Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
inge

inge

04-03-2016 om 16:06

agressie bij zoontje van drie (co-ouderschap)

Hallo,
Ik woon in België en vermoed dat het schoolsysteem iets anders is dan in Nederland. Mijn zoontje van drie zit in het eerste kleuterklasje.
Zijn papa en ik zijn uit elkaar sinds eind juli 2014.
Hij vertoonde toen hij twee was al tekenen van agressie, maar dit voornamelijk als ik hem kwam ophalen van de kinderopvang.
Het contact tussen zijn vader en mij is niet altijd van een leien dakje gelopen. Papa heeft drie oudere kinderen uit een vorige relatie.(12,10 en 8)die mijn zoontje om het andere weekend bij hem ziet. Hij is ook blijven wonen in ons huis. Daar heeft m'n zoontje drie poezen en veel meer plaats om te crossen en te spelen. Ikzelf ben ms-patiente waardoor ik niet meer kan werken, zeer rap vermoeid ben en heel slecht tegen stress kan.
Nu: het probleem...
De laatste maanden begint de agressie van mijn zoontje tov mij zich meer en meer te uiten. Hij kan enorm koppig zijn en als hij zijn willetje niet krijgt begint hij vaak te roepen en te tieren, hij slaat mij ook vaak, schopt, knijpt. Ik heb al geprobeerd om streng met hem te zijn, ik heb geprobeerd om hem te kalmeren. Maar niets helpt echt...ik was zelf als kind hooggevoelig, voelde alles aan en vrees dat mijn zoontje dit ook heeft. Hij merkt wrs vaak dat ik het nodig heb om te zien dat mijn zoontje mij graag ziet.(vooral door de week-week-regeling.) en ik ben het niet zeker maar denk dat het onder andere daarmee te maken heeft. Hij begint ook vaker en vaker aan te geven dat hij het veel leuker bij papa vindt. vandaag zei hij letterlijk: Ik wil naar papa's huisje...hier is het 'slecht'. Ik vroeg hem waarom hij het hier slecht vond. Zijn antwoord was: eeuuuum...eeeuuuum...het is hier koud...het is hier niet leuk.
ik ga er ook maar bijzeggen dat ik een chaotisch iemand ben en mijn appartement er vaak rommelig bijligt...soms heb ik gewoon de fut niet meer om er iets aan te doen...door stressfactoren en door m'n ms...
Ik heb de laatste tijd al vaak het gevoel gehad dat ik een zenuwinzinking ging krijgen. Ik begin rap te huilen, heb mijn ex zelfs al eens in volledige alternatie gezegd dat m'n zoon maar naar hem moest gaan, dat ik blijkbaar geen goeie moeder ben...maar er is niets wat ik niet voor hem zou doen.
IK WEET HET NIET MEER...Iemand die hier een andere, objectieve kijk op heeft?
groetjes
Inge

Hortensia

Hortensia

04-03-2016 om 16:42

hulp vragen

Zo te lezen zit je er flink doorheen, zowel fysiek als psychisch, en ik vraag me af of jij geen lieve familie of vrienden hebt die je kunnen helpen met bijvoorbeeld opruimen en het huishouden. MS is geen klein kwaaltje en als er dan ook nog eens een muitende peuter is (die vaak haarfijn kan aanvoelen dat mama niet in orde is), dan is de ellende compleet.

Jij hebt goede ondersteuning nodig. Of via mantelzorg, of via professionele zorg. Ik heb geen idee hoe dat in België is geregeld, maar ik zou er als ik jou was snel achteraan gaan of er op één of andere manier niet iemand kan komen die jou e.e.a. uit handen kan nemen en je kan helpen met het huishouden.

Heel veel sterkte er mee!

Sanne

Sanne

04-03-2016 om 23:19

Eens

Vraag hulp met de praktische zaken en mogelijk ook met de emotionele zaken.

Wat ik lees: Hij merkt wrs vaak dat ik het nodig heb om te zien dat mijn zoontje mij graag ziet.(vooral door de week-week-regeling.)

Laat dat los. Je kind houdt onvoorwaardelijk van je, zonder enige twijfel. Dat doen kinderen namelijk. En tegelijk kan je niet het niet nodig hebben dat hij het laat zien. Fijn vinden zeker, maar niet nodig hebben. Het is een heel klein mensje, die jullie nodig heeft voor houvast en liefde. Jij kunt hem niet nodig hebben voor bevestiging. Zoek steun bij volwassenen en wees een steun voor hem. Anders wordt het verwarrend en gaat hij ook zoeken en duwen. Wees duidelijk wat niet mag, zoals een ander pijn doen en ruimhartig in de gewone dingen. En betrek het niet teveel op jezelf of je scheiding of de staat van je huishouden. Ook gezond met een partner is het soms gewoon lastig.

danku

Heel erg bedankt,
Ik heb veel aan de reacties gehad.
Op familie kan ik niet zoveel rekenen.
Maar ik heb een paar goede vriendinnen.
Volgende week maandag heb ik een afspraak bij een kinderpsycholoog.
Mijn zoontje gaat niet mee, omdat hij zich dan toch niet op dezelfde manier gaat gedragen. Ik hoop dat ze mij zal kunnen helpen.
En Sanne:
Je hebt volledig gelijk.
Ik heb meer aan je reactie gehad dan je kan denken.
Bedankt!

Sanne

Sanne

15-03-2016 om 21:33

Inge

Graag gedaan hoor. Blijf hulp zoeken en er is licht aan het eind van de tunnel!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.