Verlies en Verdriet Verlies en Verdriet

Verlies en Verdriet

Raar rouwproces ?

Mijn vader is een week geleden onverwacht overleden aan een legionellabesmetting en longontsteking.Hij heeft 2 weken op intensieve gelegen aan de beademing maar zijn toestand ging altijd maar achteruit.De anti biotica sloeg niet aan en na 2 weken is er in overleg met de artsen besloten om hem van de beademing te halen.Mijn vader had een verzwakte gezondheidstoestand en was al meer dan 20 jaar op de sukkel met zijn rug,voet,...artrose.Had constant zeer veel pijn en had eigenlijk zeer weinig levenskwaliteit.Hierdoor had hij een medicatieverslaving ontwikkeld.Hij was ook een verstokte roker en begin dit jaar was er een tumor gevonden op zijn longen.Dit hebben ze bestraald met succes maar door het roken en de behandeling was er al permanente longschade.Ik voel me zeer raar bij zijn dood.Het waren zware dagen van afscheid nemen,in het ziekenhuis,in het mortuarium,...Hij was te jong en heeft teveel pijn gehad en te weinig levenskwaliteit.Hij heeft het zelf niet meer geweten en heeft ook geen pijn meer gehad,eindelijk...maar ik voel me raar.Het leven gaat door en doordat mijn vader bijna niets meer kon en vaak zeer slechte dagen had en nogal humeurig was is het net alsof het te gemakkelijk gaat.De zorg valt opeens weg en ik ben blij voor mijn moeder dat ze nu eindelijk eens een dag of een weekend weg zal kunnen zonder zorgen.Maar ik voel me schuldig dat ik zo denk.Het is allemaal verwarrend want ik zag mijn vader zeer graag.Toch weet ik dat ons leven gemakkelijker zal worden zonder die constante zorg,maar daar voel ik me zo schuldig over....

is niet raar

Toen mijn vader niet onverwacht, en toch ook weer wel, in zijn slaap overleed, slaakten we (moeder, siblings en ik) een zucht van opluchting: het is goed zo.

Hij wordt nog steeds gemist, maar we missen vooral de opa/vader/echtgenoot van vroeger, niet de schim die hij steeds meer was geworden. Zijn overleden was verdrietig, maar het was ook een opluchting. Ook voor hem.

Ieder rouwt op zijn eigen manier. Jij rouwt op jouw manier. En ik vind er eigenlijk niets raars aan. Soms is een overlijden een verlossing, ook al kun je (ik zeg niet: moet je) later nog verdriet ervaren. Een verlossing voor de overledene omdat die geen kwaliteit van leven meer had, en een verlossing voor de naasten omdat die zoveel zorg en zorgen hadden.

Baby-Lon

Baby-Lon

05-10-2019 om 22:35

Normaal

Allereerst gecondoleerd met de dood van je vader.

Ik spreek niet uit ervaring maar je reactie en gevoelens klinken allemaal helemaal normaal, begrijpelijk en gezond. Natuurlijk is het naast verdrietig óók een opluchting, en het klinkt als een “goede dood” (sorry als dat raar klinkt) zonder lang voortslepend sterfbed, dat willen we toch eigenlijk allemaal en is helaas niet iedereen gegeven - en hem gun je het ook want hij had al zo lang geleden.

Rouwen zit voor wat ik erover heb gehoord trouwens wel vaker heel erg vol tegenstrijdige gevoelens dus ik zou me over “raar” geen zorgen maken.
Nog veel sterkte met de verwerking want dat is natuurlijk pas net begonnen.

Kaaskopje

Kaaskopje

06-10-2019 om 00:53

Verwarring

Ook van mij eerst gecondoleerd. Ik snap je verwarring denk ik wel. Je had vermoed ik een bepaald idee bij hoe je je zou moeten voelen als het eenmaal zover was en nu is het zover en voel je je niet zo als je verwacht had. Daaraan kun je zien dat je gevoelens niet voorspelbaar zijn. Je weet pas op het moment zelf hoe het zal gaan en voelen. En zoals je je nu voelt ben jij dus ook en dat is niet verkeerd. Het kan zomaar zijn dat het nu nog aan het bezinken is en het je op een dag alsnog kan overvallen dat je wel verdriet hebt, maar ook dat hóeft niet. Mijn moeder is sinds maart weduwe en bij haar verbaas ik me ook weleens. Niet omdat ik vind dat ze zich op een bepaalde manier had moeten gedragen, maar ik had kennelijk ook een verwachting en die bleef uit. Ze is vanaf het begin geen verdrietig hoopje geweest, het was 'gewoon zo' dat ze nu alleen was en ze zich daar nu mee bezig moest houden. Ze ging meteen enorm opruimen, het kon maar gedaan zijn. Bij een ander zou de wereld misschien ingestort zijn, maar zo werkt dat bij haar niet en ik snap dat.

In ieder geval sterkte, er moet ook altijd veel geregeld worden, dus ook daarvoor sterkte.

Natje1812

Natje1812

06-10-2019 om 07:52 Topicstarter

Ik heb wel moeilijke momenten

Maar dat overvalt me op onverwachte momenten en ik kan me ook tamelijk vlug herpakken daarna.Bij de laatste groet had ik het moeilijk want toen was het echt de laatste keer dat ik hem fysiek kon zien.Ik kan het nog moeilijk plaatsen dat het afscheid definitief is,dat ik hem nooit meer zal zien.Ik ben bang om zijn stem te vergeten en dan ben ik ook blij dat hij van verdere behandelingen gespaard is gebleven.Dat mijn moeder die nog zeer fit is (62) nog de kans krijgt om iets van haar leven te maken na die jarenlange zorg.Terwijl ik volop in de rouwperiode zit ben ik toch al aan het plannen wat we allemaal kunnen gaan doen de komende jaren...Misschien krijg ik opeens een slag van de hamer maar misschien ook niet...Wil dat dan zeggen dat ik mijn vader niet graag zag?Ik zag hem wel graag maar door zijn pijnen was hij passief en niet de actieve vader die klusjes kwam doen en met de kleinkinderen ravotte.Het voelt allemaal een beetje verwarrend,...

Hilde

Hilde

06-10-2019 om 08:09

Natje1812

Gecondoleerd met het verlies van je vader.
Ja, ik geloof dat rouwprocessen per definitie raar zijn. Maar ze zijn ook heel persoonlijk. Mijn vader stierf 7 jaar na mijn moeder. Zij was zwaar dement en hij heeft na haar dood nog een paar rustige jaren gehad. Hij miste haar uiteindelijk wel want het duurde even voordat hij zich haar weer kon herinneren als de vrouw die zij was voordat ze dement werd.
Zelf ben ik nooit echt verdrietig geweest over de dood van mijn ouders. Beide begrafenissen waren grote happenings waar mensen uit alle krochten van hun leven waren. Ik vond dat echt overweldigend mooi. Ik heb fijne herinneringen aan ze, ze hebben zoveel nagelaten aan brieven en fotoalbums en bijzondere dingen, daar voel ik me erg dankbaar voor. Toch waren er ook dingen in mijn hoofd waar ik na hun dood pas mee aan de slag kon. Ik wist eerder niet dat ze er waren, maar er kwam blijkbaar ruimte voor zodra mijn ouders wegvielen.
Verdriet heb ik niet gevoeld en het is nu alweer 5 jaar geleden dat mijn vader overleed. Misschien komt het nog maar ik denk van niet.

Lanza

Lanza

06-10-2019 om 09:01

Nee hoor

jouw reactie is volstrekt normaal. De afgelopen twee jaar hebben mijn man en ik afscheid genomen van zes van dit soort gevallen in onze nabije omgeving en onze reactie was in eerste instantie vergelijkbaar.

Het verdriet en het gemis duiken nu af en toe op, nu het wat langer geleden is. Ik mis dan niet die laatste slopende periode, maar de persoon die degene was in betere tijden en wat hij/zij voor mij heeft betekend. Toch is de intensiteit van deze gevoelens milder dan ik van tevoren had verwacht, omdat ik diep van binnen weet dat het zo beter is voor iedereen.

Het rouwproces van een jong persoon, die onverwachts overlijd, is daarentegen totaal anders.

Rouw

Rouwen is niet alleen maar wenend en handenwringend de dag doorkomen. Wat jij beschrijft is ook rouw.

Eerlijk zijn tegenover jezelf en de tijd nemen

Gecondoleerd me thet overlijden van je vader. Als ik het zo lees is het een man geweest, waarvan je graag gehouden hebt, maar die het in de laatste jaren zowel vor zichzelf als voor zijn gezin niet gemakkelijk heeft gehad.
Ik denk niet dat je je moet afvragen of je goed rouwt of raar rouwt. Rouw is voor een groot deel niet zozeer het verwerken van emoties als wel het verwerken van herinneringen. Ik heb altiijd het beel voor ogen van het geheugen als een computer: je hebt het werkgeheugen en je hebt de opslag. Normaal gesproken wordt na een dag in je slaap het werkgeheugen opgeruimd: alles wordt in de opslag gezet in het goede laadje. En dan kun je de volgende dag weer verder.
Na zo'n intensieve periode van een relatief korte ziekte, overlijden en uitvaart zit er waarschijnlijk teveel in je werkgeheugen (dat was mijn ervaring althans). Je hebt het 's avonds in je slaap niet kunnen verwerken en er kwam elke dag weer iets nieuws bij. Daarom heb je iets langer tijd nodig omdat werkgeheugen weer leeg te maken. en dat kan door slapen, wandelen, fietsen, vooral nergens aan denken en niets nieuws erbij doen.
Bij het afscheid van iemand met wie je leven zo verbonden was komt ook een periode, waarin je alle oude herinneringen weer gaat opschudden. alle laadjes worden even opengetrokken en er vind een herinventarisatie plaats: wat was de betekenis van dit gebeuren, in het licht van het gehele leven dat nu afgesloten is. Zo kan alles opnieuw een plaats krijgen.
Neem de tijd hiervoor. Neem je eigen behoefte daarin serieus. als je wil praten praat je, als je wil zwijgen zwijg je, als je wil slapen slaap je, als je wil wandelen loop je. Als je wil huilen huil je en als je wil genieten geniet je. Als je je vrij voelt, dan ben je dat en als je je schuldig voelt, dan accepteer je dat.
Er is geen goed of slecht rouwen (tenzij je al een problematische persoonlijkheid bent, maar dat geloof ik niet).

Tsjor

Jammer

Gecondoleerd met je vader.

Ik vond het ergens wel jammer. Het was wel een bevrijding voor hem maar dat laatste jaar was het contact tussen ons intens, eerlijk en waardevol. Ik vond het jammer dat het maar één jaar besloeg omdat de jaren ervoor zo leeg waren.

zebra

zebra

26-12-2019 om 18:00

alsnog gecondoleerd

met dit verlies. Ik denk dat ieder zoiets op zijn eigen manier verwerkt en dat daar niks goeds of verkeerds aan is.
Zelf ben ik begin deze maand mijn vader verloren, hij is lang ziek geweest waardoor hij steeds minder kon, de laatste week ging hij echt ontzettend snel achteruit. Ik denk dat ik, onbewust misschien, voor mezelf de klap van het verlies heb willen verzachten door stukje bij beetje afscheid te nemen. Hij heeft erg veel pijn gehad en in die zin zijn we dankbaar dat hij nu geen pijn meer hoeft te lijden. Maar het gemis is er dus wel, de persoon die hij was voordat hij zo begon te sukkelen met zijn gezondheid.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.