Relaties Relaties

Relaties

Nuffannie

Nuffannie

26-09-2019 om 23:57

Zorgen om psychische gesteldheid ouders


Dat lucht op..

Dat geldt ook voor je vader; ik denk dat hij al lange tijd met die opgekropte emoties rondloopt. Het beste moment om hem tot een activiteit aan te zetten.

Wat is er in zijn woonplaats te doen? Breng het als een mogelijkheid die hij kan uitproberen. Diverse bejaardenzorgcentra kunnen mannen gebruiken voor tijdens de buitenwandelingen. Manege’s voor gehandicapten doen ook vaak een beroep op vrijwilligers of als gastheer in een ziekenhuis.
Google op de website voor vrijwillerbank in de buurt. Wie weet is er een vrijwilliger brandweer.

Hij moet niet thuis gaan zitten, dan duurt de dag zo lang.
Je kan hem een handje op weg helpen of misschien beter als die vrienden dit oppakken.

En als het ene niet bevalt, is hij niet verplicht tot blijven. Het is niet zoals vroeger, toen je wel je werkgever trouw bleef.

rode krullenbol

rode krullenbol

02-10-2019 om 15:58

Hmm ...

Zouden de ouders niet beter af zijn met activiteiten in hun eigen vertrouwde omgeving? Lekker sporten bijvoorbeeld?

In dat geval ligt het meer voor de hand om te denken aan de aanschaf van een hometrainer, sportmatjes, losse gewichten, yoga blokken, boksbal en -handschoenen, elastieken voor krachttraining, hoelahoep en dergelijke; gecombineerd met instructievideo's op DVD of via YouTube.

Wie weet worden hun inspanningen dermate beloond met de aanmaak van anandamide, dat het hun levensinstelling drastisch en grondig ten positieve verandert!

Rode krullenbol

Eenzaam,

Sporten is gezond. Het gaat mij meer om de groeiende eenzaamheid; zijn sociale cirkel wordt nog kleiner als hij thuis voor de buis gaat bewegen.

rode krullenbol

rode krullenbol

02-10-2019 om 16:28

Mijn idee

Lichaam en geest zijn één. Een betere lichamelijke conditie doet de mentale gesteldheid goed. Een positievere levenshouding draagt bij aan betere sociale contacten; hetgeen - als het goed is - als vanzelf uitmondt in een grotere sociale cirkel.

Win, win en nog eens win! Op z'n Amerikaans gezegd.

Rode krullenbol

nuffannie

nuffannie

02-10-2019 om 18:32

vrijwilligerswerk en sporten

Zoals gezegd denk ik niet dat mijn vader snel vrijwilligerswerk zal gaan doen, daar is hij op tegen. Vrijwilligers zijn niet goed wijs dat ze voor niks aan het werk gaan, is zijn mening. Toen mijn moeder meer taken kreeg op haar vrijwilligerswerk is ze daar ook plotseling mee gestopt. Het fijne weet ik er niet van, maar ik vermoed dat het onder invloed van mijn vader is geweest.

Wat het sporten betreft: mijn moeder wandelt graag. Dat deed ze eerder veel - in haar eentje, dat wel - maar ze is er mee gestopt sinds mijn vader thuis is komen te zitten. Want anders is hij maar alleen. Er is een hometrainer in huis, die niet wordt gebruikt voor zover ik weet. Mijn vaders conditie is zodanig slecht dat wandelen best wel een opgave voor hem is.... of tenminste, hij houdt mijn moeder niet bij en daar heeft hij weer een reden om boos te zijn op mijn moeder. Aan de andere kant is het misschien ook wel een excuus om niet te gaan lopen: mijn moeder heeft het immers niet voor hem over om met hem naar buiten te gaan.
Ik zou zeggen dat hij wel in aanmerking komt voor sporten op een medische fitnessclub. Waarschijnlijk weinig kans dat hij wil, maar ik kan het hem eens voorstellen.... als hij nog met me wil praten. Als ik dat nog wil.

Imago vrijwilligerswerk

Ik snap de gedachte van je vader over vrijwilligerswerk want die hoor ik ook wel eens: wie doet er nou vrijwilligerswerk als je die uren ook kan besteden aan uren in loondienst. Geld verdienen lijkt meer ‘aanzien’ te hebben dan dankbaar werk.

Alleen kan je vader ( als ik het goed begrepen heb) niet meer in loondienst. Vrijwilligerswerk is dan een gratis tijdsbesteding met dankbaarheid op de koop toe.
Vrijwilligerswerk is ook maar een paar uur op een dag en past makkelijker in iemands schema. In groepsverband werkt als een stok achter de deur itt individueel sporten.

Maar nu, je vader is medisch gezien niet in staat met mensen in een rolstoel te wandelen. Toch staan op de website vrijwilligers vacature bank diverse functies die mogelijk bij hem passen. Het is gewoon gratis ‘sporten’, want welke activiteit dan ook, haalt hem wel van de bank.

Als je vermoedt dat hij allergisch op jouw voorstellen gaat reageren, tackle dan die vrienden van je ouders. Misschien werkt die benadering beter.

Trouwens, als je moeder gek wordt van zijn gedram, kan zij alsnog vrijwilligerswerk oppakken. Al was het maar om even van huis weg te zijn. Dan moet ze wel durven voor zichzelf op te komen. Maar daar kan jij haar wel een handje bij helpen.

Helaas

Flanagan, helaas lijkt het erop dat het klaagverhaal van de vader niet bedoeld is om geholpen te worden, maar om zijn toehoorders de mond te snoeren. Ik sta te kijken van je optimisme..

Iets met je moeder proberen te doen en niets van je vader te verwachten lijkt me inderdaad het beste Niuffanie.

nuffannie

nuffannie

02-10-2019 om 20:33

helaas inderdaad

De vrienden van mijn ouders, daar heb ik geen contact mee. Zoals ik ook geen contact heb met de familie. Ik zou bijna gaan denken dat mijn vader dat bewust gescheiden heeft gehouden van elkaar, dat ik die vrienden en familie nooit te zien krijg bedoel ik. Wat ik verder weet van hun enige paar vrienden, is dat dat óók een heel apart (en eenzaam?) stel is, en ze wonen flink uit de buurt.

Verder heeft Thera gelijk, mijn vader wil niet geholpen worden. Dat heeft hij tenminste zo gezegd:" ik hoef geen hulp, ik zal geen zelfmoord plegen ofzo, maar dood ga ik toch wel binnenkort". Wat moet je daar nou mee??

rode krullenbol

rode krullenbol

02-10-2019 om 20:43

Uh ...

Daar moet je niets mee. Je kunt het ook gewoon (los) laten.

Thera,

Ik ben ook wel optimistisch want als hij een doorgewinterde manipulerende man was met evt narcistische trekjes, zou hij zich dan zo laten kennen? Daar zou hij dan toch veelste arrogant voor zijn?
Hij zou haar de mond snoeren door overmacht, leeftijdsverschil, levenservaring en haar plaats kennen etc., maar niet door zelfbeklag en zielig doen. Dat geeft geen pas.
Dan valt hij van zijn podium.

Maar als Nuffannie hem over kan halen, heeft ze twee vliegen in één klap.
Mijn vader ging wegens alzheimer op een gegeven moment twee dagen naar dagbesteding; hij onder de mensen en mijn moeder wat ruimte om op adem te komen. Ook al had hij heel lang een goede conditie, zijn mentale gesteldheid was een stuk minder als hij zich nutteloos voelde.

Nuffanie

Mag ik opmerken dat het mij opvalt hoe sceptisch je er zelf in staat; als iemand je iets adviseert, ongeacht wat, is er weer een drempel. Is dat wel de juiste houding als je iets wil bereiken? Het straalt een bepaalde onzekerheid uit. Daar krijg je hem niet mee de deur uit.
En dan houdt het op bij #40.

Angela67

Angela67

02-10-2019 om 21:37

flanagan

jij zit te denken aan iets 'bereiken' als iets tastbaars volgens mij.
Ik denk dat TS bezig is om een punt te bereiken waarop ze kan besluiten óf ze iets kan bereiken en zo ja wat en evt. hoe.
Ben wel met je eens dat ik nog geen reactie van TS heb gelezen die ingaat op de mogelijkheid om de oplossing bij zichzelf te zoeken. Maar dat vereist volgens mij ook een bepaalde draai en 'loslaten' en dat is niet iets wat makkelijk gaat als het je ouders betreft. Ik denk wel dat het verstandig is dat ze eerst nadenkt voordat ze acties gaat ondernemen.
gr Angela

Nuffannie

Nuffannie

02-10-2019 om 22:07

Flanagan en Angela

"Mag ik opmerken dat het mij opvalt hoe sceptisch je er zelf in staat; als iemand je iets adviseert, ongeacht wat, is er weer een drempel. Is dat wel de juiste houding als je iets wil bereiken? Het straalt een bepaalde onzekerheid uit."

"Ik denk dat TS bezig is om een punt te bereiken waarop ze kan besluiten óf ze iets kan bereiken en zo ja wat en evt. hoe."

Ehh.... zo had ik het niet bekeken. Ik weet inderdaad niet wat wil bereiken, nouja, een verbetering van de situatie. Het zal best onzeker overkomen inderdaad! Ik ben er nog niet helemaal aan toe om mij al verantwoordelijk te gaan voelen voor mijn ouders en ik sta er in die zin nogal alleen voor, afgezien van mijn man dan. Mijn ouders zijn eenzaam, maar ik zou ook niet weten bij wie ik moet aankloppen voor enige steun voor hun. Mijn wereld (dat van mijn gezin) is vrijwel compleet gescheiden van dat van mijn ouders. Ook omdat mijn ouders dat blijkbaar zo wilden, ze willen niks weten van mijn vrienden, schoonfamilie e.d. Afgezien van dat ik ten sterkste betwijfel of ik de vrienden van mijn ouders kan vragen (die zijn écht een verhaal apart), of de zus en zwager waar ze nog wel contact mee hebben.... moet ik ook wel even een drempel over! Ik vraag me af of het aan mij is om te bepalen of het echt niet meer gaat zo, of dat ik het moet loslaten zoals hier wordt gesuggereerd. Maar dat betekent dan geen contact meer met ze. Dat vind ik wel erg moeilijk moet ik zeggen.

Verder is het zo dat wij geregeld mijn ouders proberen aan te sporen iets te gaan ondernemen los van elkaar, dus bij een vereniging gaan, een cursus doen of wat dan ook. Ik heb mijn moeder al heel vaak gevraagd waarom ze dat vrijwilligerswerk niet weer zou gaan doen. Mijn vader wil echt niks. Hij zegt niet (meer) te kunnen. Dus de suggesties die je doet Flanagan, die heb ik eigenlijk al zo'n beetje geprobeerd en het heeft tot dusver niet gewerkt.

rode krullenbol

rode krullenbol

02-10-2019 om 22:23

Hoezo?

"Maar dat betekent dan geen contact meer met ze."

Je kunt toch gewoon je eigen leven leiden en hen hetzelfde laten doen? Dat staat elkaar zo af en toe zien toch niet in de weg?

Angela67

Angela67

02-10-2019 om 22:23

cirkel van invoed en

cirkel van betrokkenheid. Hieronder stukje ietwat zakelijke tekst, maar het kan helpen om te bedenken hoe je je zorgen kunt splitsen in beinvloedbaar of niet.

"Iedereen maakt zich druk om van alles en nog wat: gezondheid, of anderen je aardig vinden, over de manier waarop je leidinggevende dingen regelt, over zinloos geweld, over problemen in het onderwijs, enzovoorts. Stephen Covey, een Amerikaans organisatiepsycholoog noemt dit de Circle of Concern: de cirkel van betrokkenheid.

Waarin kun jij iets veranderen? Aan sommige zaken waar jij je druk over maakt kun je iets doen, maar aan lang niet alles. Binnen de Cirkel van betrokkenheid is de Circle of Influence, de cirkel van invloed. Die geeft het gebied aan waarin je iets kunt veranderen. Wanneer je cirkel van betrokkenheid veel groter is dan je cirkel van invloed (dus wanneer jij je druk maakt over veel zaken waaraan je niets kunt veranderen) voel jij je op den duur boos, gefrustreerd of zelfs ziek. Bovendien krimpt je cirkel van invloed verder, omdat alle energie opraakt door zinloos getob.

Er zijn twee manieren om ervoor te zorgen dat de cirkel van invloed de cirkel van betrokkenheid meer gaat overlappen:
1. Door je cirkel van invloed te vergroten. Dat kan door datgene waarvan je last hebt aan te pakken.
2. Door je overtuigingskracht en sociale vaardigheden in te zetten om andere mensen tot verandering te bewegen.

Wanneer dat allebei niet lukt, is het noodzakelijk je cirkel van betrokkenheid te verkleinen. Je kunt bijvoorbeeld een baan kiezen in een organisatie die meer bij je past, of je werkwijze veranderen. Meestal kun jij je energie beter besteden aan het veranderen van jezelf dan aan het veranderen van de wereld."

Nogmaals het klinkt erg zakelijk als het over zoiets basaals als je ouders en de emoties daarom heen, maar je hebt nog wat jaren met ze te gaan en als je het gevoel hebt dat je je energie en emoties ongeveer in de juiste dingen steekt hebben jullie er alledrie het meeste aan.

sterkte,
Angela

Geen contact meer?

Waarom zou je die keuze maken?
Het gevoel dat jij iets moét veranderen in hun leven, dat kan je loslaten, dat je ze moet "redden", dat kan je loslaten.
Maar geen contact meer, dat zou ik dan weer minder goed begrijpen.

60 jr jong

Nuffannie, het is idd heel onbevredigend toeschouwer te zijn terwijl ze nog zo jong zijn en in principe nog zoveel jaren voor zich hebben.

Misschien is de tijd nog niet rijp; dat je moeder nu nog geen beroep op je doet, maar over een tijd wel als het haar te veel wordt. En dan sta je voor haar klaar.

Nuffannie

Nuffannie

02-10-2019 om 22:33

Angela

daar heb ik wel wat aan, dankjewel. Geeft niet dat het zakelijk is, een beetje objectiviteit is wel prettig

Nuffannie

Nuffannie

02-10-2019 om 22:39

geen contact meer, Wil

Misschien is geen contact meer wel vrij radicaal inderdaad. Het contact is nu al vrij weinig en beperkt. Ik ben al een tijdje terug opgehouden nog echt iets te vertellen aan mijn vader omdat hij er toch iets negatiefs van maakt. Met mijn moeder heb ik nog nooit een serieus gesprek gevoerd. Ik vraag me oprecht af of ze dat wel kan (of durft). Dat is in elk geval een grote frustratie van mijn vader, mijn moeder die alleen over koetjes en kalfjes praat. Was vroeger al zo.

Als ik het allemaal nóg meer moet loslaten....dan blijft er echt bijna niets over.

Koetjes en kalfjes...

en de lieve vrede bewaren? Moeder tussen 2 vuren?

Nuffannie

Nuffannie

02-10-2019 om 23:08

nee, dat niet

Niet om de lieve vrede te bewaren, want het botst heus wel (heftig) af te toe tussen mijn ouders. Tussen mij en mijn ouders botste het eigenlijk nooit. Hooguit een heel klein beetje tussen mij en mijn moeder. En dat mijn moeder geen serieuze gesprekken aangaat, ik ken haar niet anders. In mijn kindertijd vertelde ze wel over haar eigen ongelukkige liefdeloze jeugd en daar is het opgehouden. Zij heeft een heel dikke muur om zich heen opgetrokken, ze toont nooit emoties. Ik denk dat het daar mee te maken heeft.

Nuffanie

Je bent geschrokken toch, over hoe je vader nu tegen je doet? Ik vind dat je het volste recht hebt om het contact te verbreken. Er zijn ook genoeg redenen om dat niet te doen. Maar niet uit een soort verantwoordelijksgevoel dat niet bij jou hoort te liggen. Het zou heel goed kunnen dat je vader daar wel op uit is om jou dat gevoel te geven.

Ik ken een vrouw die heeft de diagnose theatrale persoonlijkheidsstoornis. Ze vertelt mij dat als ze tegen haar zoon zegt dat hij toch niiet wil dat ze zich verdrinkt, hij zegt: dat moet je zelf weten. En dat vindt ze natuurlijk heel erg. Maar haar deel in het verhaal ziet ze niet.

janouhoor

janouhoor

02-10-2019 om 23:48

pff

Ik ben zelf begin 60. Alleen met al tientallen jaren chronische ziektes. Toch sport ik, werk ik, wandel ik, ga uit met vriendinnen, date ik, ga tot diep in de nacht dansen. En ja soms weken ziek en eenzaam. Maar toch: Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen mij zouden moeten 'redden' voordat ik echt hulpbehoevend word.
wat ik maar wil zeggen: het is ook gewoon hun eigen keuze van je ouders zo te leven. Als ze dat nou zo willen, waarom daar verandering in willen brengen?

Floria

Floria

03-10-2019 om 07:34

ze zijn geen 95

De mensen van hun leeftijd die ik ken gedragen zich of ze van mijn leeftijd zijn. Er is weinig verschil (en ik ben nog lang geen 60). Je vader kan zelf dingen bedenken, als hij dat zou willen, en je moeder ook. Ze kan waarschijnlijk zelfs nog gaan werken of allerlei andere dingen die je vader niet leuk vindt. Maar dat ze het daarom niet doet, omdat hij het niet wil, is niet zielig. Dat staat ze zelf toe. Jij bent niet verantwoordelijk voor het feit dat ze daar blijft en niets meer doet.
Ik zou er niet meer heen gaan.Wat heb je er aan? Niets, alleen maar gezeur. Zielig voor je moeder als jij niet meer komt? Dan komt ze naar jou. Ze is geen 95 en gewoon mobiel. Komt ze niet? Dan weet je dat ook weer.

Angela67

Angela67

03-10-2019 om 08:17

het hoeft niet alles of niets te zijn

en je hoeft ook niet nu een beslissing te nemen die voor 'altijd' is bijvoorbeeld.
Volgens mij heb je voldoende informatie om na te denken wat je bijv. de komende jaren - nu ze fysiek nog o.k. zijn - zou willen en wat je vindt dat je 'moet'. Dan gaat het nu om het gedrag, om zorgen voor je moeder, of je actief gezinscontact aanhaalt of niet.

Of je op een later moment, als ze hulpbehoevend worden, als er iets gebeurt, iets moet of wil doen kun je dan opnieuw bekijken.

Een werkbare verstandhouding nu zonder dat je je telkens enorm laat raken lijkt me iets om naar te streven. Misschien helpt het om nu even afstand te nemen zodat je een betere beslissing kunt nemen. Misschien moet je juist iets vaker gaan om te achterhalen wat er mogelijk is als je je neutraal opstelt.

Maar hen 'veranderen' zit er sowieso niet in - nu niet en straks niet.

gr Angela

Kaaskopje

Kaaskopje

03-10-2019 om 19:06

Wat ik zo 'shocking' vind...

is dat het om leeftijdsgenoten van mij gaat. Dit gaat niet meer om moeilijke oude ouders, maar om mensen die gelijk met mij zijn opgegroeid en volwassen geworden en dan toch nog dit... Het is dus van alle tijden.

Als kind is het erg moeilijk om over de relatie van de ouders te praten. Ik heb dat nooit gedaan en gedurfd. Ik heb ook nooit rechtstreeks kritiek op mijn ouders geuit in termen van dat ze zich raar gedroegen. Ik ben ook tot niet eens zo heel lang geleden tot ontdekkingen gekomen, waardoor nog meer duidelijk werd hóe raar het eigenlijk was. En nu ik lees dat leeftijdsgenoten van mij zich net zo gedragen als mijn ouders krijg ik bijna de neiging om een soort reddingswerk te doen bij Nuffrannie. Het slaat nergens op, want dat kan niet.

Ik weet natuurlijk niet of het één op één te vergelijken is, maar mijn moeder stond volledig níet open voor kritiek op mijn vader. Ik heb dit jaar gemerkt dat ze over niemand kritiek kan aanhoren. Dus ik kan me voorstellen dat de moeder van Nuffrannie daar ook door kan blokkeren. Het gaat tenslotte wel om haar man! Dat diezelfde man anderen pijn doet of echt raar gedrag vertoont... daar sluit ze zich mogelijk voor af. Doet ze dat niet, dan moet ze toegeven dat haar leven een hel is. Overleven dus.
Maar dan... een eigen leven naast het huwelijk. Als het mogelijk is, zou ik dit met de nadruk op 'in vertrouwen' proberen te bespreken met familie van moeder. Ook dat kan op verzet stuiten, zeg ik met de ervaring van mijn ouders, als een zus of broer die taak op zich zou nemen. Het idee dat een ander denkt dat je je eigen boontjes niet kunt doppen én om tegen de wil van man iets te doen...stel je voor! Het lef om zoiets voor te stellen! Beledigend vond mijn moeder dat als haar zus iets voorstelde.

Met nog steeds mijn eigen ervaring op de achtergrond kun je inderdaad wel vergeten dat vader verandert, tenzij hem opeens zelf de schellen van de ogen vallen, maar die kans lijkt mij nihil. Het komt er dus echt op neer dat moeder moet gaan inzien, dat ze haar leven de komende 30 jaar alleen maar positief kan beïnvloeden als ze daar nu mee begint. Ze zal vaker moeten stampvoeten en het een en ander als voldongen feit moeten brengen.

Lanza

Lanza

04-10-2019 om 13:52

Je problematiseert

de situatie enorm. Jij bent een ander persoon dan je ouders. Je ouders zijn volwassen mensen die hun eigen leven leiden op hun eigen manier. Je gaat ze niet veranderen. Het lijkt wel alsof je jezelf graag in de positie van helper zet? Dat is echt niet nodig. Ik vind het zelfs wat kleinerend overkomen, alsof ze hetzelfde leven moeten leiden als jij, anders is het niet ok? Laat toch gaan en probeer het contact positief te houden, zo te lezen is er vooral een opening/kans in het contact met je moeder, ga daarvoor en laat de rest waar het hoort.

Nufannie

Er zijn ook uitzendbureaus voor 65-plussers. Is je vader niet te porren voor een betaald deeltijdbaantje? Hij weer geld en status, en je moeder wat tijd zonder hem waarin je misschien eens wat met haar alleen kunt doen. Of haar kunt bellen.

Als je echt het idee hebt dat je vader de telefoon kaapt zou je haar een eigen mobieltje kunnen geven. Maar goed, dat is natuurlijk wel een enorme motie van wantrouwen.

Verder veel sterkte gewenst. Het kan best dat er bij je vader van alles aan de hand is, maar zolang hij ervan overtuigd is dat de hele wereld het fout ziet behalve hij, lijkt me er weinig land mee te bezeilen. Proberen je moeder een beetje los te weken is vermoedelijk het maximaal haalbare. Misschien af en toe eens laten doorschemeren dat als ze toch voor een scheiding zou opteren, je haar wel hulp en steun wilt geven. Er wordt best veel gescheiden onder 65plussers tegenwoordig. Klinkt natuurlijk allemaal erg bot, maar als ik jouw beschrijving van de situatie lees, krijg ik het plaatsvervangend benauwd.

Groeten,

Temet

Floria

Floria

04-10-2019 om 15:37

Temet

Eigen mobieltje. Dan denk ik meteen aan mijn schoonouders, halverwege de 70, di

Lanza

Lanza

04-10-2019 om 15:40

Waarom

denk je dat ze iets voor hen kan bepalen, Temet? Ze zijn niet handelingsonbekwaam.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.