Keep on waiting

Wat is jullie leeftijd?

Dat kan belangrijk zijn om te weten.

Los van mijn vraag: waar een wil is, is een weg. Ook op een kleine flat, drie hoog achter, kun je nog een hele tijd met een klein kind wonen. Ik kan me op zich wel voorstellen dat je partner het gevoel heeft dat alle zaken eerst goed geregeld moeten zijn en dat als een voorwaarde ziet om aan het ouderschap te kunnen beginnen, maar als die voorwaarde jaar in jaar uit blijft voortslepen, gaat er naar mijn idee toch iets niet goed. Of hij doet niet genoeg zijn best om zijn voorwaarden te realiseren, óf dat is niet realistisch, óf hij misbruikt die voorwaarden om nog niet aan het vaderschap te hoeven beginnen. Ik geloof direct dat ook hij een kinderwens heeft, dus ik zeg niet dat hij uitstelgedrag heeft omdat hij de boel bewust wil traineren, maar misschien wel omdat hij toch wat opziet tegen de verantwoordelijkheid die een kindje van hem vraagt. Wachten op het beste moment, kan uitdraaien op wachten tot je een ons weegt. Misschien wordt het tijd dat je bespreekt dat 'komt volgend jaar wel' al aangebroken is.

Doe het allebei

Waarom wachten? Ik vind het geen zaken die even belangrijk zijn. Begin aan kinderen en zoek ondertussen een ander huis. Het ergste dat er kan gebeuren is een verhuizing rond de bevalling. Kleine kinderen hoeven niet duur te zijn. Erger is dat je straks in je grote huis zit en het niet meer wil lukken. Ik zeg het nu wel erg extreem maar ben zelf heel laat moeder geworden en dat is niet altijd even makkelijk, dat was wel door andere redenen. Maar we weten idd jouw leeftijd niet. Aan de andere kant als een van beiden niet wil dan houdt het op maar dan zou ik wel heel goed duidelijk willen hebben wanneer wel. Wat je iig kan doen is als een speer op zoek naar een ander huis en flink gaan sparen.

Reactie op Kaaskopje, EllenM en Pascale

Even wat meer informatie over ons.
Ikzelf ben 24 en mijn partner 26.
Beide hebben we een fulltime baan en hebben een 3-kamer appartement.

Zal vanavond het erover hebben met hem, of hij het misschien eng vind zo'n verantwoordelijkheid of dat hij simpelweg toch nog wilt wachten totdat hij er wel klaar voor is.
Denk ook dat hij zijn hobby's/vrijheid niet wilt 'opgeven'.

Ik vind het ook spannend, het is een nieuw hoofdstuk wat dan begint en het is een grote verantwoordelijkheid die je erbij krijgt.
Maar dat is logisch, je weet niet wat je kan verwachten.

Jong

Jullie zijn dus nog redelijk jong. Op zich doet dat er niet toe als je staat te trappelen, maar ik krijg wel wat meer begrip voor je partner. Ik had bws met 21 jaar een kind kunnen hebben en had dat ook leuk gevonden, maar ik was toen alleen en achteraf kan ik er van alles van vinden, waardoor ik toch ook wel de positieve kant zie van dat het langer heeft geduurd.

Als jouw partner echt nog wil wachten, probeer dan wel een termijn af te spreken. Tot die tijd ontspan jij je, zodat je er niet door geobsedeerd blijft of raakt. Je partner moet beseffen dat hij niet terug mag krabbelen als die termijn om is, tenzij er echt goede redenen voor zijn. Jullie huis is geen goede reden, vind ik. Een groter (koop)huis is meegenomen, meer niet.

Gewoon doen!

Gewoon doen! Die problemen kunnen jullie later ook wel oplossen.

Groet,

Joop van Es

Niet zoveel eisen

Ik denk dat als je een woning hebt, je opleiding afgerond en voldoende inkomen, alle voorwaarden er zijn om voor een kind te kunnen zorgen. Je moet er wel beide achter staan, maar ik snap dat wachten op de ideale omstandigheden nooit zo goed. Ja, ik verdien nu veel meer dan toen de eerste kwam, heb een groter huis, en ben veel verstandiger, maar ik denk dat zwanger worden op mijn leeftijd nog wel een uitdaging kan worden. Voor je 30e is biologisch gezien veel verstandiger.

Onmogelijk?

Een drie-kamer-appartement op 3 hoog zonder lift, eerlijk, met een kindje lijkt me dat niet ideaal, zacht gezegd. Oefen maar eens alvast met het naar beneden sjouwen van een kinderwagen en een volle boodschappentas.
Jullie zijn nog jong, julllie hebben al een appartement gekocht, dus in een heel korte tijd hebben jullie nogalw at beslissingen genomen.
Nu komt er een wens, waarvan ik denk dat die redelijk is, namelijk huisvesting waarin het mogelijk is om ene kind te krijgen (natuurlijk, je kunt altijd wel ergens iets neerzetten waar een baby in past).
De vraag is nu: in hoeverre is het een mogelijke wens? Hebben jullie een spaarplan? Heb je enig idee wat je huidige appartement op zou brengen? Kun je allebei fulltime blijven werken na de geboorte van een kind? Wil je dat?
Ik denk dat je vooral eerst een realistisch financieel plan moet maken. Daar komen dan vanzelf wel tijdslijnen uit, waardoor je weet waar je voorlopig aan toe bent.

Tsjor

Tsjor

Ik woonde op 1 hoog zonder lift maar dat was echt wel te doen. Je wagen/buggy laat je dan natuurlijk in de berging of kofferbak liggen. Een boodschappentas en baby krijg je echt wel boven, desnoods baby eerst veilig stellen en dan je boodschappen pakken. Driekamerappartement is met 1 kind ook zeer goed te doen. Mijn neefje had met 2 jaar pas zijn eigen kamertje omdat mijn zwager model heeft gestaan voor ‘Help mijn man is klusser’

Gesprek gehad

Vanavond heb ik het er met mijn partner over gehad. We zijn tot de beslissing gekomen om dit jaar af te wachten wat betreft het huis.

Zoals Paasei al zei, is een datum/periode voorstel een goed idee geweest.

Heb voor mijzelf nu ook meer rust en duidelijk.
Hij gaf zelf aan dat hij zeker kinderen wilt, maar niet in het appartement waarin wij nu wonen.
Hij gaf ook aan dat hij niet wilt dat ik dan hoogzwanger 6 trappen op en af moet.

Hopelijk verkopen wij het huis snel en kunnen wij een nieuw hoofdstuk beginnen in een ander huis.

Bedankt voor alle adviezen en tips en misschien tot snel!

Life is what happens while making other plans

Moest ineens denken aan die tegeltjes-wijsheid.. maar het klopt wel! Fijn dat jullie er uit zijn Kelly!

Hou er rekening mee dat het leven onverwachte wendingen kan nemen en de dingen vaak niet lopen zoals je zo zorgvuldig had gepland. En ook dan komt het goed. Just go with the flow. Ik wens je alvast een fijne zwangerschap!

Gevoel

Denk dat er eerst een gevoel moet zijn dat je er beide aan toe bent, dat de relatie goed is, dat je je wil reproduceren. Dan kijken naar de uiterlijke omstandigheden of het ook kán, of het handig is en anders toewerken naar een betere situatie. Dan komt die andere woning ook eerder. Lijkt wel of hij die uiterlijke dingen als excuus gebruikt. Dat er als je verhuisd bent misschien weer wat anders is. Dat het financieel niet optimaal is, dat ie met z'n werk zit.

Knurf

Met zulke redeneringen kun je elk mens wel de grond in boren.
Ik vind het helemaal niet zo dom om eerst goed te kijken naar de woonsituatie. Sterker nog, ik vind het dom om maar zwanger te worden en dan te zien hoe het verder zal gaan.
Ja, ik weet ook wel dat er veel onfortuinlijke situaties zijn en dat het zelfs mogelijk is om een kind te krijgen als je samen op 1 kamer woont.je kunt ook over een wiegje heen kruipen. Dat kan. Maar als je het bewustzijn, het verstand en voldoende tijd hebt om even goed na te denken over de omstandigheden, dan is het zorgen voor een goede woonsituatie de beste voorbereiding voor een kind die je maar kunt wensen (naast het zorgen voor een goede relatie). Om dan meteen te denken dat het argumenten zijn omdat hij niet wil en dat hij straks wel met andere argumenten zal komen, waardoor het dan weer niet kan, tsja, als je zoveel achterdocht in je hebt, dan wordt het moeilijk om een serieuze relatie vorm te geven.
Proberen zwanger te worden kan altijd en overal, dat is het probleem niet.

Tsjor

Tsjor

Volgens mij boort Knurf helemaal niemand de grond in. Ze moet denk ik lachen om het woord reproduceren. En geef toe: het klinkt prachtig, maar "jezelf reproduceren" zijn toch niet de eerste woorden die in je opkomen als je denkt aan gezinsuitbreiding.

Tsjor

Het ging inderdaad om het woord 'reproduceren'. Mijn dochter is geen reproductie van mij (of van haar vader), het is een heel uniek exemplaar met eigen karaktertrekken en eigenschappen.

Maar ik vind het ook echt onzin

Ik heb het uiteraard niet over echt onhandige situaties, waardoor de zorg voor een kind nog beter uitgesteld zou moeten worden. Dan heb ik het bijvoorbeeld over de leeftijd. Iemand van 16 jaar a. is nog niet volwassen in letterlijke zin en b. moet nog een diploma halen om goed voor zichzelf te kunnen zorgen en vervolgens ook voor een ander. Iemand kan een minder ideale gezondheid, fysiek of mentaal, hebben, waardoor de kans groot is dat de verzorging niet gaat lukken. Is het dan verstandig om eraan te beginnen? Wil iemand je bijstaan in zo'n situatie? Maar verder vind ik eigenlijk dat er veel mogelijk is. Waarom zou je níet over een wiegje heen moeten stappen, als dat op dat moment de situatie is? Als de rest maar deugt. Als je voor de ouderwetse rust, regelmaat en reinheid (die laatste klinkt vooral oubollig) kunt zorgen, is een baby al voor de helft in goede handen. Als je dan ook nog voor voldoende voeding, kleding en schone lucht kunt zorgen, ook voor jezelf, is de andere helft in orde. Zo'n begin zegt niets over hoe het in de toekomst verder zal gaan. Ik vind het echt luxe-denken om een kleine woonruimte aan te voeren als ongewenst voor een baby. Als je kijkt hoe het vroeger ging in van die arbeidershuisjes, 7 kinderen of meer was niet abnormaal, dan is een kind die alleen met zijn moeder in een appartementje met 1 slaapkamer of zelfs geen slaapkamer woont er nog steeds beter aan toe en ik geloof niet dat alle kinderen die in zo'n arbeidershuisje zijn opgegroeid massaal slecht terecht gekomen zijn. Als je maar een situatie kunt creëren waarin een baby goed gedijt. We zitten momenteel helaas met de situatie dat mensen lang op een huis moeten wachten als ze afhankelijk zijn van een sociale huurwoning, of ook een starters-koopwoning. ik vind dat je dan van de nood een deugd mag maken als de kinderwens roept.

Knurf o.t. over reproduceren

De oom van mijn man heeft foto's gestuurd van de ouders van mijn man, overgrootouders, grootouders en ooms en tantes. Ik vind het altijd zo leuk om daarnaar te kunnen kijken. Door hoe zijn moeder op een foto in de camera keek, zag ik opééns dat hij niet op zijn vader leek maar op zijn moeder. (ik heb moeder nooit gekend) Vrijdag was zijn zus hier na járen weer eens op bezoek en toen zag ik ook in haar opééns dat ze enorm op hun oma lijkt, die heb ik wel kort meegemaakt, minder dan een jaar. Toen ik de foto's zag zag ik dat ik dit goed in mijn geheugen had, ze lijken als twee druppels water op elkaar. De kans dat een kind heel erg op ouders of familie lijkt is dus wel groot. Maar als je dan weer naar de gezichten van mijn dochters kijkt, zie je vooral twee families die geklutst zijn . Ze hebben eigenschappen en kwaaltjes die van beide families afkomstig zijn, maar daar houdt het mee op. Er is maar één oudste, één jongste, ze zijn niet ons en ik had de wens dat ze vooral niet met al mijn minpuntjes behept zouden zijn. Mijzelf 100 procent willen reproduceren, zou pas minder slim geweest zijn .

Kind tillen

Een kind echt naar boven moeten tillen is maar kort.
Met 2 jaar kunnen de meesten prima een trap op klauteren. Je moet er alleen de tijd voor nemen en er achter blijven.
Dat er geen lift is is juist gezond, kom je tenminste aan wat beweging.
En die boodschap en kunnen in meerdere keren naar boven, laten bezorgen is ook nog een optie.

Een grotere woning is ook heel veel duurder, je moet ook heel veel meer werken waardoor je veel minder tijd hebt om van dat grote huis te genieten want het moet ook onderhouden en schoongemaakt worden.
Hetzelfde geldt voor alle spullen die je er in stopt.

Excuses

Ik doelde op het relaas van Guppie. Excuses Knurf. Tsjor

Allemaal mooi

Totdat moeder begint te 'zeuren' dat het toch wel erg zwaar is, dat er toch wel weinig ruimte is enz. En ondertussen heeft bedacht en uiteraard samen besloten aan de keukentafel, dat het toch wel erg duur is, die kinderopvang en dat zij liever iets minder wil werken. Hij weet dat hij dan toch geacht wordt het geld binnen te brengen. Ook al doen we nu net alsof dat allemaal niet meer zo is. Zij droomt ondertussen van babykleertjes en denkt dat het allemaal wel los zal lopen.
Kaaskopje: 'Als je dan ook nog voor voldoende voeding, kleding en schone lucht kunt zorgen, ook voor jezelf, is de andere helft in orde.' Ja. Nu de andere helft nog. En dan gaat het om een dak boven je hoofd, om verwarming, om speelruimte ook als het buiten koud is etc.
Vroeger wachten ze helemaal met het aangaan van een relatie en met seksualiteit totdat er een geschikte woonruimte was. Ja, dat was toen een arbeidswoning die je nu klein noemt, maar in de jaren dertig en net na de oorlog leek dat wel een paleis. Dat wachten kon jaren duren. Zoals mijn ouders, die elkaar ondertussen alleen onder toezicht mochten zien.
Onder druk wordt alles vloeibaar en je kunt natuurlijk een situatie creëren, waarin je, zoals het dan romantisch heeft 'life is what happens....' Maar we zijn ondertussen (zeg maar sinds 1963) toch wel een stapje verder dan dat de geboorte van een kind iets is wat 'gebeurt'.....zomaar....hoe kan dat nou? Je verliest je verstand dan toch niet? Het kan best samen gaan: goede gezinsplannen maken is best mogelijk en dat je daarbij ook kijkt naar huisvesting is volgens mij alleen maar verstandig.

Tsjor. .

Tsjor

Het verbaast me echt dat je er zo over denkt. Hier in de Randstad is een flat niets geks en niets om je voor te schamen. Legio gezinnen voeden hun kinderen op in een flat, en soms hebben die kinderen niet eens een eigen kamer.
Is dat anders waar jij woont?
Daarnaast, jij hebt zelf ervaring met krappere financiën. Het koppel uit dit topic zit er waarschijnlijk een stuk ruimer bij. Waarom dan zo’n doemscenario?

Vergelijken

De tijd dat ik aan kinderen begon en nu is niet te vergelijken. Met name het perspectief dat het allemaal beter zou worden is anders dan nu.
zoon en dochter wonen drie hoog, smalle trap, geen lift. En boven een van hen woont een jong gezin. Maar het is echt sjouwen. Een flat met lift is een ander verhaal. Kan het? Natuurlijk kan het. Maar als je de mogelijkheid hebt, en de tijd, om even te sparen en daarna een huis te kopen, waar je kinderen groot in kunnen worden, dan heeft dat toch de voorkeur.
als een vrouw roept: 'ik wil een kinjd' dan is het toch niet zo dat je niet meer even goed mag nadenken of dit nu wel het beste moment is? En of het niet verstandiger is om betere woonruimte te vinden.
Stel je vindt een woning die ruimer is en beter toegankelijk. en je kunt er over een jaar in. als je dan nog samen werkt en de top van de kosten af kunt halen, dan zit je daarna veel rustiger in een goede woning. Met kind. Of met twee kinderen misschien wel. Als het binnen je vermogen ligt om die situatie te scheppen, dan snap ik niet dat er zo negatief over gedaan wordt als iemand dat graag wil.
Maar ik zou echt een planning maken: zoveel he je nodig voor een andere woning, nog wat spaargeld opzij zetten, flat in de verkoop en als je dan ove reen jaar verhuist en een jaar verder bent, dan hoop ik voor TS en haar man dat er een wiegje in de nieuwe slaapkamer staat.

Tsjor

geen lift geen bezwaar

Ik zou geen lift geen bezwaar vinden - waar ik woon zijn er genoeg stellen met kind op een bovenwoning twee hoog. Wat ik bezwaarlijker zou vinden is de opmerking van TS dat "Denk ook dat hij zijn hobby's/vrijheid niet wilt 'opgeven'.
Ik zelf wilde toch graag kinderen met een man die ook er ook voor ging.

Altijd wel wat

Dan is er het huisje met tuin, heb je net een nieuwe baan, ga je net een cursus volgen, wil je volgend jaar een nieuwe baan, wil je verbouwen, etc. Er zijn altijd wel redenen om het uit te stellen, het komt nooit echt goed uit. Ik zie dat dus ook allemaal niet zo, maar ik denk er ook wel makkelijk over. Zo’n baby’tje heeft niet veel nodig, je kunt altijd gaan verhuizen als het kind groter is. Een slimme meid krijgt haar kind op tijd.

Hier net anders

Ik kreeg mijn dochter op 3hoog in de binnenstad, zonder lift, 3 kamers. Kinderwagen en later buggy hingen aan een haak boven de trap naast de voordeur beneden. De rest van het rijdend en buitenspeelmaterieel lag achterin de auto die ook als schuur diende. We hadden een speeltuin voor de deur. Al voordat mijn dochter kon lopen wilde ze al zelf al die trappen opklauteren. Het was eigenlijk ideaal, dagelijks in alle rust en helemaal zen de trappen op achter mijn dochtertje aan
Ik wilde een huis kopen en dat deed ik in een vinexwijk: begane grond, speelgelegenheid voor de deur en veel, heel veel kinderen. Mijn dochter was 4. Ze had geen klik met de kinderen in die nieuwe buurt, het was ver weg en ik kreeg heimwee naar de binnenstad. Toen mijn dochter 14 was zijn we terugverhuisd naar de binnenstad. Het is een paar jaar heerlijk geweest: met een puber in de stad en werk en alles bij de hand. Nu ben ik 58, ze zal over een tijdje uit huis gaan en ik heb een relatie. Ik verlang erg naar een huis buiten de stad met een tuin en een schuurtje. Heerlijk rondscharrelen en klussen.
Het is maar net wat iemand wil. In de binnenstad opgroeien is prima, net zo prima als in een (voor mij) suffe vinexwijk, of in een dorp met een tuin en een schuurtje.
Kies een plek waar je zelf graag wil wonen, dan komt het met het kind ook wel goed.

Ik takes two

'Kies een plek waar je zelf graag wil wonen, dan komt het met het kind ook wel goed.' Daar zijn er toch twee voor nodig.

Tsjor