driftbuien 3 jaar

toevoeging

Hij gooit ook met spullen/ speelgoed naar mij en duwt alles omver en op de grond...

Pittig mannetje

Van die buitenwereld zou ik me niet teveel aantrekken. Dan kun je wel bezig blijven, met al die mensen en hun meningen. Overigens denk ik dat veel mensen het best begrijpen, peuters zijn nu eenmaal eigenzinnig. En sommige peuters meer dan andere.

Hij is nu 3, kun je proberen afspraken met hem te maken voor je ergens heen gaat? Bijvoorbeeld, we gaan nu naar de dokter/supermarkt/speeltuin. Dit gaat er gebeuren (beschrijf de acties en volgorde en het gewenste gedrag) en daarna gaan we.... (een kleine beloning als het goed ging, bv. een ballon of een filmpje of een sticker).

positiever brengen

Bij zoiets werkt het misschien om het positiever te brengen. Van te voren zeg je (een paar keer) : nu mag je even spelen, straks gaan we meteen naar huis.
En als hij toch wil spelen na het doktersbezoek, zegt je geen nee, maar opgeruimd: volgende keer!
Na een 'drukke dag' niet meer naar de supermarkt met hem, dat vraagt om problemen Je kan beter eerst naar de supermarkt en daarna naar de speeltuin. Ik gaf mijn kind dan vaak in het karretje een doosje rozijntjes of bolletje om hem koest te houden.
En blijf rustig, zeg geen nee, wees niet streng (je hebt al gemerkt dat het averechts werkt) maar: straks/ander keertje en houd het positief.
Hij merkt het als jij in de stress schiet op hem, probeer dus zennnnnn, leidt hem af: kom, we gaan thuis xx doen.
Laat anderen lekker denken, er zijn nu eenmaal wat meer bewerkelijke kinderen en dat komt vanzelf goed. Die kinderen hebben iets meer structuur/duidelijkheid nodig.

2 jaar vs. 3 jaar

Men spreekt van "the terrible two's"
Maar als je het mij vraagt is de "horrible three's " veel erger.
Een fase waar je je soms doorheen moet bijten en de toon moet zetten voor de rest van de opvoeding.
Enige tip die ik kan geven is rustig blijven maar wel héél consequent.
Hoe meer je verschillende trucjes uitprobeert, hoe meer de onrust toeneemt was mijn ervaring.

Duidelijk zijn, afleiden

En je houden aan de uitkomst.
Waarom mocht hij bv niet na de huisarts nog twee minuutjes spelen? Hij werd door het bezoek aan de huisarts uit zijn spel in de wachtkamer gehaald.
Je kunt voor je naar binnengaat bv zeggen: we gaan nu naar de dokter, als we klaar zijn mag je nog " even" spelen.
Na 5 minuten zeg je: over 1 (2)minuut gaan we naar huis, maak je puzzel af en ruim hem op. Bij negatief commentaar leid je hem af met een leuke belofte: als je NU opruimt gaan wij thuis samen........en je er dan aan houden natuurlijk.

Creatief en consequent zijn

Het lijkt er op dat hij heel goed aanvoelt dat jij buiten meer onzeker bent en zoekt daarom vooral buiten de grenzen op.

Postief brengen en belonen inderdaad. "Knoop je jas dicht" werkt veel beter dan "NIET met jas open". Probeer zoveel mogelijk de woorden 'niet', 'geen', 'nee' etc. te omzeilen terwijl je wel dezelfde boodschap blijft geven. Creatief zijn met belonen en uitdagen: "Wie het eerst zijn jas aan heeft krijgt een sticker!" En dan zelf als een malle naar je jas rennen (maar wel hem laten winnen natuurlijk). Soms werkt "wie het langst stil kan zijn, de tijd gaat NU in!" wel eens. Heb jaren met kleuters met gedragsstoornissen gewerkt en het stiltespel heeft menig autorit aangenamer én gezelliger gemaakt
Misschien kan je voor je naar de supermarkt gaat ook de mogelijke tegenvallers bespreken, bijvoorbeeld wat hij kan doen als er geen kleine kar beschikbaar is.
Proberen creatief te zijn en hem motiveren. Zorg ervoor dat er met goed gedrag vertonen iets te behalen valt en dat negatief gedrag altijd dezelfde consequenties heeft. Consequent zijn in begrenzen en belonen. En creatief zijn. En je niet druk maken om de omgeving.
Veel sterkte!

kiezen

Kijk even of er kiezen doorkomen, dat doet heel erg veel pijn!

Ik wil je graag helpen!

Ha Rosanne,

Ten eerste wil ik zeggen dat ik het heel goed en moedig van je vind dat je hulp vraagt. Dat is absoluut de eerste stap naar verandering. Je omschrijft het ook heel duidelijk, wat maakte dat ik met je mee ging leven en je iets wilde terugschrijven. Misschien ook omdat ik zelf nog jong ben, 21, dat ik me goed kan verplaatsen in de situaties die je beschrijft.

Ik heb zelf geen kinderen, maar heb veel ervaring met jonge kinderen en met gezinnen die problemen ondervinden met hun kinders. Ik help en denk dan mee over hoe we ze kunnen oplossen.

Ik heb vaker te maken met ouders die haast hetzelfde verhaal hadden als dat van jou (je bent NIET de enige!). Dat er zo'n verschil zit tussen het gedrag thuis en buitenshuis. Peuters kunnen ontzettend lastig doen, en voor ons lastig zijn om te berijpen waaróm de doen wat ze doen. Maar ze zijn (gelukkig!) ook nog weer niet zo oud en ontwikkeld dat hun gedrag ondoorgrondelijk is voor ons... Wat ik daarmee bedoel is dat ik vermoed dat hoe het bij jullie thuis gaat, maakt dat je zoontje het nodig vindt om buitenshuis zo'n stennis te schoppen. En zeker met iemand die van buitenaf met jullie mee kan kan kijken, zal waarschijnlijk blijken dat het niet zo ingewikkeld is als je misschien nu denkt. Dat was in ieder geval bij andere gevallen die ik heb meegemaakt.

Dus bij deze bied ik je mijn hulp aan. Ik heb dat nog nooit eerder via een forum gedaan, dus ik weet niet hoe dat het makkelijkst is. Misschien via email (of bellen)? Ik zou je hier wel wat tips kunnen geven, maar ik denk dat het effectiever is als we een gesprek zouden kunnen voeren. Dan kan ik je makkelijker dingen vragen enz. Er zijn trouwens ook al hele zinnige reacties gegeven.

Ik doe dit trouwens omdat ik het leuk en belangrijk vind, niet om er geld mee te verdienen oid. Het is niet mijn werk, ik doe het gewoon graag ernaast.
Laat maar weten!

Lieve groeten,
Jaël Schutte

Joh

Relax! Ze hebben al een mening? Hoe weet jij dat?! Misschien denken ze 'ach die fase,mdie heb ik gelukkig al gehad', of 'hij zal wel moe zijn' of helemaal niks en who cares? Echt, laat dat los.

Dan heb je een menneke (hij gaat niet naar de creche of de peuterspeelzaal?) die buiten de wereld ontdekt. Dingen wil, dingen die niet mogen, niet lukken, leuk zijn: een hele nieuwe wereld! Laat een beetje gaan als het kan (dat kan met één gewoon, ik heb wel eens een uur op een ikeabank gezeten terwijl dochter boeken in en uit de kast haalde in de ikea en daarna weer een uur terwijl ze keukentje speelde. Zij blij aan het ontdekken en het spelen, ik even relaxen, ook als was het dan niet op de manier die ik gepland had.) Zandbakken, met water spelen, geitjes bijnde kinderboerderij, noem het maar op en ze vond het fascinerend. Echt uren en uren. En ja, soms moesten we door en dan had ze pech (soms krijsend weer een het wagentje gepropt), maar heel vaak ook niet. En die boterhammen en bekers is een klassieker op die leeftijd.

Van mij dag plannen kwam weinig,mdie van mij stopte ook nog heel vroeg met het middagslaapje, maar als je het ziet als leren en ontdekken, dan zou ik het kind niet zo inperken en jezelf ook niet. Als hij zich nog kostelijk vermaakt bijnde huisarts pak je toch fijn iets te lezen en ga je zitten? Genieten van zijn spel? Er zijn dingen waar je 'de baas' bent. Bedtijd, oversteken, niks stuk maken, anderen geen pijn doen. Maar laat hem ook eens de regie.

En bij mij raakte ze daar niet van verwend, integendeel. Juist als ze vaker ruimte krijgen is het ook niet zo'n ding om verder wat te buigen. En als je wel *nu* bij de dokter weg moet: leidt af, maak een grapje, ga uit de straffen / belonen / boos strijd. Het put uit en frustreert voor jullie allebeide, terwijl het zoveel gezelliger kan zijn!