2 jaar en slaapt al 2 jaar niet
Mijn zoontje is 15 maart 2 jaar geworden en het komt er simpelweg op neer dat wij al 2 jaar niet slapen. Er is altijd wel een reden geweest waarom niet. Mijn zoontje is erg vroeg met alles; tandjes en ontwikkelingen dus daar werd het in de eerste instantie een beetje op gegooid. Ook is hij een erg gevoelig jochie en vaak ziek. Variërend van bronchitis tot dubbele oorontstekingen, van roodvonk tot slaapapneu, van 5e/6e ziekte tot een extreme vorm van waterpokken en eczeem etc. Hij is 2 x geopereerd; 1e keer zijn zijn neusamandelen en trommelvliezen doorgeprikt toen hij 11 maanden was en 1,5 week geleden wederom zijn neusamandelen maar ook zijn keelamandelen en weer zijn oren. Dit omdat hij zo extreem hoest tot overgeven en bloed spugen aan toe. Wij hebben een aantal maanden terug geconstateerd dat er momenten zijn ’s avonds dat hij ineens rechtop in bed zit maar uiteindelijk toch weer gaat liggen, en dat kan een minuut zijn maar soms ook 10 minuten inclusief mompelen en bewegen met zijn armen. Aangezien ik ook enorm veel praat in mijn slaap en vroeger ook slaapwandelde, kijk ik er niet van op. Hij slaapt sinds december in een meegroeibed en heeft daar nooit problemen mee gehad, hij stapt er nooit uit en gaat ’s avonds ook zonder morren naar bed. Overdag ook zonder problemen naar bed en bij het kdv ook. Alhoewel er wel momenten zijn dat hij ’s middags na een korte slaap in paniek wakker wordt met enorme rode wangen. Dit laatste was voor mij al een rode vlag zeg maar en al helemaal nu hij een uur of 2 uur nadat hij in bed is gelegd ’s avonds, helemaal hysterisch wordt en soms ook om mama roept. Dit kan doorgaan tot de volgende ochtend. Hij is ook ineens extreem knuffelig en als ik dan bij hem kom, houdt hij mij bijna in een houtgreep vast en mag ik hem niet loslaten. Bij ons in bed heeft hij nooit gewild maar als ik het nu soms zo zat ben en hem toch maar probeer bij ons te leggen, gaat hij ineens wel slapen. Erg onrustig, dat wel, veel mompelen en bewegen en huiltjes in zijn slaap. Maar niet meer zo hysterisch als wanneer hij in zijn eigen bed ligt. Ik voel en zie weer witte bobbels in zijn mond, waarschijnlijk zijn laatste kiezen maar denk echt niet dat dat het probleem is. Zoals je wellicht begrijpt zijn wij helemaal gebroken en ten einde raad. Zou het zo kunnen zijn dat hij een soort van trauma heeft van de operaties? Of dat er iets in zijn kamer is waar hij bang van is? Hij kan wel goed babbelen maar als ik vraag wat er aan de hand is, kan hij daar niet op antwoorden.
Ik dacht ook aan nachtangst
Ik ken het ook wel van één van onze kinderen, maar wat ts beschrijft klinkt wel heel erg heftig. Vooral dat de heftige aanvallen duren tot de morgen.
Ik heb geen zinnig advies verder, veel sterkte.
Aagje
ik zou beginnen
met zoeken naar manier waarop hij het beste slaapt, en jullie dus ook. Dus sowieso bij jullie in bed/ kamer.
Trigger
Hoi
Ik herken veel in je verhaal. Onze zoon sliep pas op zijn 5e door.
"Dit omdat hij zo extreem hoest tot overgeven en bloed spugen aan toe. "
Dit triggerde me. Is er inmiddels een oorzaak gevonden? Ik heb misschien een heel raar verhaal, maar misschien heb je er wat aan. Onze zoon is in zijn eerste twee jaar ongeveer 40 keer ziek geweest. Ziek met hoge koorts. Elke keer een andere verklaring, en nooit een oplossing. Hij had ook verschrikkelijke hoestbuien.
Hij had met 4 maanden al 3 oorontstekingen achter de rug. 5e/6e weet ik veel ziekte: alles kwam voorbij. Pseudokroep minstens 10 keer. En altijd direct tegen de 41 graden koorts.
We hadden een abonnement bij de dokter, maar die kon geen verklaring vinden. Dus we hadden een variatie aan medicijnen die wel een beetje hielpen, maar geen oorzaak.
Op een dag kreeg ik een tip om van wasmiddel te veranderen. Ik gebruikte al nooit wasverzachter. Het was een kennis die zelf kampte met heel veel allergieën en overgevoeligheden. We zijn overgestapt van wasmiddel en de hoestbuien verdwenen. Als bij toverslag.
Dat dit het was, weet ik zeker, want een paar keer toen mijn moeder hem andere kleren aan gaf, kwam het direct terug.
Wat ik later geleerd heb: als je luchtwegen continu geprikkeld worden, dan wordt de opperlaag van je luchtwegen beschadigd door het hoesten. Die opperlaag is je eerste linie tegen virussen en bacterien, dus met een kapotte opperlaag wordt je veel sneller ziek.
Hiermee was het slapen niet opeens beter, maar zonder hoesten en ziekte gingen de nachten beter. Toen hij 4 was bleek hij ook overgevoelig voor een aantal kleurstoffen. Dat leidde binnen 20 minuten tot megahoestaanvallen. Dat heeft ons destijds gelukkig maar 2 weken gekost om het verband te vinden.
Het vreemde is dat er geen allergie/overgevoeligheidstesten voor wasmiddelen en kleurstoffen zijn. De kinderarts heeft goed meegedacht maar provocatie en eliminatie was de enige manier om het te ontdekken.
Mijn tip is om eens te zoeken op allergie of overgevoeligheid. Bij onze zoon was overigens Neutral ook fout qua reactie. Dreft was het enige wasmiddel dat geen problemen opleverde.
Nog een tip
DAn nog een tip voor jullie eigen nachtrust: omdat onze zoon in de eerste jaren meestal 5-6 keer wakker werd, soms uren lang waren wij totaal uitgeput.
Het heeft lang geduurd voor we slim genoeg waren om een ploegensysteem in te stellen. Eigenlijk deden we dat pas toen ik iemand ontmoette wiens zoon tot zijn 7e jaar 's nachts wakker was geworden.... Toen pas bedachten we dat we misschien ons moesten gaan voorbereiden op een langlopende oplossing. Tot die tijd dachten we dat het binnenkort toch echt, echt, echt wel op zou lossen.
Als je steeds binnen 2 uur wakker wordt, kom je niet meer in je REM-slaap. Het aantal cycli REM-slaap dat je kunt doormaken is bepalend voor je uitgerustheid. We hebben door schade en schande ontdekt dat 6 * 1 uur slapen echt slechter is dan 1 * 4 uur.
Uiteindelijk zijn we dus in ploegen gaan slapen. De een van 9 tot 2 uur. De ander van 2 tot 7 uur. Of om de nacht 'dienst'. Zodat je tenminste niet helemaal instort.
Wij vonden dat we onze ouders niet om hulp mochten vragen. Tot mijn man op een dag thuiskwam van zijn werk en vertelde dat hij achter het stuur in slaap was gevallen. Toen hebben we onze zoon 3 dagen uitlogeren laten gaan. Op de 3e dag kreeg ik op mijn werk de volgende reactie: "Wat ben jij vrolijk, zo heb ik je al minstens een jaar niet meer meegemaakt". Het is eng om te zien wat er met je gebeurt als je zo lang zo slecht slaapt.
zeker
Inhakend op de laatste zin van Tihama: je weet pas goed hoe erg het was als je wel weer normaal kunt slapen. Je hebt echt geen idee als je er middenin zit, je denkt dat het wel gaat maar het is echt funest voor je gezondheid, je relatie en dus ook voor je kind.
Zorg er voor dat je inderdaad vier uur achter elkaar kunt slapen of dat je om de beurt een nacht voor je kind zorgt of dat je je kind toch 1 of 2 nachten per week ergens anders kunt brengen. Dat betekent overigens nog niet dat je die nacht slaapt. Het heeft maanden geduurd voor ik weer een beetje normaal sliep nadat mijn beide zoons dat zelf gingen doen 
En hoe gaat het nu?
Hoi Kim,
Ik lees je verhaal en het is bijna een jaar geleden dat je dit hebt geschreven, maar ik ben heel benieuwd hoe het nu gaat en of je weet waar het aan lag en wat geholpen heeft. Het lijkt bijna exact het verhaal van ons kindje wat je beschrijft. Hij wordt 2 jaar in maart. Hoop dat je dit berichtje krijgt en wat van je te horen.
Anne
