Verder na ontrouw deel 6

ja maar 'ik ook'

Dan is jouw verhaal toch heel anders: jij liet hem er niet mee weg komen, zei wat er op je hart lag en wat je voelde en hoe kwaad je was. En je man had spijt en berouw. Dat vind ik dan net wat meer basis om EFT te gaan doen dan bij Gebroken. Aan de andere kant: wie weet als hoe het helpt als man zich er uit zichzelf toe zet.

Magnetisch

Gebroken, je bent gekomen in dit draadje om advies, je gevoelens te delen en daar wil ik me dan ook graag op focussen.
Want het raakt me wel, diep in mijn hart weet ik dat ik als ik weg ga een heel ander leven kan lijden,
in vrijheid( hoewel ik me vrijer voel dan ooit in mijn leven) in verlossing van een zeer zeer beschadigde man.
En jij in een man die jou liefde geeft in een geheel andere vorm dan je " gewend" bent.
Maaaaar Ik heb wel een kind bij hem, net als jij dat hebt bij jou man.
Zie je dat hij je nog lief heeft in een bepaalde vorm? Dat lijkt mij voor nu een cruciale vraag.

Menig mensen zijn ons voor gegaan, in een verstandshuwelijk. Ik denk dat ik mijn eigen benaming gevonden heb : een innige waardevolle, veelomvattende vriendschap, toch wel iets speciaals. Door de tijd heen kan ik het ook veel meer relativeren. Dat gun ik jou ook.

Ik krijg zelf geregeld het advies weg te gaan bij mijn partner.
Ik heb er een tienjarige hechte vriendschap op verbroken, ze bleef mijn situatie maar niet accepteren en mij overtuigen van : Ga nou weg. Stop er toch mee. Run forust Run.
Zo werkt het " gewoon " niet.

Ik denk gebroken dat de term co-pendency nog meer klopt dan dat ik in eerste instantie vermoede.
Ga je herstel daar eens op richten. Laat je man ( nogmaals) even voor wat het is.

Wanneer moet je naar therapie?

Erg offtopic, maar ik schrok er van.

"Wat jij wel of niet zou kunnen of willen weet je niet, want je hebt nooit in deze situatie gezeten. En vooral is het ab-so-luut niet interessant wat jij wel of niet zou kunnen of willen. Alleen wat Gebroken en haar man kunnen en willen is hier relevant. En zij willen allebei samen blijven. Of dat nou is voor de kinderen of om een andere reden is nu ook niet relevant."

Dat zeg je terwijl je zelf TS sommeert aan de slag te gaan met jouw tips?
Dan moet een ander weg omdat jij de vaardigheid niet hebt te negeren wat je niet aanstaat?
Wat een dictatuur, ik schrok van het dwingende en de felheid.
Jammer, iedereen is welkom om steun te bieden.
En ze moet jou idd niet mailen, maar een afspraak maken met een eigen of gezamenlijke therapeut.

Ik haak ook af

Ik vind het jammer dat iemand hier bepaalt wat de regels zijn. Die bepaalt of iemand wel of niet iets heeft meegemaakt en daarom wel of niet een mening mag hebben. Ik heb helaas wel de ervaring maar kan me niet vinden in de mening van Pennestreek. Dat hoeft ook niet maar we mogen onze mening hier wel delen, ook al zijn we het niet altijd met elkaar eens. Het is goed voor Gebroken om meerdere invalshoeken van het omgaan met bedrog te horen. Ze zal haar eigen route uiteindelijk (moeten) bepalen. Sterkte Gebroken, ik hoop voor je op de uitkomst die je wenst maar bovenal hou van jezelf je bent het absoluut waard!

Pennestreek

Ik begrijp dat jij vindt dat Gebroken bij haar man moet blijven omdat ze dat aangeeft. Maar misschien geeft Gebroken dat wel alleen aan omdat ze bang is alleen verder te gaan of dat niet kan overzien. Dat ze daarom bereid is heel veel te slikken, onder andere een man die alleen maar voor de kinderen blijft. Dat kan een keuze zijn. Maar het hoeft niet de enige keuze te zijn.Net als was Anno N, zegt hoop ik vooral dat Gebroken zichzelf niet ondergeschikt maakt.
Overigens zijn er volgens mij wel wat verschillen met jouw situatie. ik begrijp dat Gebroken en man een relatie van 3 jaar hebben toen bij vreemd ging. Ik wist ook niet dat jouw man al vreemd ging toen jij nog dacht dat de relatie koek en ei was.

Eigenlijk

Vinden jullie dat gebroken mishandeld word?

Jullie zeggen het anders maar dat is eigenlijk wat jullie bedoelen toch?
Lanza?

Stip, lees jij nog wel eens mee?

Flanagan, Alkes, Miss

Inderdaad. Ik heb nergens gezegd dat ik vind dat Gebroken bij haar man zou moeten blijven. Maar ze geeft zelf aan dat ze allebei hun gezin intact willen houden. En vraagt daar tips voor. Die geef ik dus, en ik vertel hoe het bij ons is gegaan.

Ik interpreteer daarbij haar verhaal duidelijk anders dan anderen hier. Dat is prima, heb ik uiteraard geen problemen mee. Ik heb wel problemen met de toon die Lanza hier aanslaat. En was dat nou alleen in dit draadje, dan zou ik haar nog het voordeel van de twijfel (dat ze het goed bedoelt) geven. Maar gezien haar opstelling op de rest van dit forum betwijfel ik dat. En ja, ik vind het heel naar als ze zo reageert in een draadje waar mensen bij uitstek op hun kwetsbaarst zijn. Daar ageer ik dus tegen. Omdat Gebroken keer op keer laat weten dat ze manieren zoekt om te blijven. Ik werd zelf destijds ook erg onzeker van alle reacties waarin werd gezegd dat ik zelf de knoop door moest hakken. De paar keren dat ik zulk advies opvolgde, tegen mijn eigen gevoel in, hebben alleen maar voor (grote) stappen terug gezorgd.

En Alkes, nee, mijn man had pas een affaire toen wij al een jaar aan het klooien waren. Maar ik dacht dat hij op zijn flatje zat te bedenken wat hij wilde, terwijl hij er al een half jaar lang een ander op na hield voor hij besloot dat hij wilde scheiden. En pas toen de handtekeningen gezet konden worden en hij besloot dat toch niet te doen, hoorde ik daarvan, en heeft hij die relatie verbroken. Dat was pas ruim nadat hij had aangegeven toch die scheiding niet te willen. Ik kwam er door een verspreking van hem achter, ook niet echt fraai dus. Maar volgens mij doet het hoe, wat, waar, wanneer, hoe lang er allemaal niet toe. Gebroken en haar man willen een poging wagen om toch weer tot elkaar te komen, of in ieder geval hun gezin bij elkaar te houden. Dat is hun goed recht. En ze weet heus wel dat ze meer opties heeft. Dat wist ik ook. Maar het was niet wat ik op dat moment wilde.

Miss, nee, Stip leest hier niet meer.

Pas scheiden als je er aan toe bent

Trouwen en scheiden zijn beslissingen waar je zelf achter moet staan, anders wordt het een drama.
Beetje een open deur maar Gebroken moet voor zichzelf beslissen of ze het een kans wil geven of niet, en tot hoe lang. Wij kunnen haar hier vanaf de zijlijn hulp, advies, ervaringen, raad, tips en een spiegel aanreiken maar het moet bij haar passen en zij moet het aanpakken. Zij moet haar route uitstippelen en als zij aangeeft een bepaalde weg in te willen slaan wil ik niet tot vervelend toe haar proberen een andere route te laten lopen. Het enige wat ik daarmee bereik is dat ik bij het kruispunt blijf staan en steeds harder moet roepen om haar te bereiken en op een gegeven moment achter blijf en haar niet meer kan bereiken.
Ik kies ervoor om met haar mee te lopen. Per slot van rekening is het haar leven en bepaalt zij waar ze heen wil en hoe ze daar wil komen.

Lieve allemaal

Ik kwam op deze forum, omdat ik deel 1 verdergaan na ontrouw had gelezen. (Vorige jaar) het verhaal van stip.
De reden dat ik hier schreef was, ik wou net als stip weten of het haalbaar is. Om samen veder te gaan na ontrouw. Of er wel succesverhalen zijn. (Mijn verhaal is wel extreem) maar ontrouw is ontrouw vind ik, maak niet uit hoe lang of wat dan ook. Je veilige thuisbasis kapot, vertrouwen geschaad, alles was je samen heb opgebouwd kapot ect.
Negatieve verhalen heb ik zat gehoord/gelezen.
Zoals ik al eerder zei, vreemdgaan was voor mij not done. Maar als je het zelf meemaakt probeer je toch met man en macht te lijmen.

Natuurlijk snap ik van vele, waarom doe je dit jezelf aan. Je bent het meer waard, er zijn zoveel andere mogelijkheden. Misschien zijn de gevoelens er nu niet zoals het hoort, maar onze missie blijft altijd hetzelfde. Onze kinderen staan op 1. Soms is een keuze niet maken omdat ik dit of dat wil. Maar het beste is om te doen. (Op dit moment) vind ik het nog waard om voor te vechten, scheiden kan altijd nog. (Misschien dat ik na een tijd er anders over denk)

Ik waardeer al jullie meningen, ik voel me niet aangevallen. En het zou niet van mijn keuzes veranderen. Ik wil alleen alles aan gedaan hebben, voordat ik het bijltje er bij neerlegt. Of het nou sterker uitkomen samen is of uiteindelijk alleen.

Mijn man heeft zeker wel spijt van zijn daden. Zo harteloos is hij niet, hoe ik hem hier heb neergezet. Hij erkent zijn fout. Weet ook wat hij op het spel hebt gezet. Vond dat ik wel gelijk had.
Alleen hij vindt het moeilijk, omdat zijn gevoelens bij haar ligt. Omdat het voor hem voelt dat er een “belangrijk persoon” uit zijn leven is.
En juist daarom is het nu moeilijk, want we weten beide niet hoe/wat we moeten doen.
Hij wil wel met me praten, maar als ik alleen maar over zijn fouten praat, hoe slecht hij wel niet is. (Kan hij beter gewoon stil zijn en naar luisteren wat ik te zeggen heb)

Het is niet een hel thuis of wat dan ook, we doen nog samen dingen. Maar de emoties kunnen soms de kop op steken. En als ie me verdrietig ziet, probeert ie me ook met rust te laten.

We gaan samen op relatie therapie EFT, we zijn samen wezen zoeken. (Zoals meerdere aangaven om EFT te doen) man gaat mee naar intake, als hij vind dat er baat bij is gaan we er samen mee door.

Voor de rest, ik denk dat ik ook maar afhaakt.
Bedankt voor jullie meningen,advies, ect.

Liefs gebroken

Data

Bah, bij mij is het momenteel ook even mineur. Het was zaterdag inmiddels drie jaar geleden, dat hij mij zijn eerste versie opbiechtte: hij had met een ander gezoend. Vanaf de dag waarop ik achteraf -1,5 jaar later- wist dat hij met haar mee naar huis was gegaan en de weken erna blijft dat altijd een moeilijke periode voor me. Toen ik het aan mijn man vertelde dat het precies 3 jaar terug was, reageerde hij niet bepaald invoelend: 'Jij en je data'. 'Nou', repliceerde ik, 'je zult je op je verjaardag toch wel heugen welk cadeau je jezelf gaf toen, niet waar?' Ja, dát vergat hij niet.
Maar de hele nasleep en hoe dat voor mij nu nog altijd doorwerkt als die data weer in zicht komen, daar snapt hij niets van.
Bah, mannen....

Och puinhoop

Zo zo zo herkenbaar!

Vandaag hadden we een intensief gesprek op school. Na diverse onderzoeken vorig jaar zijn er een aantal vermoedelijke " stempels " uitgekomen bij mijn man. Waarvan de begeleiding op school ook van op de hoogte is voor ondersteuning.

Man zat met klapperende oren mee te luisteren. Bij thuis komt zei hij, hebben ze dat echt gezegd in de kliniek?

Dus.

Ja flanagan

Ik was verbaast! En ik was er stil van. Mijn duiveltje op mijn nek houdt mij soms te waakzaam in misselijk makkende stemmetjes dat ik gewoon niet eens zag dat hij dingen soms ook nog echt hoort. Ha ha.

k zag het idd niet als ontkenning maar als acceptatie!

Later zei hij ook. Ja Ik denk Idd dat ik dat echt heb.
Jip schat. Dat denk Ik ook. Smakelijk eten

Mind

En daar gaat ie weer, je mind ontzettend met je aan de haal hè puinhoop. De datum. Pfff.
Ik vind 3 jaar niets hoor. Ik tel in jou geval 3 volledige jaren, met nog een dubbele verwerkingstijd na die bungelende tijd... Twee klappers vind ik het toch wel.

Vertrouw je hem wel weer een klein beetje?
Xxx

Gebroken en visjes

Zonde dat je afhaakt! Je schreef eerder dat je hier ook veel vindt. Voel je vrij om te schrijven en haal op wat je nodig hebt. Weet dat iedereen op haar manier het beste voor je wil. Aan jou om er mee te doen wat je wil.

Visjes, lees je nog mee? Hoe gaat het met je?

Datums

Herken dat wel maar heb het ook kunnen loslaten. Met een lange affaire waren er zoveel datums en jaren waar ik niet meer naar terug kon kijken... Kan nu ook weer de mooie dingen zien in het verleden. En ook mijn man heeft niets met die datums.
Ga op een rotdag/datum iet bijzonders doen, dan kijk je volgend jaar terug op een mooie herinnering. X

maar dames

met alle respect en begrip voor de ruimte en de tijd die je nodig hebt om opnieuw vertrouwen op te bouwen en tijd voor vergeving.... Je hebt toch een keus gemaakt om met die man door te gaan? Dan moet er toch ook een moment komen dat je een streep onder het verleden zet? Ik bedoel niet dat je er nooit meer over zou mogen praten op een bepaald moment, maar....
Wat verwacht je dan van je man als je hem zegt: 'Het is vandaag 3 jaar geleden dat je vreemd ging'?

juf Ank

Dat dacht ik ook. Je kiest voor doorgaan, je spreekt dingen uit. En dan moet er op enig moment ook wel een streep onder.

Juf ank

Dat is ook, maar het is voor mij een beetje zoals een sterfdag van een dierbare...
Een rouwproces wat vanaf zn dag ingang is gezet.

Het beheerst mijn leven niet meer ( die datum) maar ik stond er toch wel even bij stil en gooi mijn gevoel op zn dag open. Een soort opening in hoe kwetsbaar ik soms nog ben.

Maar blijven hangen in die dag nee, dat is niet helpend wel een moment van erkenning dat alles maar heel betrekkelijk is in je leven.

juf Ank e.a.

Ja dat is het hele moeilijke: je kiest voor iemand maar toch kan je je gevoel van wantrouwen niet afsluiten. Ik althans niet. En omdat vertrouwen toch de basis van een intieme relatie is, blijft het zich roeren die angst voor het verdriet dat ooit door die vertrouwensbreuk is veroorzaakt. Hoe je ook voor iemand kiest, hoe die ander er ook aan werkt en hoe je ervan overtuigd bent dat hij nu voor jou kiest: het blijft altijd een zwakke plek. En dat is alleen maar menselijk. Ik vraag me af of er mensen zijn van wie de partner is vreemdgegaan, die het voorgoed hebben kunnen afsluiten.
Daarom zijn deze draadjes ook zo lang en veel (ik geloof al het derde of vierde draadje met elk 1000 berichten).
Hoewel ik zelf heb gekozen juist door het verdriet en wantrouwen niet meer door te gaan met de relatie, begrijp ik de mensen die wel door zijn gegaan maar nog steeds verdriet hebben: naast (de herinnering aan) die pijn, kan je gewoon van iemand houden en met hem door willen. Gevoel laat zich niet altijd dwingen door een rationele beslissing.
Het is ook de reden waarom ik hier nog wel mee lees: ik houd nog steeds van die man en het doet nog steeds pijn dat het niet door kon gaan. Maar als ik zie hoeveel verdriet er jarenlang blijft hangen weet ik dat ik dat ook niet meer trok. Je komt door overspel gewoon in een hele dubbele gevoelssituatie terecht

ja maar flanagan

Ik heb het al vaker gezegd: ik begrijp dat verraad op andere manieren dan seksueel ook er diep in hakt. Maar ik vind het echt anders als je bedrogen en verraden bent op intiem gebied. althans ik vind dat met niets te vergelijken.