Relaties Relaties

Relaties

Hoe beter communiceren igv terugkaatsballen.


Max

Max

13-01-2020 om 22:10

Jee Jo Hanna

Wat een mooie postings!

Kan ik jou inhuren, als therapeut??

Jo Hanna

Jo Hanna

14-01-2020 om 10:12

Post hier!

Hé Max, dankjewel voor je compliment! Het is mijn ervaring in het leven dat je tekst nodig hebt (volgens mij is die term van een andere poster hier, AnneJ) om gebeurtenissen en ervaringen in een context te kunnen plaatsen en aanpakken. Het mooie van hier is dat je vaak heel verschillende reacties terugkrijgt die in jouw beleving meer of minder goed op jouw situatie passen. Zo helpen we elkaar om een verhaal te vinden dat bij ons past en op basis waarvan we kunnen besluiten wat we zullen doen. Ik ervaar het zelf als heel waardevol als mensen dat voor mij doen en heb er plezier in om op die manier naar de vragen van anderen te kijken. Ik doe dit niet professioneel en structureel en ben me er heel goed van bewust dat het nooit 'waar' is wat ik schrijf: het is een interpretatie op basis van één kant van een beknopt verhaal en ik ken niemand van de betrokken mensen. Maar ik hoop dat het de ander een aanknopingspunt en kracht geeft voor positieve actie.

Groet,
Jo Hanna

Flanagan

Flanagan

14-01-2020 om 13:01 Topicstarter

Objectief

Jo Hanna, je objectiviteit naast je oog voor mijn gevoelens hebben mij veel goed gedaan. Hartelijk dank.
Ik wil ook de andere forummers bedanken het naar voor mij vonden en reageerden, want ik liep gewoon vast.

En dan is het fijn dat er een veilig forum bestaat waar je kan schrijven over waar je tegen aan loopt, zonder op verjaardagsvisites herinnerd te worden aan wat je over elkaar gezegd hebt en het gevoel dat familie vooral reageert uit een bepaalde eigen belang zodat niet duidelijk is of in hun reacties wel stil gestaan wordt bij wat ik heb mee te maken.

Dit draadje heeft mij rust bezorgd en die had ik hard nodig. Over paar dagen komt man weer thuis. Ik weet niet hoe die thuiskomst gaat worden want ik weet niet wat afgelopen dagen door zijn hoofd spookte. Over een paar weken is het familiediner. Idem dito.
Ik voel mij gelukkig niet zo neergeslagen als een week geleden. Ik heb in de afgelopen dagen ook met mijn jongvolwassenen kinderen fijne gesprekken kunnen voeren, oa over communicatie maar ook over leuke onderwerpen. Het droeg positief bij aan het gevoel niet meer zo geïsoleerd in het gezin te staan. Dat helpt bij loslaten.

Jo Hanna

Jo Hanna

15-01-2020 om 09:15

Fijn Flanagan

Fijn dat het je rust heeft gegeven. Ik hoop dat je man en jij blij zijn elkaar weer te zien. Hij zal het verhaal misschien niet hetzelfde zien. Dat hoeft ook niet per se. Het belangrijkst is dat hij weer bij jou thuis komt. Uit jouw verhaal straalt voor mij steeds dat hij zich met jou is blijven verbinden, wel soms wat afstand neemt, maar met een elastiekje ertussen. Ik hoop dat jij daar langzamerhand weer op kunt gaan vertrouwen. ‘Wat kan jou het schelen!’ zegt je man over de reacties van familieleden. Het interesseert hem geen lor wat ze denken en vinden over jou. Omdat hij zelf heel goed weet wat hij vindt van jou en wat zij denken en doen heeft daarop geen invloed. Als dat arrogantie is, wil ik er ook wel wat van!

Wees lief voor jezelf!
Groet,
Jo Hanna

Ava

Ava

15-01-2020 om 13:47

mijn duit in het zakje

Tijdens gesprekken dan wel discussies met mijn man kwam hij vaak met verwijten die vaker niet dan wel over het onderwerp gingen. Daardoor verzandde het gesprek vaak (of het werd erger met ruzie tot gevolg).

Ik kreeg toen dè tip die voor onze gesprekken ontzettend goed werkt. Ik zeg vriendelijk tegen mijn man dat ik heel goed begrijpt dat hij over x en y wil praten (ook als het over zogenoemde onhebbelijkheden van mijn kant gaat) maaaaaar ... maak daar (hij dus) of laten we daar (ons twee) een andere afspraak voor maken in onze agenda. In ons geval komt er van dat tweede gesprek weinig, ook niet als ik na ons gesprek vraag of we die afspraak nog moeten plannen. Kennelijk is het zo urgent ook weer niet. Het is meer een storende oprisping (vind ik dan). Maar het zou natuurlijk ook kunnen dat het wel tot een afspraak komt en dan... dan luisteren, luisteren en luisteren, de essentie van zijn irritatie samenvatten en over naar de orde van de dag.

Max

Max

15-01-2020 om 14:14

Trek het naar je toe

Zorg dat je wel (voor een groot gedeelte) zijn terugkomst kunt voorspellen.
Investeer even in jullie, verras hem, doe eens gek, plan iets waar jullie beiden blij van worden en wat jullie even kan afleiden van de rest!

Kaaskopje

Kaaskopje

16-01-2020 om 11:04

Goede tip Max!

Ik kan me zo voorstellen dat de scherpe randjes er inmiddels wel af zijn, waardoor je je kunt afvragen of je er nog een heisa van moet maken. Iets gezelligs voorbereiden kan de lucht zuiveren. En later eventueel alsnog bespreken wat je verwachtingen zijn als hij een volgende keer weg gaat.

Flanagan

Flanagan

18-01-2020 om 12:24 Topicstarter

Thuiskomst

‘Het interesseert hem geen lor wat ze denken en vinden over jou,’
Die regel van Jo Hanna, #125, heb ik goed laten meewegen in ons gesprek vanochtend. Het was geen jij-bakken gesprek maar een gesprek waarin ik aangaf bepaalde verwachtingen anders ben gaan bekijken en ben gaan accepteren dat mensen verschillende inzichten en meningen kunnen hebben. Het gevolg van de acceptatie was dan ook dat ik het achter mij wil laten, maar er ook niet aan herinnerd wil worden. Juist omdat ik geen behoefte meer heb aan discussies over mensen die er een andere visie over hebben.
Man gaf aan blij te zijn dat ik tot die conclusie ben gekomen. Zijn afhoudendheid was om mij tot die inzicht te laten komen, daar hij hen ook niet kon veranderen. Ik gaf aan dat ik wel verwacht had dat zijn ouders wel naar hem zouden luisteren zoals vroeger mijn ouders mij ook serieus namen. Ergens lijkt mij dit triest voor mijn man, als ouders zelfs de gevoelens van hun kind negeren.

Man vond het jammer dat ik had aangegeven hem niet te vertrouwen alsof hij vreemd kon gaan. Ik gaf aan dat gezien de situatie, het mij niet zou verbazen als hij zou aangeven vreemd te zijn gegaan. Dat was niet het geval. Hij snapte wel dat dit het gevolg was van de mijn verwachtingen in zijn ‘bemiddelingen’ met zijn ouders.

We hebben het ook over de verhoudingen binnen de familie gesproken en hierin leeft weer de hierboven geciteerde zin. Het geeft mij meer ruimte om mij minder aan te trekken van wat anderen vinden of aan verwachtingen te moeten voldoen.

Het was een goed gesprek waarin ik mij niet onder druk gezet voelde en man mij ook begreep. Zo kunnen we weer verder.

Mari

Mari

18-01-2020 om 13:14

Flanagan

Klinkt goed, fijn voor je/jullie. Geniet van het weekend met elkaar

Miss

Miss

18-01-2020 om 18:25

Fijn

Goed om te lezen flanagan!

Omdenken kun je oefenen, heel veel oefenen, xxx

Jo Hanna

Jo Hanna

18-01-2020 om 21:08

Fijn!

Fijn dat jullie elkaar zo hebben weten te vinden! Ik voel me vereerd dat ik daar een piepklein rolletje in heb kunnen spelen. Het zal en mag best nog wat tijd kosten voor het echt achter je ligt maar als je hem op een ‘eerlijke’ manier op een kwetsbaar moment af en toe kunt vragen om je gerust te stellen, komen jullie er vast wel samen.

Sommige mensen zitten veel te vast in hun eigen verhalen om naar hun kinderen te luisteren. Die verwachting heb ik ook moeten loslaten. Dat voelt inderdaad soms best verdrietig maar het is niet anders.

Groet,
Jo Hanna

Flanagan

Flanagan

18-01-2020 om 21:59 Topicstarter

Omdenken

Kennen jullie dit boek?

https://www.omdenken.nl/winkel/ja-omdenken-als-levenshouding-1

Lijkt mij een leerzaam boek voor een positieve opstelling.

Ely

Ely

18-01-2020 om 23:35

Het boek ken ik niet

Maar de podcasts wel, die luisteren heerlijk weg, ik luister ze geregeld tijdens een wandeling of in de auto, misschien ook wat voor jou?

Kaaskopje

Kaaskopje

19-01-2020 om 01:26

Wat positief

Ik heb het gevoel dat je man ook best een wijs mens is. Voelde hij zich ook begrepen door jou?

Flanagan

Flanagan

19-01-2020 om 09:23 Topicstarter

Kaaskopje

Ik weet niet of ik kan spreken van wijsheid. Een maand geleden vroeg hij of ik zijn moeder niet kon vergeven vanwege de dyslexie bij onze kinderen, alsof dat aan de basis lag. hij heeft altijd gedacht dat dat hetgeen was dat ik niet kon accepteren. Hij zat gewoon op een andere golflengte want het ging mij niet om de zorgen om mijn kinderen, ( die kwamen erbij), het ging mij om het gevoel van wantrouwen.

Hij geloofde wel al die 5 jaren dat het wel weer goed zou komen.
Kortom, we hebben elkaar geen vragen gesteld. Hij heeft niet gevraagd of ik hem begreep. Ik heb ook niet gevraagd of hij mij begreep. Ik heb uitgelegd hoe ik het beleefd hebt. Hij was blij dat het boek nu dichtgeslagen was.

Miss

Miss

19-01-2020 om 20:08

Omdenken

Ik luister net als Ely de podcast, het boekje is meer een opkikkertje. De podcast luister ik als ik de was doe of poets Bijv als je het even kwijt bent, je gedachtes te matigen. Dan krijg je zn ohja momentje. Maar je kunt ook een paar regels op de magnetron plakken, zodat je een geheugen steuntje ontwikkeld.
Daar behoord bij mij bijv. iedere avond een meditatie oefening bij.
Flanagan, ik vind het boek en de podcast van Michael Pilarczyk nog waardevoller, master your mindset. Misschien is dat ook wat voor jou. You tube staat er ook vol mee. Je kunt er uit gebruiken wat voor jou van toepassing is, zoals met alles natuurlijk.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-01-2020 om 01:45

Flanagan

Ik vind je reactie aan mij niet geruststellend. De 'toon' waarmee je over hem praat, vind ik niet 'gelijkwaardig. Maar ook dat jullie totaal niet van elkaar weten en ook vragen of je elkaar begrijpt, wat verwacht je daar dan van? Als je standaard het gevoel hebt dat je niet begrepen wordt, juist door de persoon waar je dat het liefste van wilt, gaat dat aan je vreten en beïnvloedt hoe je naar de ander kijkt en hoe je met elkaar omgaat. Het boek is dicht, maar tot wanneer?

Geen vrolijke bijdrage van mij, sorry, maar ik heb het gevoel dat jullie dit moment aan hadden moeten grijpen om juist wél te praten over wederzijds begrip en ook serieus genomen worden.

Flanagan

Flanagan

20-01-2020 om 09:58 Topicstarter

Kaaskopje

Ik wist ook niet goed wat ik met je vraag aan moest. Ik vroeg mij af of je die vraag stelde uit persoonlijke belangstelling; hoe je zelf in moeilijke gesprekken een balans kan vinden waar je beiden uit gaat komen en of het belangrijk is dat beiden zich dan begrepen dienen te voelen om van een succesvol gesprek te kunnen spreken.

Is het echt nodig dat ieder zich begrepen voelt? Is dat de garantie voor de toekomst?
Mijn post had wel een ik- gehalte, dat klopt. Nu is het ook lastig om een lang gesprek in een post te vertalen; hoofdzaak is dat we naar elkaar geluisterd hebben, elkaar respecteerden (elkaar serieus namen) en dat we beiden verder willen waarbij we die nare tijd achter ons laten.
Je vraag kwam bij mij binnen of je daaraan twijfelde. Dat is op zo’n moment niet fijn om te lezen. Een reactie waarbij ik zodoende liever dacht aan een persoonlijke belangstelling dan aan getwijfel aan mijn relatie.

Als je het niet erg vindt, wil ik het hier ook bij laten.

Thanks

Thanks

20-01-2020 om 21:39

Ooooo zo niet aardig Flanagan

Dat laatste zinnetje had je echt niet op moeten schrijven. Zuur, kil, verbeten en erg star. Ik hoop dat je dat thuis anders aanpakt.

Pennestreek

Pennestreek

20-01-2020 om 22:55

Ja maar Flanagan

Uit je bericht begrijp ik dat je man al die jaren niet begrepen heeft wat jou precies dwars zat in de relatie met zijn moeder. En nu hebben jullie het blijkbaar (?) nog niet gehad over of jullie elkaar goed begrepen hebben. Dat kan toch geen basis zijn om op verder te bouwen? Je kunt het wel willen, een streep eronder zetten, maar als je langs elkaar heen hebt gepraat al die tijd lijkt mij dat de volgende miscommunicatie alweer op de loer moet liggen. Het lijkt mij dat jullie dringend behoefte hebben aan een soort ‘gespreksleider’, om elkaar echt te leren verstaan. Jullie willen allebei duidelijk graag met elkaar verder, maar dan toch (denk ik) wel op een betere manier dan tot voor kort? Leer dan eens echt met elkaar communiceren, ga naar een goede relatietherapeut. Ik snap oprecht niet hoe je kunt vinden dat je een goed gesprek hebt gehad als je niet bij elkaar hebt gecheckt of de ander je begrepen heeft....

Marinet

Marinet

20-01-2020 om 23:51

Pennestreek/ Flanagan

Pennestreek, ik ben het met je eens. In #89 schrijf ik al "Ik heb het gevoel dat het hele gebeuren met je schoonmoeder nog steeds speelt in jouw gevoel en reacties op je man. Er zit zo´n diep gevoel van gekwetstheid en verraad bij jou, lijkt het. Dat kan ook allemaal best terecht zijn, dat kan ik niet beoordelen. Maar het lijkt niet echt geprocessed tussen jou en je man. Kan je over dat onderwerp sec niet eens met een relatietherapeut erbij gaan praten. Nu lijkt het een gevoelsmatige bom onder alle communicatie tussen jullie en van achter naar voor werken, dus bij alleen de communicatie beginnen, helpt blijkbaar niet"

Ik schrijf dit ook omdat bij meerdere draadjes lijkt dat het verraad van flanaganman inzake het gebeuren met zijn moeder nog altijd op een diep niveau speelt Flanagan. In #102 herhaal ik het nog een keer en nu kaart Pennestreek het weer aan. Ik weet dat je er een streep onder wilt zetten en het zelf op wil lossen maar het is zo'n rode draad in veel van je postings door de jaren heen dat ik me wel begin af te vragen wie je nou voor de gek aan het houden bent.
Dan kom je met argumenten in #90 als zou het niet werken bij een therapeut door jullie karakters maar a. dat lijkt gewoon op iets verzinnen uit angst ergens voor en b. dan moet je het misschien juist doen.
Het komt zo eigenzinnig en daardoor eenzaam over, je aanpak. Terwijl de grieven niet verdwijnen.

Mijntje

Mijntje

21-01-2020 om 08:05

meer dan woorden

Ten eerste: Flanagan, je moet je hier totaal niet verantwoorden. Het is nu eenmaal zo dat als jij een verslagje doet van een gesprek wij er geen oogopslag, geen gebaar en verder niets bij zien. Deze dingen zeggen misschien meer dan woorden. Als jij er een goed gevoel bij hebt valt dit een ander die jou en je man niet kennen moeilijk uit te leggen. Ook is natuurlijk nog niet alles opgelost, dat weet jij ook wel. Dit gesprek was een beginnetje. Je hoeft niet meteen alles uit te kauwen en te praten en te praten en te praten en er voor in relatietherapie.
Heb het hier gewoon vaker over, met je man.

Flanagan

'hoofdzaak is dat we naar elkaar geluisterd hebben, elkaar respecteerden (elkaar serieus namen) en dat we beiden verder willen waarbij we die nare tijd achter ons laten.'

De vraag is natuurlijk of dat jou lukt. Je man zal er geen probleem mee hebben, die was zich sowieso al van geen kwaad bewust. Maar kun jij nu je man weer objectief zien voor wat hij is, in plaats van steeds weer dat oude gevoel van verraad op te rakelen?

mutsje

mutsje

21-01-2020 om 11:13

Flanagan

Ik heb het gevoel dat je het verraad je schoonouders projecteert op je man. Je was boos dat hij het niet voor je opnam en daardoor voelde je je ook verraden door je man. Ik denk dat je moet proberen zuiver te zijn in je gevoelens. Je man is niet verantwoordelijk voor hetgeen zich heeft voorgedaan tussen jou en zijn schoonouders. Hij kan ook een andere kijk of gevoel hebben over hetgeen zich tussen jullie heeft voorgedaan. Bovendien kent hij zijn ouders goed genoeg en kan hij kennelijk wat makkelijk zijn schouders erover op halen.
Wat jij hem vervolgens verweet (maar dat is speculatie van mijn kant) is dat je vond dat hij het voor jou had moeten opnemen en dus namens jou het gevecht met zijn ouders had moeten aangaan om excuses te krijgen. Maar nogmaals, het is jouw conflict met zijn ouders, niet zijn conflict. Dus als je er echt mee blijft zitten zul je daar de oplossing moeten vinden. Of je gaat het gesprek aan met zijn ouders (met een grote kans dat dat tot niets leidt), of je doet net als hij en haalt je schouders erover op en laat het van je afglijden of je gaat het contact met zijn ouders drastisch verminderen tot het hoog nodige en houdt het voortaan oppervlakkig.
Wat jij eigenlijk van hem had gewenst (namelijk het opnemen voor jou) betekende dat hij betrokken zou worden in een mogelijke familievete en ik kan me voorstellen dat hij dat liever uit de weg gaat.
Vind ook eigenlijk dat je jezelf wat verschuilt achter hem door te verwachten dat hij de hete kolen voor je uit het vuur haalt. Ik denk dat je oud en wijs genoeg bent om dat zelf te doen, maar door het bij hem neer te leggen voelde je je als het ware "dubbel" verraden.
Het is natuurlijk maar gewoon mijn mening en ik kan er volledig naast zitten, maar misschien helpt het je de boel wat te ontwarren...

Mutsje

JIj schreef: "Wat jij eigenlijk van hem had gewenst (namelijk het opnemen voor jou) betekende dat hij betrokken zou worden in een mogelijke familievete en ik kan me voorstellen dat hij dat liever uit de weg gaat."

Met zo'n heldere analyse wordt het tijd voor een andere nick

Ik vraag me af wat dat verraad nou inhoudt. Flanagan, je naam staat bovenaan het laatste draadje van de bedrogen vrouwen. Ik zag al aan schoonouders voor me die hun vreemdgaande zoon gedekt hebben, maar hieruit maak ik op dat het verraad mogelijk bestaat uit lompe opmerkingen over een dyslectisch kind. Daar zijn de meeste mannen echt na vijf jaar niet meer mee bezig, zeker niet als ze zich een slag in de rondte werken.

Flanagan

Flanagan

21-01-2020 om 15:26 Topicstarter

Afsluiting

Ik was verbaasd door de gestelde netelige vragen; kon men niet gewoon blij voor mij zijn dat ik het wist te accepteren en zo rust bereikte?

Kefnan, bedankt voor je tip over de nick want onjuiste conclusies zijn snel getrokken.
(Conflict had niet te maken met dyslexie maar met gelieg.)

Zoals Mijntje aangaf: ik ga mij niet meer verantwoorden. Het communiceren is dankzij een paar reacties erop vooruit gegaan en dat wilde ik ook bereiken.

Pennestreek

Pennestreek

21-01-2020 om 15:44

Flanagan

Natuurlijk ben ik blij voor je! Ik gun je van harte dat je deze nare jaren achter je kan laten. Maar, ik ben wel bang dat je jezelf een beetje voor de gek houdt. En dan loop je de kans dat je over een tijdje weer in dezelfde situatie zit. En dat gun ik je dan weer helemaal niet, want je bent een ZGF (Zeer Gewaardeerde Forummer) voor mij.
Ik hoop dus dat ik het helemaal verkeerd zie. Maar voor het geval dat: júist met tegengestelde karakters is relatietherapie zinvol. Omdat je op een heel andere manier communiceert, is de kans groot dat je langs elkaar heen praat, of elkaar niet bereikt. En dat zou toch hartstikke zonde zijn?

En nog even... Kenfan had het over de nick van Mutsje, niet over die van jou. Uit jouw antwoord op haar reactie lees ik dat jij denkt dat het over jou ging. Communiceren is en blijft een lastig iets...

Marinet

Marinet

21-01-2020 om 16:27

Jammer

Flanagan: jammer dat je vragen als netelig interpreteert. Mensen zien je natuurlijk al jaren over een bepaald onderwerp posten en het is lastig je dan te moeten beperken tot een bepaald geïsoleerd incident.

Natuurlijk is het fijn voor je dat het beter gaat, en het is je van harte gegund.

Kaaskopje

Kaaskopje

22-01-2020 om 01:16

Flanagan

Ik weet niet hoe ik het doe, maar ik weet lang niet alles van iedereen op OO. Ik lees lang niet alles, waardoor ik stukken informatie mis. Tel daarbij op dat ik veel vergeet, dus heb ik geen puzzel in mijn hoofd waar af en toe stukjes worden bij gelegd. Ik las jouw verhaal in dit draadje daardoor "blanco", zonder in de weg gezeten te worden door kennis. Achteraf heb is soms "oh ja, dat is ook zo!" Ik reageerde wel vanuit míjn levenservaring. En die ervaring is dat het erg eenzaam kan worden als de ander niet begrijpt hoe je je voelt of iets ervaart. Jullie situatie leende zich er goed voor om juist wel door te praten over begrepen worden. In plaats van dat voor de lieve vrede maar weg te stoppen, kan het beter zijn om daar voor te gaan zitten. Misschien met een derde erbij, die zonder eigen emoties het gesprek in goede banen kan leiden en jullie helpt om naar elkaar te luisteren. Dat kan heel verhelderend zijn, is mijn ervaring. Als jouw man niet écht leert begrijpen wat er in jou omgaat en omgekeerd jij niet je man, kun je er op wachten dat er een herhaling komt van niet begrepen worden, gekwetst worden, wantrouwen e.d.. En waarom? Geen idee, want dat weet je en snap je nog steeds niet van elkaar. Zolang de ander maar doet wat jij wilt.

Naast één ervaring , heb ik het momenteel ook weer aan de stok met een zus. Eigenlijk ook over begrepen willen worden. Ik vroeg aan haar of ze gewoon eens wil proberen te zien waarom ik gezegd had wat ik gezegd had. Lees het rustig, neem de tijd. Ik kreeg geïrriteerd terug. "Ik heb gezegd wat ik dacht". Ja inderdaad! Einde moeite die ze in mij wilde steken.

Flanagan

Flanagan

22-01-2020 om 10:08 Topicstarter

Verwachtingen

Het lastige van verwachtingen koesteren is het pijnlijk ervaren dat je je verwachtingen niet kan opleggen; je hebt te accepteren dat een ander een eigen verwachting heeft.

In geval van je zus; heeft ze niet liever dat je er niet meer over begint. Dat het erover beginnen mogelijk binnen komt alsof je haar idee niet respecteert en ze toch ergens naar jou moet toe bewegen omdat je het anders niet met rust laat?
Ik heb niet voor niets tegen mijn man gezegd dat ik er niet meer over begin, maar dat een ander het ook niet hoeft op te rakelen. Sommige zaken zijn namelijk niet meer terug te draaien. Erover blijven praten, werkt ook niet altijd. Dan kan dat binnen komen als gemanipuleer; net zolang praten tot jullie beiden gaan bewegen betekent dat je zus ook moet bewegen richting jou.
Wat wil je eigenlijk van je zus; dat het tussen jullie in blijft staan of een vriendelijk contact met elkaar. Ik wilde met mijn man weer kunnen praten zonder jij- bakken en oud zeer ophalen. Dat laatste kan worden behaald door dat verschil van inzicht te accepteren.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.