem en in jullie relatie. Ik zocht naar een woord, waarmee je het gemakkelijker naar andere mensen toe kunt verwoorden, wellicht is een ander woord handiger. Iets als 'overgangsfase' wellicht. Of 'verwerkingsperiode'.

Tsjor

Miekemieke

Miekemieke

28-09-2019 om 11:06

op een andere manier verbonden

Kan het zijn dat de relatie vanuit jouw gevoelens een meer prettige broer/zus relatie was/is? Dat het je daardoor misschien minder emotioneel raakt?
Er is niets mis met een broer/zus relatie als je je daar allebei prettig bij voelt.

Lanza

Lanza

28-09-2019 om 12:28

Zo komt het

op mij ook over. Misschien een idee om dit aan elkaar toe te geven? Je man heeft duidelijk wel zo zijn behoeftes en dat is niet gek. Ik vind het eerder bijzonder dat jij die behoeftes niet hebt en daar ok mee lijkt te zijn. Het zou natuurlijk kunnen dat je a- seksueel bent, maar een andere optie is dat je ergens bent vastgelopen in je seksuele gevoelens? Je voelt duidelijk op dat gebied niks meer voor je man en dat is toch waar een relatie zich onderscheid van een vriendschap.

Je man heeft duidelijk behoefte aan een echte relatie met alles wat daarbij hoort, dat kun je hem niet aanrekenen, voor de meeste mensen is dit zeer belangrijk.

Het klinkt alsof het tijd is om elkaar los te laten. Dan kun jij op zoek naar je gevoelens, of erachter komen dat deze niet bestaan bij jou en je man kan zich openstellen voor iemand met wie hij een echte relatie kan opbouwen. Nu houden jullie elkaar in een wurggreep.

Miss

Miss

28-09-2019 om 12:58

Ho wacht ff

Dat Is een aanname lanza!
Tjonge jongen.
Wie zegt dat ze niet intiem meeer waren tijdens het vreemdgaan!? Dat staat heel vaak los van meerdere malen vreemdgaan hoor. Vaak is het een gevoel van leegte binnen man zelf!

Lisbeth ik reageer graag op je in het andere draadje. En geef je daar later antwoord op. Want ik merk dat dit draadje anders beredeneerd word en het mij raakt, in de vooroordelen en aannames.

Saar

Saar

28-09-2019 om 13:16

Minder raakt??

Ik kom van een andere planeet, geloof ik.
Boosheid zie ik als een emotie die juist helemaal niet diep of betekenisvol hoeft te zijn.
Ze is vreselijk verdrietig, hoe zou dit haar meer moeten kunnen raken??

lisbeth

lisbeth

28-09-2019 om 15:33

Lanza

Waar haal je het idee vandaan dat ik A sexueel zou zijn. En ik heb daar nu weinig behoefte aan omdat het idee van seks met iemand die met ik weet niet hoeveel andere vrouwen baar bed is geweest niet heel aantrekkelijk voor me is. Dat zegt echter weinig over mijn behoefte daaraan in het verleden

Lanza

Lanza

28-09-2019 om 16:16

Maar dan is het toch

duidelijk? Als je dat niet meer wil met je man, dan is de relatie over. Je noemt het zelf een vriendschap, maar eerlijk gezegd is het dat zelfs niet. Iemand die je zoiets aandoet zou ik in ieder geval geen vriend noemen. De postbode is nog aardiger voor me.

Vertel Lanza

Wat doet die postbode dan met jou?

Tsjor

Lanza

Lanza

28-09-2019 om 17:06

Alleen maar

vriendelijk en opgewekt zijn. Een gezellig praatje maken af en toe en zijn afspraken nakomen.

Triest genoeg is dat al een heleboel meer dan de man van ts.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.