Relaties Relaties

Relaties

Relatie voelt als ' moeten'


Pennestreek

Pennestreek

17-10-2019 om 16:45

Overspannen

Ga eens met je verhaal naar de huisarts. Geen zin in/behoefte aan seks, altijd moe, alles voelen als moeten, prikkelbaar, alleen willen zijn, en daarbij de zaken die je noemt als verhuizing en nieuwe baan en een overlijden, volgens mij ben je 'gewoon' overspannen. En dan helpen lapmiddelen als een paar dagen alleen weg niet (meer). Slaap je wel goed? Eet je goed? Heb je nog plezier in dingen waar je vroeger plezier in had (hobby, de kinderen, uitstapjes), of kost je dat teveel energie?
Ik zou met de huisarts bespreken wat hij ervan vindt. Dikke kans schat ik in, dat hij je zegt je voorlopig maar eens ziek te melden. En dat zou ik heel verstandig vinden. Je klinkt, al je posts bij elkaar genomen, als een tikkende tijdbom.

key_west

key_west

17-10-2019 om 16:53 Topicstarter

overspannen?

Pennestreek, ik weet niet of ik overspannen ben.
Werk is druk maar het gaat goed en levert ook veel voldoening. Ik heb een leuk team.
Ik weet goed wat ik kan, wat ik kan delegeren. Er is ruimet om nee te zeggen en als ik aangeef dat ik een een keertje moe ben wordt dat goed opgenomen.
Dus daarmee stoppen heeft niet direct mijn eerste voorkeur.

Uitjes, iets doen met kinderen, afspreken met vrienden...allemaal leuk. Dat voelt ook niet als moeten.
Maar soms merk ik dat ik zelfs voor mijn hobbies te moe ben en dat 8 uur slaap niet meer voldoende is.

ook het gevoel altijd aan te moeten staan, alert te zijn, zoveel dingen die geregeld moeten worden. Nieuwe bril voor zoon, huis moet geverfd.
Zoals nu, de vakantie staat voor de deur en ik zie er enorm tegenop, vooral tegen het inpakken en dat ik ergens geisoleerd in een huisje ' moet' zitten.

Sex, ik heb er wel zin in alleen niet met mijn man op dit moment.
Ik zou heel graag willen dat dit anders zou zijn maar weet ook niet hoe.

Pennestreek

Pennestreek

17-10-2019 om 16:56

Reëel en irreël

Ik zie in je laatste post ook een paar dingen waarvan ik denk, dat ze irreëel zijn. Bijvoorbeeld die studieschuld. Het heeft absoluut geen zin om daar boos over te zijn. Kijk eens waar die boosheid in zit. Hou je nu per maand te weinig over? Probeer dan het maandbedrag naar beneden te krijgen. Wil je er vanaf? Probeer dan juist versneld af te lossen. Maar los op waar je last van hebt.
Ik herken dat je soms gewoon te moe bent om problemen op te lossen. Dat je de oplossing wel weet, maar dat het je teveel kost om de routine te veranderen. Bijvoorbeeld de boodschappen. Geef dat soort verantwoordelijkheden (tijdelijk?) aan je man. Als jij het nu niet trekt moet hij even bijspringen.

De andere dingen die je noemt zijn bij uitstek de zaken die je met behulp van een therapeut aan kunt pakken. Niet dat hij daardoor gaat veranderen, wel hoe jij ermee omgaat.

Even psychologie van de kouwe grond: toen jullie relatie begon was hij wel zelfstandig. Dat is in de loop van de tijd veranderd. Kan het zijn dat hij, omdat jij kostwinner bent, meer aan jou over is gaan laten, meer tegen jou opkijkt dan jij tegen hem? En heb jij wellicht ook die rol op je genomen, van het locomotiefje dat de trein rijdend houdt? Dan kan het zomaar zo zijn dat hij achterover is gaan leunen. Doe dan zéker een stap terug. Dan moet hij namelijk in actie komen. Want op een actie volgt hoe dan ook een reactie. Je kunt dat doen zonder het te bespreken, maar wellicht werkt het beter als je het er wel van tevoren met hem over hebt. Is de taakverdeling nog wel zoals jullie allebei zouden willen? Of wil hij eigenlij meer werken, en zou jij (tijdelijk) minder werken wel fijn vinden? Mensen en situaties veranderen nu eenmaal in de loop van de tijd. Wat je een paar jaar geleden hebt afgesproken, hoeft nu niet meer te passen. Als je opnieuw zou mogen beginnen met het inrichten van je leven, hoe zou het er dan uitzien?

Ik raad je aan om nu hard op de rem te trappen voor jezelf. Meld je ziek en kom tot rust. Ik durf bijna te garanderen dat dan ook de relatie met je man gaat veranderen, als jij meer energie hebt en rust in je hoofd. En ga samen in therapie. Dan maar onder werktijd, je moet er ook wel wat voor over hebben. En dan raad ik je aan (als je weer wat ruimte hebt in je hoofd) om het boek Houd me vast te lezen. Ik weet vrij zeker dat jullie daar wat aan hebben. Kan naast elke andere therapie die je eventueel al zou volgen.

Enna M.

Enna M.

17-10-2019 om 17:17

prioriteiten stellen

"Relatietherapie is een goed punt. We hebben een paar maanden geleden geprobeerd een afspraak te maken bij iemand met wie we goed ervaringen hadden.
Maar de enige mogelijkheden waren rond 0900 in de ochtend. Niet haalbaar ivm schooltijden kinderen en de spits (we wonen in de randstad).
Dus uiteindelijk is er niks van gekomen en hadden we ook de puf niet om er nog verder achteraan te gaan."

Wat is er nu belangrijker? Zorg voor een keer dat iemand anders de kinderen naar school brengt, misschien kunnen ze zelf een stukje, probeer een afspraak te maken iets later dan 9.00 uur s ochtends. Als je naar de huisarts/tandarts/ziekenhuis moet is daar ook tijd voor te maken, toch?

Tine Winkel

Tine Winkel

17-10-2019 om 17:58

taakverdeling

Zo te lezen kom jij om in dingen die er gedaan moeten worden, mede door je FT werk. Je man werkt minder. Heeft hij WEL me-time, dus echt tijd voor zichzelf? En zou hij dan niet enkele taken op zich kunnen nemen die jij nu doet? Jij zegt bv. dat je niet de puf hebt uit te zoeken wat jullie de komende dagen zouden moeten eten - kun je dat dan bij hem neerleggen, inclusief de bezorgservice en thuis zijn op het moment dat het bezorgd wordt etc. Of dat hij dat was opvouwen doet na het avondeten (zodat je om 20.45 uur klaar bent...)

Overigens herken ik heel erg wat je zegt. Om die reden ben ik op een gegeven moment ook inderdaad minder gaan werken. Ik was bv. vrijdag vrij en als de kinderen dan naar school waren - heerlijk, een uur of 5 voor mezelf - ik kon in die uren echt even helemaal bijtanken voor een week. Als ik dat een aantal weken niet had, bv. door vakanties of studiedagen, dan had dat een heel grote impact op mijn energieniveau.
Ondertussen zijn mijn kinderen veel ouder en ik merk dat een aantal dingen inderdaad langzaam maar zeker steeds makkelijker wordt, doordat de kinderen steeds meer zelf kunnen. Dus als ze gaan sporten, is dat nu 1,5 uur voor mezelf (ipv een hoop geregel en getaxi - terwijl er eigenlijk ook gekookt moet worden etc.)

Tijd

Tijd is een kwestie van prioriteit... en om een goede versie van jezelf te zijn in alle rollen die je hebt (moeder, collega, partner, dochter, zus, buurvrouw, vriendinetc.) zul je jezelf boven aanmoeten zetten. Je houdt het anders simpelweg niet vol om alle ballen in de lucht te houden. Ga naar de huisartsen vraag om advies. Op een burn-out of erger zit je niet te wachten. En je man en kinderen ook niet. Onderschat het niet en schaam je er ook niet voor. Nu wijs je je man af, hebt over op jezelf wonen. Dat klinkt als vluchten ipv het probleem aan pakken maar zou je schuldgevoel het dan niet erger maken? Hoe lang houdt jullie relatie dit überhaupt nog vol? Praat met je man en wellicht heeft hij nog ideeën om je te ontlasten naast de hulp van de huisarts.

Druk

Druk

17-10-2019 om 21:16

Herkenning

Ik had vorige week ook ineens het gevoel: kon ik maar een paar dagen per week alleen wonen. Geen troep van anderen, niet koken of opruimen, geen gezeur over onderbroeken die niet schoon zijn. Dingen die ik normaal prima kan hebben. Ik zie het als een signaal dat ik het te druk heb, mijn hoofd overloopt. Mijn werk is al een lange tijd heel druk (en heel leuk) en ik maak veel uren, daarnaast zijn we een huis aan het verbouwen en ons eigen huis aan het verkopen (met veel bezichtigingen, dus veel schoonmaken en opruimen), we moeten continu beslissingen nemen over stopcontacten, kleuren, van alles uitzoeken, regelen, kopen en dan straks ook nog verhuizen. Bovendien hebben we in de familie het een en ander meegemaakt de laatste maanden met ernstige ziekten en overlijden. Al met al gewoon echt een overload, heel simpel. Dus alles wat mijn partner doet (aandacht vraagt) of niet doet (klusjes in huis, de schilder bellen) irriteert mij.

Ik herken dit van eerdere periodes dat het gewoon te druk was. Meer rust nemen, meer echte aandacht voor elkaar, samen een weekeindje weg, zorgen dat ik vaker alleen thuis ben (en dan ook niet heel druk ben met werk), zijn bij mij dingen die altijd wel helpen. Dus dat ga ik dit keer ook weer doen en dan merk ik ook dat mijn man weer anders op mij reageert. Want hij merkt natuurlijk ook wel dat ik er ff klaar mee ben en wordt dat ook niet gezelliger van.

Verslaafd aan Liefde

Wat een herkenbaar verhaal, alleen dan voor mij omgekeerd. Ik zou in jouw verhaal de man zijn. (Maar dan zonder zo lang studeren).
In mijn huwelijk heb ik het contact en de intimiteit met ex vreselijk gemist. Hij had nooit tijd. Altijd stress. Wilde niet meer knuffelen. Ik ging steeds meer aan 'm trekken. Hij was - op feestjes - naar anderen toe de leuke man die hij niet (meer) naar mij was en ja, dan blijf je in de buurt hangen want je wil ook een graantje meepikken van dat leuke. Ik werd poep onzeker van de afwijzing (niet vrijen niet knuffelen niet praten). We zijn na bijna 30 jaar uit elkaar gegaan en pas toen heb ik Verslaafd aan liefde gelezen, boek van Jan Geutz. Tranen met tuiten gehuild dat ik dat niet tijdens mijn huwelijk heb gelezen, het maakte zo goed de patronen duidelijk. De onbewuste verwachtingen en reacties, de wisselwerking. Het is er ook als luisterboek, fijn voor 's avonds in bed. Ik begrijp jouw verhaal. Ik heb indertijd zelf een aantal keer geroepen dat ik er eenflatje bij wilde hebben waar hij dan kon gaan zitten mopperen. Wilde hij niet natuurlijk.
Als je zo doorgaat groei je uit elkaar. Daarmee verlies je op den duur ook je gezin. Dat vind ik nog steeds vreselijk en als ik jou zo lees jij denk ik ook.
Mijn ex wilde ook nooit minder werken want "dat kon niet in zijn baan". En nu we uit elkaar zijn kan het ineens wel. Ik hoop echt dat je hier doorheen komt en je weer kan open stellen voor je man.

Moeten

Mijn ex voelde het denk ik ook als moeten. Altijd de lat hoog in alles. En dan "moest" ie van mij ook weer natuurlijk. Ik heb met terugwerkende kracht met hem te doen nu. En met mezelf, dat ie mij dat nooit duidelijk heeft willen of kunnen maken. Zucht, weer een traantje. Het is soms gewoon echt niet makkelijk allemaal.

123

123

18-10-2019 om 09:50

Verantwoordelijk

Kan je hem niet zelf verantwoordelijk maken voor zijn eigen acties? Dus de afhandeling van zijn studieschuld bij hem laten (financiën splitsen)?

Het klinkt banaal, maar splitsing van de financiën heeft hier wel meegeholpen bij het oplossen van een relatiecrisus. (We hebben hier een spender en een spaarder). Ik kan me voorstellen dat het niet fijn voelt "op te moeten draaien" voor de acties van een ander. Tenzij je bewust de keuze maakt dat de een gaat studeren (of voor de kinderen te zorgen) om er beiden beter van te worden.

123

123

18-10-2019 om 09:59

Daarnaast

Daarnaast klinkt het inderdaad alsof je overspannen bent. Ben ik ook geweest en ik herken veel. Mijn eyeopeners waren dat ik me kwetsbaarder mocht (en moest) opstellen, eerder moest aangeven wat IK wilde, hulp moest vragen, los moest laten, moest accepteren dat ik niet alles in de hand had. En accepteren dat hij ook maar een mens is, hem helpen, vragen wat hij nodig heeft.

Elastiekje

Elastiekje

18-10-2019 om 10:05

Overspannen

Ik vind ook dat je duidelijk overspannen klinkt. Dat je werk nog lukt, is geen graadmeter. Je privé-leven lukt duidelijk al niet meer. Wacht niet totdat je werk ook niet meer lukt. Ga snel eens met de huisarts praten. Hoe langer je zo doorgaat, hoe langer het herstel duurt.

Enna M.

Enna M.

18-10-2019 om 11:04

je hoort meestal andersom

"Dat je werk nog lukt, is geen graadmeter. Je privé-leven lukt duidelijk al niet meer. "

Werk hoeft niet het eerste te zijn dat niet meer lukt als je een burn out krijgt natuurlijk.... Nooit zo bij nagedacht eigenlijk.

paar dingen

Ik zou inderdaad ook eens goed kijken naar de verdeling van de huishoudelijke taken. En dan niet alleen het uitvoerende werk, maar ook de organisatie. Wie is er verantwoordelijk voor het regelen en plannen van alles? Het eten klaarmaken is niet alleen het koken, maar ook de planning en de boodschappen. Als jij de hoofdverantwoordelijke bent voor het reilen en zeilen van het huishouden inclusief alles omtrent de kinderen en de familie- en kennissenkring, dan zijn de zaken niet eerlijk verdeeld alleen maar omdat je man ook regelmatig afwast of kookt, bij wijze van spreken.

Een ander ding is dat het vaak zo werkt dat de moeder altijd de eerste is die reageert als er iets met de kinderen is, en dat de kinderen ook altijd als eerste naar moeder toekomen. Dus vader kan dan in de schoot van zijn gezin nog wel eens zijn eigen ding doen, maar moeder is permanent op afroep beschikbaar, tenzij ze haar eigen huis verlaat of de rest van haar gezinsleden eruit bonjourt. Lees dit stukje eens: https://ashatenbroeke.nl/2011/10/26/column-ik-ben-een-schuurtjesmoeder/

Misschien moet je meer dingen tegelijk doen: meer huishouden uitbesteden, de taakverdeling (juist ook op het punt van de organisatie) in huis serieus onder de loep nemen en met je man bespreken, en bekijken hoe je meer tijd alleen voor jezelf kan regelen. Als je meer energie hebt, heb je ook meer energie voor je relatie lijkt me.

Als er inderdaad problemen zijn op de punten die ik hierboven aankaartte, dan lijkt minder werken me niet direct een briljante oplossing. De kans bestaat dat dat alleen maar de dingen thuis normaliseert waar je niet gelukkig mee bent.

Groeten,

Temet

Lanza

Lanza

18-10-2019 om 12:25

Het klinkt

alsof je je man gewoon niet meer leuk en aantrekkelijk vind. Er hoeft volgende week maar één man voorbij te komen die je wel succesvol en daadkrachtig vindt en als hij een beetje aandacht aan je besteed ben je om.

Wat vond je ooit zo leuk aan hem? Wat heb je nodig om dat gevoel terug te halen?

Voor de rest zou ik scheiding van financiën heel gek en oneerlijk vinden in deze situatie. Ze hebben een samen een huis en drie kinderen. Ts werkt ft en heeft weinig energie over om thuis iets te doen. Haar man werkt minder, maar doet thuis waarschijnlijk een stuk meer. Dan zou hij op een houtje moeten bijten, omdat hij minder verdient en een studieschuld heeft? Wat is hij dan? Een veredelde schoonmaker/nanny die mag inwonen? Mag hij wel mee op vakantie? Mag hij dan ook geld innen bij ts voor alle klussen die hij doet en die ze door hem niet hoeft uit te besteden?

Phoebe

Phoebe

19-10-2019 om 01:55

Niet overspannen

Ik denk niet dat je overspannen oid bent. Ik denk dat je veel te veel aan t stuur zit van een druk gezin en je man zich langzaamaan via de passagierstoel naar de achterbank heeft verplaatst. Hoe nodig voelt hij zich nog? Hoe nodig heb je hem nog? Op welke dingen heeft hij de leiding thuis?
Kortom, ik denk dat jullie in een dynamiek zijn gekomen waarin jij de drijvende kracht bent, sterk, daadkrachtig, doelgericht en hij daar achteraan hobbelt. Je ergernissen gaan over dat hij neigt het huishouden van zich af te laten lopen, zijn studie van zich af heeft laten lopen, financieel ook zoiets... dus jij pakt het stuur nog steviger vast en stapt nog kordater door want ‘the show must go on’. Je kan niet stoppen in een gezin, de boel moet doordraaien.
Klopt dat een beetje?

Hier nl een vergelijkbaar verhaal, ook ik werk fulltime in een mooie baan, trok t allemaal, vond alleen ook makkelijker. Toen man op een gegeven moment met tussenpozen in buitenland was vond ik het heerlijk.
Maar.... ik was altijd ‘aan’ en in the lead, hop hop daar ging ik weer. En beslist niet ongelukkig trouwens, alleen die relatie werd stroever.
Inmiddels hebben we het weten om te buigen. Ik neem meer ruimte voor mezelf en zeg ook dat ik het nodig heb. Ik laat dingen bij hem (en negeer het als het niet of anders gaat dan ik wil) en probeer meer te delen over wat me bezighoudt in plaats van vooral praktisch afstemmen.
Ik vind het lastig zo in een bericht uit te leggen dus ben benieuwd hoe je dit leest.

Elizabeth

Elizabeth

19-10-2019 om 23:10

Werk

Is het mogelijk dat jullie allebei 4 dagen per week gaan werken? Dan houden jullie meer tijd en energie over voor elkaar en jullie gezin.

key_west

key_west

21-10-2019 om 11:09 Topicstarter

goed gepraat.

Bedankt voor jullie reacties.

We hebben goed gepraat dit weekend.
Als eerste is mijn man een dag eerder naar ons vakantie adres vertrokken zodat ik wat tijd voor mezelf had. Dat was heerlijk.
Verder geeft hij aan dat het prima is als ik meer tijd voor mezelf wil hebben - maar dat het fijn is als ik dat niet lastminute vertel en dan ontplof.
Dat snap ik.

Overspannen? Nee, dat ben ik niet denk ik. Maar afgelopen was er te weinig rust en ruimte voor mezelf, ik denk dat het helpt dat meer structureel in te bouwen.
Minder werken goeft niet perse, ik kan mijn uren goed managen, werk niet strcutrureel te veel en ben goed in delegeren en nee zeggen.

Verder heb ik het boek van Sue Johnson gekocht. Pennestreek bedankt voor de tip.
Basisgedachte is, dat een sterkere band met elkaar heel belangrijk is, ook om jezelf beter te voelen. Dat is een andere zienswijze dan ik had - ik realiseer me dat teveel zelfstandigheid ook niet goed is -waarom heb je dan een relatie met elkaar.
Dus laten we maar accepteren dat we elkaar nodig hebben. Voor mij betekent dat ook dat ik meer mijn gevoelens moet delen - en dat vind ik niet altijd makkelijk. Me kwetsbaar opstellen is lastig.

Phoebe, wat jij schrijft herken ik voor een deel - ik neem vaak de lead in dingen, maar ik moet zeggen dat man ook veel doet. Ook hierbij moet ik eerder delen als ik ergens mee zit en het hem gewoon vragen (in plaats van me er in stilte over op te winden).

Verder hebben we afgesproken dat we proberen een streep te zetten over dingen die gebeeurd zijn. Denk aan de studie. Het heeft geen zin meer om steeds op iets terug te komen wat geweest is.

key_west

key_west

21-10-2019 om 11:14 Topicstarter

Phoebe

Fijn om te horen dat jullie het hebben weten om te buigen.
Wat voor jullie goed werkt zou voor ons ook een oplossing zijn denk ik.
Dank voor je ervaringen!

Al met al ben ik echt nog wel blij met mijn man en huwelijk. En hij ook wel met mij denk ik.
Maar soms lijken de positieve punten en kanten zover weg, alsof je je eerst door een wolk van stress, geruzie, 1001 dingen op je to do lijst moet werken voordat je elkaar weer tegenkomt.

Verder, even praktisch, gaan we op zoek naar oppas aan huis. Hoop dat dat ook bijdraagt aan meer rust.

key_west

key_west

21-10-2019 om 11:25 Topicstarter

nog wat reacties

Elledoris. Hoe gaat het nu met jou? Jullie hebben een heftige tijd gehad. Heb je er vrede mee, het een plek kunnen geven?

Temet, dank voor die link. heel herkenbaar.
Ik word zo moet van de opmerkingen ' had je maar geen drie kinderen moeten krijgen' soms. Daar gaat het toch helemaal niet om.

Ben trouwens trots op man - hij heeft drie kinderen meegenomen naar vakantiehuis, alles gepakt, gezorgd voor eten en een leuk dagje uit gister.
En wijn voor mij toen ik gisteravond aan kwam

Lanza, valt wel mee, hoe gevoelig ik ben voor andere mannen .
Ik realiseer me heel goed dat het gras echt niet groener is, als de eerste verliefdheid over is. En dat er veel dingen die nu niet lekker lopen, ook in mijzelf zitten - in die zin zou ik het probleem dus meenemen in een nieuwe relatie.

Lanza

Lanza

21-10-2019 om 11:39

Mooi dat je je dat realiseert

en fijn dat jullie zo goed hebben gesproken. Klinkt alsof je goed in staat bent tot zelfreflectie en je man ook. Dat is zo belangrijk voor goede communicatie.

key_west

key_west

21-10-2019 om 12:39 Topicstarter

Lanza

klopt helemaal.

Zie de toekomst met meer vertrouwen tegemoet nu.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.