Relaties Relaties

Relaties

Hoe beter communiceren igv terugkaatsballen.

Vroeguh lagen man en ik meer op één lijn dan tegenwoordig. En persoonlijke groei draagt bij aan het feit dat je je harder maakt voor onderwerpen waarop je niet op één lijn zit.
Op zich geen punt, juist goed.
Alleen bespeur ik te snel een ‘ ja maar, jij’-niveau. Eentje waar we ons beiden schuldig aan maken, terwijl ik van te voren mijzelf nog zo toespreek daar voor te waken.

Hoe kan je in 1:1 besprekingen van lastige onderwerpen voorkomen dat er toch oude koeien uit de sloot gehaald gaan worden en terugkaatsballen voorbij vliegen.
Behalve tips als relatietherapie, hoor ik graag tips om te voorkomen dat een gesprek die verwijtende richting in slaat.

Vb:man is op vliegreis en geeft geen bericht dat hij goed is aangekomen. Ik wacht nog een dag en mail dan of hij reeds op plaats van bestemming is. Ipv een ‘sorry’, lees ik dat hij het druk heeft en ik hem ook kon mailen als ik zo bezorgd was. Ik word dan moe van die terugkaatsballen.

Onze relatie is juist aan het herstellen, ik wil dat graag zo houden.
Ik besef dat dit een item is dat in zoveel relaties wel eens speelt. Vandaar een algemene benadering van het voorkomen van verwijten gedurende het communiceren.


En?

Heb jij al "sorry" terug gemaild?

Niki73

Niki73

08-01-2020 om 11:50

En hij?

Ik snap je punt helemaal. Ik had ooit ook zo'n man (en nog veel erger). De grote vraag is: wil hij ook iets doen aan die jij-bakken? Zo nee, dan blijven ze komen.

En zij

Nee Niki, als je iets wil veranderen in een relatie, dan moet je je afvragen wat je zelf kunt doen. Niet wat die ander wil/kan/moet doen.
Als het zo is dat de relatie alleen maar beter kan worden als die ander verandert, dan kun je de relatie beter opgeven.

Flanagan heeft haar man verweten dat hij haar ongerust heeft gemaakt.
Dat vond hij niet fijn. Misschien was dat ook nog slecht getimed (een appje tijdens een meeting?)

Ze zou sorry kunnen zeggen.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:11

Miriam

waarom zou Flanagan sorry moeten zeggen? Ik zou ook not amused zijn als man te belabberd is om even een appje te sturen om te laten weten dat hij veilig is aangekomen. Dat is een kleine moeite lijkt me. En dan kribbig zeggen dat ze zelf had kunnen mailen vind ik echt van een bedenkelijk laag niveau.

Niki, eens met jou, het moet wel van 2 kanten komen.

Flanagan, wij hebben in de relatietherapie geleerd om in gesprekken vooral aan te geven wat een actie of reactie jou voor gevoel geeft. Zo leer je langzaamaan je communicatie wat meer op elkaar af te stemmen. Ik voel dingen al snel (te snel) als kritiek. Dan kan je als partner natuurlijk zeggen, dat is jouw probleem, maar als het goed is (!) vind je het zelf ook niet leuk als wat je zegt verkeerd wordt opgevat, en wil je dus graag je boodschap goed overbrengen. Dus hier is het nu zo gegroeid dat man zijn commentaar/suggesties/opmerkingen begint met dat het geen kritiek is, maar... En dan weet ik dus dat iets bedoeld is als tip of zo.
In het voorbeeld dat je geeft, zou ik er op een rustig moment als man weer thuis is nog eens op terugkomen. Jij bent bezorgd, aan hem de taak om daar wat aan te doen. En zo'n sneer maakt dat jij je ... (invullen) voelt. Vervolgens maak je een afspraak. Bijvoorbeeld dat hij standaard even appt. Of je installeert een app als Life360 op je telefoon, zodat jij zelf kunt zien of hij in Verwegistan is aangeland, of dat hij ergens in zee is verdwenen.

Maar het gaat dus om te beginnen om wat Niki zegt: wil hij ook wat doen aan de communicatie? Dat lijkt me de eerste vraag, en die kan alleen hij beantwoorden.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:15

Miriam

het gaat niet om iemand veranderen, het gaat om niet prettige communicatie. Slecht of onprettig communiceren is niet alleen niet prettig in je (huwelijks)relatie, dus de man van Flanagan kan er ook in andere relaties nog winst mee behalen.
Ik ben het pertinent niet met je eens dat zij haar excuses aan zou moeten/kunnen bieden. Ook niet als haar bericht op een ongelegen moment was binnengekomen. Ze kon dat namelijk niet weten, want hij had haar niet laten weten dat hij goed was aangekomen.
Wat hij dan had moeten aangeven is dat hij later reageert, want het komt nu niet uit, of hij had gewoon nog even niet moeten reageren, maar pas op een later moment dat het wel schikte.

Niki73

Niki73

08-01-2020 om 12:18

Miriam

In principe ben ik het met je eens, maar in dit geval weet ik het zo net nog niet. Ikzelf zou toch in elk geval van mijn partner willen horen dat hij ook graag fijnere communicatie wil, voordat ik meer moeite in een wankele relatie steek.

Flanagan kan keurig in ik-boodschappen communieren, maar als haar man blijft jij-bakken, blijft het ellendige communicatie. Been there, done that, got the scars. Een relatie heb je met zijn tweeën.

Mijntje

Mijntje

08-01-2020 om 12:19

duidelijk

En heb je van tevoren gevraagd: wil je als je bent aangekomen mij een berichtje sturen zodat ik weet dat je veilig bent aangekomen en ik me niet ongerust hoef te maken?
Misschien vond jij dat vanzelfsprekend en hij (blijkbaar) niet.
Jouw bericht kwam misschien niet gelegen of hij denkt dat jij denkt dat hij vreemd gaat en daar ergert zich aan. Het kwam blijkbaar niet over dat jij gewoon ongerust was.
Dus bedenk hoe je dit de volgende keer kan voorkomen (voor zover mogelijk).

Om beter te communiceren kan je m.i. het beste zoveel mogelijk face tot face praten en niet via de app of mail. Om geen oude koeien uit de sloot te halen kan je als je echt wil praten van te voren afspreken dit niet te doen (de oude koeien uit de sloot halen).
De dingen die jij als vanzelfsprekend ervaart zijn dit voor hem niet. Wees dus heel erg duidelijk.

Doe iets onverwachts

"Ik zou ook not amused zijn als man te belabberd is om even een appje te sturen om te laten weten dat hij veilig is aangekomen. Dat is een kleine moeite lijkt me."
Dat zeg je, maar je weet het niet.
Precies hier is geen ruimte voor die ander om te zijn wie hij is. Moeders wil is wet en als hij niet voldoet dan is dat een verwijt.
Vandaar dat hij terug gaat blaffen.

Ophouden met verwijten maken, moeders wil wet laten zijn, wil daar wel tegen helpen.
Zelf sorry zeggen ook.

Sowieso is het beste middel om patronen te doorbreken om zelf iets onverwachts, iets buiten het patroon te doen. Dan komen er andere reacties.

Jo

Jo

08-01-2020 om 12:20

nuchter

Als er een vliegtuig is neergestort dan komt dat wel in het nieuws.

Als je verwachtingen hebt van een ander dan hierin duidelijk zijn.
Wil je een berichtje van goede aankomt, dit dan bij vertrek aangeven en ook de reden vermelden (ter geruststelling).

Flanagan

Flanagan

08-01-2020 om 12:27 Topicstarter

M Lavell

‘ Heb jij al sorry gemaild?’
Ik ben hem maar gaan bellen omdat ik oprecht bezorgd was. Had net een programma over drugsvangsten in de koffers in het buitenland bekeken. Ik snapte gewoon niet waarom er geen tijd was voor een berichtje. Gewoonlijk belt hij namelijk als hij geland is.
Het telefoongesprek ging snel richting negeren van mijn bezorgdheid.
Nu had ik de bezorgdheid ook kunnen laten voor wat het was. Dat is ook een manier om gedoe voor te zijn. Maar zo groei je wel uit elkaar.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:29

Moeders wil is helemaal geen wet

maar wij zijn dat al jaren zo gewend. Hij wil het ook graag weten als ik ergens veilig ben aangekomen. Net als mijn moeder trouwens, en zijn moeder vroeger ook. Dat is geen afspraak die we ooit zwart op wit hebben gemaakt, maar wel al onze hele relatie (goed) gebruik. Dus ik zou zeker ongerust worden als hij niks laat horen. Er kunnen wel meer dingen misgaan dan alleen een neerstortend vliegtuig.

Maar we zoomen nu heel erg in op dit voorbeeld, terwijl ik denk dat Flanagans vraag breder is, haar man kaatst blijkbaar veel terug. Weer eens met Niki dus. Je kunt een ander niet veranderen, maar je kunt (moet!) wel aangeven wat je wel en niet prettig vindt in een relatie. En uiteindelijk is het dan gewoon een optelsom en kom je onder de streep positief of negatief uit.

Andere mindset

Wie ervaring heeft met buitenlandreizen voor werk, die herkent misschien ook wel de transitie die je doormaakt in je hoofd.
Je bent ergens anders, je gaat in een gecomprimeerde tijd veel doen (dat is altijd de verwachting) en dit op onbekend terrein.
Dan holt het een over het ander, ben je vriendelijk naar wie je op komt halen (of de taxichauffeur), het personeel van het bedrijf met wie je samenwerkt, de juffrouw van de koffie. Het is sociaal topsport bedrijven en dan ook nog eens je beste beentje voor zetten.

Even naar thuis een appje sturen zit daar helemaal niet in. Of althans, je vergeet het makkelijk.

Maar als er thuis helemaal geen ruimte is om deze mogelijkheid te bespreken/open te houden, dan.. tja... kun je wel van alles beloven.

En dan maar ruzie maken.
Niet fijn.

Een begin

"Maar we zoomen nu heel erg in op dit voorbeeld, terwijl ik denk dat Flanagans vraag breder is"
Het is een begin van de kluwe.
Als hierover al geen ander inzicht kan ontstaan, dan lukt het verderop ook niet.

"Net als mijn moeder trouwens"
Toen je 16 was.
Een kleinerende bezigheid.

En nou niet terug gaan blaffen (nee hoor, moeder wil het nog!) maar gewoon even nadenken waarom dat niet altijd gaat en waarom dat ook helemaal niet erg is.

"Er kunnen wel meer dingen misgaan dan alleen een neerstortend vliegtuig."
Maak je niet druk. Jij kunt er niks aan doen. De baas van manlief belt je zodra die wat weet.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:34

Nee

hij kaatst de bal terug, dát is het probleem. Hij legt niet uit, maar vindt dat Flanagan het anders aan had moeten pakken.
Als hij had gereageerd met Sorry (!), het is er in de hectiek bij ingeschoten, was er niets aan de hand geweest. De vervelende mindset zit in dit geval echt bij meneer Flanagan.

Mijntje

Mijntje

08-01-2020 om 12:35

verwijt

Ik vind het heel voorstelbaar hoor, maar je belde dus (indirect) met een verwijt. En dan krijgt je het deksel op je neus.
Beter toch vooraf opnieuw afspreken en proberen minder verwijtend te reageren kan zorgen dat hij ook 'normaler' gaat reageren denk ik.

Kinderen opvoeden gaat ook beter zonder verwijt: jij ruimt ook nooit je kamer op (dat gaat dan nooit gebeuren). Dat werkt bij ieder mens, ook bij echtgenoten.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:37

Blaffen?

Goh, misschien moet jij met meneer Flanagan gaan samenwonen....
Mijn moeder app ik inderdaad nu ook nog als we met vakantie gaan. Ik ben bijna 50. Dat heet oprechte belangstelling en betrokkenheid en heeft hoegenaamd niets met kleineren te maken. En ze verwacht ook echt niet een berichtje op het moment dat de wielen van het vliegtuig de grond hebben geraakt, maar wel als we geïnstalleerd zijn op de hotelkamer. Natuurlijk is er hectiek, en echt niet alleen bij een zakenreis. Maar een hele dag na aankomst nog niets laten horen, en dan boos worden als de ander bezorgd is, dat snap ik gewoon niet. Gelukkig.

ZIe het, Flanagan?

Pennestreek neemt het blaffend voor je op.

Wat kan Pennestreek doen om niet terug te kaatsen?
Wat kan ik doen om Pennestreek niet terug te laten kaatsen?

Dat laatste dan: Ach Pennestreek, je hebt helemaal gelijk natuurlijk.
Ik heb een vervelende mindset.
Sorry.

Pennestreek

Pennestreek

08-01-2020 om 12:42

Nou, als ik van de pubers zo'n 'welgemeend' excuus zou krijgen konden ze naar hun kamer vertrekken!

Maar serieus Miriam, als jij mijn reactie wegzet als 'blaffen', welke bijdrage lever jij dan aan een volwassen, niet-terugkaatsende communicatie?

Verwachtingen managen is een belangrijk onderdeel van het goedhouden van elke relatie, maar dat is prettig communiceren ook. Ook bij digitale forum-relaties.

Niki73

Niki73

08-01-2020 om 12:49

Je vroeg tips: toch ik-boodschappen

De tip die ik uit de relatietherapie gehaald heb, was toch zelf spreken in ik-boodschappen: Als jij dit doet, voel ik mij zo. Als de ander zoiets zegt, dan herhaal je de boodschap, liefst in je eigen woorden, om te checken of je het goed begrepen hebt.

Dit is eigenlijk een methode voor 2, maar je kunt het ook alleen proberen. Inclusief: Als jij mijn zorgen onder de mat veegt, voel ik me (niet serieus genomen, alleen, genegeerd, boos, verdrietig).

Flanagan

Flanagan

08-01-2020 om 12:51 Topicstarter

Open

Laten wel het gezellig houden!

Zoals ik al aangaf, graag een open benadering van een probleem dat m.i. niet alleen binnen de muren van mijn huis speelt.
Verwachtingen hebben is wel een valkuil. Maar hoe omzeil je die valkuil? Ik heb echt geen behoefte aan herhalingen van negatief verlopende gesprekken.

Ik kan wel ‘zoals Pennestreek aangaf’, een opmerking van man open ontvangen. Ik zou alleen willen dat hij zichzelf niet zo snel aangevallen voelde.

Mijntje

Mijntje

08-01-2020 om 12:53

stoom

Het is niet alleen de boodschap, het vooral de toon. Nou is het ook lastig om niet verwijtend iets te zeggen als je kookt van binnen.
Eerst stoom afblazen dus.

aanval

"Ik zou alleen willen dat hij zichzelf niet zo snel aangevallen voelde."
Als Pennestreek in wat je erover vertelt al leest dat hij een vervelende mindset heeft, dan is de kans groot dat hij dat verwijt er ook in gevoeld heeft.

Hij voelt zich aangevallen want hij wordt aangevallen.

Als je het anders wil dan zul je een manier moeten vinden om het zelf anders te doen.

Ipv excuses voor je eigen gedrag verzinnen (Ik ben hem maar gaan bellen omdat ik oprecht bezorgd was. Had net een programma over drugsvangsten in de koffers in het buitenland bekeken) zou je je kunnen vermoeien met het zoeken naar excuses voor zijn gedrag. Dat zou vertrouwen kunnen uitstralen. En dan had je inderdaad ook even kunnen mailen.

Julia68

Julia68

08-01-2020 om 13:26

M Lavell

Pennestreek en blaffen?

Hoe kom je daarbij? Kan je dat concreet aangeven?

Ik zie hem niet.

Flanagan

Flanagan

08-01-2020 om 13:27 Topicstarter

Stoom

Mijntje, ik snap wat je bedoelt met eerst even stoom afblazen waardoor ik minder gevoelig ben voor zwakke uitvluchten. Maar soms wil je gewoon laten weten hoe je je voelt of wat je denkt en verwacht je meer begrip van de ander.
Ook als het een onderwerp dat best dicht bij je komt.
Hoe omzeil je gesprekken als je weet dat die ander niet goed tegen kritiek kan als het te dichtbij komt.

Ik heb wel aan relatietherapie gedacht. Alleen vind ik dat na een therapie ‘communicatie binnen gezin’ de basis niet mag wegglijden. Ik wil niet dat een of twee karakters die basis ondermijnen.
Dus hoe communiceren zonder aangevallen voelen.

Vroeger gebruikte ik een voorzichtige aanpak. Alleen kreeg deze geen voet aan de bodem. Zodoende op een meer directe toon gesprekken ingegaan. Dat werkt ook als een rode lap.

Ik wil nog lang met hem samen zijn, maar wil wel zonder drempels (koppigheid) gesprekken kunnen voeren.

Niki73

Niki73

08-01-2020 om 13:35

Proberen

Als hij zich door zuivere ik-boodschappen aangevallen voelt, ligt dat toch echt bij hem, want jij vertelt alleen maar over je gevoelens. Daar zou hij zich toch echt niet door aangevallen moeten/hoeven voelen. Probeer het eens!

Julie68

Julie68

08-01-2020 om 13:42

Flanagan

Ik ben wel een beetje in verwarring.

In #1 schrijf je:
Ik wacht nog een dag en mail dan of hij reeds op plaats van bestemming is.

In #12 schrijf je:
Ik ben hem maar gaan bellen omdat ik oprecht bezorgd was.

Niet om je aan te vallen, maar wat deed je nou precies?

En weet je nog wat je mailde (dat kan je vast nog checken) of zei?
Het is best interessant om te weten welke woorden je gebruikte.

Dan kunnen wij meekijken of jij inderdaad 'aanvallend' communiceerde door je woordkeus of juist helemaal niet en of het dus bij hem ligt dat hij de bal meteen weer terugkaatst.

Bij mondelinge communicatie kan het trouwens zo zijn dat je woorden heel neutraal (niet aanvallend) waren of zelfs als ik-boodschap maar wel qua toon aanvallend waren. Bij mail heb je natuurlijk geen toon. Hooguit leest de lezer het met een bepaalde toon in zijn hoofd (en kan het daarmee zelf wel aanvallend maken). Maar daar kan jij dan niets aan doen.

Julia68

Julia68

08-01-2020 om 13:48

bespreken

Ik herken trouwens enorm veel over jij-bakken als ik zelf iets in de ik-vorm zeg of gewoon neutraal een vraag stel.

Vanuit mijn ervaring zou ik toch eerst een los gesprek met je man erover voeren dat jij merkt dat jullie allebei de neiging hebben op kritiek (of een vraag) verwijtend naar de ander te reageren. En dat je dat van jezelf niet goed vindt, maar van hem ook vervelend.

Dan kan je eerst vragen of hij het herkent.
Bij jou?
En bij zichzelf?

En of hij het ook niet fijn vindt?

Als hij het bij zichzelf niet herkent maar het wel vervelend vindt, dan kan je afspreken dat als hij het doet, dat je hem er dan meteen of vlak erna op wijst. Zodat hij zich er meer van bewust wordt.
En omgekeerd, dat hij dat ook bij jou mag doen.

Misschien helpt bewustwording en kunnen jullie het allebei minderen.

Als hij het wel of niet herkent (bij zichzelf/bij jou) maar het interesseert hem geen biet dat jij er last van hebt, tja. Dan is de vraag wat je met zo'n reactie van hem wil.

Ik persoonlijk zou nl. wel willen dat mijn man het in principe geen constructieve manier van communiceren vindt en dat ook bij zichzelf (!) wil veranderen. Dat het dan in de praktijk toch gebeurt is vervelend, maar dan heb je in elk geval allebei al goede intenties.

Marinet

Marinet

08-01-2020 om 14:03

misschien dit?

Flanagan: ik zou het hele onderwerp jij-bakken eens ter sprake brengen als jullie beiden in een goede mood zijn, rust hebben en het fijn hebben met elkaar. Kans is dat je het dan niet meer nodig vindt, maar toch is dat juist het moment omdat je op dat moment waardering voor de ander hebt en daarin toch je eigen behoefte laat zien.

Een mooie manier zou zijn dat jullie afspreken dat jij dan vijf of tien minuten praat over een voorval en hij niet reageert en hij dan vijf of tien minuten over hetzelfde voorval praat en jij niet reageert. Dan werkt het beter om allebei te zeggen wat jij voelde, wat je verwachtte en wat niet gebeurde, wat jij had gewild (zonder te verwijtend te zijn): kortom heel erg bij jezelf zijn en 'space' voor elkaar houden: de ander zien in zijn/haar gevoel. Ik heb gemerkt dat dit heel mooi kan werken. Maar je moet er wel allebei voor 'in' zijn natuurlijk

Mijntje

Mijntje

08-01-2020 om 14:15

wandelen

Wat Marinet beschrijft doe je als je samen in therapie bent. Je moet elkaar dan de hele tijd aankijken. Kan zijn dat je man dit maar raar vindt. Je kan het proberen.
Het lastige is dat je (jij en haast iedereen) vaak al vantevoren anticipeert op de reactie die je denkt dat je gaat krijgen. Communicatie is iets heel ingewikkelds.
Misschien praat het voor hem makkelijker (over wat Julie68 zegt in #30) als jullie niet tegen over elkaar zitten, maar bv tijdens het wandelen. Vertel dan over dit, waarmee je zit, hoe je iets kan brengen zodat je je wel gehoord voelt.

Marinet

Marinet

08-01-2020 om 14:32

oh maar Mijntje

Ik zeg niet dat je elkaar de hele tijd moet aankijken hoor. Ik kan me voorstellen dat het tijdens een wandeling juist heel goed werkt

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.