Relaties Relaties

Relaties

Hoe vaak zie je je ouders?

Mijn moeder (65) en ik hebben altijd heel intensief contact met elkaar gehad. We zagen elkaar minstens 2x per week, en daarnaast nog dagelijks app contact. We wonen ook slechts 20 minuten fietsen van elkaar af. De laatste jaren benauwt me dat nogal, niet in de minste plaats omdat mijn moeder zich meer opstelt als een vriendin, daarnaast nogal dominant is en over vrijwel alles een mening heeft. Ik heb, tot verdriet van mijn moeder, wat afstand genomen en dat bevalt me eigenlijk heel erg goed, al voel ik me er ook schuldig over.

Gister besprak ik dat met een vriendin. Zij zag haar ouders gemiddeld eens per maand. Pas toen haar moeder al overleden was en haar vader wat eenzaam werd ging ze om de week langs. Zij had zich op haar beurt altijd verbaasd over de intensiteit van het contact tussen mij en mijn moeder en gaf aan eens per maand heel gewoon te vinden voor contact tussen ouders en kinderen.

Ik vroeg me daardoor af hoe dat bij andere verloopt. Hoe vaak zien jullie je ouders? Of als je al volwassen kinderen hebt, wat verwacht je dan van je kinderen qua elkaar zien?


Lou

Lou

08-02-2020 om 17:51

Eens per maand

Ik denk dat ik mijn moeder ongeveer eens per maand zie. Kan eens toevallig vaker zijn, maar ook wel eens minder vaak. We houden het niet bij. Ze woont alleen maar heeft wel een relatie. Toen ze laatst ziek was, kwam ik elke dag langs. Dat wel, en dat vond ik ook fijn om te doen. Boodschappen doen, eten koken, thee zetten, kletsen, puzzelen.

Volgens mij vinden we het allebei wel prima zo. Dus ja, ik vind eens per maand wel normaal maar ik weet dat de verschillen enorm zijn.

Paloma

Paloma

08-02-2020 om 18:02

Nu

Twee keer per week ongeveer, we wonen nu vlakbij en het is gezellig. Is ook wel eens anders geweest trouwens. En toen we nog op 1,5 uur rijden woonden zagen we elkaar 1 keer per maand. Mijn man ziet zijn ouders alleen op hun verjaardag en die van onze kinderen.
Dochter is een jaar het huis uit, ze is tot nu toe bijna elk weekend thuis, maar dat zal natuurlijk veranderen. Ik geniet er nog maar van..

Anemone

Anemone

08-02-2020 om 18:12

Wekelijks

Mijn moeder zie ik elke week omdat ze dan op mijn kinderen past. Soms tussendoor nog even voor een volwassen gesprek zonder kinderen. Mijn vader zie ik veel minder, daar kan zomaar twee maanden tussen zitten. Tenzij hij of zijn vrouw ziek zijn of hulp nodig hebben, dan kan het een tijdje dagelijks zijn tot ze weer zelf verder kunnen. Contact met mijn moeder is goed, met mijn vader toch meer een soort verplichting.

Ongeveer

1 x per week. Meestal 1 keer per 5 dagen zeg maar. Dus zondag en dan woensdag of vrijdag en dan weer dinsdag. T wisselt.
Schoonmoeder elke zondag. Ik ga niet altijd mee. Ik krijg t ook ...meer t tegenop zien van t verplichte.
Al is t best gezellig omdat mn schoonzus ook komt.

Flavia

Flavia

08-02-2020 om 18:55

Per maand

1 x per 2 maanden ga ik daar heen, het is 1,5 uur rijden.
We bellen wel elke week. Een aantal keer per jaar moet mijn dochter ook mee.
Gezellig of wederkerig is het niet bij mijn moeder.
Na dat ik bij mijn moeder ben geweest ga ik altijd even ontspannen bij mijn vader en zijn vriendin voor ik weer naar huis rij.

Ik ben stinkend jaloers op iedereen die wel een goede band met beide ouders heeft. Ik heb een betere band met mijn ex-schoonouders dan met mijn eigen moeder helaas.

Hier

Mijn vader is 11 jaar geleden overleden. Tot voor kort kwam mijn moeder elk weekend een middag plus avond bij ons, ging ik af en toe bij haar langs en sprak ik haar ook nog een paar keer per week telefonisch.
De laatste maanden zag ik mijn moeder bijna dagelijks maar kwam ze niet meer bij ons. 3 weken geleden is ze overleden...

Ik heb het echt wel eens als verplichting gevoeld en soms was het me te veel. Maar nu mis ik haar verschrikkelijk...

Miekemieke

Miekemieke

08-02-2020 om 19:05

ongeveer 1keer per maand

En ongeveer 1 maal per week app contact. Ik verwacht dat als ze kinderen krijgen dat het contact frequenter gaat worden, tenminste dat ging bij mij zo.

Miekemieke

Miekemieke

08-02-2020 om 19:08

Jippox

Gecondoleerd met je moeder, wat verdrietig. Ik had nooit echt een erg goed contact met mijn moeder maar toen ze heel erg oud werd en meer hulp nodig had zag ik haar vaker en het viel ook niet mee. Ik was toen ook erg verdrietig toen ze overleed en dat had ik helemaal niet verwacht van mijzelf.
Fijn dat je zo goed voor haar gezorgd hebt!

Floria

Floria

08-02-2020 om 19:16

hier

Alleen mijn schoonmoeder is nu nog maar over qua ouders en het is even afwachten hoe vaak we die gaan zien. Mijn man iets meer omdat hij af en toe moet helpen met de administratie, maar ik hoef er natuurlijk niet heen. (Mijn man gaat ook niet voor de gezelligheid.)

Minstens drie keer per week

Toen mijn vader nog leefde en voor ik kinderen had ging ik elke week bij ze langs. Hij is kort na de geboorte van de oudste overleden. Mijn moeder zag ik daarna veel vaker, zij paste een dag in de week op de kinderen en buiten dat kwam ze ook regelmatig langs of ging ik even bij haar koffie drinken. Nu is mijn moeder ernstig ziek, heeft vaak hulp nodig en sowieso aanspraak, dus ga ik zeker drie keer week (in geval van nodige zorg ga ik dagelijks). Ze woont in de straat, dus dat scheelt. Het is wel gek dat ze hier bijna nooit meer komt omdat ze dat niet meer zelfstandig kan en ook niet lang volhoudt. Ik mis het wel dat ze spontaan komt aanwaaien.

skik

Kaaskopje

Kaaskopje

08-02-2020 om 20:03

Wanneer mogelijk

Tot een jaar geleden had ik geen contact met mijn ouders. Dat is hersteld, maar in maart overleed mijn vader. Zij woonden samen in Spanje, nu woont mijn moeder er nog alleen. Ik kan daardoor maar af en toe bij haar langs gaan en dat vind ik vervelend. Toch merk ik ook dat in de aard van mijn beestje niet ingebakken zit dat ik wekelijks contact opneem. Ik ben daar misschien niet zo attent in. Of dat nu komt door mijn familiegeschiedenis of mijn karakter.. beide misschien. Dat gold ook richting mijn schoonouders. Ik belde zelf nooit. Mijn man deed dat, omdat het zijn vader was, zo redeneerde ik.

Vanuit hoe ik ben, verbaas ik me soms over het fenomeen dat ouders en volwassen kinderen elkaar meerdere keren per week "moeten" zien of zelfs elke dag " moeten" bellen. Dat is dan vanzelfsprekend. Uiteraard is het fijn als dat zo gevoeld wordt, maar ik als buitenstaander krijg het een beetje benauwd bij het idee alleen al. Want... wordt het op het laatst geen verplichting? Als je een keer niet kan, nog een keer niet... dat je bijvoorbeeld verantwoording moet afleggen over het afwijken van het vaste patroon? Of als je een keer met x naar de stad gaat en niet met moeder... "En wij dan??" Ik ben altijd waakzaam voor verwachtingen in dit opzicht. Het moet vooral spontaan blijven 😊

Wilgenkatje

Wilgenkatje

08-02-2020 om 20:10

tja, spontaan...

Ik snap je overwegingen Kaaskopje. Maar als je geen vaste oppas van kleinkinderen bent, kan het aantal spontane bezoekjes van uitgevlogen kinderen minder zijn dan je eigenlijk plezierig vindt. Er alsnog om vragen - nee. Dat voelt zo sneu. Naar hen toe gaan dan - dat voelt opdringerig. ze hebben allerlei andere afspraken.

Het is eigenlijk het 'makkelijkste' als je wat mankeert. Dat zie je ook in deze draad, als ouders mankerende raken, gaan volwassen kinderen veelal vaker langs. Heb ik ook ondervonden toen ik ziek/herstellend was.

Bij elkaar in de buurt wonen scheelt een stuk, dan kun je even kort een bakkie doen of zo, zonder verplicht gevoel.

Vroeger waren er vaste gewoonten in het contact tussen generaties. Dat had beslist een keerzijde, maar alles verwachten van spontaniteit heeft ook z'n makke.

Af en toe

Mijn jongste zie ik heel weinig, woont in een andere stad en heeft een druk leven. Ook bijna nooit tijd om te bellen. Ik heb in de opvoeding geprobeerd te voorkomen dat er verplichtingen zouden ontstaan, maar ben denk ik een beetje doorgeslagen daarin waardoor ik de kinderen nu soms heel weinig zie. De anderen wonen dichterbij, en dat contact is heel onregelmatig. Soms twee keer per week soms een hele maand niet.

Oma

Oma

08-02-2020 om 23:20

Spontaan is aardig voor: liever niet

En dus meer (g)een behoefte van degene die geen zin heeft als de behoefte van de ander.

Ik zie mijn ouders wisselend.
Van 1 tot 3 keer per week. Er wordt soms wat geappt, maar mijn moeders brein gaat hard achteruit. Bellen bijna niet want ze steekt haar verhaal af en als ik iets zeg hoort ze het niet.

Ze hebben nog een kind maar die is jaren geleden afgehaakt.
Daarom een zwaardere druk op mij ( alleenstaand) , maar ik wil het zelf zo doen, ook al kost het me best wat.

Lou

Lou

08-02-2020 om 23:30

Vaste afspraken

Hoewel ik ze dus niet heb met mijn moeder, zie ik wel de voordelen van vaste afspraken. Toen mijn moeder nog elke week een middag kwam oppassen voelde dat voor beide kanten fijn, want je weet zeker dat je elkaar niet te vaak en niet te weinig ziet. Het is gewoon zoals het is afgesproken en dat is goed. Eigenlijk gaf dat best rust. Ik zal mijn oude moeder eens voorstellen of ik ook een vaste dag in de week (of om de week) bij haar zal langsgaan, zoals ze dat bij ons deed toen mijn dochter klein was. Misschien stelt ze dat wel op prijs.

Arda

Arda

08-02-2020 om 23:51

Er is inderdaad niks mis met vaste afspraken. Het inplannen kan het juist ook makkelijker maken om elkaar regelmatig te zien. Bijvoorbeeld 1 avond per week mee eten of zo. Echt dicht bij elkaar in de buurt wonen is heel handig. Ik zag mijn oma vroeger minstens 2x per week want ze woonde vlakbij. Mijn andere oma en opa zag ik alleen in de vakanties tijdens logeerpartijen. Wel altijd bij hun.

Afstand speelt dus ook een rol. Bij echt ver weg wonen moet je het van logeren hebben en dat heeft voordelen en nadelen. Hier komt oma regelmatig bij ons logeren en wij gaan af en toe daar heen. Gemiddeld zien we elkaar 4-6 x per jaar. Het voordeel is dat oma/opa de kleinkinderen een langere periode meemaken inclusief alle dagelijkse dingen als naar school brengen/halen. Het nadeel is natuurlijk dat je elkaar maar zo weinig ziet. Verder kunnen langere logeerpartijen soms voor spanning zorgen, je zit toch in elkaars huis en dat kan botsen, vooral na een poosje.

Ik bel elke week een keer uitgebreid en daarnaast regelmatig appjes versturen, foto's en dergelijke, met de kinderen skypen...

Mijn schoonmoeder woont ook ver weg maar dat is weer een ander verhaal. Die logeert niet graag bij mensen dus die komt hier niet zo vaak. Mijn man gaat wel regelmatig die kant op en we gaan ook met het gezin. Mijn man belt vrijwel elke dag met zijn moeder.

Watervrouw

Watervrouw

09-02-2020 om 00:17

Mis mijn ouders

Eigenlijk wilde ik een topic openen over dat ik mijn ouders zo mis en kwam bij openen van deze site gelijk deze post tegen. Mijn moeder is al 21 aar geleden overleden en mijn vader 7 jaar geleden. De oudste was 6 toen hun opa overleed, hun oma hebben ze nooit gekend. Ik zit als alleenstaande ouder momenteel in zwaar weer met een depressieve puber, een bijna schermverslaafde tiener en een hoop ander gedoe. Heb het gevoel dat ik alleen maar aan het zorgen en regelen ben voor anderen. Wat zou ik nu af te toe graag even langsgaan voor een kop koffie en een gesprek waarbij er oprechte belangstelling is voor mij. Natuurlijk draaien de rollen om en krijg je als kind steeds meer zorgtaken. Met name mijn vader vroeg later veel zorg en we, mijn broers en ik,
kwamen er meerdere keren per week en dat was pittig met kleine kinderen en een drukke baan ik was ook niet altijd even geduldig. Toen mijn moeder nog leefde kwam ik vaak langs, meerdere keren per week, nooit zo lang, ik had geen kinderen en werkte onregelmatig dus kon op allerlei tijdstippen langswippen, zo gezellig. Mijn moeder en ik konden eindeloos praten, meestal tijdens een wandeling en ondanks dat ze vroeg is overleden, is er geen onderwerp dat we niet besproken hebben en hebben we genoeg besproken voor een heel leven, daar ben ik dankbaar voor. Toen mijn moeder nog leefde kwam ik er graag, toen mijn vader nog alleen over was werd het veel meer een verplichting, dat vond ik heel naar. Bij mijn ex-schoonmoeder kwamen haar kinderen en aanhang alleen op zondag om in een kring luid met elkaar te praten. Ik vond dat zielig voor schoonmoeder want er was op zo'n middag weinig aandacht voor haar en de rest van de week zat ze meestal alleen.

Bezoekjes aan uitgevlogen kinderen

Mijn oudste woont sinds een paar jaar op kamers. Ze komt niet heel vaak, door de weeks is ze aan de studie en in het weekend werkt ze in een restaurant. Maar ik ga regelmatig bij haar langs. Dan gaan we lunchen of winkelen in haar stad, soms gaan we ook nog even naar haar studentenhuis om een kopje koffie te drinken. Volgende week gaan we daar naar de film. Ik hoor bijna nooit dat ouders hun kind in hun studentenstad bezoeken, eigenlijk alleen maar dat kind thuis langs komt.

skik

Paar keer per maand

Mijn ouders wonen in dezelfde stad en we zien ze meestal elke week, je kunt natuurlijk ook makkelijk een paar uurtjes gaan. Soms wordt het spontaan langer en eten we ook samen. Mijn vader zie ik nog een keer extra want dat is (naast mij) de trouwste voetbalsupporter van mijn puberzoon en hij komt altijd kijken bij wedstrijden. Zo leuk!
Mijn uitwonende dochter komt nu nog bijna elk weekend thuis en soms spreken we samen ergens anders af. Dat doet ze ook nog met mijn moeder trouwens, een oma-kleindochterdag. Leuke tradities. Ik ben gezegend met een enorm goed, maar niet benauwend contact met mijn ouders. Mijn man helemaal niet en zijn ouders wonen op een uur rijden dus die zien we eens per twee maanden ongeveer.

SVG

SVG

09-02-2020 om 08:55

verbaasd

Ik ben uitermate verbaasd van de frequentie waarmee jullie jullie ouders zien. Ik woon 800m van mijn moeder en wij zien elkaar misschien meer dan 4 keer per jaar (waaronder met Pasen/Kerst. Een vader heb ik omzeggens nooit gehad.
Bellen enkel als er iets heel bijzonders zou zijn en appen nooit.
Mijn moeder heeft overigens ook geen relatie. Ik denk wel dat ze mijn broer en zus vaker ziet omdat ze soms op hun kinderen past.
Wat bespreken jullie dan wel met jullie ouders?

SVG

SVG

09-02-2020 om 08:56

correctie

Ik woon 800m van mijn moeder en wij zien elkaar misschien 4 keer per jaar (waaronder met Pasen/Kerst.)

Libertine

Libertine

09-02-2020 om 09:13 Topicstarter

Veranderende rol

interessant om te lezen hoe het bij anderen gaat.

Afstand en hulpbehoevendheid is zo te lezen een bepalende factor bij velen. Bij ons speelt ook de leeftijd van de kinderen. Ik merk aan mijn moeder dat ze het heel ingewikkeld vindt dat haar moeder-en oma-rol is veranderd. Ik heb haar zorg allang niet meer nodig, en mijn dochter (15) is te groot om op te passen. Het geeft haar denk ik het gevoel niet meer nodig te zijn, waardoor ze zich op het hinderlijke af met alles lijkt te willen bemoeien.

Is de manier waarop het contact zich afspeelt en de behoefte of (on)tevredenheid daarover onderwerp van gesprek bij jullie? Is dat iets dat je met je ouders bespreekt? Of met je uithuizige kinderen? Ik merk dat dat in met mijn moeder heel ingewikkeld is. Praten over zaken uberhaubt eigenlijk.

Jippox wat verdrietig en een gemis. Veel sterkte!
Watervrouw, wat een ingewikkelde en zware periode voor je. Kan me voorstellen dat je de belangstelling en steun van je ouders dan erg mist.

zebra

zebra

09-02-2020 om 10:51

Jippox

nog gecondoleerd met het verlies van je moeder. Is toch nog erg kort geleden dan. Mijn vader is begin december overleden dus de eerste kerstdagen, jaarwisseling en een eerste keer een aantal verjaardagen zonder hem al meegemaakt, erg moeilijk.

zebra

zebra

09-02-2020 om 10:54

paar keer per week

zoals hierboven al vermeld, mijn vader is sinds begin december overleden. Maar het aantal bezoekjes per week is ongeveer hetzelfde gebleven. Meestal ga ik 2 keer per week langs, vaak gelijk na het werk want mijn moeder woont op loopafstand van ons vandaan. Ik hou niet vast aan vaste dagen, dat wisselt per week. Gelukkig heeft mijn moeder een aantal hobby's weer terug opgepakt na het overlijden van mijn vader waardoor ze ook wat meer de deur uit gaat.

zebra

zebra

09-02-2020 om 10:56

en om de week

komt onze zoon, die nu stage loopt, in het weekend naar huis en gaat dan ook langs bij mijn moeder.

zebra

zebra

09-02-2020 om 11:01

Watervrouw en Skik

Watervrouw: wat een moeilijke situatie, dan is het begrijpelijk dat je je ouders nog meer mist.

Skik: hier komt het er niet van om onze zoon te bezoeken in het appartement waar hij doordeweeks verblijft vanwege zijn stage. Het ene weekend komt hij hierheen, het weekend erna gaat hij naar zijn vriendin die regio randstad woont. Soms komen ze beiden hierheen.

verschilt

Toen ik nog geen kinderen had, zag ik mijn ouders een keer of 6 per jaar. Ik belde wel elke week.
Toen de kinderen kwamen zag ik mijn ouders vaker, ik denk elke maand. Mijn moeder is overleden toen de oudste 5 was. Ik zag mijn vader daarna ook ongeveer maandelijks en we belden wekelijks. Ik heb dat nooit als een verplichting beschouwd. Het was ook prima als we door omstandigheden (vakanties, druk op werk etc) elkaar wat minder vaak zagen. Mijn broer zag mijn ouders wel vaker, ik denk wel iedere week. Maar hij woonde op 10 minuten fietsen en ik een half uur met de auto.
Hoewel ik mijn ouders minder vaak zag dan de meesten hier, had ik een hele goed band met ze. En ik mis ze ook nog geregeld.Vooral dat gevoel dat er altijd iemand is die onvoorwaardelijk van je houdt en alle vertrouwen in je heeft.

Floria

Floria

09-02-2020 om 12:31

svg

Toen mijn moeder nog leefde besprak ik eigenlijk bijna niets met haar. Dat was zo gegroeid nadat ik op kamers was gegaan. Ik zag haar een keer of 4 op verjaardagen en kerst.

Mijn man besprak ook niets met zijn ouders. Zijn moeder belde nog wel eens om een monoloog af te steken, maar dat kun je geen gesprek noemen. Toen mijn schoonvader nog leefde kwamen ze rond de 6 weken een uurtje langs, maar ook dan hadden ze weinig te vertellen en konden ze eigenlijk weinig met wat wij hadden gedaan in de tussentijd. Ik had met mijn oudste zoon een bingokaart gemaakt nadat hij een keer had opgemerkt dat ze altijd hetzelfde zeiden en vroegen. Dan gaven we elkaar even een knipoogje.

Mijn schoonmoeder heeft nu geen auto meer en ze kan ook niet meer bellen op onze huistelefoon, dus het is nog afwachten hoe vaak ik die ga horen of zien.

Linda

Linda

09-02-2020 om 12:37

2x per week

Ik woon 6 km van mijn moeder vandaan, ze is sinds 2 jaar weduwe. Ze is 80 jaar en woont nog alleen. Ik ben er ongeweer 2x per week en we appen wel vaak tussendoor (niet iedere dag) en mijn broer komt er ook een paar keer per week. Ze woont in haar oude buurtje, waar ze al 40 jaar woont, dus kent veel mensen in de straat, waar ze, als er wat zou zijn, ook op terug kan vallen.
Mijn kinderen komen ook regelmatig even aanwaaien, ze woont in de buurt van het station, en in de buurt van het winkelcentrum en de bioscoop, dus haar oprit wordt ook vaak gebruikt als gratis parkeerplaats (en dan drinken ze meteen even een drankje bij oma)
We hebben altijd wel wat te babbelen, en anders ga ik nog even naar het winkelcentrum, wat halen voor mezelf en als ze wat nodig heeft neem ik het meteen voor haar ook mee. Als ik terugkom na een uurtje dan doen we nog even een wijntje en ga ik weer naar huis.
Ik weet niet hoe lang ik haar nog heb, dus ga zeker niet minder dan dit.

Pirata

Pirata

09-02-2020 om 13:21

Zelden

Ik heb alleen een vader en die zie/spreek ik zo min mogelijk.
Alleen als hij naar een medische afspraak moet ofzo.
Ik heb overwogen helemaal met hem te breken maar dan moet mijn zus alles alleen opknappen met hem, dat ging me te ver. Ik ben wel klaar met zijn egocentrisme en overig gedrag. Al bedoelt hij het niet eens slecht, ik kan er niet meer tegen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.