Dreumes in eigen wereld..?
Mede forum mensen,
Herkennen jullie dit ook?
Ik heb een hartstikke gezonde zoon van 17 maanden. Hij speelt, lacht, is drum bezig. Inmiddels loopt hij (los wanneer hij zin heeft en niet moe is), gaat de wereld verkennen en is op ontdekkingstocht. Echter kun je soms moeilijk contact krijgen. Althans, dat vind mijn omgeving die uit eigen ervaring dat anders ervaren hebben. Wij als ouders kunnen dat wel, zeker in de ochtend en avond, maar overdag is hij alleen maar druk met spelen, avontuur uit gaan. Je kan hem 100x roepen, hij kijkt niet om. Maar doof is hij niet, "kijk eens" doet hij kijken... Hij kan ook ergens helemaal in op gaan en lijkt het alsof de wereld om hem heen gestolen kan worden. Is een knuffelbeest, lacht. Zegt al wat woordjes zoals papa, mama en kijken, lekker. Waar het om gaat is het contact krijgen. Andere lukt dat niet (dan is hij ook in een andere omgeving en gaat hij zijn eigen gang), ons lukt het wel, althans aankijken niet altijd dan kijkt hij de andere kant op, maar in de ochtend en avond lukt dat makkelijker. Is dit gedrag herkenbaar voor mensen? Of denken jullie dat ik me zorgen moet maken?
aankijken
dat is iets wat kinderen helemaal niet goed kunnen of moeten kunnen, volgens mij kijken volwassenen elkaar ook niet aan.
dus ik zou daar eerst even op googelen, hoe dat ook alweer zat, voordat je je zorgen maakt.
over de rest zou ik me niet druk maken, maar wie ben ik.
je zou eens kunnen informeren bij mensen die veeel dreumessen zien, bijvoorbeeld kinderdagverblijf, of eens vragen of je een keertje op de achtergrond aanwezig mag zijn om te kijken hoe andere dreumessen zijn.
gr Angela
volwassenen
wat ik bedoel: volwassenen kijken elkaar ook niet strak in de ogen, volgens mij kijk je vaak naar iemands voorhoofd of het punt tussen de ogen 
en dan ook nog omdat je geleerd hebt dat het beleefd is om iemand aan te kijken. Maar of het noodzaak of behoefte is, volgens mij niet.
gr Angela
ik zie vaker
Volgens mij worden de meeste kinderen rond de 2/3 jaar pas "wakker", daarvoor pikken ze heel veel op maar leven ze nog heel veel in zichzelf.
Ja herkenbaar
Mijn zoon is 15 maanden en min of meer hetzelfde. Als hij speelt kun je roepen wat je wil, hij vind het gewoon niet interessant genoeg om te reageren. Het speelgoed is leuker. En aankijken doet hij ook niet als ik tegen hem praat, daar heeft hij echt geen geduld voor.
Dochter was ook zo toen ze die leeftijd had. Zij is altijd een beetje een dromerig type gebleven, is nu over een paar dagen 3 jaar en kijkt vaak weg als we tegen haar praten omdat andere dingen om haar heen ook interessant zijn om naar te kijken, kan opgaan in haar spel en niets meer horen, zit ook wel eens te staren en hoort ons dan ook niet, maakt soms geen contact met anderen omdat ze bezig is met iets anders of gewoon geen zin heeft. Maar er is helemaal niets mis met haar, dat is gewoon haar karakter.
Ik geloof dus niet dat je je zorgen moet maken hoor. Ik lees niets zorgwekkends.
fijn juist!
Een kind dat zich zo heerlijk zelf kan vermaken en zo op kan gaan in zijn spel. Je geeft aan dat jullie prima contact met hem hebben. Niks aan de hand dus. Geniet van je kind!
En ja, je hebt ook kinderen die de hele tijd aan de rok van de moeder hangen (bij wijze van spreken) en pas tevreden zijn als ze 24/7 kunnen kwebbelen met hun ouders. Ook leuk hoor, maar niet perse beter dan jouw kind 
Ook
Ook ik zie geen alarmsignalen voor die leeftijd (en ouder). Kinderen kijken vaak "naar" je, dwars door je heen soms. Het echte contact maken komt vanzelf. En zo niet dan ben je nog vroeg genoeg om er eens naar te laten kijken door een deskundige.
niet druk maken
Ik zou me er niet druk om maken. Kinderen zijn niet sociaal op die leeftijd. De ouders zijn belangrijk en zijn speelgoed. Hij gaat gewoon helemaal op in zijn spel, is heel normaal. Geniet ervan, er zijn zat kinderen die zich niet alleen kunnen vermaken!
audiologisch centrum
Ik zou het een paar maanden aanzien, bv tot na de zomervakantie, maar als dan zijn taal niet goed vooruit gaat en je blijft bezorgd over dit gedrag vragen naar een verwijzing naar een audiologisch centrum (via de huisarts). Daar checken ze in een ochtendje z'n oren, kijken naar z'n taalontwikkeling en gedrag.
Als ouder ben je vaak niet voor niets bezorgd.
21 maanden...
Lieve mensen, inmiddels zijn we maanden verder t.o.v. mijn eerste berichtje. Situatie is niet echt verbeterd.... We zijn erachter gekomen dat hij vocht achter zijn oren had en d.m.v. buisjes is dit opgelost. Luisteren doet hij niet, pakt je hand en trekt je mee naar iets wat hij wil. Praten doet hij niet, liedjes zingen (zijn eigen taal) wel. Af en toe een woordje, maar dan is het meer spontaan als bedoelt. Hij loopt rond en dan maaaaama of paaaaaaaba, maar geen gemeend woordje. Het enige wat hij op commando doet is boe roepen op de vraag hoe de koe doet. Ook speelt hij met wieltjes van auto's ipv rijden. Alles wat draait is interessant en de gooi fase is nog steeds up-and-running.
Ik weet het niet... Denken jullie dat ik me zorgen moet maken?
Ik weet het ook niet
Waar ben je bang voor? Wat denk je dat er mogelijk aan de hand is met je kind?
Geen idee of je je terecht zorgen maakt, maar ik zou gewoon een afspraak maken met het consultatiebureau of de huisarts om het er eens over te hebben en hem even door hen te laten observeren. Kan heel goed dat er niets bijzonders aan de hand is, maar voor hetzelfde geld heeft hij wel een ontwikkelingsprobleem en dan is het goed om daar tijdig bij te zijn.
Ik weet dat er bij ons in de regio ook een speciale baby/peuter poli is bij een ggz-instelling, maar om daar binnen te komen heb je uiteraard een verwijzing nodig. Dus eerst langs een arts en als die zich ook zorgen maakt of denkt dat er mogelijk iets aan de hand is kan die doorverwijzen naar een gespecialiseerde instantie die hem beterr kan gaan bekijken. Succes!
audiologisch centrum
Wat ik eerder schreef: vraag bij de huisarts een verwijzing naar een audiologisch centrum. Daar wordt in 1 ochtend de oren en het gedrag bekeken en krijg je verder advies. Ik weet niet hoe lang je kind niet goed kon horen en hij zo een achterstand heeft, maar als hij na de operatie niet vooruit is gegaan en de zorgen zijn gebleven dan zou ik die zeker serieus nemen.
Mijntje
Beste Mijntje,
Hij is een paar weken geleden geholpen. Weet niet of je dat nu al zo sterk zou moeten merken... ben geen expert.
Eric
Ik ook niet (orenexpert), wel ervaring met mijn kind, maar die had geen orenprobleem.
In dit geval, nog maar net buisjes, zou ik het twee maanden afwachten. Lang slecht horen op deze leeftijd geeft gedrag dat lijkt op autisme of taalontwikkelingsstoornis, maar als hij weer hoort zou zijn spraak langzaam wel vooruit moeten gaan.
In de tussentijd veel liedjes met hem zingen, toch proberen voor te lezen, niet alleen voor het slapen gaan (samen prentenboekjes uitzoeken in de bibliotheek, boeken met veel dieren en dierengeluiden, berenjacht etc.
Zet de koekjes en favoriet speelgoed buiten bereik, maar wel dat hij weet waar het ligt, zodat hij er om kan vragen (op zijn manier), alles benoemen wat je doet etc.
Als je dan geen vooruitgang ziet of als je toch echt bezorgd blijft, ga dan naar een logopedist. Zij (vaak een zij) kan je wel vertellen 'wat normaal' is en je evt naar de huisarts sturen om een verwijzing te vragen naar een audiologisch centrum. Voor een taalontwikkelingsstoornis of bv autisme is het juist goed om er vroeg bij te zijn zodat je je kind extra kan begeleiden.
Is je zoontje al teruggeweest bij de arts en zijn zijn oren nu goedgekeurd?
