Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Lysa

Lysa

11-07-2017 om 21:25

Help mijn peuter zoontje is soms heel agressief

Lieve ouders,
Ik zit met mijn handen in het haar, ik zal in het kort eerst onze situatie uitleggen.
In december 2015 ben ik bevallen van een super mooie en lieve zoon.. niet lang daarna zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan, onze zoon was toen 3 maanden en wij gingen een heftige periode in.
Zijn vader zag hij om bepaalde redenen 2 x in de week een halfuurtje en de rest van de tijd was hij bij mij( het gaat 'goed' tussen vader en zoon en de kleine is nu om het weekend en om de donderdag en elke dinsdag een paar uurtjes bij zn vader).
Maar nu komt het, het is altijd goed gegaan en had een super lief kindje en hoe lief hij altijd was zo'n boef is het nu.
Hij trekt zn kleding/ luier uit in bed nu valt dat nog mee maar elke avond een kindje aan treffen in een letrerlijk en figuurlijk "zeik" nat bed is ook niet fijn.
Hij is vrij agressief op het moment dat ik hem ergens op corrigeer of hem straf geeft word hij boos en gaat hij slaan en schoppen naar alles en iedereen. Uiteraard pik ik dit niet en straf hem daar voor ( zoals in de hoek zetten maar helaas werkt dit niet! Hij kijkt me aan en begint te lachen, rent vervolgens weg om weer gepakt te worden hij maakt er een spelletje van.
Ook de toon van hoe ik hem aanspreek heeft geen invloed op zijn gedrag of het nu rustig of boos is het intresseerd hem helemaal niks. Hij gaat nu bijvoorbeeld ook als hij boos is op de grond liggen en met zn hoofd op de grond bonken. En eigenlijk uit het niets en alles wat ik doe of probeer lijkt niet te helpen! Ik ben echt ten einde raad.. Hij is soms zo gemeen waardoor ok me compleet waardeloos voel , doe ik iets verkeerd? Snapt ik hem niet? Gij is zo lief soms en ook echt een mama's kindje maar het negatieve begint nu steeds meer te overheersen. Ook wil hij niet praten hij kan het wel maar ik heb het idee dat hij het wel goed vind zo het enige wat hij zegt is papa, opa en eten. Hij is nu 19 maanden dus zal hij al meer 'moeten' praten. Nu maak ik me nog niet enorme zorgen maar misschien dat jullie mij toch tips kunnen ge en over zn spraak. En natuurlijk hoop ik op tips of verhalen over het "puber" gedrag van jullie kleintjes.. sorry voor mijn lange verhaal moest het echt even ergens kwijt

Xx lys

Moeten corrigeren

Klinkt alsof je het idee hebt dat zonder jou 'correctie' en maatvoering (moet praten) je kind niet goed groot wordt.
Je kunt het ook met een andere opvoedingsstijl proberen die wat mij betreft meer respectvol is voor een kind dat gewoon aan het leren is. Meer sturend en steunend, en niet straffend en belonend.

Voorbeeld

Je bent zelf een voorbeeld voor je kind. Sommige kinderen nemen jou gedrag over. Als jij boos bent, en voor een klein kind kan dat heel bedreigend overkomen, kan hij zich ook boos maken op zijn manier.
Kalm blijven en rustig zaken in goede banen leiden, tot tien tellen en je beheersen, kan je kind het goede voorbeeld geven om ook kalm te blijven.

Lysa

Lysa

12-07-2017 om 09:29

Dankjewel voor je reactie's misschien dat ik het niet helemaal goed verwoord heb maar het tellen tot en op een rustige manier met hem praten heb ik zeker al geprobeerd ook al hij iets goeds doet vertel ik hem heel duidelijk dat het goed doet en dat ik trots op hem ben. Ik he enorm veel respect voor mijn zoon en als ik zie dat hij zn best doet dan help ik hem daar bij tot een bepaalde hoogte omdat ik vind dat hij dingen zelf moet leren en dat wilt hij dan ook. En ik vraag mij dan af wat een betere manier van opvoeden zou moeten zijn hoe moet ik dan omgaan met de driftbuien?
En als er iemand totaal niet agressief is dan ben ik dat. Ik praat rustig met hem ga op oog hoogte zitten en vertel hem dat ik dat niet leuk vind dat hij bijvoorbeeld beter met zn speelgoed kan spelen dat dat allemaal voor hem is. Ik geef hem een knuffel en dan mag hij weer gaan. Maar toen ik begon te merken dat het geen indruk op hem maakte en gewoon weer veder ging met dingen die niet mogen heb ik mijn stem licht verheft en ben ik daarna weer kort met hem gaan praten. Maar het maakt gewoon geen indruk op hem. Hij weet heel goed dat bepaalden dingen niet mogen het is gewoon puur uitdagen dan kan je aan alles zien.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-07-2017 om 09:48

Lysa

Ik denk dat je je zoontje veel te veel bewust handelen toedicht. Hij is ten eerste aan de leeftijd te zien in de peuterpuberteit terecht gekomen. Het woordje 'nee' is dan een érg leuke ontdekking. Alles is 'nee', 'willik niet' en 'ik doe lekker niet wat mamma zegt'. Een kind van 2 jaar heeft nog niet het ontwikkelde geweten wat oudere kinderen (6 jaar zo'n beetje) al wel hebben. Dat hij een spelletje maakt van jouw strafpogingen... heel herkenbaar gedrag. Niet zozeer van mijn eigen dochters, maar ik heb het vaker gezien.

Ik had zelf overigens een dochter, waarvan we altijd zeiden dat ze als puber geboren is. Ik begrijp dus best dat je momenteel wanhopig bent. Een kind die altijd B doet als jij A zegt, is op gezette tijden om dol van te worden. Ik ben om die reden ook wel eens naar een opvoedbureau gegaan. Dochter was toen 8 jaar en ik maakte me ook een beetje zorgen over hoe dit zich zou ontwikkelen als ze écht in de puberteit zou komen. Het enige wat men op het opvoedbureau wist te zeggen was 'eigenlijk weet je zelf zo goed wat er aan de hand is, dat we niet veel bij kunnen dragen'. Tja... goed van mij, maar geen oplossing dus. Het is inderdaad geen makkelijke 'echte' puberteit geworden. Maar toen ze 16 was, was dat voorbij. Ze was toen waarschijnlijk zelf aan het einde van haar puberteit, maar ik heb me ook anders opgesteld. Ik ben me minder druk gaan maken over bepaalde punten. Ik maakte me over teveel druk en achteraf gezien wist ik bepaalde dingen van mijn dochter niet, waardoor ik daar te weinig rekening mee gehouden heb. Mijn dochter lijkt met bepaalde dingen best veel op mij en dat is ook achteraf gezien begrijpelijk. Uiteraard doordat we familie zijn, maar we blijken ook allebei add te hebben. Als ik dat van haar had geweten, had ik daar meer rekening mee kunnen houden. Veel mensen met add gaan steigeren bij 'moeten'. Dat zit er kennelijk al vroeg in bij sommigen. Ik zeg niet dat jouw zoon add heeft heeft hoor . Maar wat ik wel zeg, is dat je kind niet expres gemeen doet, daar is hij nog te klein voor, maar hij kan dus al wel zitten met dat hij iets 'moet' en daardoor in de ankers gaan. Probeer dat 'moeten' dus iets anders aan te pakken. Misschien werkt belonen beter dan boos worden. Laat hem meedoen. Hoe kan hij je helpen? Luier pakken? Grote knul! Wat zijn matras betreft: als zijn matras zeiknat wordt, heb je er een te klein zeiltje onder liggen. Je moet op zoek gaan naar een matrasvullende matrasbeschermer. Twee zelfs. En gebruik luierbroekjes.

Hij heeft door dat hij je boos maakt door weg te rennen en dat is een leuk spelletje. Dat moet je dus niet belonen door inderdaad boos te worden. Blijf kalm, tel tot 10, dan is de lol er sneller af. Heel veel van zijn gedrag hangt af van jouw gedrag.

Ik ben niet zo voor straffen. Een kind van 2 jaar in de hoek zetten, dat snapt zo'n kind niet. Zonder hem niet af, maar wees wel duidelijk in dat sommige dingen nu eenmaal moeten gebeuren, maar probeer daar rustig bij te blijven. Neem overal meer tijd voor als dat nodig is. Je haasten werkt averechts. En verwacht niet teveel van zo'n kleine peuter. Wat is het nog helemaal?

Kaaskopje

Kaaskopje

12-07-2017 om 09:55

Oh je reactie nog niet gezien

Ik had wat tijd nodig voor mijn reactie, dus ik had jouwe nog niet gezien.

Je bent goed bezig. Zo te lezen ben je een lieve moeder. Een lieve moeder die alles in haar eentje moet doen en daardoor niet samen met een ander af en toe stoom af kan blazen en om bepaalde dingen kan lachen of juist huilen. Misschien zou je wat meer contact kunnen proberen te zoeken met moeders van kinderen in dezelfde leeftijd. Dat doe je hier al, maar het kan heerlijk zijn om bij een kop koffie over elkaar kind te 'klagen'. Dat relativeert de boel een beetje. Als je de indruk hebt dat het bij andere ouders beter gaat... zet dat maar snel uit je hoofd.

Dat uitdagen hoort écht bij de leeftijd. Het is normaal. Daarmee is niet gezegd dat je het niet frustrerend mag vinden, want dat is het op gezette tijden zeker wel.

Mijntje

Mijntje

12-07-2017 om 14:26

wat tips

Ik geef je wat tips, ik heb ook zo'n pittige zoon die soortelijk gedrag vertoont - en doordat hij stilstaat in z'n ontwikkeling (gehandicapt) is dit al jaren zo:
- kleding/luier uittrekken: koop een onesie, bv van de hema en doe de knoopjes op de rug, als dat niet voldoende is eroverheen een slaapzak met lange mouwen erover met rits op de rug (pien en polle), dat maakt het uittrekken een stuk lastiger, mijn zoon heeft ook nog een romper aan.
Bij ons werkt dit.
-idd hij ziet jouw reactie als leuk. Jij moet dus anders reageren, vooral proberen niet boos te reageren want dan is het grappig. Veel gaan negeren, hem meteen afleiden
-tips voor zijn spraak: bv het boek: Praten doe je met z'n tweeeen van Jan Petter en Elaine Weitzman. Je zou het evt van me mogen hebben als je in het midden des lands woont en het op wil halen.
Hier staan heel veel tips in om op een speelse manier te leren praten.
Wat je alvast kan doen is: favoriet speelgoed / eten hoog leggen om hem te stimuleren het te vragen. Praat in eenvoudige korte zinnen.
En ik zou als ik jou was met hem naar een logopedist gaan. Daar heb je geen verwijzing meer voor nodig.

Lysa

Lysa

12-07-2017 om 17:00

Dankjulliewel!!!

Heel erg bedankt voor je reactie het is inderdaad de peuter-puber tijd.
Ikzelf word ook onderzocht op add omdat ik veel symptomen heb en inderdaad als er tegen mij gezegt word dat ik iets moet dan kan ik daar heel erg regen in gaan ... nu als moeder zelfs nog haha.
Mijn zoontjes vader heeft zelf ook psychische klachten waarbij het jeugd naar de adhd kant dus misschien is het inderdaad slim er rekening mee te houden dat het voor hem misschien ook wel te druk is. Ik schaam me eigenlijk dat ik er nooit over na hebt gedacht. Ik probeer hem ook te belonen ipv te straffen en als ik hem corrigeer zeg ik bijv. Altijd nee, jij mag niet op de tafel klimmen, kijk daar is jou speelgoed kom dan gaan wij daar mee spelen. En dan neem ik hem mee naar zijn speelgoed.
Naar er zijn ook echt dingen die niet mogen dat moet hij nu toch ook gaan leren? Of zie ik dat verkeerd? Bijvoorbeeld dat agressieve wat hij heeft, hij slaat en schoot overal tegen aan dat kan ik toch niet negeren? En op zo'n moment heeft aanspreken "geen" zin omdat hij dan helemaal op gaat in zn woede. Wat als moeder gewoon niet leuk is om te zien maar wat voor hem natuurlijk helemaal niet leuk is, blijkbaar is er woede maar waar dat dan vandaan komt het kan zo extreem worden. Toevallig wilt hij nu mijn tas pakken om alles er uit te halen, dus ik haal zn handje weg en zeg heel rustig dat hij dat niet mag waarop hij begint te gillen en nu dus op de grond licht en weer rustig is. Ik moet dat op 1 of andere manier toch afstraffen? Of niet?... jeetje wat is een kind opvoeden lastig soms! Ik denk doordat ik alleen ben ik ook extra ga twijfelen aan mn manier van opvoeden.
Mijntje heel erg bedankt ook voor je tips! En wat lijkt het me heftig voor je als je al jaren in zo'n situatie zit. Ik probeer nu ook als hij een driftbui heeft hem zoveel mogelijk te negeren.. bedankt voor je aanbod voor het boek. Ik woon in het oosten van het land dus dat gaat helaas niet lukken maar ik kan wel eens kijken op internet misschien dat ik het kan bestellen .
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reactie's ik kan wel wat met de tips en ik voel me nu wel begrepen dat lucht wel op!
Dankjulliewel

Jackie

Jackie

12-07-2017 om 18:56

anwoord op je laatste vraag

Nee dat hoef je niet af te straffen. Je haalt hem weg bij je tas, waar hij niet in mag zitten, dus eigenlijk doet hij wat je wilt en met dat gegil reageert hij zich af. Zo zou ik het in ieder geval zien. En ik denk niet dat hij bewust jou boos wil krijgen hoor. Hij snapt hooguit dat hij met bepaald gedrag iets kan laten gebeuren (bijvoorbeeld wegrennen zodat jij achter hem aan komt). Ik zou dat niet zien als iets wat hij expres doet. Je kan op deze leeftijd sowieso weinig echt expres doen dus laat die gedachte los. Hij probeert op allerlei manieren jouw aandacht te krijgen, probeer hem vooral te prijzen wanneer hij dat op een goede manier doet. Bij een negatieve manier van aandacht vragen hem begrenzen, eventueel weghalen van waar hij bezig is, en hem direct afleiding bieden. Maargoed dat doe je al lees ik dus dat is heel goed. Wb afleiding: ik heb een mandje met wat speelgoed waar hij nog maar weinig mee heeft gespeeld, dat houd ik expres apart en ik laat hem ook zo weinig mogelijk spelen met dat speelgoed zodat het speciaal en nieuw blijft. Zo heb ik altijd wat achter de hand om hem direct mee af te leiden en hem te verassen. (En het werkt ook wel eens niet hoor, maar dat heb je altijd.)
En natuurlijk mag je hem af en toe wel streng toespreken, maar probeer niet boos te doen. Je zoon zoekt behoorlijk jouw grenzen op maar is nog niet oud genoeg om te snappen wat hij nou echt precies doet. Het is niet dat hij dénkt "eens kijken hoe ver ik kan gaan" hij doet dat meer onbewust. Wees consequent, blijf of doe rustig, begrens hem en bied hem afleiding.

Hij kan dan 19 maanden zijn, het kan best dat hij niet alles begrijpt waarvan jij denkt dat hij het snapt hoor. Vergeet dat ook niet. Ik ben zelf bijvoorbeeld nog helemáál niet begonnen met belonen en straffen (17 maanden), ik vind hem daar nog veel te jong voor hoor.

Vaardigheden leren

https://www.ouders.nl/opinie/waarom-beloningssystemen-in-de-opvoeding-niet-werken

https://www.ouders.nl/artikelen/opvoeden-zonder-straffen-of-belonen

Op Oudersonline staan een paar artikelen van Justine Mol waarom straffen en belonen niet werkt. Je kunt beter zonder.
Luidop nee zeggen hoeft ook niet. Dan gaan direct de oren dicht. En werkt de tweede helft van je instructie, wat je kind wel kan gaan doen, niet meer.
Bovendien, als je uitlegt met een nee wordt toch weer het ding benoemd wat je niet wil.

"Sinds Skinner zijn er echter allerlei onderzoeken geweest waaruit blijkt dat je mensen niet wezenlijk kunt veranderen door ze te belonen. Een overzicht hiervan staat in het boek van Alfie Kohn, getiteld 'Punished by Rewards'. Kohn ziet belonen eigenlijk als een straf en niet alleen omdat een beloning die wordt achtergehouden (als het gewenste gedrag niet heeft plaatsgevonden) eigenlijk een verkapte straf is. Ook ik volg deze lijn."

Even geduldig regelen wat wel kan en dat wat actie betreft benoemen, 'hier is papier en potlood, ga maar tekenen' en even op gang helpen, is respectvol naar een kind toe, leert het vaardigheden en later helpt het met de innerlijke motivatie.

Als mijn zoon op die leeftijd uit de bocht vloog dreef ik hem in de hoek, ik had net een baby die ik op de arm had, en dan mocht hij kiezen uit twee dingen die me net handig voor hem leken. Of buiten spelen in de zandbak of tekenen met kleurpotloden. Kan ook met de duplo of even schommelen.
Op die leeftijd kun je ook beginnen met samen kleine werkjes doen, voordoen uitnodigen om mee te doen, in zijn handjes geven en laten doen. De wasmachine legen bijvoorbeeld of de droger vullen of legen. Bloemen in een vaas zetten, bordjes op de tafel met bestek. Ze zijn er sneller aan toe dan je denkt. En dan voelen ze zich competent en vullen hun tijd met nuttige zaken waar ze wat van leren. Sommige kinderen kunnen zich niet zo goed alleen vermaken tenzij je ze steeds even aan de gang helpt en erop toeziet dat het ze lukt.

Jackie

Jackie

12-07-2017 om 22:00

Annej

Mijn kind is daar echt nog niet aan toe hoor met 17 maanden. Ik heb niet eens het idee dat hij me snapt als ik hem wat uitleg. Als ik hem wat geef is het eerste wat hij denkt "leuk, gooien!!" en hoort hij me niet eens meer. Maargoed ieder kind ontwikkelt zich anders.

Sanne

Sanne

12-07-2017 om 23:18

Joh

Ik moest twee keer terug lezen en rekenen, het gaat hier echt over een kind van nog geen twee toch? Anderhalf?
Hou direct op met straffen en belonen. Voor zover dat al zin heeft, toch echt niet op deze leeftijd.

Ga gewoon opvoeden zoals bij de leeftijd past. Zo'n kleintje heeft liefde, rust en structuur nodig en de mogelijkheid om te ontdekken. Dat is het wel zo ongeveer. En het is aan jou om daarvoor te zorgen.

Dus ga als hij wakker is lekker met hem op pad naar plaatsen waar hij lezen kan spelen en ontdekken. Park, speeltuin, bos, grote supermarkt, ikea. Pas je aan aan zijn tempo, laat hem fijn spelen en zich uitleven. Lees voor voor het slapen, vertel wat je doet, wat hij doet. Toon begrip bij frustratie, het ís ook een lastige leeftijd: veel willen, weinig kunnen. Maak je huis zoveel mogelijk dreumes proof, dan hoef je minder strijd aan te gaan. Doe samen dingen in huis,tafel dekken enzo.

Het gezellig hebben op deze leeftijd vraagt best veel van je, ze kunnen nog niet actief met jou rekening houden. Maar je bouwt een goede band op en leert leuk met elkaar omgaan.

Mag ik vragen wat hij doet wat volgens jou straf verdiend? Misschien kan ik je dan beter helpen.

Sanne

Sanne

12-07-2017 om 23:20

O ja

En dat praten komt echt. Je kunt het stimuleren maar niet afdwingen, dat werkt averechts. Sommigen zijn vroeg en anderen laat, maar uiteindelijk kletsen ze allemaal de oren van je hoofd.

Mijntje

Mijntje

13-07-2017 om 05:50

onmacht

Hoofdbonken is trouwens m.i. onmacht. Hij is boos op zichzelf omdat hij iets niet lukt of omdat hij iets niet duidelijk kan maken. Dat kan overgaan als hij beter kan praten. Ik probeer altijd wel te zorgen dat hij zichzelf geen pijn doet.
Je moet het ook niet zien in termen als "stout" "mij uitdagen, dus : expres", hij is nog een dreumes en moet nog veel leren. Ook die 'agressie' is gewoon onmacht. Als je het zo ziet kan je misschien beter rustig blijven.
Zo'n dreumesje is gewoon erg bewerkelijk. Veel kan je ipv boos te worden met humor oplossen, als kind aan je tas zit kan je ipv niet doen zeggen: oh dank je wel mag ik mijn tas weer? En dan pak je je tas weer Dat is mijn tas en wil jij ook een tas ?(geef hem een linnen tasje en stimuleer hem daar wat speelgoed in te doen)
Ombuigen noem ik dat.

Kaaskopje

Kaaskopje

13-07-2017 om 12:04

Praten en meer

Als je zoontje echt nog niet praat naar zijn leeftijd kan het wel zinvol zijn om het daar over te hebben bij de huisarts. Mijn jongste dochter sprak duidelijk minder goed in het tweede jaar dan mijn oudste dochter en zij bleek buisjes nodig te hebben. Toen die er eenmaal in zaten maakte ze een hele snelle inhaalslag.

"Ik schaam me eigenlijk dat ik er nooit over na hebt gedacht. Ik probeer hem ook te belonen ipv te straffen en als ik hem corrigeer zeg ik bijv. Altijd nee, jij mag niet op de tafel klimmen, kijk daar is jou speelgoed kom dan gaan wij daar mee spelen. En dan neem ik hem mee naar zijn speelgoed."

Schamen heeft geen zin. Ik denk dat álle moeders die terugkijken regelmatig denken 'oh... wat deed ik veel verkéérd!' Dus alles wat ik nu zeg is 'achteraf-wijsheid' . De zin die ik hierboven heb geplakt zou je misschien omgekeerd kunnen doen en 'nee' weglaten. Je begint met voor te stellen dat je met hem wilt spelen, maak hem daar enthousiast mee en dan 'dus kom maar van tafel, die is toch niet om op te staan, mallerd!'. Benoem als hij gaat eten ook dat de tafel daarvoor is. Probeer zoveel mogelijk humor te gebruiken. Doe gek.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.