Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Ten einde raad

Hallo allemaal

Ik heb ondertussen 3 kindjes. Dan weet je wel wat je doet denk je hè?
Mijn eerste 2 zijn fantastische kinderen. Heel flink, ik krijg er tot op de dag vandaag geregeld complimenten over.
Maar dan kwam nr 3.
De eerste maanden was hij een moeilijke slaper, maar verder een echt schatje. Toen hij kon lachen, deed hij niets liever. Al merkte ik op dat hij meer huilde dan mijn eerste 2.

Maar nu is hij ondertussen 1 jaar en ik ben echt op aan het geraken.

Hij huilt echt voortdurend.
Ik haal hem zeurend uit bed, en leg hem er huilend terug in. En uiteraard horen daar nog enkele nachthuilbuien bij.

Hij huilt echt voor alles! Omdat hij honger heeft, maar dan weer genoeg heeft, of niet wil eten. Omdat hij speelt en het lukt niet, omdat hij ergens aan zit wat niet mag, voor een luierwissel, omdat de zon in zijn oogjes schijnt, omdat het regent of waait, omdat hij aandacht wil, omdat hij niet wil gepakt worden, omdat hij wel wil gepakt worden, omdat hij een snotneus heeft, omdat je de snotneus afkuist, omdat hij in de buggy of eetstoel of autostoel moet, enz.... ik kan uren doorgaan.
Echt elk dingetje dat ik doe kan bij hem het huilen triggeren. Vergelijk het maar met een tikkende tijdbom en tegelijk MOET je wel voor het kind zorgen en al die dingen doen.
Tussendoor is het een monotoon gezeur. Het is echt non-stop. Hij is ook geregeld hees, logisch natuurlijk.

Ik wordt echt knettergek. Ik snap het niet meer. Als ik dit bespreek, dan krijg ik zo de meest banale antwoorden.
Man: ‘je bent te hard’ of ‘je bent te soft’
Schoonmoeder: ‘bij mij doet hij dat niet hoor’
K&G: ‘dat gaat wel weg, dat kan zijn dat hij al vroeg in de peuterfase zit
(Dokter: ‘ik zie niets’) dit zet ik er maar bij om aan te tonen dat ik uiteraard al het medische al heb uitgesloten.

Al mijn tactieken en technieken werken niet. Niet het negeren, niet het apart zetten, niet het praten zonder altijd toe te geven, niet het nooit uit bed halen snachts, niet het corrigeren, niet het wel aandacht geven, niet het troosten, echt niets, of zo voelt het toch.

Binnenkort komt er nog een baby bij. Ik dacht hier wel klaar voor te zijn, maar met hem is heel mijn vertrouwen in mijn ‘kunnen als mama’ compleet weg.
Wat als hij deze baby aansteekt? Dan zit ik met 2 huilers de hele dag door.

Ik verlies het soms echt. Dan moet ik maken dat ik hem apart zet en weg ga of dat ik oortjes in steek om het gehuil te blokkeren.
Ik zit er stilletjesaan echt door.

Ik weet niet meer wat ik moet doen.

Anke

Anke

28-01-2020 om 12:10

Schoonmoeder

Van mij zou hij vaak bij schoonmoeder mogen logeren. Zeker als nummer 4 er straks is, dan kun je je rust goed gebruiken.
Hebben jullie bewust zo veel kinderen zo dicht op elkaar? Zelfs als het geen moeilijke kinderen zijn, is dat heel zwaar. Misschien heb jij gewoon wat meer rust nodig?

Kaaskopje

Kaaskopje

28-01-2020 om 12:15

Miekemieke

Ten eerste mijn medeleven. Je bent ongetwijfeld een warme moeder, dus dat je nu ietwat minder warm over de jongste schrijft zegt genoeg over je wanhoop.

Artsen kunnen niks vinden zeg je. Ik weet inmiddels uit ervaringen van onszelf en om me heen dat dat niet alles zegt. Wat is er allemaal getest?

Is er al door een psycholoog naar hem gekeken?

Tot slot ook verbazing. Over de nieuwe zwangerschap. Waarom nu??

Mijntje

Mijntje

28-01-2020 om 12:32

niet besmettelijk

Huilen is gelukkig niet besmettelijk dus je tweede hoeft niet ook een huilbaby te zijn.
Is je kindje ook getest op allergieën? Koemelk/gluten etc? Ook al is er niks uit de testen gekomen je zou een tijdje kunnen proberen een van deze voedingsmiddelen te skippen.
Huilen is een teken dat je kindje ergens last van heeft. Dat kan ook behalve pijn/last ergens van ook met een hoge gevoeligheid te maken hebben, of moeite met prikkels. En als jij je door alle vermoeidheid je niet meer rustig voelt kan je baby dit aanvoelen. Kindje zelf wordt door het slechte slapen ook steeds labieler.
Het beste is de zorg wat vaker uit te besteden als dat lukt (schoonmoeder/vader die het allemaal beter weten of oppas) en je rust te pakken. Zorg goed voor jezelf, als jij uitgeruster bent kan je beter op je kind reageren of houd je het beter vol.

Doenja

Doenja

28-01-2020 om 12:50

Allergie

Ik zou ook sterk aandringen op het laten testen op allergieen. Gluten staat erom bekend dat je je vooral heel naar kunt voelen wat bij kleine kinderen uitmond in huilerig zijn. Het is een serieuze aandoening die je darmen onherstelbaar kan beschadigen. Laat dan niet alleen testen op anti stoffen, want die heeft niet elke coeliakie (gluten intolletant) patient, maar ook op het gluten-gen en een darmbiopt. Vaak wordt er maar enkelvoudig onderzoek gedaan, en zo hebben ze mij 46 jaar lang laten lopen met alle gevolgen van dien...
Laat je niet wegsturen!

Huilbabymoeder

Huilbabymoeder

28-01-2020 om 13:37

Ervaring

MiekeMieke, ik wil je even een hart onder de riem steken hoor. Ik heb ervaring met een huilbaby: bij mij was het de oudste. En ik werd er echt knettergek van. Van alles geprobeerd, niets hielp. Oppakken. Juist niet oppakken. Regelmaat en vaste tijden. Juist alles loslaten en meebewegen naar wat het kind wil. Niets, werkelijk niets hielp!! Medisch meerdere malen onderzocht: niets aan de hand. En oh ja, die adviezen en de maar-je-doet-het-ook-allemaal-helemaal-fout-types. En de geef-maar-hier-want-bij-mij-is-ze-altijd-stil-types. Ik kan nog de wanhoop voelen, zelfs nu na 20 jaar. Ik voelde me totaal mislukt als moeder.

En weet je? Het is allemaal goed gekomen. Mijn dochter is opgedroogd tot een leuke jonge vrouw. Niet op haar mondje gevallen en pittig van aard, dat is zo gebleven. Maar de omslag kwam op het moment dat ze "zelluf" van alles kon doen. Zelf kruipen en later lopen naar waar ze wilde. Zelf praten en duidelijk maken wat ze bedoelde...

Achteraf gezien was mijn dochter niet zo'n "baby"-type denk ik. Als baby moet je toch maar van alles met je laten gebeuren. Je wordt opgepakt, weer ergens neergelegd. Krijgt eten als iemand anders het daar tijd voor vindt. Kortom: je hebt totaal geen regie over je eigen leven. Ze vond het echt helemaal niks, dat eerste jaar.

Bij mijn dochter verminderde het huilen naarmate ze meer regie over haar leven kreeg. En nu werkt ze in een coördinerende functie waarbij ze lekker andere mensen mag vertellen wat ze moeten doen

Succes gewenst met je huilerige zoon: ik weet zeker dat het met hem, net als met mijn dochter, goed zal komen.

vlinder72

vlinder72

28-01-2020 om 13:53

zo herkenbaar

Ik begrijp je zo goed.

Mijn zoon huilde ook altijd. En dan al die dooddoeners. Alle baby's huilen wel eens. Maar hij is toch lief, bij mij huilt hij niet etc. etc.

Mijn kind huilde niet weleens. Mijn kind huilde of deed altijd moeilijk.

Ik heb mijn kind wel eens in bed gelegd om vervolgens buiten huilend een rondje te gaan lopen. Ik heb een keer boven de snelweg gestaan met de gedachte "als ik nu loslaat is het klaar". En niemand nam het serieus. Hij groeide goed. Hij ontwikkelde zich goed etc etc. Dat ik er gek van werd nam blijkbaar iedereen voor lief. Heel eenzaam voelde ik mij destijds.

Tot mijn tweede zoon werd geboren. Hij huilde nauwelijks. En toen opeens gingen mensen dingen zeggen als. Fijn hè want xxx huilde ook wel erg veel. Ik kan er nu nog verdrietig over worden. Waarom zeiden ze dat toen niet? Ik had zoveel steun en hulp kunnen gebruiken. Ik was niet gek. Mijn schoonmoeder zag het eigenlijk ook wel maar blijkbaar dacht ze dat als ze het ontkende het wel wegging.

Het kwam overigens goed met onze zoon. Hoe meer hij zelf kon doen, des te beter ging het.Tegen de tijd dat hij ging praten en kon lopen was het opeens over.

Ik hoop dat dat bij jou ook zo is. Zoon is nu 17 jaar en is gewoon een leuke puber. Hij is overigens wel altijd behoorlijk veeleisend geweest. Dingen moeten gaan volgens zijn verwachtingen maar dat hoor nou eenmaal bij hem.

Paperclip

Paperclip

28-01-2020 om 14:16

Zorg goed voor jezelf

Dat is het beste advies dat ik je kan geven. Jij bent niet gek, een huilbaby is gewoon een verschrikkelijk iets. Je houdt van je kind, maar wordt er wel knettergek van. Het kost je bakkenvol energie, en je draait in een kringetje rond. Of nog erger, je zit in een neerwaartse spiraal...
Zoals hierboven ook al een paar keer wordt genoemd, gaat het meestal uiteindelijk vanzelf over, als het kind in kwestie wat zelfstandiger wordt. Maar wanneer dat is, dat weet je natuurlijk nooit. Als je nou wist dat het over 3 maanden over is kom je die tijd wel door, maar dat onzekere, daar ga je aan onderdoor. Maar houd voor ogen dat het overgaat, ooit. Hou je daaraan vast. En de volgende hoeft echt niet ook een huilbaby te zijn (ik verbaas me net als Kaaskopje trouwens stiekem wel ook over je keus om met een huilbaby alweer zo snel opnieuw zwanger te worden, maar dat gaat me natuurlijk niks aan), als je ze maar niet samen op een kamer legt gaat het vast goed.

Het is heel belangrijk dat jij goed voor jezelf zorgt. Dus schakel inderdaad schoonma maar in, als ze het zo goed weet. Of huur een oppas in. Of je man, zus wie dan ook. Zorg dat je zelf aan voldoende slaap komt, zo wie zo heel belangrijk als je zwanger bent natuurlijk. Als je uitgerust bent kun je gewoon veel meer aan. En misschien heeft dat ook een positief effect op je zoontje.

Koemelkeiwitallergie

Ik had achteraf graag eerder willen weten dat het uitmaakt bij een kind met koemelkeiwitallergie om echt elk spoortje koemelkeiwit uit de voeding te halen.
Van jezelf, ik gaf borstvoeding, en later van je kind. Pas met 1 jaar begin je dan eens met yoghurt of iets waar een spoortje melk in zit. Koemelkeiwit zit namelijk in heel erg veel producten. Lees het etiket.

Gelukkig was ik gewaarschuwd. Het wordt niet altijd serieus genomen als je met je kind vraagt om onderzoek waarom het zich niet goed voelt. Het is moeilijk om iets medisch te vinden blijkbaar en dan wordt het soms makkelijk verwijtbaar aan jou.
Met de waarschuwing dat als ik het echt niet volhield dat ik zoon dan even veilig in zijn bedje moest leggen en zelf even buiten gehoorsafstand even tot jezelf komen.

Ik had het bedje ook heel licht, een paar centimeter, verhoogd onder de poten van het hoofdeinde. Om problemen door reflux of verstoptheid/verkoudheid te tackelen.

Hier ging het goed zolang ik zoon maar wiegend droeg. Ik heb het maar uitgezeten met de hulp van partner en af en toe familie. Later op de opvang waren ze gelukkig ook lief voor hem en als ik kwam was er altijd wel iemand die hem op de heup met zich meezeulde.

Triva

Triva

28-01-2020 om 14:47

Hmm

Volgens mij komt het weinig voor dat een baby pas later zo gaat huilen. Ziekenhuisopname wordt ook wel eens gedaan maar zeker meer onderzoek laten doen, terug naar huisarts.

aleid

aleid

28-01-2020 om 19:34

3 sporen beleid

1. Kindje laten onderzoeken op allergieen en intoleranties
2. Zorgen dat je zelf rust en ontspanning krijgt (dan kan je er beter tegen en mocht er sprake zijn van overdracht van stress dan wordt dat dus ook minder: omdat anderen je nu en dan de zorg uit handen nemen en omdat je uitgeruster hopelijk iets minder stress ervaart
3. Met kindje iets gaan doen wat je leuk vindt bv babyzwemmen, muziek-op-schoot. Soms helpt dat om je kindje net even anders te ervaren wat je dan weer energie geeft op alle lastige momenten

Sterkte!

Miekemieke

Miekemieke

29-01-2020 om 20:56 Topicstarter

Dankjewel allemaal

Als ik zo mijn eigen bericht terug lees, dan lijkt het alsof ik helemaal crazy ga. Maar versta me niet verkeerd, ik zie mijn kindje doodgraag. Alle 3 trouwens!
En ik kijk echt wel uit naar dit 4e.
Het zoals vele van jullie vermelden, mijn energie geraakt op en ik ben heel prikkelbaar. Dat heeft op zijn beurt weer effect op mijn kindje. Moeilijk dus.

Er zijn wel enkele ‘stille’ momenten, al zijn die echt wel uitzonderlijk. Maar het zijn de momenten dat ik echt geniet van hem. Dan zet ik me mee bij hem en zijn speelgoed en speel met hem of knuffel hem. Ze zijn zo zeldzaam en zoveel waard!

Om te antwoorden op meerdere reacties: waarom zo snel en überhaupt een 4e?
Een ongeluk. Tussen de 3 anderen zit wel genoeg tijd. Ik gaf borstvoeding en met de mini-pil, maar voor de een of andere reden besliste mijn lichaam anders. We hebben heel lang gepraat, nagedacht, zelfs naar een abortuskliniek geweest. Maar het voelde echt niet goed aan om de zwangerschap af te breken. Anders was er eigenlijk nooit sprake geweest van een 4e. Tis veel en snel, ik ben er mij heel bewust van!

@Huilbabymoeder @vlinder72 @Paperclip
Het doet toch stiekem goed om te lezen dat er nog mama’s (en papa's) zijn die dit herkennen. Het is zoals jullie zeggen, je geraakt soms precies op en je wordt ‘gek’. En je hebt het gevoel dat niemand je gelijk wil geven (ook al zien ze het stiekem ook wel).
Jullie reacties geven me toch echt hoop en moed! Want dan denk ik inderdaad dat het maar een periode zal zijn. Vanaf dat hij meer kan, kan zeggen en ook begrijpen, weet ik dat alles wel zal veranderen. En ik kijk er naar uit, dat hij dan maar lekker eigenwijs wordt, dat is prima voor mij, zolang hij mij maar graag ziet later, dan heb ik alles voor over.

Om in te gaan op het gedeelte ‘hulp vragen’. @Anke
Mijn ouders zijn overleden en mijn schoonmoeder is zeer ziek, babysitten is voor haar een hele zware opdracht. Hij ging eerder wel naar de opvang, maar nu ik thuis zit, is dat ook eventjes voorbij. Daarvoor was het enkel ‘s morgens en in de namiddag dat ik hier mee zat, nu dus een hele dag.
En ook al zegt ze dan wel dat hij daar stil is, ze is blij als ik hem kom halen. Dus ik weet ook beter.

@Kaaskopje @Mijntje @Doenja @AnneJ @Triva
Ik neem de tip van de allergieën wel mee. Het kan inderdaad wel, dus ik zeker eens vragen voor een test. Ik vraag me alleen af of hij dan echt daardoor zoveel zeurt en huilt?

@aleid
Dankje voor de tips!

Groeten

Geloof in allergie?

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/handen-af-van-de-huilbaby~b5b698b0/

Een aardig artikel over 'huilbabies' bij de dokter.

"Ik vraag me alleen af of hij dan echt daardoor zoveel zeurt en huilt?"

Waarom vraag je je dat af? Of vind je het teveel moeite om het uit te zoeken en je dieet aan te passen?

Of 'geloof' je niet in allergie?

Helaas kan dat betekenen dat je in die hoek niet geholpen bent. Er zijn nog steeds genoeg mensen en ook artsen die het maar een zwak verhaal vinden. Kinderen 'groeien er overheen' of 'zo'n test is op die leeftijd toch niet zo betrouwbaar'.

Begin je al met twijfels dan denk ik dat je niet ver komt. En dat is jammer.

Het kan veel moeite betekenen, dat is waar. Je (eigen) dieet, als je borstvoeding geeft veranderen naar nul spoortjes koemelkeiwit. Een arts vinden die allergie wel heel serieus neemt. Misschien zijn er wel meer dingen waar je kind op reageert.

Maar het is jammer. Toen mijn tweede kind al met 2 weken van kruin tot navel nattend eczeem bleek te hebben kreeg ik het advies om elk spoortje koemelkeiwit uit mij dieet te halen. Dat bleek de 'gouden' truc. Het was met een paar dagen helemaal over.

Mijn zoon, dan inmiddels 2 jaar oud, deed ook mee met het totaal koemelkeiwitvrije dieet. Hij had tot die tijd, na een periode als huilbaby, ook voortdurend onverteerde poep, het liep zij schoenen in en hij kon daardoor niet zindelijk worden. We hadden alles al onderzocht, tot aan tropische parasieten.

Ook bij hem was dat na een paar dagen helemaal over.

Ze kunnen inmiddels weleens wat melk verdragen zolang het geen pak chocolademelk is of zo. Maar toen ze zo klein waren maakte het veel verschil.

Soms hoor je dat nog wel eens op latere leeftijd, dan heeft een kind nog eczeem, buikpijn, benauwdheidsklachten of diarree. En dan denk je: waarom niet eerder laten onderzoeken op koemelkeiwitallergie of een andere allergie?

Nou, dat komt omdat niet alle mensen en ook dokters overtuigd zijn van het belang daarvan. Dat kan maar dat is jammer.

Ze willen ook heus wel wat smeren of een tabletje geven.

testen

Ik zou zeker proberen allergieën uit te sluiten.En is er naar zijn oortjes gekeken? Oorpijn is verschrikkelijk. Zou idd terug gaan naar de huisarts en dit soort zaken gaan uitsluiten.
Probeer zo veel mogelijk hulp te krijgen, je hebt zelf echt voldoende rust nodig, zeker nu je in verwachting bent. En, ook al heb je er nu niks aan: het. gaat. over. Echt.
Heel veel sterkte, dit is erg zwaar!

O sorry

Zie nu dat "hulp vragen" lastig is. Is er geen buurvrouw of vriendin die jou eens kan ontlasten?

beetje bijzonder

Ik lees nergens dat er ook een vader is in je verhaal. Maar ik ga ervan uit dat die er is nu er ook een vierde op komst is. Hoe staat je partner er in? Kan hij je niet af en toe ontlasten? Zou het toch niet een goed plan zijn als je kind wel af en toe naar de opvang gaat? Hoe ga je dat straks doen met de baby erbij? Ook al is dat de meest rustige baby die je kunt voorstellen, dan nog zul je de nodige tijd en aandacht aan de baby moeten besteden.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.