Relaties Relaties

Relaties

A zorac

A zorac

10-10-2019 om 14:13

Bejaarde ouders met relatieproblemen


Kaaskopje

Kaaskopje

14-10-2019 om 17:17

Roma en algemeen

Ik vind het wel wat "makkelijk" gezegd dat iemand grumpy mag zijn. Als je daar als medebewoner gevoelig voor bent en niet weg kunt naar een eigen huis, kun je daar veel last van ondervinden.

Ik heb ook gezegd dat veel een keuze is. Tot op zekere hoogte uiteraard. Ik vind oprecht dat het voor iemand zelf verstandig is om actief te blijven en niet in te dutten met "ach, daar ben ik toch te oud, zwak, ziek of misselijk voor!". En natuurlijk ook daar snap ik dat er grenzen zijn. Echt ziek is echt ziek, dan heb je wel wat anders aan je hoofd.

Roma

Roma

14-10-2019 om 18:51

kaaskopje

Waar het mij omgaat is dat je blijft zien dat sommigen simpelweg niet meer in staat kunnen zijn tot vrolijkheid en dat je niet weet waardoor het komt. Oh, je mag wel grumpy zijn als je ziek bent? Veel ziektes en gebreken zijn niet te zien, maar afgezien daarvan, weet jij wat er aan een mens gevreten heeft, zijn hele leven. Lees hierboven het verhaal van mijn vader. Natuurlijk had ik ook liever een een vrolijker socialer vader gehad die op een koor zat en kunst maakte oid. Maar je kan het de man simpelweg niet kwalijk nemen laat staan opleggen door je oordelen of normen erover.
Ik pleit simpelweg voor meer empathie voor de oudere.

Lanza

Lanza

14-10-2019 om 18:58

Wat weinig

credits geef je je vader, Pennestreek. Om het alleen toe te schrijven aan toeval. Jammer vind ik dat, je mag hem best waarderen voor zijn instelling en gedrag.

Mariavoornu

Mariavoornu

14-10-2019 om 19:47

Hier ook

een moeder met behoorlijk apathisch gedrag op haar oude dag endaar maak ik me best wel eens zorgen over en het ergert me ook wel. Maar ik heb ook een moeder die door heel heftige redenen in de jeugdzorg is opgegroeid. Als kind regelmatig maanden niet naar schoolging. Nooit ouderlijke zorg gehad heeft. Ze heeft een heel stabiel leven opgebouwd een goede relatie. fijne moeder voor ons geweest zinvol werk gedaan. Maar nu ze ouder wordt en fysiek wat minder wordt is de veerkracht wat op. Als je haar achtergrond niet kent denk je wellicht dat ze niet met tegenslag kan omgaan maar in realiteit heeft ze in haar leven zo veel overwonnen dat je dat echt niet kan zeggen.... Elastiekje is te ver opgerekt. Ze is niet echt ongeluk en mijn vader ook niet en ik erger me dus maar in stilte...

Moraal van het verhaal: als buitenstaander heb je geen idee...

Maria

Baby-Lon

Baby-Lon

14-10-2019 om 22:38

Allemachtig

Pennestreek ik wil je een knuffel geven voor je mooie en warme verhaal over je vader.

Allemachtig gaat erover dat ik posting #64 écht niet aan de huisregels van dit forum vind voldoen. (Behandel elkaar zoals je dat in het echt ook zou doen.) Echt niet, je kan mij niet vertellen dat dit oprecht is, ik heb in het echt nog nooit zulke passieve aggressie gezien.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2019 om 01:19

Roma

Ik ben nogal begripvol van aard . Maar een oudere zijn grumpigheid vergeven puur omdat het een oudere is, vind ik nog steeds te 'gemakkelijk'. Ik vind dat mensen toch ook wel een verantwoordelijkheid hebben om er het beste van te maken met wie hij of zij het leven mee deelt. Die partner heeft op eigen beurt ook van alles op het bord gehad en volgens jouw redenatie moet deze partner dus accepteren dat dit grumpy-gedrag ook nog eens op dat bordje wordt gestapeld? Dat wordt wel een erg zwaar bordje.

Mijntje

Mijntje

15-10-2019 om 07:25

niet expres

Grumpy zijn doe je niet expres. Dat doe je niet om je naasten lastig te vallen. Iemand is ongelukkig, heeft geen hoop meer. Het heeft met zoveel dingen te maken: gezondheid, psychische gesteldheid door trauma's, teleurstellingen, verleden. En niet iedereen is psychisch even veerbaar. Dat is voor een deel biologisch bepaald en door je 'omgeving.' Je hebt niet alles in de hand.
Aan 'had je maar, had je maar' heeft iemand helemaal niks. Echte aandacht geven, interesse geven, dat kan een grumpy mens wat afleiding geven, maar niemand heeft meer tijd tegenwoordig, iedereen is druk met zichzelf.

Mijntje

Mijntje

15-10-2019 om 07:27

zichzelf

De grumpy mens heeft er vooral zichzelf mee. Het is een neerwaartse spiraal, want iedereen ergert zich aan je en daar word je ook al niet vrolijker van.

Nuffannie

Nuffannie

15-10-2019 om 09:36

Mijntje

"Aan 'had je maar, had je maar' heeft iemand helemaal niks. Echte aandacht geven, interesse geven, dat kan een grumpy mens wat afleiding geven, maar niemand heeft meer tijd tegenwoordig, iedereen is druk met zichzelf."

Dat verwijt schemert wel door bij mijn vader. Maar goed, hij doet dus ook he-le-maal niets. En verwacht dat de hele wereld naar hem toe komt. Dat gebeurt - hoe verrassend- niet en voilá, zie daar een grumpy mens.

"De grumpy mens heeft er vooral zichzelf mee. Het is een neerwaartse spiraal, want iedereen ergert zich aan je en daar word je ook al niet vrolijker van."

Dat is zacht uitgedrukt. Maar hoe kun je die spiraal een beetje naar boven buigen? Ik ben nu wel een beetje zover dat ik het "mij hoef je niet te veranderen, waarom mag ik niet zijn zoals ik ben" helemaal gehad heb. En dat weet hij, en daar wordt hij inderdaad nog minder vrolijk van. Na jarenlang elke keer teleurgesteld/verdrietig/depri te zijn als ik bij mijn ouders ben geweest is bij mij de rek er ook wel uit. Ik kan het niet meer opbrengen om geïnteresseerd en begripvol te zijn maar niets terug te krijgen .....Dat zal hij anders zien want mijn ouders zijn altijd wel van de dikke kado's geweest voor de kinderen (en dan ook nog net het verkeerde). Maar goed, dat is weer een ander verhaal.

Kouwe kant

Kouwe kant

15-10-2019 om 09:43

Neerwaartse spiraal

Dat is het zeker. Grumpy schoonmoeder krijgt aandacht, wij bieden afleiding, net als de thuiszorg en de dagbesteding maar niks is goed.
Wij zeggen/doen/geven de verkeerde dingen en daar wordt stevig over gemopperd. Zelfs als we een keer haar lievelingsvlaai met gele room en aardbeien meebrengen als we op bezoek gaan is het niet goed, die heeft ze al zo vaak gehad ze zou nu wel trek gehad hebben in een kersenvlaai. Vlaai is vervangbaar door ijsjes, favoriete douchegel of een tijdschrift, de verrassingen zijn nooit goed. De thuiszorg doet het nooit goed en op de dagbesteding is het ook allemaal maar matigjes.
Waarschijnlijk doet ze het niet expres, is het iets in haar verleden of ziektebeeld dat dit veroorzaakt maar leuk is het niet. We blijven maar ronddraaien in die neerwaartse spiraal waarbij het gemopper ieder bezoek toeneemt.

Mijntje

Mijntje

15-10-2019 om 10:13

sympathie

Je kan niet meer doen dan je kan. In ieder geval ervoor zorgen dat de bezoekjes zo zijn dat jij er niet grumpy van wordt
Niet alle grumpy mensen zijn te redden.Maar ik pleit alleen voor sympathie/empathie voor de grumpy mens, hij/zij mag dat zijn. Is alleen triest om te zien als familie.
Maar een blij ei dat zichzelf overschreeuwd vind ik ook geen prettig gezelschap.
Is er geen goed Nederlands woord voor grumpy? Mopperkont, zuurpruim?

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2019 om 10:15

Alleen of niet alleen

Ik kan me op zich heel goed voorstellen dat als je alleen bent (overgebleven), het een stuk 'makkelijker' gaat om in een knorrepot te veranderen. De (mogelijke) eenzaamheid is fnuikend, maar er is ook niemand waarvoor je jezelf uit die mopperstand zou hoeven halen. De muren kan het geen bal schelen hoe boos je kijkt of hoe hard je vloekt. En dan toch nog kunnen omschakelen naar een gezelligerd als dat opeens toch de bedoeling is, zal niet altijd lukken. Maar als je samenwoont met iemand vind ik het toch een ander verhaal. Door zo negatief en somber te doen, tref je de ander daar mee. Voor deze partner is het leven ook niet altijd lollig (geweest) en dan zou het fijn zijn als die negativiteit van de ander er niet ook nog eens bij zou hoeven komen. Ook dáár kan de rek uit raken.

Roma

Roma

15-10-2019 om 14:19

oh maar Kaaskopje

Ik heb het nergens gehad over partners hoor die het grumpy zijn van te ander maar horen te verdragen. Een jongere generatie die de oudere gaat voorschrijven wat ze moeten doen en of voelen stuit me tegen de borst en vind ik een beetje makkelijk gezegd.
Maar inderdaad, je opmerking zet me aan het denken. Want in een relatie dien je rekening te houden met de ander.
En ik moet eerlijk toegeven: ik zou niet bij een partner blijven die voortdurend en jarenlang grumpy was, wat hij/zij ook meegemaakt had. Ik zou niet eisen dat iemand gaat sporten of gezellig gaat doen. Ik zou niet iemand onder druk zetten maar ik zou zelf niet iemands pestbui zitten verdragen of de ander mocht het heel goed bij zichzelf kunnen houden en er zouden nog genoeg andere zaken zijn om samen te beleven. Dus niet weg gaan als dreigement zodat de ander moet veranderen maar weggaan om mijn eigen goede humeur te redden. Ik zou dus vrij vroeg dit al aangeven, zodra er wat grumpy buien zijn geweest. Maar ja, ik ben nogal zelfstandig en kan goed alleen zijn. Ik kan me voorstellen dat anderen toch in zo'n huwelijk blijven hangen uit gewoonte of angst voor eenzaamheid.

Kouwe kant

Kouwe kant

15-10-2019 om 14:39

Nou Kaaskopje inderdaad

Bij schoonvader, die de grumpy buien iedere dag meemaakt, is de rek eruit zijn leven is ook niet altijd lang leven de lol geweest en heeft nu zijn eigen sores die hij niet kan delen met zijn vrouw, want haar sores is groter, complexer en verdient meer hulp.
Tenminste zo ziet zij dat.
Wij wonen ("gelukkig") niet om de hoek dus krijgen er soms weken niets van mee maar iedere keer dat we daar zijn zien we een schoonvader die het liefst weg wil maar uit een soort plichtsbesef blijft en zwaar gebukt gaat onder de situatie. Bijna 60 jaar geleden heeft hij beloofd tot de dood ons scheidt en daar zal hij zich aan houden streng gelovig als hij is.

Persoonlijk hoop ik dat de situatie hem boven het hoofd gaat groeien en dat schoonmoeder dan genoeg indicatie heeft om opgenomen te worden. Dat de zorgbehoefte hen scheidt zeg maar. Dat zou het humeur van schoonvader flink kunnen verbeteren en dat van ons ook.
Dan kunnen we op de koffie gaan tijdens de bezoektijd in het zorgcentrum en daarna met schoonvader naar de boulevard om te lunchen.

Azorac

Azorac

17-10-2019 om 18:51

Ervaringen

Dank voor het delen van jullie ervaringen. Het is zo verdrietig. Mijn moeder heeft van alle stress zoveel klachten gekregen dat ze met een ambulance us afgevoerd. Er was gelukkig fysiek niets aan de hand, maar de rek is er uit. Ze logeert nu al een aantal dagen bij mijn zus. We hadden gehoopt dat ze daar tot rust zou komen, maar dat gebeurt niet. Ze zit zich nu op afstand zenuwachtig te maken. Samen in het nieuwe huis ziet niemand zitten, tenminste niet op dit moment.
Misschien dat we de rollen even moeten omdraaien: mijn moeder alleen daar en mijn vader bij een van zijn kinderen. Maar het zijn allemaal maar tijdelijke oplossingen.
Scheiden als je over de tachtig bent is denk ik een slecht idee. Wat al gezegd werd: je gooit er ook heel veel goeds mee weg.
Toen ze nog zeventigers waren konden ze veel samen aan, ook al werd er gekibbeld. Nu ze over de tachtig zijn is de energie op. ‘Even de natuur in’ of ‘een mooi boek lezen’ doen ze heus wel. Maar daar los je geen fundamentele scheefgroei in een huwelijk of een burn-out mee op.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-10-2019 om 09:50

Kouwe kant

Ik woonde ook niet om de hoek bij mijn ouders, nog steeds niet bij nu alleen mijn moeder en ik vind dat inmiddels toch wel een nadeel. Niet alleen om de geestelijke situatie in de gaten te kunnen houden maar ook wat ze op lichamelijk gebied nog kan. Toen mijn vader nog leefde was de situatie in de laatste jaren echt heel zwaar voor haar. Hij werd in toenemende mate dement en daardoor ontoerekeningsvatbaar. Ze liet sommige zaken maar zo, om hem niet tegen de haren in te strijken, zo kwam het toch wel op mij over. Maar niet alleen dat, haar kracht was niet voldoende om hem weer op een stoel te kunnen hijsen als hij gevallen was. Dat kwam ook steeds meer voor. En dan was er niemand die ze snel kon bellen. Ja de dokter. Zo is hij gelukkig dan toch een paar keer opgenomen, maar kwam ook weer thuis. Ze kon het niet over haar hart krijgen om hem blijvend ergens op te laten nemen, tot het echt niet meer anders kon. Door die ervaring heb ik wel door dat het belangrijk is dat er controle moet zijn op het wel en wee van oudere mensen als het gaat haperen. Als het alleen om het geestelijke deel gaat ook. Ieder mens heeft zijn grenzen en als het over die grens heen gaat is het belangrijk als anderen dat zien. Even samen iets doen, al is het maar boodschappen doen, kan al lucht geven. Het probleem erkennen als familie of vriend, meeleven dus, kan ook al lucht geven. Wij proberen mijn moeder nu aan het whatsappen te krijgen, wat niet meevalt, zodat we in ieder geval via die weg met elkaar kunnen communiceren en in de gaten kunnen houden of ze überhaupt nog in staat is om antwoord te geven. Want dat is nu onze zorg. Als er iets gebeurt, zijn er maar weinig mensen die dat dezelfde dag zullen merken.

Kouwe kant

Kouwe kant

18-10-2019 om 10:28

Iemand die dichtbij woont

Mijn schoonouders hebben hun dochter (zus van mijn man) dichtbij wonen. Zij is er regelmatig en regelt ook wel dingen voor schoonouders. Zij houdt (voor zover schoonouders dat toelaten) in de gaten of het allemaal nog wel goed (genoeg) gaat.
Ze zijn nog met z'n tweeën dus we gaan er van uit dat de een alarm slaat als de ander wat overkomt. Schoonmoeder heeft zo'n alarmknop voor als schoonvader even uit huis is dus als ze valt kan ze op die knop drukken, mits ze dat ding om haar nek heeft hangen. Dat ontbreekt er nog wel eens aan hebben wij het idee.

Heel moeilijk zo'n (schoon)moeder die niet meer zelfstandig kan zijn maar weigert de aangeboden hulp(middelen) te gebruiken, alsof ze voor zichzelf het beeld in stand wil houden dat ze nog goed gezond is en geen hulp en bemoeienis van buiten nodig heeft.

A zorac

A zorac

21-10-2019 om 20:46

Vader logeert bij mij

Mijn moeder is nu even alleen in hun nieuwe huis en mijn vader logeert bij mij. Heeft wel wat gezelligs. Maar hij heeft ook heel vastomlijnde ideeën wat er volgens hem goed en fout is aan hun huwelijk. Hij heeft vooral het idee dat hij alles goed heeft gedaan in het verleden, hij heeft een bord voor zijn hoofd als het om zijn eigen gedrag gaat en hij denkt dat zijn visie de enig ware is. Hij denkt dat stilletjes in een hoek van de kamer verongelijkt zitten mokken de beste oplossing van een conflict is, want als je niks zegt, kun je ook geen ruzie hebben. Hij denkt dat gepikeerd roepen 'Ga je gang maar, doe maar wat jij wilt' een genereus gebaar is. Hij denkt dat het goed financieel beheer is om mijn moeder 50 euro te geven tot het op is en ze weer om nieuw geld moet vragen al vijftig jaar lang. Tegelijkertijd kan mijn moeder al heel lang niets liefs meer tegen hem zeggen, alleen maar kritiek en ook nog zo venijnig dat het intens gemeen is. Als er een vork in het messenbakje in de bestekla ligt, kan ze hem al onderuit halen. Alles moet precies op haar manier en wel hier en nu.
Als ik het zo opschrijf klinkt het verschrikkelijk. En dat is het ook. Ze hebben tussen hen een pakket gewoontes laten groeien waar ze misschien veertig jaar geleden al wat aan hadden moeten doen. En nu zijn ze er niet meer gelukkig mee, maar ook niet in staat om er nog iets aan te veranderen. Mijn moeder heeft nog wel in de gaten dat ze niet goed bezig is, mijn vader weet echt niet wat hij anders moet doen, zelfs niet als ik het klip en klaar zeg.
Ik wil eigenlijk niet eens naar hun ontboezemingen luisteren. Ik ben geen relatietherapeut. En ik weet wel dat ze iemand nodig hebben om tegenaan te praten en hun hart te luchten, maar dan wil ik toch het liefst dat ze dat bij een professional doen. Is dat heel erg? Ik wil gewoon niet betrokken worden bij hun relatie. Ik slaap er nu al slecht van en ik kan er toch niks aan doen.
Ik hou me heel erg voor dat ik heel veel leuke herinneringen aan hen als ouders en als opa en oma heb. Het stukje leven dat we nu meemaken hoop ik ooit, na hun dood, snel te vergeten.

mirreke

mirreke

21-10-2019 om 21:36

Hmmm

wat klinkt dat verschrikkelijk naar en sneu ook.

Even los van de personen zelf: iemand zegt iets hoger dat scheiden als je 80 bent ook de oplossing niet is.

Maar een stuk leven moeten leven waarvan je naasten hopen dat ze het snel vergeten als je dood bent, dat is toch echt helemaal dieptriest...?

Waarmee ik niet zeg dat je als naasten die gevoelens niet mag hebben, maar wel dat ik vind dat je best kunt proberen om ze te helpen. Tuurlijk A Zorac, is het niet erg dat je ouders tegen een professional aanklagen. Maar is het echt onmogelijk om ze zover te bewegen dat ze ook naar die professional toe gaan?

Ik weet hoe koppig en overtuigd van eigen gelijk oudere mensen kunnen zijn, maar als je dit nou tegen je vader zegt: wat je hierboven tegen ons zegt... zou dat binnenkomen bij hem? Niet als verwijt, maar vanuit machteloosheid? Dat je zet dat je het zoveel pijn doet om dit te moeten aanschouwen?

Tja, geen idee hoor, ik snap ook idd hoe lastig het is als je er zelf voor staat.

A Zorac

Je schrijft dat je moeder nog wel door heeft dat ze niet goed bezig is. Je vader blijft overtuigd van zijn gelijk. Dan zou het beter zijn de relatietherapie te stoppen en je moeder alleen naar een therapeut of praktijkondersteuner van de huisarts te laten gaan. Om wat begeleiding te krijgen in hoe ze het beste met de situatie om kan gaan.

Nuffannie

Nuffannie

22-10-2019 om 12:00

heel herkenbaar

"Ik wil eigenlijk niet eens naar hun ontboezemingen luisteren. Ik ben geen relatietherapeut. En ik weet wel dat ze iemand nodig hebben om tegenaan te praten en hun hart te luchten, maar dan wil ik toch het liefst dat ze dat bij een professional doen."

Ik heb bijna precies hetzelfde, met het verschil dat mijn vader zich ook nog tegen mij keert. Hij is degene van de vileine opmerkingen en mijn moeder moppert de hele dag en wijst mijn vader op zijn tekortkomingen. Ze heeft wel gelijk, maar het is weinig opbouwend en dat al minstens 30 jaar lang (mijn ouders zijn ruim 40 jaar getrouwd). Alles moet op haar specifieke manier, vrij autistisch. Mijn vader doet (zodoende?) niets en zit inderdaad ook de hele dag in een hoekje en dramatisch gepikeerd te doen. Mijn moeder is dan weer degene met een bord voor de kop maar zorgt wel voor mijn vader, ze is zijn slaafje. Mijn vader verdraait de waarheid in zijn voordeel en vindt dat hij niets verkeerd doet.

"Is dat heel erg? Ik wil gewoon niet betrokken worden bij hun relatie. Ik slaap er nu al slecht van en ik kan er toch niks aan doen."

Ik kan er ook niet meer naar luisteren, ik wil eigenlijk liefst niet meer naar ze toe. Dat vind ik zelf heel erg, niet omdat ik mezelf slecht vind, maar dat het zover is gekomen. Mijn man gaat al veel langer met veel tegenzin op bezoek bij mijn ouders. De oudste van onze kinderen (14) vindt het inmiddels ook niet meer zo leuk omdat met name opa slecht gehumeurd is en de jongste (10) heeft het nog niet zo door. Die gaf laatst aan nog graag een keer te willen gaan logeren bij opa en oma.... maar dat zal er niet meer van komen vrees ik.

Ze blijven mopperen

Ik denk dat als ze zouden scheiden ze net zo hard blijven mopperen. Want het blijft dan de schuld van de ander dat... Vul maar in wat voor problemen je kan krijgen als je ineens alleen bent en geen gezin en vertrouwde gewoontes - hoe slecht dan ook! - meer hebt.
Heb je al een keer voor jezelf opgeschreven wat het met jóu doet? En ze dat voorgelezen? Dan kan je daarna iig direct ingrijpen als ze weer tegen jou beginnen, dat dat je dus veel verdriet enz doet.

A zorac

A zorac

24-10-2019 om 21:52

Lief dat jullie meedenken

Ik merk dat ik het meest heb aan degenen die ook gedoe met hun ouders meemaken. Kennelijk ben ik op zoek naar een beetje gedeelde smart is halve smart.
Volgende week gaat mijn moeder naar de praktijkondersteuner. Ze heeft zelf al vastgesteld dat ze zwaar overspannen is. Mijn zus ziet er niet tegenop om mijn moeder maanden in huis te hebben (soort kangoeroewoning). Mijn vader zal het wel verdrietig vinden om zo lang gescheiden te leven.
We gaan nu zien hoe we dat in goede banen leiden.
Dank voor alles

Zus

Wat lief van je zus! Dat geeft jullie, kinderen van, even wat rust en tijd om te ervaren wat het beste voor hen werkt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.