Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Zoon 14 spijbelt en is dwars


vlinder72

vlinder72

10-10-2019 om 12:09

Ja, lanza

Pubers zijn egoïstisch daar zijn het namelijk pubers voor. Dat hoort zo.

Ik vind pubers leuk maar de wereld draait een paar jaar toch echt vooral om de puber.

Hoewel ze mij soms opeens kunnen verbazen en zomaar spontaan iets voor mij doen zonder dat ik erom gevraagd heb. Maar in het algemeen zijn ze behoorlijk egoïstisch.

Dat ze egoistisch heeft toch ook niks met deze scheiding te maken. Ze zijn het nou eenmaal.

Zowel bij gescheiden ouders als bij niet gescheiden ouders.

Ik heb geen enkel oordeel over de keuze en beslissingen van deze ouders. Natuurlijk is dit voor Manon een heel trieste zaak. Ze wou het goed doen en een fijne toekomst bieden voor haar kinderen in een andere woonplaats. Dan is het sneu als dat niet zo uitkomt.
.

Saar

Saar

10-10-2019 om 12:54

Ik vind pubers niet egoistisch

Als 'grote groep' vind ik ze vaak juist beduidend minder egoïstisch dan (de grote groep) volwassenen.

Ze zijn vaak wel wat egocentrisch, maar dat is iets heel anders. Hun blik is verengd en vaak sterk gericht op zichzelf.
Maar dat is een positief, noodzakelijk en productief iets. (nodig in de groei die ze doormaken) Egoïsme klinkt als iets negatiefs.

Ik denk dat pubers vaak egoïstisch *lijken* (voor volwassenen) omdat ze hun eigen weg beginnen te gaan, eigen normen ontwikkelen en die kunnen botsen met omgeving die gewend is dat de kinderen zich (als kind) voegden.
Vraag eens aan een puber of hun vrienden egoïstisch zijn en je krijgt gegarandeerd heel andere antwoorden.

Manon, nogmaals, natuurlijk is er niets mis met regels. Maar (veel) ruzie erom is wel heel jammer, zeker in deze situatie...
Je kunt ook samen regels bedenken, bijv.
In ieder geval lijkt het me van belang dat deze jongeman een stuk regie terugkrijgt, hoe dan ook.

Manon75

Manon75

10-10-2019 om 13:09 Topicstarter

De regels

Hebben we samen opgesteld. We zijn samen om de tafel gaan zitten met pen en papier en samen zijn we tot regels gekomen waar we beiden tevreden over waren. En echt...ik ben helemaal niet streng, er kan bij mij heel erg veel. Ik denk dat er straks bij zijn vader meer regels zijn.

rutiel

rutiel

10-10-2019 om 13:13

Saar

Helemaal eens met het onderscheid dat je maakt: egoïstisch is zeker niet hetzelfde als egocentrisch. Juist pubers kunnen op een heel onbevangen manier hun idealisme navolgen en zich inzetten voor de wereld.
Het ingewikkelde daarbij is inderdaad dat ze zichzelf en de huidige situatie als uitgangspunt nemen. Egocentrisch dus.

vlinder72

vlinder72

10-10-2019 om 13:37

saar

Je hebt gelijk. Het moet ook egocentrisch zijn ipv egoïstisch

Saar

Saar

10-10-2019 om 14:29

Rutiel

We hebben allemaal ons eigen uitgangspunt, pubers zijn daar niet uniek in.
Wij hebben meer ontwikkeling doorgemaakt en meer ervaring opgedaan. Dat geeft niet altijd minder egoïstische uitgangspunten. Ook lang niet altijd meer open en wijzer. Helaas.

Saar

Saar

10-10-2019 om 14:34

Manon

Ruzie met pubers over regels is uiteraard heel gewoon, hoort erbij.
In een gescheiden situatie heeft een puber wel altijd een extra machtsmiddel in handen: dan ga ik toch bij de andere ouder wonen.
(mijn dochter roept vaker weg te willen maarja ze weet niet waar naar toe hihi)

Maar je klonk alsof jullie ruzies best heftig zijn.
Dat hoeft normaal gesproken ook geen probleem te zijn. En in jullie situatie lijkt me dat je zoon genoeg redenen heeft om zich af te willen reageren.
Maar... jij hebt die misschien ook.
En ik zou je gunnen dat je je ei op een andere manier kwijt kunt.
Want je zoon lijkt me erg kwetsbaar nu en een emotioneel veilige relatie met jou lijkt me nu erg waardevol voor hem. Los van gegeven of hij bij vader gaat wonen. Daar gaat hij hoe dan ook ook de nodige problemen tegenkomen.

Jan

Jan

10-10-2019 om 16:15

Andere kant

Ik lees heel veel Ik. Ik vind dat hij dit moet. Ik vind dat dit wel kan. Ik wil dit. Ik wil dat niet.

Bekijk het eens vanuit zoon. Jij bent voor de tweede keer gescheiden. Hebt voor de 2e keer zijn vertrouwde thuis gesloopt. Bent tot overmaat van ramp ook nog uit zijn vertrouwde omgeving weggetrokken. Je bent de boeman voor hem.

Probeer daarin te kijken wat je kunt doen om het leed te verzachten. Want deze benadering werkt duidelijk niet.

Watervrouw

Watervrouw

11-10-2019 om 13:50

Je weet het wel

Hoe verdrietig het ook is, verstandelijk weet je dat je hem de kans moet geven om bij zijn vader te gaan wonen en om daar een nieuwe start te maken. En dat daar problemen gaan komen is vrijwel zeker maar ik zou niet iets zeggen als "je kan altijd terugkomen" want hij en zijn vader moeten de kans krijgen om ook iets op te bouwen. Ik zou een periode afspreken van een half jaar en daarna om de tafel gaan zitten.
Het zou mij niet verbazen als hij na dat half jaar toch weer terug zou willen komen.
Het zal voor jou moeizaam zijn om in contact te blijven daar moet je je van bewust zijn.
Ik kan me dat gevoel van een klap te veel zoals je het benoemd zo goed voorstellen, hij is nog zo jong, maar misschien moet je nu juist omdenken zoals hierboven ook al staat geschreven: gelukkig kan hij naar zijn vader. Niet laten gaan is geen optie denk ik. Sterkte

Manon75

Manon75

14-10-2019 om 20:17 Topicstarter

Laten gaan

Hij gaat bij zijn vader wonen. Ik weet mij met mijn gevoel geen raad, ben zo verdrietig!

Ik weet ook wel dat hij hier in het dorp niet kon wennen. Voor hem is het misschien wel beter. Maar ik voel mij zo leeg....zal dit ooit gaan wennen?

Jo Hanna

Jo Hanna

14-10-2019 om 21:23

Wat verdrietig

Ach Manon, het is echt heel verdrietig. Natuurlijk is het nu een heel hard gelag. Hier heb je je gewoon niet op kunnen voorbereiden. En het is geen 'natuurlijk proces' geweest, maar is gepaard gegaan met conflicten en stress. Het is logisch dat je van slag bent en verdrietig. Maar op den duur ga je er toch weer aan wennen. Net zoals je eraan gewend bent geraakt dat je gescheiden bent en net zoals je eraan gewend zou zijn geraakt dat hij uit huis ging om bijvoorbeeld te studeren. Daar heb je nu verder niks aan. Nu ben je gewoon verdrietig dat het zo is gelopen. En dat is logisch. Het is een rouwproces.

Groet,
Jo Hanna

Lanza

Lanza

14-10-2019 om 21:40

Moet je je

bedenken hoe je ex zich heeft gevoeld. Er is er altijd een die het grootste deel van de tijd zonder kind/eren zit. Dat is nu eenmaal de consequentie van een scheiding. Heel naar, maar jouw tweede ex zit helemaal zonder kind het grootste deel van de tijd, toch? Zo is het voor ontzettend veel gescheiden mensen en de kinderen komen er nog het meest bekaaid vanaf

Manon75

Manon75

14-10-2019 om 22:18 Topicstarter

Lanza

Omdat mijn exen het zelfde hebben meegemaakt mag ik dus geen recht hebben op verdriet?? Net of ik voor twee scheidingen heb gekozen?! Ik ben beide huwelijken ingegaan met de intentie om er wat van te maken en niet om te gaan scheiden.

Ja ik ben nu ff kapot! Weet mij ff geen raad met mijn verdriet, mag ik dit misschien ff een plekje proberen te geven?? Het is allemaal zo snel gegaan.

Lanza

Lanza

14-10-2019 om 22:21

Tuurlijk

mag je verdrietig zijn, heel logisch. Ik moet alleen denken aan de vaders in jouw verhaal en hoe die zich moeten voelen na dit alles. Jullie hebben allemaal recht op jullie verdriet en de kinderen nog het meeste, die hebben al helemaal niet voor deze situatie gekozen.

Manon75

Manon75

14-10-2019 om 22:22 Topicstarter

Wennen

En tuurlijk gaat het wennen, zal het een plekje krijgen. Ik blijf hem ook gewoon zien alleen niet meer dagelijks. Ik mis nu gewoon de dagelijkse dingen van hem. Ook dat krijgt een plekje maar heeft tijd nodig.

Ja verdrietig

Natuurlijk is het heel verdrietig. Het zal best zachter worden op den duur, maar nu is het nog rauw en vers. Wees lief voor jezelf en maak het gezellig met je dochter.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst.

Manon75

Manon75

07-11-2019 om 12:16 Topicstarter

Missen

Ik mis hem echt vreselijk! Ik heb hem nu ook nog maar 1x gezien sinds hij weg is. Een uurtje. Hij zou as weekend hier komen maar hij kan niet zegt hij ivm verhuizing. ( ze gaan idd verhuizen, wel binnen de stad). Als ik hem bel, is hij kortaf en ik bel echt niet vaak. Zijn telefoon is afgepakt ivm straf dus ik kan hem ook niet appen. Dat was tenminste nog een mogelijkheid om even een contactmoment te hebben.

Gaat dit ooit wennen? Doordat ik zo weinig hoor van de andere kant heb ik ook geen idee hoe het daar gaat, of hij daar nu wel goed op zijn plek zit? Het daar naar zijn zin heeft? Zijn vader zal mij niet bellen of appen over hoe het nu gaat en als ik er naar vraag krijg ik amper antwoord. Toen hij nog bij mij woonde had ik tenminste nog een beetje een idee waar hij zich mee bezig hield, nu heb ik daar geen idee meer van en dat voelt zo ontzettend leeg.

Vertrouwen

Het is niet alleen een beetje afscheid nemen van je kind, maar ook afscheid nemen van een periode waarin je heel erg veel hebt nagedacht en gezorgd en getwijfeld. En die twijfel en al dat nadenken kan nu niet opgelost worden. Je blijft er een beetje mee zitten.
Wellicht is het goed om jezelf voor ogen te houden, dat je zo ver gekomen bent als jij kon. en dat vader gelukkig het stokje nu overneemt, de jngen staat niet op straat.
Wellicht is het goed om na te denken over de vraag hoeveel vertrouwen je hebt in hem, dat het ooit, over enkele jaren, veel te lange tijd dus, allemaal toch wel goed zal komen met hem. Dat je op een bepaalde manier nieuwsgierig bent naar hoe hij zich nu zal ontwikkelen.
Misschien is het ook goed om jezelf, nu terugkijkend op alle consequenties etc., de vraag te stellen of de keuzes die je hebt gemaakt toch de beste zijn. Het verhuizen heeft je ook veel positiefs gebracht en het is misschien goed om je dat te realiseren. Stokjes zijn niet langer dan ze kunnen zijn. Het kan niet altijd op alle vlakken super zijn. Het allerbeste moet soms wijken voor wat op dat moment het beste was en daar kun je dan weer proberen om het allerbeste van te maken.
Ik zou het even rustig aan doen met kontakt zoeken, het is nu in deze fase wellicht niet het beste. Even over en weer afkoelen, even elkaar de ruimte laten. Ondertussen kun je natuurlijk voor jezelf van alles opschrijven, alles wat je denkt en voelt, wie weet interesseert het hem ook (niet op gokken).
Het is een open deur, maar toch wel waar: de tijd heelt voor een groot deel wel de pijn. Als je dat toe wil laten, als je toe wil laten dat je hiermee nu moet verder moet.

Veel sterkte,

Tsjor

SVG

SVG

07-11-2019 om 17:14

triest

Natuurlijk voel jij je triest en mis je hem. Maar ik denk dat je wat veel verwacht van een 14-jarige jongen. Die zijn niet bezig met berichtjes te sturen naar hun moeder of te bellen (of ze moeten iets nodig hebben). Dat ligt echt niet aan jou, dat is gewoon typisch jongensgedrag. Vanaf deze leeftijd gaan ze echt steeds meer een eigen leven leiden, waar je steeds minder van weet, zelfs als ze thuiswonen.

Ik zou laten weten dat hij altijd kan komen, nodig hem uit en kook wat lekkers en doe iets wat hij leuk vindt. Je hebt een auto, dus je kan hem halen en brengen, dat kost hem weer minder moeite.

Ik vind wel dat je van vader zou mogen vernemen of hij terug naar school gaat als zoon je zelf niets laat weten. Dat is ook belangrijk. Of loopt dat allemaal terug vlot?

Manon75

Manon75

07-11-2019 om 18:29 Topicstarter

Vertrouwen

Ik heb vertrouwen in mijn zoon, alleen niet zo ik het gezin waar hij nu zit. (Zijn vader, vrouw vader, broer, stiefzusje en nog een broertje) Zij hebben echt een bloedje hekel aan mij en zullen nooit positief over mij praten. Zij noemen mij daar “de heks”. Mijn zoon is een jongen die vrij makkelijk te beïnvloeden is en als het leuk lijkt doet hij al gauw mee. Ik ben idd wel benieuwd hoe zich dit verder gaat ontwikkelen. Voor mijn dochter en mij is de verhuizing wel goed geweest, wij zijn hier echt tot rust gekomen. Ik hoop echt dat mijn zoon zich in de stad beter voelt, dan is het toch ergens goed voor geweest. En dan als ik zie dat dit idd goed voor hem is dat ik mij er toch bij neer moet leggen.

Ik mis alleen zijn aanwezigheid, zijn geintjes, zelfs zijn ochtendhumeur. Sommige dagen gaat het goed maar op sommige dagen kan ik zo verdrietig zijn. Het zal een plekje moeten krijgen idd. Het moet gewoon weer lente/zomer worden dan kan ik alles wat beter aan. Deze grijze dagen werken ook niet mee.

Manon75

Manon75

07-11-2019 om 18:38 Topicstarter

Andere jongen

Wat jij zegt is idd waar. Vanaf deze leeftijd gaan ze een eigen leven leiden, helemaal goed zo hoort het ook. Maar ik zie nu een heel andere jongen. Onverschillig, ineens hele andere dingen die hij leuk vind. Wat ik mij afvraag is, heeft hij zich zo anders voor gedaan bij mij of word hij nu zo beïnvloed doordat hij nu in een ander gezin woont?

Hij gaat nu wel weer naar school in de stad. Dat heb ik wel van hemzelf moeten vernemen want zijn vader licht mij nergens over in. Ik baal gewoon want als ik al bel dan zit de hele familie erom heen en kan ik dus niet even rustig met hem praten want er zijn altijd oortjes erom heen die meeluisteren. Zoon heeft zijn telefoon kapot dus ik moet hem bellen op de telefoon van mijn ex.

Het zal straks hopelijk zijn weg allemaal wel vinden. Idd de tijd zal het leren maar ja dat neemt voor nu mijn rotgevoel niet weg.

Sinterklaas

'Zoon heeft zijn telefoon kapot dus ik moet hem bellen op de telefoon van mijn ex.' Lijkt me een mooi kado voor sinterklaas. Even zoeken naar een betaalbare variant, bijvoorbeeld met een goedkoop abonnement. Dan is dat ook je bijdrage in de zorgkosten.

Tsjor

Het

Lijkt me toch wel vreselijk voor je....niet wetende hoe het daar nu precies gaat en zo weinig contact. Misschien zal het steeds meer wennen. Ik wens je er veel sterkte mee!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.