Wens voor derde kind en alleenstaand
Hoi, ik zit met een zeldzaam geval denk ik... Ik heb twee kinderen van 9 en 11 jaar en ben al heel lang alleenstaand. De prins op zijn wit paard blijkt telkens een nachtmerrie te zijn. Ik hoop er niet meer op, we zijn content met ons drie en met of zonder partner deed ik alles alleen. Nu ben ik 42 jaar en heb nog altijd het gevoel dat ik terug eens zwanger wil zijn. Dit komt vooral omdat ik van mijn eerste twee zwangerschappen niet ten volle heb kan genieten omdat de papa van de Kids alleen maar aan zichzelf dacht, eiste de aandacht op. Ik weet niet wat te doen, maar de drang voor nog een baby'tje is erg groot. =-(
Wens
Wat je vooral wil is een bepaald gevoel/beeld van een mooie zwangerschap. Er is echter niemand die je dat kan garanderen, zeker niet als je al 42 bent.
Onderzoek je motieven nog eens goed, misschien ben je bang voor de nabije toekomst, waarin je twee kinderen steeds zelfstandiger worden en je steeds minder nodig hebben.
Tsjor
Herkenbaar
Ik heb dat ook gehad, mede doordat mijn eerste zwangerschappen ook overschaduwd werden door relatiegedoe. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan omdat voor twee kinderen zorgen regelmatig al erg zwaar was/is. Maar het zal altijd wel een pijnpuntje blijven, die niet gekomen derde. Inmiddels ben ik 45+ (dus het kan nog) en het idee van op mijn 50e op het kleuterplein staan staat me echt tegen. Die tijd is voorbij.
motivatie
Ik zou zelf twijfelen of de wens om een fijne zwangerschap te hebben voldoende reden is om aan een kind te beginnen.
Zeg maar, als alles mee zit, 8 maanden "genieten" en dan 18 jaar zorgen, beginnend met gebroken nachten etc.
En vergis je niet, straks gaan je kinderen puberen en heb je ook een peuter/kleuter erbij.
Soms is het rustiger voor jezelf om te denken: je kan niet alles hebben.
Geniet lekker van je groter wordende kinderen!
Ach
wie zegt je dat je van een eventuele volgende zwangerschap kan genieten? Mijn twee oudste kinderen zijn van mijn ex en hij wenste zich nergens mee te bemoeien. Mijn derde kind kreeg ik met mijn huidige partner, we deden het echt samen. We kwamen er snel achter dat dit kindje een chromosoomafwijking heeft, dat werd dus absoluut een waardeloze zwangerschap. Vol onzekerheid en zorgen. Natuurlijk probeerden we te genieten, maar dat viel niet mee.
alleen voor de zwangerschap
Om alleen vanwege de zwangerschap nog een kind te willen, lijkt mij echt een slechte reden.
Ook leuk voor je andere twee kinderen. "Mama wil graag nog een keer zwanger zijn want jullie zwangerschappen waren niet fijn vanwege gedoe met jullie vader".
Niet doen dus. Zoals iemand anders hier al aangaf: je kunt niet alles hebben.
genieten is nooit 100%
Dat bestaat nu eenmaal niet. Zelfs als je in de gelegenheid zou zijn op zwanger te raken, zullen er onvoorziene dingen gebeuren waardoor je niet ten volle gaat genieten. Dat is het leven.
Het is verdrietig dat je moeizame herinneringen hebt aan de andere twee zwangerschappen. Het lijkt me zinvol daarmee aan de slag te gaan, en niet nu alsnog een droomwens na te jagen.
Rouw
Dat lijkt me inderdaad, vooral voor de kinderen die je al hebt, belangrijk. Ruimte geven aan het verdriet dat je er zo graag meer van had genoten dat de kleintjes er kwamen. En misschien is het wel mogelijk om toch die goede ervaringen die je wel hebt bij elkaar te zetten en te delen met je kinderen om, al is het later, er toch nog even samen van te genieten.
Woede die rouw en verdriet wordt helpt jezelf om in het nu meer te genieten. Nou ja, zelf in therapie dus, maar dat raakt het bij mij.
Een grote aanpassing
Het is natuurlijk jouw eigen beslissing. Ik zou het niet doen, maar ik begrijp je wel. Je bent niet zo jong meer en je biologische klok begint te tikken. Als je nog langer wacht, dan zit de kans erin dat er het helemaal niet meer zal van komen. Toch kan niemand garanderen dat je van een nieuwe zwangerschap zal genieten. Je bent alleenstaand, hebt al de zorg voor twee kinderen en je geeft zelf aan dat jullie het best wel goed hebben met z’n drietjes. Je kinderen zijn al iets ouder en iets zelfstandiger. Een baby in huis zal weer een hele aanpassing zijn, je zal je anders moeten gaan organiseren en je hebt er weer een zorg bij. Toch nog maar eens goed over nadenken en alle voor-en nadelen goed op een rijtje zetten.
ik zou
Genieten van de kinderen die uit die zwangerschappen zijn voortgekomen en niet meer zwanger worden. Ik snap je wel hoor, dat wel.
Ik heb met een hele zorgzame vader 2 (aan t eind moeizame) zwangerschappen gehad. Had graag nog een keer zwanger geworden maar t is niet verstandig, neerleggen die wens was t voor me.
Je hebt nu 2 kinderen die al wat ouder zijn, het is echt heel anders om dan nog op nieuw te beginnen. Die gaan dadelijk puberen en dan baby in de peuterpubertijd.
Ik zie op mn werk regelmatig nakomertjes waar van de ouders zeggen....
t ik ben nu relaxter als moeder maar t is echt wel zwaarder nu. Leg,wat Cora al zegt, goed de voor en nadelen naast elkaar en wees eerlijk als je ze opschrijft. Echt alle voor en nadelen dus. Succes met beslissen.
