Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Verschrikkelijke schoonmoeder


Floria

Floria

01-10-2019 om 07:45

Zoon

Zeker in de eerste periode lijkt het me logisch dat zo'n zoon eerst met zijn vrouw overlegt of en wanneer bezoek handig is, als hij wordt benaderd.
Het zou toch gek zijn als hij ging afspreken met zijn ouders dat ze bijvoorbeeld van 13.00-14.00 kwamen terwijl hij er niet was en zijn vrouw en baby volgens hun huidige 'ritme' sliepen, of een uur bezig waren met borstvoeding.

De baby is pas 1,5 maand oud.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-10-2019 om 09:45

Floria

Natuurlijk is het goed om te overleggen. Ik overleg bijna alles, misschien ook weer overdreven . Maar ik vind het wel normaal dat een zoon dat afspreken voor zijn rekening neemt. Ik was daar zelf misschien zelfs wat star in. Ik vond altijd dat man met zijn vader en vrouw moest bellen en overleggen. Ik ging er ook nooit alleen heen. Op één keer na. Daar was op zich niets mis mee hoor, maar omdat ik toch eerst met de trein moest was het meteen echt zo'n bezoek. Als ze hier in de buurt waren blijven wonen, ze woonden eerst echt vlakbij, dan had ik ongetwijfeld vaker langsgewapperd. Gewoon om te vragen of ik nog een boodschap moest doen of een kopje koffie en dan weer weg. Nu ik zelf de ouder ben met volwassen kinderen, moet ik constateren dat ik ze bepaald niet overloop met mijn bezoeken. Er gaan maanden voorbij zonder bij ze te komen. Ze komen bij ons. Ik vermoed dat ik niet veel anders zal doen als er kinderen komen. Ik zal denk ik wel de frequentie hun kant op wel íets opschroeven. Mijn dochter en schoonzoon vreesden van zijn moeder dat ze constant aanwezig zou zijn als ze hun eerste kindje mogen krijgen, maar moeder schijnt zich bij zijn broer en vrouw toch tegen de verwachting in in te kunnen houden sinds ze een baby, het eerste kleinkind, hebben.

Lanza

Lanza

01-10-2019 om 10:29

De logische

manier is dat schoonmoeder contact opneemt met haar zoon en vervolgens dat zoon overlegt met zijn vrouw, zeker in het begin als de baby nog zo klein is en de kersverse moeder nog met verlof is. Zomaar voor de deur staan in de kraamweek, vind ik echt heel raar. Dat doe je niet. Hoe eenvoudig is het om even af te stemmen? Een belletje of appje naar je zoon is toch zo gebeurd?

Later kunnen afspraken met vader en kleinkinderen geheel langs moeder heen gaan, als zij bijvoorbeeld aan het werk is. Als mijn man zijn moeder er is, ga ik soms zelf iets anders doen. Het is zijn afspraak met zijn moeder en het gaat haar toch vooral om haar kleinkinderen, dus dan hoef ik er niet altijd omheen te hangen.

Dat ik soms iets met mijn moeder doe, vind ik logisch. Het is mijn moeder (!!!), daar heeft mijn schoonmoeder echt geen klap mee te maken verder.

Floria

Floria

01-10-2019 om 13:10

Ik bedoelde meer iets als: geen garantie dat het ook lukt als je met je zoon iets wil afspreken, want die zoon kan niet beslissen hoe zijn vrouw haar dag indeelt.
Ik zou er zelf ook absoluut niet van houden als mijn man aan kwam met 'mijn ouders komen vrijdag om 11 uur' terwijl hij er niet zou zijn.

"Zomaar voor de deur staan in de kraamweek, vind ik echt heel raar."

Als je weet dat er aan de andere kant 300 familieleden zijn, ja, zeker als je weet dat niet iedereen de eerste dag kan komen en dat jij dan op dag 1 én 2 gaat. Stel dat iedereen dat zou doen!
Ik vond het al vreselijk egoïstisch van mijn schoonmoeder dat ze op beide bezoekmomenten in het ziekenhuis kwam na de bevalling, omdat ze de tweede keer dus een stoel/plaats innam van iemand die voor het eerst kwam. Geef iedereen rustig de tijd om te gaan. Je bent niet het enige familielid en de ruimte op een ziekenhuiskamer is beperkt.

Als op dag 1 in je eentje mag komen, geeft dat toch al iets aan. Als je dan op dag 2 nog eens wil komen en je dochter (hoe oud?) wil meenemen, zouden de meeste mensen begrijpen dat ze eerst vragen of dat kan. Als je die signalen blijkbaar gemist hebt, snap ik dat je een appje krijgt om het wat duidelijker uit te leggen. Ik kan me zo voorstellen dat ze bang was dat je er iedere dag zomaar zou zijn.
Ik denk ook dat de schoondochter niet uit zichzelf gaat appen. Waarom zou ze?

Triva

Triva

01-10-2019 om 16:30

Wat te doen?

Je had na een week moeten appen: wanneer komt het uit dat ik weer eens langs kom met tante?

Meer niet. Jij zit fout door zes wk lang niks van je te laten horen en ook niet naar je zoon. Je bent een verschrikkelijke moeder

Lanza

Lanza

01-10-2019 om 17:04

Die eerste

periode is echt al pittig genoeg. Stuur gewoon een lief appje naar je zoon, of bel hem op en vraag hoe het gaat. Waarschijnlijk vraagt hij dan zelf wel wanneer je weer eens langs komt.

Maar ik proef in ts haar post nogal een verongelijkte houding en ontzettend veel verwachtingen naar haar schoondochter toe, dus het zou maar zo kunnen dat die schoondochter het vreselijk benauwd heeft gekregen.

Die eerste tijd staat je hoofd echt naar andere dingen en dus niet aan tegemoet komen aan ieders wensen.

Watervrouw

Watervrouw

01-10-2019 om 17:25

Schoondochter

Ik vind dat in eerste instantie schoondochter fout zit door dat lompe appje. Het was absoluut niet de bedoeling van ts om er te veel en te pas en onpas heen te gaan (neem ik aan). Dat schoondochter zo gereageerd heeft onder invloed van hormonen dat kan maar zij en of zoon hadden toch onderhand wel moeten beseffen dat iets laten weten op deze manier en dan ook nog aan de kersverse oma totaal niet aardig is. Zoiets doet veel pijn en ik kan me voorstellen dat ts denkt ik wacht voorlopig wel af.
Ik zou het wel maar zo laten en nu in actie komen om via zoon het contact te hervatten.

Lanza

Lanza

01-10-2019 om 17:32

Ze heeft

duidelijk haar grenzen aan gegeven, dat mag gewoon als je net een kind hebt gekregen. Enige fout die ze heeft gemaakt is dat ze deze boodschap beter door haar vriend had kunnen laten geven.

Maar het is natuurlijk onzin dat je een dergelijke boodschap niet mag geven in een van de meest heftige periodes in je leven.

Paloma

Paloma

01-10-2019 om 17:47

Dit kan ook

Mijn schoonzus werd verschrikkelijk boos op mijn moeder (haar schoonmoeder) omdat die weliswaar meteen de eerste dag op bezoek kwam maar daarna 5 dagen niet. Terwijl schoonmoeder na de bevalling van haar eigen dochter (ik dus) wel 3 dagen achter elkaar was gekomen! (Mijn baby lag op de intensieve care en ik lag elders in het ziekenhuis, mijn moeder zorgde thuis voor de oudste)
Dit heeft nog heel lang gespeeld en schoonzus heeft mij hier uiteindelijk de schuld van gegeven. Ik had ervoor moeten zorgen dat mijn moeder ook de eerste 3 dagen bij schoonzus op bezoek was gegaan.
Gevoeligheden alom dus bij schoonzus in die eerste dagen. Je weet ook soms niet hoe je het goed moet doen als schoonmoeder. Een dikke huid kweken en het einddoel voor ogen houden denk ik: een goede band met je kleinkind. Dus af en toe slikken en glimlachen en het niet te persoonlijk opvatten.
Het is mijn moeder gelukt, mij nog niet helemaal ; )

Gelukkig Paloma

Ik dacht al dat ik vreemd was. Ik vond het geweldig om ons net geboren kindje aan iedereen te laten zien. Moeder, schoonmoeder, schoonvader, alle andere familie. De kraamhulp was er toch, wat had je verder te doen behalve borstvoeding geven? Supertrots was ik en iedereen mocht meegenieten. Ik schrik hier best wel een beetje van die felle reacties richting schoonfamilie, in het bijzonder schoonmoeder. Ze moet vooral heel erg goed luisteren naar wat de kersverse moeder wil want alles draait om haar en haar kind. Nou, ik herinner me dat de ervaring voor de vader van de pasgeborene toch ook niet mis was. Ouders van vader vinden het toch ook leuk om bij het nieuwe gezin te kunnen zijn en te zien hoe hun zoon het allemaal aanpakt met de baby.
Ach, ik heb nog geen schoondochters, mijn zonen vrijgezellen nog heerlijk door het leven. Wel zo rustig als ik dit allemaal lees.

Floria

Floria

01-10-2019 om 19:07

Maar

Oma heeft niet meer gereageerd hier?

Heeft ze bv wel foto's of berichtjes gehad in die 6 weken?

Lanza

Lanza

01-10-2019 om 19:14

Zo is iedereen

anders, Jutta. Ik vond het zelf heerlijk om rust te hebben samen met mijn pasgeboren kind. Alles zelf uit te kunnen vogelen, op onze eigen manier. Zonder dat er constant nog anderen bij stonden. Dat was mij al snel te druk.

De opa's en oma's mochten best even om een hoekje komen kijken, maar om nu urenlang en dagen achter elkaar zoveel aanloop te hebben, vonden wij niet fijn.

Gelukkig was daar begrip voor. Ik zou me behoorlik benauwd hebben gevoeld als mensen hadden lopen pushen, of overduidelijk hun eigen behoeftes boven dat van mij en ons pasgeboren kind hadden gesteld. Wat mij betreft is dat echt not done.

Even in de wacht

Ik was zo moe en krachteloos, ik heb alle opa’s en oma’s twee dagen in de wacht gezet. Toen ze langs kwamen, ging ik alsnog van mijn stokkie zodat ik nog een week extra rust invoerde. Kon mij niet schelen wat een ander ervan vond; baby kwam op eerste plaats.en die had niets aan een zwakke moeder.

@ Cornelia, heb je iets aan onze reacties gehad? Is de storm wat geluwd?
Ik vind dat het niet er toe doet wie je appt; je zoon of je schoondochter, als het maar uit oprechte belangstelling is ipv wie kind het vaakst ziet. Het zou jammer zijn als bij hun eerste kind al een opsplitsing van betrokkenheid ontstaat.

Zet zelf die eerste stap ipv gepasseerd in je stoel zitten wachten op een telefoontje.

Floria

Floria

01-10-2019 om 20:18

Meer als Lanza

Hier. Het was leuk dat iedereen even kwam kijken, maar ze maakten geen deel uit van ons gezin. Als we daarvoor iemand weken niet zagen, hadden we ook geen behoefte om die persoon ineens vaker te zien toen er een baby was. Na de baby maakte oma niet ineens deel uit van het gezin. Mijn schoonmoeder dacht wel dat de baby deel uitmaakte van haar gezin. Met zoiets gaat het vaak mis, volgens mij. De schoondochter wordt nog als een soort (wellicht inwisselbaar) aanhangsel gezien, maar het kind daarvan is helemaal alleen van de familie van zijn vader. En dat is de schoondochter al gauw een obstakel waarbij je niet vaak genoeg mag langskomen en zo.

Echt

Floria, dit klinkt alsof je deel uitmaakt van een ouderwetse Turkse familie. Bij ons in de familie worden kleinkinderen gelukkig niet vanzelfsprekend een soort bezit van de familie van vader. Het idee alleen al.
Grootouders waren allemaal blij met de nieuwe kleinzoon. Gewoon dat. Zo gedroegen ze zich en als moeder kon ik dit ook heel makkelijk begrijpen en ze mee laten delen in ons geluk. En natuurlijk stemden ze met ons af over bezoekjes. En bleven ze niet de hele dag. Hoe moeilijk kan het zijn?

Floria

Floria

01-10-2019 om 20:57

LOL

Dat was niet omdat het de vader was, maar omdat de vader toevallig het kind van mijn schoonmoeder was. Mijn eerste kind vond zij dus ook haar kind. (Voor de helft van mij afkomstig? Nee, daar had ze toch moeite mee.)

Zij had en heeft wel issues, dat wel, maar toch lees ik zoiets vaker bij anderen. Hoewel het precies is zoals je zegt: hoe moeilijk kan het zijn? Maar toch worden die grenzen zo vaak overschreden.

molletje

molletje

01-10-2019 om 21:59

hier

Mijn baby was erg ziek na de geboorte en lag op de intensive care. Mijn schoonouders kwamen langs en schoonma zei: "We hebben geen cadeautje meegebracht, want als ze doodgaat heb je daar toch niks aan."
Verder hadden ze al 10 kleinkinderen, dus toen dochter het wonderwel toch bleek te overleven hadden ze geen enkele belangstelling meer voor haar. Gelukkig waren mijn eigen ouders wel betrokken (en altijd gebleven ook).

Molletje.

"We hebben geen cadeautje meegebracht, want als ze doodgaat heb je daar toch niks aan."

Ik ben in shock.....

Bosbes

Bosbes

01-10-2019 om 22:44

probleem-oma

Volgens mij is het een beetje een probleem-oma. Communiceren is blijkbaar heel moeilijk.
Hopelijk leest ze intussen toch wel mee en heeft ze er alsnog iets aan. Als ze wat aan de tips heeft, is het voor zowel haarzelf als voor haar zoon, schoondochter en kleinkind uiteindelijk een stuk fijner!

Het brengt wel herinneringen boven.
Ik wilde heel erg graag betrokken grootouders. Nee, niet dat ze deel gingen uitmaken van mijn gezin, maar wel dat ze blij waren met onze prachtige dochter.
Dochter is rond 16 uur 's middags geboren.
Mijn schoonouders waren al vrij oud en kwamen na een paar dagen voor bezoek.
Mijn moeder kwam dezelfde avond nog (stiefvader was ziek dus kon niet direct mee), en mijn vader en stiefmoeder ook.
Ik weet niet zo goed wanneer mijn moeder nogmaals kwam, ik denk dat er nog een dag tussen zat. Mijn vader en stiefmoeder zijn een week later nogmaals gekomen, met hun kinderen.

Dus alles verliep helemaal fijn voor mij / ons. Die eerste twee weken.
Maar daarna.... lieten mijn vader en stiefmoeder NIETS meer horen. Drie maanden lang. Drie maanden! Mijn pasgeborene was al zowat een heel kind inmiddels!

Dit gaat over 17 jaar geleden dus er was nog geen whatsapp of smartphone, maar goed natuurlijk wel telefoon, en desnoods sms. Ik snapte er weinig van. Vond eigenlijk ook dat zij nogmaals aan zet waren, misschien was dat achteraf wat star van mij. Toch vond ik het wel een heel ernstige zaak, blijkbaar was er desinteresse.

Het is ook wel het enige grootouderpaar dat niet als zodanig gefunctioneerd heeft. We hebben elkaar al die jaren voornamelijk op verjaardagen over en weer gezien, veel meer was het niet. Mijn vader heeft het zelfs een keer gepresteerd om te vragen wat het kind ook alweer van hem was.

Kaaskopje

Kaaskopje

02-10-2019 om 01:29

Aanloop

Wij vonden het juist prima als al het bezoek tijdens de eerste kraamdagen kwam. Dan was de drukte voorbij als de kraamverzorgster weer vertrokken was. Daar zijn ze tenslotte ook voor. Mijn man deed gewoon ook wat nodig was in huis, zoals boodschappen, maar het was wel prettig dat de grote lijnen door de kraamverzorgster gedaan werden. Ik zelf vond bezoek best vermoeiend, maar dat vond ik er ook bij horen. Ik was zo trots als een pauw, dus leuk juist als mensen wilden kijken. En door de hulp kon ik tussendoor gewoon mijn rust pakken. Bij de tweede baby was dat extra luxe omdat er toen een peuter rond dartelde die ook zorg nodig had. Ik heb daarom nooit zo begrepen waarom mensen later pas een kraamfeest geven met een huis vol visite. Van mij mogen ze uiteraard, maar juist in de eerste maanden had ik wel genoeg aan het fenomeen baby alleen.

Triva

Triva

02-10-2019 om 08:06

kaaskopje

Je vergeet dat de kraamhulp nu veel minder lang komt denk ik....

Lanza

Lanza

02-10-2019 om 08:47

Ik vond

het juist niet fijn als iedereen binnen een week zou komen. Dat zou ik normaal al vermoeiend vinden, maar in zo'n eerste week al helemaal. Ik lag het meest van de tijd met baby huid op huid op mijn borst en ik vond het fijn als dat gewoon kon. Wij hebben dus de eerste week alleen de opa's en oma's uitgenodigd en onze broers/ zussen en verder alles nog afgehouden.

De werken erna planden we de meeste dagen 1 bezoekje in. Dat vonden we wel genoeg. Een kraamfeest organiseren moest ik echt niet aan denken.

Merel

Merel

02-10-2019 om 11:24

ook ruzie hier

Hier ook ruzie, blijkbaar komt dat toch snel voor in zo'n periode. Wij woonden toen in een twee kamer flat. Voordeur grensde aan mijn slaapkamer (waar door ruimte gebrek geen deur in zat. Dan had je aan de andere kant van de voordeur de badkamer en de woonkamer. Terugtrekken kon ik mezelf dus niet echt en de bel was ook overduidelijk te horen.
Op de kaart had ik geschreven dat iedereen even moest bellen voordat ze kwamen.
Op de derde dag kwam mijn beste vriendin die op 1,5 uur rijden vanaf mij woonde. Ik had me erg verheugd op haar bezoek en verder zou er niemand komen, dus gezellig even bijpraten.
Nog geen 2 minuten nadat zij binnenkwam kwam mijn moeder met mijn schoonzus en haar zoontje van 2 jaar binnen (niet afgesproken) en zij gingen kletsen met mijn vriendin en ze hadden een zak oude kleertjes meegenomen die ik mocht hebben (vond ik leuk hoor maar niet op dat moment)t. Dus op een gegeven moment ging ik in de slaapkamer borstvoeding geven en mijn vriendin kwam even mee om zachtjes te kletsen (om het rustig te houden voor de baby, de kraamhulp had uitgelegd dat het dan beter was om even in een rustige kamer te gaan zitten) Nou en iedere minuut kwam mijn moeder binnenlopen met het neefje van twee om in de spiegel te kijken die in de slaapkamer hing en dan liepen ze weer terug (een spelletje ter vermaak) en zo ging dat maar door en door. Ik wilde niemand teleurstellen maar baalde zo van de situatie en de drukte. (ik had kraamhulp voor halve dagen ivm kleine woning dus die was al weg)
Die avond heb ik mijn moeder gebeld en gevraagd of ze voortaan toch echt even wilde bellen want ik had het nu zo jammer gevonden dat ik verre vriendin niet had kunnen spreken en het was zo druk geweest.
Mijn moeder zei dat ze het begreep en hing op en de dag erop had ik een woeste vader aan de telefoon, mijn moeder had de hele nacht niet geslapen en was zo teleurgesteld, ze deden alles voor mij en hun ouders kwamen vroeger ook altijd gewoon even langs, ZIJ hoefden toch niet te bellen? Dat bellen was toch voor andere mensen?
En wie ik het die week ook vertelde, want ik was er heel verdrietig over, niemand begreep het, ze vonden dat mijn ouders wel een beetje gelijk hadden.
Nou ja, mijn trauma van het eerste kind, geen leuke herinnering.
Later wel geprobeerd uit te praten,maar we kwamen er niet ver mee, dus maar grote streep eronder en het er niet meer over gehad.
Bij de tweede had ik een groter huis en voelde het niet zo als iedereen zit op je lip, was ik zelf wat meer gewend en toen ging het beter.

Floria

Floria

02-10-2019 om 12:02

Merel

"En wie ik het die week ook vertelde, want ik was er heel verdrietig over, niemand begreep het, ze vonden dat mijn ouders wel een beetje gelijk hadden."

Wat jammer! Ik weet niet of je er nog iets aan hebt, maar ik vind niet dat ze gelijk hadden

Wat is dat toch, dat zoveel mensen in die periode gewoon geen begrip hebben en geen hints kunnen oppakken? en dat duidelijke aanwijzingen (bellen) alleen voor anderen gelden?

Lanza

Lanza

02-10-2019 om 12:14

Ik snap je ook

daarbij is het echt niet aan anderen om zo over je grenzen heen te gaan. Eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom iedereen op dat eerste moment zich zo moet opdringen. Het kind bestaat hoogstwaarschijnlijk nog jaren, dus er is genoeg tijd om de leuke oma uit te hangen.

Geef de moeder en het pasgeboren kind toch even de rust en de ruimte, zo moeilijk is dat toch niet?

Merel

Merel

02-10-2019 om 12:42

Lief

Lief dat jullie het begrijpen, ik vond mezelf toen ook echt niet onaardig geweest of zo. Wat nog stommer was, de verre vriendin kwam om 15.00 uur en ging om 16.00 uur weer weg (had ook een klein kindje en moest nog een eind rijden) en mijn moeder en schoonzus gingen om 16.05 weg, zat ik de rest van de middag helemaal alleen, en echt enorm te balen, want mijn plan was, door op het geboortekaartje te schrijven "Bel je even, voordat je langskomt?" dat ik het een beetje leuk kon verdelen, mijn moeder en schoonzus hadden wat mij betreft prima om 16.00 uur kunnen komen, geen probleem.
Ik heb dit nog uitgelegd aan mijn moeder maar het kwam niet aan en dat anderen het ook niet begrepen, dat ergerde me nog meer ;-( hahaha kan er bijna nog kwaad om worden.

Bellen

Ja, ik zou het ook logisch vinden om even te bellen of te appen. Ik had zeker in de beginperiode ook liever niet te veel mensen tegelijk. Sowieso kies ik er soms voor om bepaalde mensen liever alleen te zien, zeker vriendinnen die je niet zo vaak ziet. Het is dan juist leuk om even een moment samen te hebben. Ik vond bezoek in de kraamtijd juist super gezellig maar ik had liever niet dat iedereen tegelijk kwam. Ik vond het juist leuker om het wat te verdelen zodat we echt aandacht voor elkaar konden hebben.

(schoon) ouders is natuurlijk soms wel wat anders. Bij de geboorte van de jongste was mijn schoonmoeder hier logeren. Dat wilde ze heel graag en mijn man ook. Van mij hoefde dat niet zo maar ik begreep ook wel dat het voor mijn man en zijn moeder wel heel bijzonder zou zijn (en schoonmoeder woont ver weg dus ze kan niet zomaar even langskomen). Bij de een na jongste (haar oudste kleinkind van mijn man, mijn oudere kinderen hebben een andere vader) was ze er pas na 6 weken. Dat kon toen niet anders maar ze vond dat erg jammer. Persoonlijk vond ik dat eigenlijk veel fijner omdat ik ook fitter was en we meer konden ondernemen & de baby was ook interactiever. Mijn schoonmoeder vond het echter heel fijn om die eerste weken er te zijn, te koken voor ons en dat soort dingen. Mijn man vond het ook fijn om dit met haar te kunnen delen.

Mijn eigen moeder woont dichterbij dus die kwam gewoon een paar keer per week langs. Niet eens zo heel vaak en lang die eerste weken. Bij de jongste nam ze af en toe de een na jongste mee voor een middag en dat vond ik heel fijn want de kraamtijd van de jongste vond ik voor de peuter het saaist.

Stickertje

Stickertje

02-10-2019 om 13:47

je mag altijd komen als je maar weer gaat

Dat was bij mijn kant van de familie altijd het motto als er een kind geboren werd. Je mag altijd komen, soms krijg je koffie, soms wordt je aan het werk gezet, en soms wordt je weggestuurd.
Om medische redenen ben ik in het ziekenhuis bevallen waar ik ook 24 uur moest blijven na de geboorte. Mijn ouders zijn in het ziekenhuis geweest, schoonouders pas toen ik weer thuis was (zij waren op vakantie op 3 uur rijden van het ziekenhuis)
Met mijn moeder en mijn zussen maar ook mijn tantes waren al bekend met het altijd komen als je maar weer gaat. Ze kwamen langs, wierpen een blik op de baby, vroegen hoe het ging en afhankelijk van het antwoord bleven ze kort of wat langer. Indien nodig werd er door de langskomende moeder of zussen thee gemaakt, was opgehangen of opgevouwen of een ander klein klusje gedaan.

Schoonouders vonden het motto moeilijk, snapten niet hoe ik het bedoelde. Die kwamen, als ze al kwamen, echt uren op visite zitten. Verwachtten dan dat ik koffie maakte met iets lekkers erbij. De eerste 6 weken minstens beschuit met muisjes. De baby een fles geven was ingewikkeld, dat moest ik zelf maar doen en dan mopperend vertrekken dat er niet eens een tweede kopje koffie vanaf kon.

Bij nummer 2 toch weer dezelfde aanpak gekozen en toen kwamen schoonouders alleen als ze zeker wisten dat man ook thuis was. 's Avonds om 21.00 uur bij voorkeur, dat ik dan al ernstig naar mijn bed verlangde en de baby dan niet uit bed gehaald werd om even te showen was maar raar. Daar krijgt zo'n kleintje echt niks van als je hem er even uit haalt!

Als ik het over kon doen dan was ik zeker bij nummer 2 veel strikter geweest, bezoek welkom van ... tot 17.00 uur en was de avond voor het gezin geweest.

Lanza

Lanza

02-10-2019 om 15:23

No way

dat ik me in die mate zou aanpassen aan de eisen van het bezoek. Normaal gesproken ga je jezelf toch ook niet in allerlei bochten wringen in je eigen huis? Waarom zou dat dan ineens moeten als je net een mens uit je vagina hebt geperst? Doe even normaal zeg.

Mijn schoonouders mochten hier echt niet logeren die eerste weken. Niemand niet trouwens. Ik wilde wennen aan mijn kind en samen zijn met mijn eigen gezin. Bezoek: leuk, maar op afspraak en dan eventjes blijven en niet uren blijven hangen met allerlei verwachtingen.

Wij deden bezoek vaak van 11 tot 12 bijvoorbeeld, dat kwam goed uit met de voedingen. Soms s middags nog een. Een tot twee bezoekjes per dag vond ik wel genoeg. 's Avonds wilde ik echt rusten. Ik was zo moe! Dan was mijn man thuis en wilde ik eten, douchen en even alleen zijn.

rode krullenbol

rode krullenbol

02-10-2019 om 15:39

Tsja ...

Dat gedoe rond kraambezoek komt in veel gevallen vermoedelijk neer op een strijd om normen. Persoonlijk vind (ook) ik dat niet normaal.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.