Relaties Relaties

Relaties

Cornelly

Cornelly

19-06-2020 om 07:19

Boze witte man??

Mijn man komt uit een dorpje in het midden van het land. Door mijn werk kom ik veel in dergelijke dorpjes. Het gevoel in de dorpjes is: onze belangen worden nooit gezien in Den Haag en onze waarden tellen niet. Mijn man is hoogopgeleid heeft in diverse steden diverse studies gedaan en had daar nooit zo'n last van. Maar de laatste tijd begint dat steeds meer te veranderen.
Ik merk hier in de buurt dat de hele discussie rond zwarte piet (die ik hier juist niet wil gaan overdoen het gaat om iets anders!) bijna symbool staat voor het feit dat de randstad altijd voor zichzelf werkt, dat Hollanders niets weten over wat in de regio gebeurd enz Ik kom uit het westen, maar nu ik hier langer woon heb ik best begrip voor hoe men denkt eigenlijk, ook omdat ik door mijn werk merk dat ze ergens een punt hebben.
Nu was mijn oma Surinaamse. Aan mij zie je dat niet, ze was best licht en ik heb dus 1 grootouder die Surinaams is en ik kan het niet verklaren, maar ondanks dat ik er heel nederlands uit zie, voel ik met toch altijd net een beetje anders en niet helemaal Nederlands..
Nu was er een discussie op mijn werk over racisme. Ik gaf aan dat ik het allemaal nogal politiek correct gedoe vond, iedereen wilde opeens een statement maken tegen racisme maar normaal doen ze er niets tegen, makkelijk scoren, vond ik. Ik vertelde hierover aan mijn man en zei: kijk die roetveegpieten, dat is natuurlijk de beste oplossing, maar ik kan niet tegen mensen die opeens willen scoren of politiek correct willen doen terwijl het ze normaal niet boeit. Tot mijn verbijstering werd mijn partner opeens witheet. Hij zei heel hard: Wat een achterlijke mening en zoiets wil ik hier nooit meer horen, mensen die zo denken zijn echt idioot? Ik zei: je bedoeld mijn collega's? Nee, jij met je stomme roetveegpiet! Wat denk je wel. Omdat jouw oma hier heen wilde komen, kun je niet opeens de feesten van dit land gaan veranderen. Ik ga toch ook niet naar Suriname om daar alle feesten te veranderen!
Ik was echt verbijsterd. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Nu is hij altijd nogal fel en van de politieke discussies, maar hij blijft daarin altijd wel redelijk beleefd. Ik wil geen discussie opstarten over hoe zwarte piet eruit moet zien, dat lijkt me hier niet zinvol. Maar hoe moet ik nu reageren op mijn man? Ik begrijp een beetje waar het vandaan komt. Hij heeft het gevoel dat hij als witte man het tegenwoordig sowieso fout heeft gedaan en zich schuldig moet voelen. Dit hoorde ik laatst ook van een buurman dat hij dit zo voelde. Maar, hoe wit ik zelf ook ben, ik voel me enorm geraakt. Alsof ik door mijn afkomst geen mening mag uiten in mijn eigen huis. Ik voel me echt heel naar, super gekwetst maar heb eigenijk nog niet echt gereageerd omdat ik met stomheid was geslagen. Vandaag is ook nog onze jongste jarig en ik vraag me af hoe we het nu gezellig moeten houden. Ik kan woedend de tegenaanval aangaan, maar aangezien hij vanuit zijn pijn reageert heeft dat denk ik niet veel zin. Ik kan ook mijn gevoel uiten, maar aangezien hij nu zo woedend is zal hij daar op dit moment geen boodschap aan hebben. Ik kan er ook niet met iemand over praten, want als ik dit deel met mijn moeder of zusjes zullen ze zich zeker heel boos voelen en mijn moeder zal het enorm kwetsen. Ik weet het even niet meer.


Ongeacht zijn standpunten

"Wat een achterlijke mening en zoiets wil ik hier nooit meer horen". Ik zou volledig afhaken als m'n echtgenoot mij zo zou wegzetten. Wat een ongelooflijke afknapper. Dat zou ik dus tegen hem zeggen, zonder op de inhoudelijke discussie in te gaan. Dit is niet gelijkwaardig, hij neemt je niet serieus als persoon.

skik

Zou ik toch maar doen

" Ik kan ook mijn gevoel uiten, maar aangezien hij nu zo woedend is zal hij daar op dit moment geen boodschap aan hebben."
Toch moet je dat doen.

Hij ontkent jou je achtergrond en je opvatting. Hij laat letterlijk geen ruimte voor je.
Althans, daar lijkt het nu op. Je kent hem langer dan vandaag dus misschien heb je gelijk, maar daar kun je in deze situatie toch niet op afgaan.

Hij moet expliciet maken of hij het allemaal werkelijk zo bedoelt.

Wil en kan hij respect opbrengen voor jou, je afkomst (dus ook je oma) en je opvattingen, of vindt hij werkelijk dat je er beter niet had kunnen zijn en jouw oma beter daar (gotspe! maar laten we het ook maar niet over slaven hebben) had kunnen blijven en dat je verder maar je mond moet houden?

Stuur 'm een appje van die strekking.
Geef hem de kans tot inzicht te komen.
Ontneem jezelf en je gezin om gegijzeld te worden door de angst om dit onderwerp aan te snijden. Het is daarvoor veel te veel omvattend.

Drogreden

'Alsof ik door mijn afkomst geen mening mag uiten in mijn eigen huis.' Ik denk dat dit een drogreden is. Je gaat je mening nu verbinden met je oma, want 'afkomst' is 'oma'. Niet vader, moeder, opa, andere oma of andere opa.
Er is ooit een documentaire gemaakt over het dorp Spijk. Een heel klein dorp, waar indertijd het aantal stemmers op Pim Fortuin heel hoog was. Een documentairemaker wilde weten waarom en interviewde veel mensen. Waren er veel mensen van buitenlandse afkomst? Nee, één, en die was zeer populair om wat hij deed. De grootste pijn lag in het samenvoegen van gemeentes, waarbij de grootste gemeente het gemeentehuis kreeg en veel financiële middelen, terwijl in het dorp zelf geen geld kwam voor straatverlichting, het bouwen op leeggevallen plekken etc. Ik vond het een zeer interessante documentaire: het gevoel van achtergesteld worden had/heeft een reële basis, maar dat gevoel kreeg een uiting (stemmen op Pim Fortuin) die in feite niets met de landelijk-politieke betekenis te maken had.
Op een goed moment, na het feestje, moet je in een serieus gesprek met je man eens gaan vragen waarom hij zo boos werd. Serieus een open vraag, zoals de documentairemakers dat deden in spijk. en dan niet je oma in de strijd gooien, maar wellicht je opa, die van je oma gehouden heeft.

Tsjor

Nou ja zeg, het moet niet gekker worden

"Serieus een open vraag, zoals de documentairemakers dat deden in spijk. en dan niet je oma in de strijd gooien, "
Dat je dat durft op te schrijven zeg.
Hij gooide haar oma in de strijd. Die had beter niet kunnen komen. Of anders: Nu zij gekomen is dient ze haar mond te houden over feestjes. Zij en al haar nakomelingen na haar. Dat is de boodschap.
Impliciet: ze had beter niet kunnen komen. Met als consequentie: Jij had hier beter niet kunnen zijn. Dit bekrachtigd door "zoiets wil ik hier nooit meer horen" of anders, doe maar alsof het nooit gebeurd is (die oma van jou).

Hoe verwacht je trouwens dat echtelieden elkaar bevragen zoals documentairemakers dat doen?

Het serieuze gesprek

Het serieuze gesprek is zeker geen kleinigheid. Zeker niet als je begint met een tegenstelling: ik met mijn Surinaamse oma tegenover jij met je witte opa en oma; waarbij het lijkt of de ene mening op vorhand al meer rechten heeft dan de andere mening.
Het zou ook niet moeten gaan over 'gelijk hebben', maar over een oprechte interesse en nieuwsgierigheid.
In Trouw stond een interessant artikel: andere culturen vragen om andere woningen: grote hal, dichte keuken, meer slaapkamers en veilige buitenomgeving waar kinderen kunnen spelen. Waarop een brievenschrijfster reageerde met: maar dat wil ik ook.
Dochter moet haar woning uit, het gebouw staat op instorten. Ze krijgt een andere woning, waarschijnlijk nieuwbouw. Wel 7 m2 kleiner (dat is 15%) en de keuken, die nu in een aanpalend gangetje staat, midden in de woonkamer. Wil ze dat? Nee, natuurlijk niet. Waarom zal ze het dan toch gaan accepteren? Waarschijnlijk omdat er een besef is van de noodzaak om de spaarzame ruimte goed te verdelen en te benutten.
Dat besef is een historisch besef, waarin heel veel noties worden samengevoegd: noties over iedereen een woning geven (of een paar mensen een grote woning), over beperking van het kindertal, over het nut van groene ruimte, over de kosten van woningbouw, over huurprijzen (grotere woning = duurder), over de kosten van huurtoeslag uit belastingmiddelen, over de wens om mensen die in hun eigen land gevaar lopen hier op te vangen, en het ongemak van arbeidsmigranten, die werk doen wat wij zelf niet kunnen of willen doen, maar die dan wel (tijdelijk) onderdak moeten hebben.
Het is niet zo, dat iemand al die noties zal oplepelen in een gesprek over 'waarom accepteer je dat die nieuwe woningen zo klein zijn'. Daarom is het serieuze gesprek zo lastig. Het probleem zit eronder. Als je mijn dochter plompverloren zou vragen: wat voor woning wil je? Dan zal ze ook een woning willen met een dichte keuken van de grootte van een leefkeuken (haar vriendje is kok, ook dat nog); meer slaapkamers, meer bergruimte, een veilige omgeving buiten, en een gratis parkeerplaats. In haar hoofd heeft ze die wensen al uitgeschakeld: te duur, heb ik nog geen 'recht' op.
In het cultuurdebat over woningbouw kun je vinden dat bepaalde wensen gehonoreerd moeten worden, want 'andere cultuur'. Je kunt ook een poging wagen om mensen noties uit het historische besef mee te geven. Waarom is het kindertal beperkt? Waarom is er al vanaf de oorlog 'woningnood'. Waarom bestaat er zoiets als huurtoeslag? Wat is de geschiedenis van de functie van 'woningbouwverenigingen'. etc. Volgens mij kun je dan pas aan het serieuze gesprek beginnen, want dan pas kom je toe aan de vraag: wat vind je daarvan?

Tsjor

Que?

tsjor, waarom al die prietpraat?
Waarom kun je niet blijven bij wat het is: een fundamentele ontkenning van de een naar de ander in een 1:1 relatie?

Witheet.

Inhoudelijk op de discussie ingaan heeft blijkbaar geen zin. Je man kan überhaupt niet normaal discussiëren en reageert fel bij politieke discussies. Daar zou mijn gesprek over gaan. Dat andere meningen er mogen zijn en dat hij jou met zijn kleinerende opmerkingen wegzet als een "idioot". Dat zou ik nooit accepteren.
Van niemand en zeker niet van mijn gezinsleden. Hoogopgeleid zijn heeft hem niet ruimdenkend gemaakt en openstaand voor andere meningen.
Hij klinkt als Baudet, onnodig schofferend. Verder is hij wel een leuke partner?

Ontkenning.

Als mens mag Cornelly geen mening hebben en telt haar achtergrond niet mee. "Weg met oma en je Surinaamse achtergrond." Het wordt ontkend, genegeerd en idioot bevonden.

Dat is toch het punt waar nu haar pijn zit? Daar moet je zeker over praten. Ze is gekwetst en dat gaat zitten wringen als je er niet over praat.

Hoe kom je zonder?

tsjor "Zeker niet als je begint met een tegenstelling: ik met mijn Surinaamse oma tegenover jij met je witte opa en oma; "
Wat is de tegenstelling precies?
Waarom verwijt je Cornelly het hebben van een oma, meer specifiek het hebben van een Surinaamse oma? Meen je werkelijk dat zij daarmee tegenstellingen oproept?

Je moet haar verslag nogmaals lezen. Zij had het niet over haar oma. Zij had het over haar collega's.
Haar man begon over haar oma. Hij ziet een tegenstelling en vindt dat het nooit meer besproken mag worden in zijn huis.

Hoe kan Cornelly functioneren naast een man die in haar bestaan alleen al een tegenstelling ziet.
Misschien kun jij uitleggen waarom jij een tegenstelling ziet.

Waar

Waar verwijt ik Cornelly dat zij een Surinaamse oma heeft? Ik geef alleen aan dat zij niet alleen een oma, maar ook een opa en nog een oma en nog een opa heeft. Moet ik uitleggen hoe dat komt?
Ik ben me er zeker van bewust dat mijn opmerkingen niet op prijs worden gesteld, dat het als olie op het vuur is. Maar dat laat zien waarom 'een serieus gesprek' hierover niet mogelijk is.
De collega's worden weggezet als mensen die 'het normaal niet boeit.' (racisme).
Ik denk ook dat de Surinaamse oma al eerder een rol speelde in eerdere gesprekken, maar ik geef toe dat dat een invulling is van mijn kant. Het lijkt me vreemd als ze zomaar ineens uit de lucht is komen vallen.
Tsja, het gesprek erover is moeilijk, dat blijkt maar weer. Nu is het 'prietpraat' wat ik zeg. Dan denk ik: heb je geen argumenten?

Tsjor

Voel je je aangesproken?

"Waar verwijt ik Cornelly dat zij een Surinaamse oma heeft? "
In deze zin "Zeker niet als je begint met een tegenstelling: ik met mijn Surinaamse oma tegenover jij met je witte opa en oma; "

Ze is er namelijk niet in woorden mee begonnen, maar zij komt zonder woorden en als vanzelfsprekend met haar achtergrond. Haar bestaan is er mee begonnen. Dat poetst ze niet weg, ook niet als ze het voortaan alleen nog maar over witte grootouders heeft.

Bovendien is dat dus juist het punt: Waarom zou zij haar bestaan voor een deel moeten verzwijgen/ontkennen? Wat geeft haar man (en jou!) het recht om haar dat op te leggen.

"Ik ben me er zeker van bewust dat mijn opmerkingen niet op prijs worden gesteld,"
Maar met welk doel maak je ze dan? Het is alsof je je aangesproken voelt.

"Maar dat laat zien waarom 'een serieus gesprek' hierover niet mogelijk is."
Waarover wil jij het hebben dan? Voer je nu een dubbelgesprek? Heb je zelf iets op de lever? Hou het walletje bij het schuurtje, dit draadje gaat over fundamentele ontkenning van de een naar de ander in een 1:1 relatie.

Je gaat me niet vertellen dat gesprekken daarover per definitie niet mogelijk zijn.

"De collega's worden weggezet als mensen die 'het normaal niet boeit.' (racisme)."
Aha, kijk dat doet jou pijn.
Kun je het opbrengen om het niet over jou te hebben?

"Ik denk ook dat de Surinaamse oma al eerder een rol speelde in eerdere gesprekken, maar ik geef toe dat dat een invulling is van mijn kant. Het lijkt me vreemd als ze zomaar ineens uit de lucht is komen vallen."
Ja vertrouwt ze niet.... die met een Surinaamse oma....ze zijn allemaal hetzelfde... komen er te pas en te onpas mee op de proppen... heb je er weer zo een.... en maar klagen....(ja, dat is mijn invulling).

Voor de werkelijke context: je mag aannemen dat Cornelly haar Surinaamse oma niet bij haar man hoeft te introduceren. Ja, die vrouw is vast en zeker eerder benoemd.

Maar een pietendiscussie is er tussen de echtelieden kennelijk juist niet gevoerd, anders was de man van Cornelly niet zo geschrokken van haar mening erover en zij niet van die van hem. Ze noemde het trouwens maar als voorbeeld.

Het werkelijke punt tussen deze echtelieden gaat niet over piet, maar over het feit dat hij haar haar mening ontzegt en haar, haar beledigd, en haar oma verwijt hier gekomen te zijn, waarmee hij feitelijk haar bestaan bekritiseerd.

Deze opstelling maakt dat alles angstig wordt. Mag ze de kinderen nog foto's van oma laten zien? Of moet ze elke keer vrezen voor zo'n uitbarsting?
Hoe moet ze zich nu voelen naast hem over zichzelf?

Cornelly

Cornelly

19-06-2020 om 11:25

Dank

Voor al jullie reacties, en vooral voor het feit dat het niet wordt aangegrepen om het nu over zwarte piet te hebben.
Tsjor, ik waardeer je inbreng (wellicht ter relativering) ik snap je punt nog niet helemaal. Bedoel je dat deze mensen in mijn omgeving, waaronder mijn partner, recht gedaan moeten worden in hun frustratie? Want daar ben ik het dus helemaal mee eens.
Overigens kan mijn man heel goed opschieten met Surinamers en kon hij dat ook met mijn oma, gelukkig. Hij lijkt het gevoel te hebben dat zijn cultuur verdrongen wordt en dat hij het als 'witte man' sws fout heeft gedaan altijd. Ik heb begrip voor die frustratie.
En ja ik zie er net zo wit uit als hij en mijn andere grootouders zijn zo nederlands als maar kan, ik voel me ook wel nederlander, maar misschien toch niet helemaal ofzo en beetje raar, maar in het huidige klimaat val je dan overal tussen blijkbaar zo ervaar ik dat iig.
Nu voel ik me inderdaad enorm gekwetst omdat mijn oma toen ze naar Nederland kwam de Nederlandse nationaliteit had (Suriname hoorde nog bij Nederland) en altijd haar uiterste best heeft gedaan (tot mijn spijt overigens) om nederlandser te zijn dan de nederlanders.. En daarbij: de opmerking: ik ga ook toch niet daarheen om feestjes te veranderen zoals ik dat wil... Dat is nu in feite precies wat er in het verleden gebeurt is: Nederland heeft het hele feestje veranderd daar, om even in die metafoor te blijven...

En daarbij: we leven in een vrij land en dan kan iemand mij natuurlijk niet zomaar de mond snoeren.
Ik heb echter ook totaal geen zin om de kinderverjaardag en mijn gezin hierom te laten verpesten. Hij is idd altijd nogal fel, maar zoiets als nu, dat ik mijn mond moet houden en over mijn afkomst dat heeft hij echt nog nooit gezegd.
Ik kan soms vanuit mijn emotie wat overreageren en zoek nu naar een wijze manier om én mijn punt te maken én niet meegesleept te worden in een eindeloze woordenstrijd of ruzie waar niemand bij gebaat is..

Cornelly

Cornelly

19-06-2020 om 11:55

Lavell

Dank voor je bericht, ik blijf inderdaad met het nare gevoel zitten, naast boosheid, van doe ik er niet toe omdat ik aan geen van beide kanten echt hoor, wie ben ik in het debat? Vroeger zat ik op een nogal streng christelijke school en daar moesten we een lied zingen: Wien Neerlands bloed door d'aderen stroomt van vreemde smetten vrij' we deden er altijd wat lacherig over, maar het raakt je toch. Alsof ik besmet ben ofzo...
En ja Surinamers discrimineren elkaar ook hoor, kan ik vertellen en op school hoorde ik en niet echt bij de nederlandse kids (want ja hallo jij hebt een surinaamse oma) en niet echt bij de surinaamse kids hoewel ik hun taal sprak (je ziet er wit uit). En het gaat super goed hoor, blije kids, leuke baan etc maar dat gevoel altijd er tussen te zitten, heel raar, maar dat blijft me bij

Stress

Hier merk ik ook wel eens dat man moe is van de politieke correctheid, beïnvloeding van overheid op iemands geloof en opvatting tav vaccinaties welke voorheen geaccepteerd werd of de invulling van een baan in kader van meer vrouwen in bedrijfsleven. Het leidt tot onrust en zorgen voor de toekomst van ons als van onze kinderen als je het gevoel krijgt niet meer jezelf te kunnen zijn.
Mijn man heeft aangegeven dergelijke nieuwsitems vanwege die onrust de laatste tijd over te slaan.

Ik lees de reactie van de de boze witte man, die geacht wordt niet boos te zijn want een weldenkend ( gelovig?) mens heeft geen basis om zich dit zo aan te trekken, als een druppel van opgekropte onrust en zorg.
En er is geen plek zo veilig om je frustratie te spuien, als thuis. Alleen net verkeerde item en klankbord.

Het zal mij niet verbazen als de man van Connelly tot inzicht komt en uit zichzelf zijn excuses aanbiedt. Geef hem even wat tijd. De uitspraak was op de man, maar of die echt zo op de man bedoeld was, is de vraag.
En anders kaart je het op een geschikt moment, zelf aan.

Inderdaad

Ik hoop dat met wat geduld je man terugkomt op zijn uitbarsting. Allerlei groepen voelen zich onbehaaglijk tegenwoordig. We zitten in een moeilijke tijd en ook zijn we al jaren aan het bezuinigen en de weg omhoog is helaas niet in zicht. Ondanks de mooie verhalen zal het voorlopig alleen maar minder worden. Behalve voor een (kleine?) groep hogeropgeleiden en veelverdieners. De kloof.

En bovendien krijg je steeds meer mensen die zich er tussenin voelen. Dat is niet meer het prerogatief van de 'boze witte man'. Die gaat vanzelf zijn act een keer bij elkaar rapen. Zie de reacties op Johan Derksen. Er is wel iets aan het veranderen.

En dat kan tegenstrevende reacties oproepen. Geduldig uitzitten is denk de mogelijkheid. Niet teveel discussieren met onredelijkheid.

Even wachten en dan een redelijk argument inbrengen of een redelijke gedachte bevestigen.

Nou ja, makkelijk is het niet.

Pom

Pom

19-06-2020 om 12:47

Maar

"Ik begrijp een beetje waar het vandaan komt. Hij heeft het gevoel dat hij als witte man het tegenwoordig sowieso fout heeft gedaan en zich schuldig moet voelen. "

Nee natuurlijk moet hij zich niet schuldig voelen. Hij moet zich gewoon niet gedragen als autoritaire boze witte man die zijn privileges verdedigt.

Dan doet hij namelijk precies waar men tegen te hoop loopt.
En dat terwijl jij niet eens bezig was hem aan te vallen.
Met andere woorden: hij illustreert zelf waarom men tegen zulke privileges opponeert.

" Zoiets wil ik hier nooit meer horen, idioot" zouden we zelfs van een ouderwetse vader tegen een puber nog grensoverschrijdend vinden.

Ik zou geen begrip hebben waar het vandaan komt. Ik zou me zorgen maken over de onderliggende entitlement zoiets denken te kunnen zeggen.

Ja op een rustig moment maar eens een gesprek over hebben om te beginnen.

Kaaskopje

Kaaskopje

19-06-2020 om 13:09

Ten eerste gefeliciteerd, maar verder...

In dit soort situaties is het zo zonde als je door het overrompeld worden niet kunt reageren. Met stomheid geslagen bent dus. Daardoor gaat het spontane moment voorbij en wordt een latere reactie zwaarder dan de spontane. Als jij bijvoorbeeld direct "zeg ben je nu helemaaaal!" had geroepen, had je het maar gehad.

Je doet er goed aan de discussie even tot later te parkeren, maar het moet wel weer vervolgd worden. Zou je kunnen stellen dat jouw gevoelens nu toch duidelijk hebben gemaakt dat je wel degelijk meer hart hebt voor de "zwarte zaak" dan je dacht? En dat je man zonder nadenken heeft prijsgegeven dat hij daar niks mee heeft en het maar onzin en overdreven vindt? Ik ben volledig wit, maar ik zou érg veel moeite hebben met wat jouw man heeft gezegd, zeker met dat hij jou de mond wilde snoeren. Alles wat gezegd is, gaat naar mijn gevoel echt om een onderdeel van de basis waarop een relatie is gebouwd. Of dat nu om vriendschap of liefde gaat. Passen de opvattingen door één deur? Zo nee, nou... succes, dat wordt moeilijk! Soms niet helemaal... oké lastig, maar is het bespreekbaar, kom je er uit? En de laatste, dezelfde opvattingen...gefeliciteerd!

Bij vriendschap kun je bepaalde onderwerpen nog in de categorie "niet over praten, hou het maar op ditjes en datjes" zetten, bij je liefdesrelatie (pfff... vreselijk woord) kan dat niet vind ik. Als ik samen zou leven met iemand die ongemerkt stilletjes, maar opeens luid en duidelijk totaal anders blijkt te denken over racisme en discriminatie, of de gevoelens van de groep die het zo ervaart niet serieus neemt, zou ik dat best ernstig vinden. Ik zou er ziek van zijn, om eerlijk te zijn. Ik hoop dan ook echt dat jullie dit uit kunnen praten tot een voor beiden acceptabel niveau. En dat hij excuses maakt over zijn woorden. Ik hoop dat je daar hier op het forum op terug wilt komen later.

Kaaskopje

Kaaskopje

19-06-2020 om 13:30

Flanagan

Het leidt tot onrust en zorgen voor de toekomst van ons als van onze kinderen als je het gevoel krijgt niet meer jezelf te kunnen zijn. ===

Wat houdt "niet jezelf kunnen zijn" in? Persoonlijke opvattingen hebben en/of openlijk "praktiseren"?

Moe van politieke correctheid?

"Hier merk ik ook wel eens dat man moe is van de politieke correctheid, beïnvloeding van overheid op iemands geloof en opvatting tav vaccinaties welke voorheen geaccepteerd werd of de invulling van een baan in kader van meer vrouwen in bedrijfsleven. Het leidt tot onrust en zorgen voor de toekomst van ons als van onze kinderen als je het gevoel krijgt niet meer jezelf te kunnen zijn."

Brrr. Zo'n uitspraak geeft mij het gevoel dat je man het eigenlijk maar onzin vindt, die politieke correctheid. En dat hij bang is voor veranderingen die hij, omdat hij zijn positie als witte man wel comfortabel vindt (en geef hem eens ongelijk), afgeknabbeld ziet worden. Kortom: typisch wittemannengedrag dus. Ik vind het woest onaantrekkelijk.

skik

Kaaskopje (ot)

Beetje in het algemeen; het uit verband trekken van meningen.

Maar ik merk het ook bij mijzelf. Zo was laatst een grote vette kras op de auto, geen naam. Als na herstel van de schade, een puber de auto als leunstoel gebruikt en ik hem verzoekt dat niet te doen, beland ik direct in een onaangename discussie met en groep jongelui over wat het probleem nu eigenlijk is. Het geval was dat die groep pubers van Marrokkaanse afkomst waren en ik in een tijd van protesten mijn woorden als boze witte Nederlandse, gewogen voelde op politieke correctheid.
Dus ik herken wel wat mijn man bedoelt met dat gevoel van onrust, nu en in de toekomst. Voor je weet wordt je neergezet als racist of beschuldigd van discriminatie, terwijl je alleen, gelijk aan ieder ander, voor je spullen of je carrière opkomt.

Ik haalde het al eerder aan, om toch ook stil te staan bij de mogelijkheid dat de partner ook zo het gevoel van onrust en machteloosheid beleeft en uit frustratie tegen de verkeerde uitviel met een uitspraak die niet 123, terug te draaien is. Laten we even afwachten voor we hem verder als boeman neerzetten.

Jota

Jota

19-06-2020 om 16:44

Maar waarom Flanagan?

Waarom zie je de groep jongeren als Marokkaanse jongeren? (hoe weet/zie je dat eigenlijk?)
Als je ze zo ziet, spreek je ze misschien ook zo aan. (ik bedoel dat het doorklinkt in wat je zegt)
En dat is nu net waar dit allemaal over gaat....

Jota

Jota

19-06-2020 om 16:46

En Cornelly

Wat naar voor je, zet 'm op!
Is dit helemaal nieuw voor je/jullie?

Ik heb ook een soort van boze witte man in huis (net volwassen zoon) en dat vind ik behoorlijk lastig soms.

ElenaH

ElenaH

19-06-2020 om 17:29

Skik

'Brrr. Zo'n uitspraak geeft mij het gevoel dat je man het eigenlijk maar onzin vindt, die politieke correctheid. '

Dat vraag ik me af. Ook als je oprecht vindt dat discriminatie fout is, flap je er wel eens iets uit. Ik wel tenminste. Zo heb ik wel eens (voor de grap!) geroepen dat zo'n burka zo gek nog niet is, toen ik vlak voor mijn menstruatie een puist in mijn gezicht had. Daar kunnen mensen aanstoot aan nemen, terwijl het geen seconde in mijn hoofd opkomt om een moslim(a) niet aan te nemen voor een functie bijvoorbeeld.

Ik denk dat mensen het vooral vermoeiend vinden dat ze steeds op hun woorden moeten letten uitangst onbedoeld (!) iemand te beledigen.

Jota (ot)

Ik heb Turkse buren en ik woon lang genoeg in Amsterdam Osdorp om verschil tussen Turks en Marrokaans te herkennen; vorm ogen, golvend haar.

Ik heb vriendelijk gevraagd om niet tegen de auto te hangen. Toen ik mij daarna omdraaide, ging een ander over de motorkap hangen. Uitlokken vanuit groepsgedrag, noem ik dat.

Maar we dwalen van onderwerp af; iedereen mag hier wonen, wel graag met wederzijds respect.

Pom

Pom

19-06-2020 om 17:45

ElenaH

Nou het voorbeeld dat jij noemt vind ik nou van een heel andere orde dan zeggen "Ik wil dat hier nooit meer horen idioot".

Vergelijking gaat niet op en vervuilt imho de discussie.

Jota

Jota

19-06-2020 om 18:34

Flanagan

Hoezo dwalen we van het onderwerp af?
Hier gaat het toch juist om?

Nogmaals, het gaat niet om jouw aanspreken van een ander als het gaat om zijn gedrag.
Het gaat er om dat je een (vermeende) afkomst er bij haalt. Die er toch helemaal niet toe doet?
In dit verhaal niet en meestal niet, trouwens.

In die zin hebben de jongeren die jij aanspreekt gelijk: je bent ze niet zomaar aan het aanspreken, nee, je haalt hun afkomst erbij.
En je stelt er ook nog eens bij dat ze alleen maar in Nederland mogen wonen als ze zich gedragen. (volgens jouw normen)

Iedere Nederlander zou woedend worden als jij zou vinden dat zijn kind Nederland uit zou moeten als hij kattekwaad uithaalde/zich misdroeg.

Misdragen

Bij de supermarkt is mijn zoon door een mevrouw toegebeten dat hij van school gestuurd diende te worden omdat hij zich bij misdroeg. Hij maakte inderdaad nogal herrie, maar dat gaat soms fout als driejarige. En hoe pijn dat deed weet ik na 17 jaar nog.
Overigens vraag ik me ook af bij welke kleur je last van kan krijgen van witte vooringenomenheid, want er zijn zat mensen met Nederlandse wortels aan alle kanten van de familie die er donkerder uitzien dan, zeg, een licht uitgevallen Marokkaan.

ElenaH

ElenaH

19-06-2020 om 20:21

Pom

Ik reageerde op skik.

Pom

Pom

19-06-2020 om 21:19

ElenaH

Oh, maar dan vind ik nog steeds hetzelfde als in mijn posting #26

Ik vind de uitspraak 'pff een burka lijkt me fijn als ik pms heb" heel anders dan "dat wil ik niet hier meer horen, idioot".

Ik kan me trouwens ook niet voorstellen dat je daar commentaar op krijgt. Ik (erg inclusieve omgeving) heb hem vaak gemaakt en er nooit commentaar op gekregen.

Vind je niet dat je erg voor tsman denkt als je zegt dat hij bang is om iets verkeerd te zeggen?

Het komt me voor dat hij daar helemaal niet bang voor is.

Jota,

Je verdraait woorden en legt mij woorden in de mond. Maar zo gaat het meestal met een discussie over dergelijke onderwerpen. Ik pas.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.