Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Verschrikkelijke schoonmoeder

Dat mijn zoon nu van mijn schoondochter is dat weet ik
En dat ik nu alleen nog maar schoonmoeder ben ook
En dat ik mijn mond dicht moet houden ook, maar het doet wel pijn!

In augustus j.l. heeft zich het heugelijke feit voorgedaan, 
Dat mijn oudste kind zijn eerste kind ( een prachtig dochtertje heeft gekregen. Ons eerste kleinkind. 
De dag van geboorte mocht ik (alleen!) even komen. 
De dag erna ben ik met mijn dochter ook gegaan omdat het get het eerste kind is van haar broer en ooit enige eerste baby geborene die mijn dochter ooit heeft gezien. 
We hebben netjes gewacht tot het hele gezin had geslapen. En zijn ook gegaan toen er twee kraamverzorgsters aawezig waren. 
De moeder van mijn schoondochter loopt dagelijks in en uit. En op dat moment stond ze ook weer voor de deur en ging naar binnen. 

Wij, mijn dochter en ik zijn een half uurtje geweest en we hebben geholpen met drinken maken en was ophangen beschuitjes maken etc. 

Mijn zoon was zeer verheugd ons te zien. Hij heeft (helaas) gescheiden ouders en alleen een zusje. Meer niet. Echt totaal geen familie. Echt niemand. Nooit gehad ook! 

Schoondochter heeft driehonderd familieleden en lopen af en aan zonder voorafgaande aankondiging!

Na ons kraanbezoek binnen en op de voorafgegeven tijd, 
ontving ik een whatsappbericht van schoondochter:
*dat het niet de bedoeling was om te pas en te onpas voor de deur te staan*! 

Ik ben twee keer 20 minuten geweest en de baby is nu anderhalve maand oud. Sindsdien wacht ik maar af op verdere bericht.

Zou u mij willen helpen met wat nu te doen?


2 Dingen

Heel vervelend voor je, schoondochters weten ook soms niet wat ze aanrichten.
Ik zou het bespreken met je zoon en advies vragen.
En voorstellen dat je afspreekt voor je gaat en wat je zoon daarin handig vind. Misschien voorlopig alleen als hij ook thuis is. En dat hij dan de afspraak maakt.
De kraamtijd is nu wel over.
Dat vond ik zelf ook wel vervelend dat rijp en groen maar ineens voor de deur stond. Ging je net even een dutje doen of zo. En natuurlijk werd de deur dan wel open gedaan door de kraamhulp, ik had veertien dagen een collega/vriendin, maar dan ga je er toch maar weer uit. Heel vermoeiend.
En mogelijk dat deze schoondochter dat ook in haar begrijpelijke hormonale emoties even heeft losgelaten naar jou. Maar ik zou het toch maar met een korrel zout nemen. En liefdevol 'belet' vragen. Nu via je zoon.
Hopelijk lukt het je om voorzichtig wat toenadering te zoeken tot je schoondochter.
Het is heel erg jammer dat het soms zo gaat.
En het komt ook niet altijd goed, hoewel je kunt blijven zoeken naar contact.

Niet afwachten.

Gewoon een berichtje sturen hoe het met het gezinnetje gaat en wanneer het uitkomt dat je weer gezellig op bezoek komt.
Misschien vond de kersverse moeder 2 dagen achter elkaar wat veel, hormonen op tilt enz. Intussen ben je zo'n 6 weken verder, ik zou zeker weer wat van je laten horen. Komen ze overigens nooit bij jou? Misschien is het leuk om ze uit te nodigen?
Gefeliciteerd met je kleindochter.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-09-2019 om 17:55

Toch verschil moeder schoonmoeder?

Haar eigen moeder is haar eigen moeder en dat is toch iets anders dan de schoonmoeder. Dat hoeft geen verschil te maken, maar het ligt wel een beetje in de lijn der hoe zulke dingen vaak toch wel gaan. Toen mijn schoonmoeder mijn oudste vasthield had ik de neiging om dochter meteen weer uit haar handen te rukken. Achteraf wel wat overdreven van mijzelf, maar wist ik veel dat ik dat soort emoties in me had.

Ik vind het sneu voor je hoe je schoondochter zich gedraagt, je had ongetwijfeld iets anders voor ogen. Ik zou toch maar zoveel mogelijk de hartelijke oma proberen te blijven. Het is inmiddels al wel een beetje lang geleden dat je er voor het laatst geweest bent en daar zou ik wel iets mee doen. Anders kan het zomaar groter worden dan de bedoeling ooit geweest is van haar. Dus whatsapp of bel met belangstellende vragen en afsluitend met de vraag wanneer je weer eens naar je kleinkind mag komen kijken.

Lanza

Lanza

29-09-2019 om 18:41

Je kunt

toch contact opnemen met je zoon en met hem afspreken? Waarom moet dat via je schoondochter??

Lanza

Lanza

29-09-2019 om 18:45

Een beetje begrip

kan trouwens geen kwaad. Als je net bevallen bent en misschien wel compleet uitgescheurd, nog bloedend, de grote stolsels die je verliest, de overweldigende ervaring dat je net moeder bent geworden, alle hormonen die over de kop gaan. Waar heb jij zelf op zijn moment behoefte aan? Je eigen man/ moeder/ beste vriendin? Of iemand die verder van je afstaat?

Floria

Floria

29-09-2019 om 19:06

Schoonfamilie

Hoe weet je zeker dat die zo vaak komen?
Misschien hebben ze ook wel alle 300 een appje gehad.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

29-09-2019 om 19:35

je zoon bellen

Vragen hoe het gaat, vooral luisteren. En dan uiteindelijk zeggen dat je graag weer eens zou komen en wanneer dat uitkomt.

Dat je al die weken hebt gewacht na die twee korte bezoekjes begrijp ik niet zo goed. Heb je wel contact gehad met je zoon?

Ben met anderen eens dat je als schoonmoeder een andere positie hebt dat de eigen moeder van een jonge moeder, dat is mijn ervaring ook. Maar je opstellen als 'slachtoffer' - daar kom je niet verder mee. Wees belangstellend, dring niks op (misschien vonden ze het niet fijn dat jullie in die 20 minuutjes terwijl er twee kraamhulpen waren gingen beschuitjes smeren en dingetjes ophangen.) en luister vooral naar hoe het gaat. Bewonder de baby en als er dingen anders gaan dan jij dat zou doen - niks van zeggen. Er leiden vele wegen naar Rome.

Vooral niet gaan klagen...

Ik heb een afstand van mijn schoonmoeder genomen. We hadden ergens een probleem over en ze ging bij haar zoon en de rest klagen waardoor hij in een loyaliteitsconflict belandde. Hij wilde geen ruzie met haar en hoorde twee verhalen.

We weten niet waarom de schoondochter zo doet. Misschien heeft ze tijd nodig om te herstellen of een ritme te vinden? En wie weet is ze ook niet blij met de aanloop van haar kant en vind ze het ook moeilijk om haar moeder dat duidelijk te maken, wederom loyaliteitsconflict.

Al dat getrek om liefde, grrr. Laat het toch even vieren. Je zoon houdt van je en zal je graag laten weten hoe het met hun dochter gaat.
Maar, pas op dat je niet over zijn vrouw gaat klagen, want dan hebben zij straks nog bonje met elkaar en dat is niet fijn in deze eerste maanden met korte nachten etc.

Stuur gewoon een kort papje om te vragen hoe het met hun gaat.

Kaaskopje

Kaaskopje

30-09-2019 om 01:18

Toch kan ik me wel voorstellen

dat ouders en misschien vooral moeders van zonen wel vaker min of meer achtergesteld worden bij de moeder van de moeder. Ik moet er zelf niet aan denken, maar de eigen moeder van een jonge moeder mag soms bij de bevalling zijn, gaat misschien af en toe mee babyspullen shoppen e.d., terwijl de moeder van de zoon misschien net zo goed wil meegenieten met dat soort dingen, maar ja... helaas.. In dat opzicht ben ik blij dat ik dochters heb, hoewel daarmee nog lang niet alles hoeft te gaan zoals ik het leuk zou vinden.

Ik denk dat je rustig moet aftasten wat mogelijk is, vooral niet zomaar in het huis van je zoon en schoondochter de touwtjes in handen te nemen, je bent hun gast. Je kunt best appen dat je weer eens langs zou willen komen en wanneer dat uit zou komen. Krijg je daar geen antwoord op, of niet wat je hoopt, dan zou je je zoon kunnen vragen of er iets aan de hand is.

Jo Hanna

Jo Hanna

30-09-2019 om 10:08

Geen communicatie

Wat mij opvalt: er is ‘geen’ communicatie. 1 appje en that’s it. Voor mij betekent dat: er is ‘geen’ relatie. Als er zoveel emotionele afstand en leegte is, is het moeilijk om wederzijds respectvol over wensen en grenzen te praten. Ik kan me eerlijk gezegd voorstellen dat het dan net zo makkelijk is voor je zoon en schoondochter om ‘niets’ te doen als jij niks van je laat horen. Ik denk dat het aan jou is belangstelling te tonen: hoe is het met het jonge gezin, met kind, moeder en vader? Kun je iets voor ze betekenen? Het is het meest logisch contact te zoeken met je zoon. Ga een echte verbinding met hem aan, luister echt naar hem, sluit aan bij waar hij en zijn gezin zijn. Wat je nu vertelt, klinkt eerlijk gezegd heel ‘eenzaam’, alsof jullie aan de buitenkant familie zijn maar in werkelijkheid onthecht.

Groet,
Jo Hanna

Kaaskopje

Kaaskopje

30-09-2019 om 10:46

Jo Hanna

Helemaal eens, met wat jij schrijft in mijn hoofd heb ik deel twee van mijn reactie geschreven. Het lijkt mij zelf, dus als ik Cornelia zou zijn, echt heel erg verdrietig als het zo zou gaan met mijn kind en schoonkind en dan zou ik toch wel gaan uitzoeken, met tact uiteraard, waarom het zo gaat.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 10:49

Dat komt

vaak omdat zowel de schoonmoeder als de moeder van de aanstaande moeder iets met HAAR willen doen. Waarom is dat toch? Waarom kan je niet met je zoon gaan winkelen voor zijn aankomende kind/ jouw kleinkind? Hij wordt toch vader?

Ik vind het maar gek dat schoonmoeders er zo vaak vanuit gaan, dat ze even hecht moeten zijn met hun schoondochter dan dat die schoondochter is met haar eigen moeder. Dat ben je niet en zul je hoogstwaarschijnlijk nooit worden. Logisch, want je bent haar moeder niet. Maar je bent zijn moeder wel. Ga dus lekker iets met je eigen kind doen, of het nu om een zoon of dochter gaat, dat zou niet uit hoeven maken.

Zelf word ik gek van die druk die van alle kanten op mij wordt uitgeoefend op mij, alleen maar omdat ik een vrouw ben.

Niet vergelijken; en toon interesse in de volwassenen

Tja, na zo'n berichtje had je meteen om verheldering moeten vragen bij je zoon, en meteen naar je schoondochter moeten verontschuldigen voor het misverstand. Na 6 weken wordt het lastig om te achterhalen wat er aan de hand is? (Een misverstand, dat zij dachten dat het bezoek op de 1e dag de plaats in had genomen van de afspraak van de 2e dag; miscommunicatie tussen hun onderling dat jouw zoon een afspraak niet aan haar had gemeld; niets afgesproken over dochter/zus...) Het kan goed zijn dat er achter die sms naar jou toe een geschonden afspraak of conflict tussen jouw zoon en schoondochter speelt.

Je moet niet vergelijken met haar eigen moeder. Bloed, tranen, ruzie met je man; dat zijn allemaal dingen die je moet verbergen als er bezoek komt, en dat (verbergen) is gigantisch zwaar als je niet geslapen hebt. Hoe behulpzaam bezoek ook is, hun aanwezigheid kan toch heel belastend zijn. Dat de eigen moeder daar een uitzondering op kan zijn (dwz geen belasting is) is niet iets waar andere mensen rechten aan moeten proberen te ontlenen.

Ik vraag me ook af waar jouw perceptie vandaan komt dat er 300 familieleden af- en aanlopen. Dat lijkt me onmogelijk. Maar als jij dat zo ziet, dan vraag ik me wel af met wat voor emoties je daar rondloopt en hoe die van je gezicht afdropen.

Of misschien was niet jij het probleem, maar je dochter. Je zegt dat jouw dochter nog nooit een baby heeft gezien. Kan het zijn dat jouw dochter nagenoeg geen relatie had met jouw schoondochter, en dat jouw dochter in haar enthousiasme over de baby jouw schoondochter volledig genegeerd heeft en dat jouw schoondochter daardoor het gevoel heeft dat jullie haar als broedmachine zien?

Met zes weken is je schoondochter nog niet aan het werk, dus zomaar iets afspreken op een papadag is er niet bij. Ik zou eerst iets afspreken met je zoon, buitenshuis. Toon interesse in hem als persoon, in hem als vader en partner. Spreek je verbazing uit over het sms'je en vraag of zij (zoon en schoondochter) andere klachten of irritaties over jou hebben, en of je zoon die uit kan leggen.

Daarna excuses sturen naar schoondochter over whatever-de-aanleiding-was voor dat sms'je (daar moet je dus wel eerst achterkomen). En dan een voorstel doen dat je een keer langskomt. Toon interesse in de beide betrokken volwassenen. Probeer daar een relatie mee op te bouwen. Het kind is 6 weken en onthoudt jou echt nog niet. Doe geen voorstellen om op te passen of anderszins "alleen-tijd" met de baby te krijgen.

Hoe was voor de geboorte het contact tussen jou en je zoon en schoondochter?

Kaaskopje

Kaaskopje

30-09-2019 om 14:51

Lanza

Kun je een paar voorbeelden noemen die meer van jou gevraagd worden dan van je man?
En stel het wordt aan je man gevraagd, komt het er dan van?

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 16:20

Mijn schoonmoeder

wilde bijvoorbeeld met mij gaan 'babyshoppen' toen ik zwanger was. Ik hou daar niet van, dus heb geweigerd. Ze heeft het niet aan haar eigen zoon gevraagd, terwijl hij toch net zo goed een kind kreeg.

Toen ik ging trouwen wilde schoonmoeder per se met mij mee een jurk kopen, maar een pak kopen met haar eigen zoon, daar heeft ze nooit om gevraagd, boeide haar denk ik niet zo. Ik vond dat vervelend, want ik hou totaal niet van die heisa om met vijf gillende vrouwen een jurk te moeten gaan passen.

Mijn schoonmoeder koopt soms planten voor in onze tuin (nooit om gevraagd, maar ok lief van haar en ze vindt het leuk om ons te verrassen), dan belt ze mij op om te vragen welke kleuren n soorten ik mooi vind. Nooit mijn man.

Zo kan ik nog wel honderd voorbeelden noemen van de afgelopen tien jaar. Ik vind dat zo vreemd. Waarom moet IK al dat soort dingen doen en beslissen? Het is toch net zo goed mijn man zijn tuin en huishouden en kind en bruiloft?

Pennestreek

Pennestreek

30-09-2019 om 16:33

Heb je dat wel eens tegen haar gezegd dan?

En heeft dat wat opgeleverd? En als je man het tegen haar zegt?

En off topic, vind ik het eerlijk gezegd wel fijn om te lezen dat niet alles en iedereen in jouw leven zich gedraagt zoals jij vindt dat zou moeten. Heel verfrissend. Misschien kun je er even op contempleren dat dit soort situaties zich vaker voor zouden kunnen doen in je leven. En dát situaties die zich niet laten sturen zich gewoon voordoen in andermans leven. Of jij dat nou gelooft of niet.

molletje

molletje

30-09-2019 om 17:04

hier

Ik denk dat het bij mijn dochter andersom zal gaan. Ik heb niks met trouwen en tutten en baby's. Ik stond ooit bij de V&D te juichen dat mijn dochter uit de babymaatjes was en naar de grote-meisjes-afdeling kon. Naast mij stond een vrouw die om hetzelfde feit huilde. Tuurlijk vond ik mijn kind leuk en lief, maar ik vond haar steeds leuker naarmate ik meer met haar kon ondernemen. En hoe minder ik 'moest' aan halen, brengen, zwemles enz., hoe trotser ik was dat ze al zo zelfstandig was. Ik ben gek op de verhalen die ze vertelt over dingen waar ik niet bij was.
Dochter zelf is het omgekeerde. Gek op baby's, dromend van trouwjurken en droomfeesten op exotische locaties. De moeder van haar vriend is een echt familiemens met empty nest syndroom nu haar kinderen volwassen zijn en een huis vol huisdieren die ooit verstoten of gewond gevonden zijn. Wat mij betreft mag zij babyshoppen, trouwjurkshoppen en tutten met de baby, als het zover is. Ik kom wel als het kind zindelijk is en zin heeft om op stap te gaan. (Nu overdrijf ik natuurlijk een beetje, ik kom heus de baby wel over het hoofdje aaien.) Ik zeg ook al gekscherend dat ze beter in de buurt van haar schoonmoeder kan gaan wonen, daar heeft ze meer aan dan aan mij.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 17:24

Het gaat niet om mij

Pennestreek. Dit is een groter cultureel bepaald fenomeen, dat vrouwen verantwoordelijk worden gehouden voor huis en haard.

Ik denk dat ts er iets aan kan hebben te weten dat mijn generatie daar niet per se in mee wenst te gaan.

Daarom dus mijn advies om contact op te nemen met haar bloedeigen zoon.

Verdelen

Zelf hebben wij de aandacht altijd redelijk verdeeld tussen beide ouderstellen toen onze kinderen geboren werden. Ik vond dat gewoon sociaal en het was ook niet moeilijk omdat mijn schoonmoeder niks opdrong en gewoon aardig was. Ik zie nu wel om me heen dat dit helemaal nietzo vanzelfsprekend is. Buurvrouw hier heeft twee kleinkinderen van haar dochter waar ze bijna 24/7 druk mee is. Ik vroeg weleens of de andere opa en oma ook niet eens konden bijspringen ( ouders konden het duidelijk.niet alleen af, leek het) antwoord was : nee hoor, dat gaat niet. Die zijn gescheiden en houden niet zo van kinderen. Ik geloofde er geen woord van. Zij wil gewoon overal bij zijn en die schoonzoon vindt het wel lekker makkelijk dat zij de luiers komt verschonen. Kan hij gewoon zijn ding blijven doen. Ik vind dit qua vaderbetrokkenheid en emancipatie helemaal niet lovenswaardig. Zo is kinderen opvoeden weer echt en alleen een vrouwending. Moeten we niet willen.

Zoon

Waarom neem je geen contact met je zoon op? Dat hoeft toch helemaal niet via je schoondochter te verlopen? Ik heb ook veel minder rechtstreeks contact mijn schoonmoeder dan met min moeder. Bij mijn man precies andersom. Mijn schoonmoeder woont niet dicht in de buurt maar mijn man spreekt haar vrijwel dagelijks telefonisch. Dat gaat verder buiten mij om. Soms gaan we er als gezin samen heen, soms gaat mijn man alleen (of alleen met de kinderen). Ik zie de primaire band toch als echt die tussen moeder en zoon. Ik heb mijn schoonmoeder dan ook minder bij de zwangerschappen betrokken (deels ook vanwege de afstand en deels omdat die band wat minder sterk is) maar mijn man betrok haar weer meer bij dingen en besprak veel met haar. Ik zie het ook vooral als de verantwoordelijkheid van mijn man om te zorgen voor dat contact, ook wat dat betreft de kleinkinderen. Uiteraard is ze altijd van harte welkom en dergelijke maar ik verwacht dat mijn man dan de primaire gastheer is bijvoorbeeld.

Mieke

Mieke

30-09-2019 om 17:41

Jouw generatie

Je bedoelt dat jij daar niet in mee gaat.

Ik vind het daarentegen onnodig om je schoonmoeder te kwetsen. Wat is er nou mis mee om een keer met haar samen wat baby spulletjes te kopen. Ja, je man kan dat ook. Klopt. Maar jij hebt vast ook wel wat dingen gekocht en zij vindt het leuk om dat samen met jou te doen.

Dat ze iets met jou wil doen betekent niet dat ze niet ook iets met je man wil doen.

Of nodig je je schoonmoeder heel genderneutraal alleen uit om mee te gaan naar voetbalwedstrijd of naar de formule 1.

Ik doe wel eens iets met mijn schoonmoeder omdat ik weet dat zij dat heel erg waardeert. Ook als ik daar dan zelf niet eens zoveel aan vindt. Zo ben ik in het voorjaar met haar en mijn dochter naar de keukenhof geweest. Geweldig vindt ze dat. Ze geniet daar dan zichtbaar van. Ik ga haar niks meer afleren of aanleren. Ze is 82 jaar.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 17:44

Zo zie ik dat ook

Kyana. Helaas zie ik dat de oudere generatie dit nog vreemd vindt, dus dat zorgt soms voor ongemakkelijke situaties. Toch houden mijn man en ik wel vast aan deze verdeling, omdat we het zelf gek zouden vinden als ik onevenredig veel moet doen voor onze sociale contacten.

Wij kopen bijvoorbeeld allebei de cadeaus voor onze eigen kant van de familie. Mijn schoonmoeder blijft mij maar aanspreken op de cadeaus, terwijl ik er weinig mee te maken heb. Ik zeg dan ook altijd dat haar eigen zoon het heeft uitgekozen, maar dat lijkt niet tot haar door te dringen.

Wat niet is kan ook nog komen. Eerlijk aangeven dat je graag betrokken wil zijn bij het leven van het gezin van je zoon, inclusief schoondochter en vragen wat daar voor nodig is kan helpen. En hopen op het beste. Je hoort bij je zoon dus er zijn altijd nieuwe kansen.

Mijn moeder had met een schoondochter een moeilijke relatie. En dat was best treurig. Ze had zelf geen goede relatie met haar schoonmoeder gehad en wilde dat juist wel goed doen voor haar schoonkinderen.
Het is bij allemaal prima gelukt behalve bij deze. Nou ja, later had ze ook een vechtscheiding met mijn broer, het was een wat onrealistisch iemand.

Zelf had ik lieve schoonouders, we waren daar jaarlijks lange tijden in huis in het thuisland van ex en dat is best spannend maar is altijd goed gegaan. Mijn ex had ook altijd een goede relatie met mijn ouders. Zelfs na onze scheiding. Maar inderdaad, blijkbaar spreekt dat niet vanzelf. Mijn ouders hadden ook altijd een goede relatie met mijn respectieve schoonouders. Er gingen altijd groeten of presentjes heen en weer.

En als er een scherp woord valt, in een onverhoeds moment, moet je elkaar ook weer vergeven, en soms gewoon doorgaan of er niets geweest is. Gevoel voor 'korrels zout' kan helpen.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 17:51

Ze nodigt

mijn man nooit uit om iets speciaals met hem te doen, buiten alle sociale activiteiten om die te maken hebben met onze kinderen. Dus nee, het is absoluut bedoeld om druk op mij te zetten en ze wil dat ik precies evenveel met haar doe als met mijn eigen moeder.

Ik weiger aan haar eisen tegemoet te komen.

Kaaskopje

Kaaskopje

30-09-2019 om 20:17

Lsnza

Ik moest wel lachen om je voorbeelden 😀. Maar kennen moeders hun eigen zoon ook niet voldoende om in te kunnen schatten wat ze leuk vinden? Ik schat mijn schoonzoon in op dat hij liever niet met zijn moeder gaat shoppen. En hij gaat trouw mee naar een tuincentrum, maar welke plant het moet worden, dat gaat weer wat te ver. En te lang tutten rond zo'n plant hoeft ook niet. Of het dus leuk is om met hem plantjes te gaan kopen... ik ken hem nog maar 5 jaar en weet dit al. Laat staan zijn moeder. Niet elke man doet graag hetzelfde als een vrouw en omgekeerd, dat is ook in 2019 geen schande.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 20:41

Maar ik hou

daar dus net zo goed niet van, maar mij wordt dat kwalijk genomen. Alleen maar omdat ik een vrouw ben en vrouwen daarvan moeten houden. Dat vind ik erg vervelend.

Lanza

Lanza

30-09-2019 om 20:44

...en wat betreft

ts zou dat wel een hele gekke conclusie van je zijn, dat ze niet met haar eigen zoon kan afspreken om haar kleinkind te zien, want hij houdt niet van zijn eigen kind? Of is een baby alleen iets voor vrouwen, bedoel je dat ermee te zeggen?

Triest dat een zoon niet zou kunnen afspreken met zijn moeder om zijn eigen kind te laten zien.

Yaron

Yaron

30-09-2019 om 23:27

De eerste twee dagen

TS vertelt dat ze alleen op dag één een dag twee bij haar kleinzoon is geweest, toen kreeg ze het appje van haar schoondochter. Ze heeft daarna helemaal niks van haar laten horen, dat vind ik raar. Je moet toch beseffen dat een pas bevallen vrouw nog helemaal haarzelf niet is zo vlak na de bevalling, dan kan ze weleens een onhandig appje sturen wat ze uiteindelijk helemaal niet zo bedoeld heeft. Ik heb de eerste weken na de bevalling van de oudste ook best stomme dingen gezegd, waar ik later van dacht dat ik die in normale toestand nooit had durven denken. En zomaar op bezoek komen tijdens de kraamweek vond ik al helemaal niet fijn. Mijn ouders kwamen de eerste tien dagen elke dag op tijden dat het hem uitkwam en dan bleven ze ook nog lang, schoonouders belden eerst, kwamen een kwartiertje en gingen daarna weer. Bij de volgende kinderen durfde ik daar veel duidelijker in te zijn, al nam mijn moeder me dat niet altijd in dank af.
Mijn advies aan ts is: bel je zoon of schoondochter en vraag hoe het is, toon belangstelling en vraag wanneer het uitkomt dat je langskomt. Neem dan een mooi bos bloemen en een lief cadeautje voor je kleinzoon mee en geniet.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-10-2019 om 01:23

Lanza

Ja, wat afspreken met zoon betreft, heb je gelijk, hij bepaalt dat los van zijn vrouw ook als het goed is.

Inderdaad, ik hoef als schoondochter niet het contact met de kleinkinderen te faciliteren. Dat kan mijn man prima doen. Natuurlijk wil ik als schoonmoeder hier is best iets met haar ondernemen en dergelijke. Ik vind alleen wel dat de primaire verantwoordelijkheid bij mijn man ligt. Dus ik verwacht dat hij vaker vrij neemt als ze komt logeren en dat hij het grootste deel van het entertainen doet. Natuurlijk ga ik ook wel eens mee of ik onderneem iets ,met haar apart maar uiteindelijk lijkt het me logischer dat haar zoon, haar eigen kind, dat meer doet.

Ik heb overigens zowel mijn moeder als schoonmoeder eigenlijk nooit mee uit winkelen genomen bij het baby spullen kopen. Ik hou niet echt van winkelen en doe dat veel liever online of alleen zodat het sneller gaat. Het kan wel zijn dat mijn moeder wel eens is mee geweest als ik met haar samen was en even iets wilde kopen. Ik vind het ook wel logisch dat ik veel vaker wat met mijn moeder onderneem dan met mijn schoonmoeder.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.