Hoe weersta je die puppy ogen?
Kom maar op, hoe weersta je die grote puppy ogen en de tranen van een dreumes? Onze dochter is 16 maanden en heeft volgens mij hartstikke goed door dat wij dat niet kunnen weerstaan. Twee voorbeelden van de afgelopen dagen.
* Ze was 's avonds laat wakker geworden en wilde niet meer slapen. Ze slaapt vanwege ruimtegebrek nog bij ons (gaan we komende week een eind aan maken door de tweede slaapkamer helemaal leeg te halen) en wij wilden graag slapen. En zij bleef maar druk doen en kakalen dus op een gegeven moment raakte mijn geduld een beetje op en riep ik: Nu is het genoeg geweest, ga slapen! Zij begon vervolgens te huilen waarna ik een enorm schuldgevoel kreeg en haar ben gaan troosten. Zodra zij begint te huilen huilt mijn hart mee en wil ik haar het liefst in mijn armen sluiten en alles toestaan wat eerst niet mocht en waardoor ze ging huilen.
* Ze was gisteren ondeugend en na waarschuwen en niet luisteren raakte ik was geïrriteerd en wilde net boos op haar gaan worden toen ze voor me ging zitten en me aankeek met die grote blauwe puppy ogen. Tja, word dan maar eens boos.
Ik weet niet in hoeverre een dreumes van 16 maanden zoiets doorheeft en daar ook bewust gebruik van kan maken. Maar zou ze serieus doorhebben dat ik haar tranen en de blik in haar ogen niet kan weerstaan en dat gebruiken om toch te mogen wat eigenlijk niet mocht? En hoe sta ik sterker in mijn schoenen om consequent te kunnen zijn?
daarom zijn ze er
Die puppy ogen zijn er niet voor niets. Gewoon biologisch bepaald, opdat je goed voor haar zorgt. Heerlijk toch?
Irritatie en boosheid zijn heel normale dingen en het overkomt ons allemaal, maar het heeft met consequent zijn niets te maken en helpt je niet verder. Goed dus dat zij je terugfluit met haar blik en tranen.
Tja
Als ik tegen mijn kinderen met iets teveel stemverheffing praatte (en praat) zijn ze ook enorm onder de indruk. Dat vind heel rot voor ze en ik probeer dat dus zo min mogelijk te doen. Een kakelend kind in de slaapkamer zou ik gewoon negeren, nadat ik dat had aangekondigd. Als er geen respons komt valt ze vanzelf wel in slaap (en anders zou ik op de bank gaan liggen ofzo).
Hoe leert ze dan
Hoe leert ze dan dat er grenzen zijn aan de hoeveelheid waarschuwingen die ik geef? Want na een aantal keer waarschuwen en ze gaat gewoon door zal ik toch een keer boos moeten worden om haar duidelijk te maken dat het een keer genoeg is? Maar dat kan ik dus niet. Ik ben soms zo onzeker over dit soort dingen... Bang dat ze misschien over ons heen gaat lopen ofzo omdat ze denkt dat er geen consequenties zitten aan gedrag en ze dus gewoon door kan gaan en niet hoeft te luisteren.
Of denkt ze dat nog helemaal niet met 16 maanden?
Afleiden
Een dreumes kun je prima corrigeren door haar af te leiden met iets anders. En verder is het een kwestie van de lange adem. Opvoeden is 200 keer hetzelfde zeggen en hopen dat het kwartje een keer valt. Echt gevaarlijke dingen of dingen die niet stuk mogen gaan kun je beter weg zetten. Net als dingen die ze niet mag maar die een heel grote aantrekkingskracht hebben.
Heeft ze wel door
Ik heb er 1 van 1 en 5 maanden en dat is een behoorlijke driftkikker. Hij gilt echt heel erg hard en lang als hij iets wil en het niet a la minute krijgt. Ik had al een keer geprobeerd een time-out te geven om het te proberen, nou dat werkte dus helemaal niet. Hij kwam de hele tijd achter me aan. Dit was een paar weken terug. Afgelopen week werd ik een keer helemaal turreluurs van hem, en ik dacht ik ga het nog een keer proberen. Ik heb hem op de gang gezet met zijn bips op de grond. Hij kwam achter me aan net als de vorige keer, maar dit keer toen ik hem terug zette bleef hij dus wel mooi zitten. Na een minuutje dat hij daar stil zat heb ik hem gehaald, uitleggen waarom heeft nog niet zoveel zin, dus dat heb ik niet gedaan. De rest van de dag ook na 1 keer streng zeggen dat iets niet mag, en hij het nog een keer deed, weer op de gang gezet en het werkte gewoon echt wel. Ik dacht dat het nog geen zin had, maar ik heb nu gezien dat hij het echt wel snapt. Die kleintjes zijn echt veel slimmer dan je denkt. Wij als ouders vinden het vaak snel zielig als ze huilen ofzo, maar dat is soms echt onnodig. Daarbij is op een jonge leeftijd grenzen stellen echt veel beter. Hoe later, hoe meer moeite je er aan moet doen om ze het te leren. Bij mijn oudste van 6 ben ik vanaf het begin concequent en duidelijk geweest, en daar heb ik nu echt weinig kind aan, daar hoef ik echt maar weinig op te mopperen als ik het vergelijk met andere kids van die leeftijd.
Brazella
Ik dacht ook dat ik bij de tweede wist hoe het opvoeden (lees corrigeren) werkte toen ze dreumes was, nou niet dus. Was oudste vreselijk onder de indruk van op de gang staan, jongste vond het wel een leuk spelletje. Bij haar werkte het veel beter om haar na de derde waarschuwing een paar minuten vast in de kinderstoel te zetten met de rug naar de kamer en gezicht naar de muur. Wellicht werkt dit ook bij jouw jongste.
De gang
Hier is de gang geen optie voor een time out want het heeft een open verbinding naar de zeer interessante keuken en ik wil niet dat ze daarin gaat. De slaapkamer zou misschien wel kunnen maar dan die van ons en niet haar nieuwe kamertje straks. Denk dat het al lastig genoeg voor haar zal zijn om in een eigen kamertje te moeten slapen en dan wil ik niet dat ze die plek meteen gaat associeren met een boze mama. Dat zal de overgang denk ik nog veel moeilijker maken.
Maar ja, dan nog uitvoeren. Het is niet zo dat ze de hele dag gewaarschuwd moet worden en meestal speelt ze met dingen waar ze gewoon mee mag spelen en doet ze weinig verkeerd. Maar ze is wel nu flink aan het ontdekken en als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft om te pakken of te doen dan zal ze het doen en dan maakt het niet uit of ik 2 keer of 200 keer waarschuw. Ze doet het toch wel. Dus misschien werkt in zo'n situatie dan wel een time out in de slaapkamer. Valt te proberen. Maar dan moet ze niet die puppy ogen opzetten...
Hoeft niet elders
Je kan natuurlijk ook een 'naughty chair' of iets dergelijks in de woonkamer zetten voor een time out. Werkt vaak ook goed want dan kan je er zelf een oog op houden. En dan steeds maar terugzetten tot ze het snapt.
En puppy ogen gewoon negeren 
Zoals bijvoorbeeld?
Wat doet ze dan precies voor stouts? Kun je iets verzinnen dat ongeveer hetzelfde is maar wat wel mag?
Mijn oudste heeft als dreumes een periode gehad dat ze steeds weer de onderste plank van de boekenkast leeg haalde. Nadat ik haar 250 keer had weg gezet, heb ik de plank leeg gemaakt en ingericht met de boekjes van dochter. Kind helemaal gelukkig, en ze kon lekker de hele dag bezig met boekjes uit en in de kast zetten.
Dat is toch een veel fijnere manier dan zo'n strafstoeltje? (lijkt mij dan). En het is echt niet zo dat het daarna van kwaad tot erger gaat. Je neemt je kind op die manier veel serieuzer in haar ontdekkingstocht.
tjonge
Op die leeftijd kon mijn oudste nog niet eens lopen zeg en dan al straffen, op een kamer zetten?
Op die leeftijd was ik alleen bezig met afleiden enzo 
Afleiden
en vooral: wegzetten! Gelukkig kunnen ze nog niet overal bij.
niet in slaapkamer
De slaapkamer is waarschijnlijk niet handig. Probeer anders onze methode door haar in de kinderstoel te zetten en dan te negeren.
Over het afleiden. Natuurlijk probeerde ik dat ook, maar een dreumes van 1,5 tot 2 jaar gaat echt wel eens dingen doen die niet mogen. En daarbij kun je ze niet altijd in de gaten houden, als je staat te koken bijvoorbeeld.
Ondeugende dingen
Dingen die ze doet bijvoorbeeld: de was steeds van het droogrek halen, steeds naar de keuken lopen (zeker nu ze bij de deurknop kan en zelf naar de gang kan gaan en dat word dan gewoon een spelletje, lachend steeds weer die deur open doen en wegrennen en nee, deurknop omhoog zetten gaat niet bij onze deur), als we op nichtje van 4 maanden moeten passen steeds aan haar plukken wat dat kleintje niet leuk vind en waar ze van gaat huilen, en haar brood aan nichtje voeren, kijken hoe goed eten in de vloerbedekking geveegd kan worden, bij schoonouders thuis achter de katten aan rennen, etc. Heel soms (echt heel soms) helpt het om haar gewoon op te tillen en af te leiden. Maar 9 van de 10 keer kan ik haar wel weghalen en nee zeggen maar gaat ze gewoon steeds weer terug. En dan op het moment dat ik denk: nu is het genoeg, nu ga ik mijn stem verheffen en haar laten weten dat er een grens bereikt is. Dan komen de puppy ogen...
box...
Op die leeftijd zette ik ze soms nog gewoon in de box. Ook heel makkelijk als je moet koken, want het was voor hun niet alleen maar een time-out-plaats, maar ook gewoon een rustig plaatsje om even een beetje te frutselen of een boekje voor de 2015e keer te lezen, zonder dat je gestoord werd. Verder is het toch ook een kwestie van jezelf oppvoeden om die smekende blauwe kijkers te negeren.
(psst, als ze ouder zijn, vinden ze weer andere, ook héél effectieve manieren uit om je hart te vermurwen. Zo heb ik nu een veertienjarige met een prachtig gevoel voor humor)
Geen box
Wij hebben geen box helaas dus dat is geen optie. Hebben we echt geen ruimte voor want het is maar een heel klein huisje wat we hebben.
Nouja, ze is vandaag in ieder geval (tot nu toe) in een beter humeur dan gisteren. Gisteren was echt verschrikkelijk en ik wist het op een gegeven moment echt niet meer.
in plaats van box
In plaats van box kun je toch ook de kinderstoel gebruiken? Die zet je in de keuken als je aan het koken bent.
Tijdens het koken
Tijdens het koken zit ze meestal in de draagdoek op de rug bij één van ons zodat ze mee kan kijken, dat vind ze geweldig. Dus koken is zelden een probleem. Wat wel een probleem is is dat ze overdag steeds de keuken in gaat als wij dan zelf in de woonkamer zijn. Ze wil dan persee daar spelen ofzo...
dan
Dan zorg je dat ze daar niet kan komen met een hekje ofzo.
kinderstoel / eigen speelplekje
Heb je wel een kinderstoel? Zo ja, gebruik je die toch als je wilt dat ze even niet weg kan of als "strafplek". Ook kun je haar i.p.v. op de rug te dragen ook met de kinderstoel in de keuken zetten tijdens het koken. Kun je gezellig met haar praten en ze kan "helpen" met plastic bestek met koken. Gewoon een leeg bakje met lepel vinden ze vaak al geweldig om mee te spelen.
Je hebt geen box (meer), maar heeft ze wel een eigen plekje met tafeltje en stoeltje? Het werkt niet altijd, maar een eigen speelplekje wil ook wel helpen om haar zichzelf te vermaken. Kun je ook gebruiken om haar af te leiden als ze iets doet wat niet mag. En dan niet 10 keer waarschuwen, maar haar na 2 keer daarheen doen met de mededeling dat dit haar eigen speelplekje is.
Succes
Opzet?
Kinderen zijn niet met opzet stout. Ze barsten van de energie om te spelen en te leren. Als ze iets doen dat jij minder geschikt vind dan leid je ze af naar iets wat je wel geschikt vind.
Ik had inderdaad ook een hekje voor de keuken. Anders kon ik zoon steeds uit de kattebak vissen. Dat was hem niet aan te leren om eraf te blijven. Dat kunnen ze pas goed begrijpen als ze ouder zijn.
Africhten dat ze op jou 'nee' reageren werkt niet bij alle kinderen. Die zijn te eigenzinnig, die moet je gewoon meer beschermen tegen zichzelf.
Overigens
Doet me denken aan het jonge poesje dat we hebben. Het afgelopen half jaar was die elke nacht om 5.00 uur wakker en wilde dan 'spelen'. Sprong op dochter en speelde met tenen en vingers.
Dan bracht dochter haar bij mij omdat ze anders niet uitgerust was voor school.
Poesje slaapt bij mij maar de afgelopen week viel me op dat ik haar eigenlijk niet meer hoor 's nachts. En als ze als eens speels en springerig is dan kan ik haar kalmeren met een aai zodat ze weer gaat liggen.
Is dat 'stout'?
Inderdaad een deurhekje
Ik kan me nog wel herinneren dat jongste luid brullend bij het deurhekje in de keuken stond omdat ze erin wilde als ik aan het koken was. Ze mocht best in de keuken komen overdag, maar niet als de oven aan stond of als er (spetterende) pannen op het vuur stonden. Ik had bij haar de box ook al vrij snel de deur uit gedaan omdat ze iedere keer manieren verzon om er zelf uit te klimmen en ik dat gevaarlijk vond.
Ik denk toch dat de handigste manier is om te zorgen dat ze bewegingsvrijheid heeft zonder zichzelf (of belangrijke spullen) in gevaar te brengen. Het is ook maar een fase en ze komt er vanzelf achter dat haar eigen speelgoed leuker is dan de was van het rekje trekken.
Wel kinderstoel inderdaad
Die hebben we wel, voor tijdens het eten. Dat zou wel kunnen als ze echt even te ver is gegaan en bijvoorbeeld nog 100 keer blijft weglopen. Dan maar even daarin.
Ik weet niet of een hekje hier gaat passen in de deur. We hebben een heel oud huis (begin jaren 30) met oude deuren en smalle deuropeningen. Ik ga eens even kijken dan of ik er eentje met de juiste maat kan vinden.
zorgen voor veiligheid
Je loopt haar of achterna, of je zorgt dat de omgeving veilig is. Dus bijv dat de keuken veilig is, of je zorgt er idd voor dat ze daar niet kan komen. Hoeft niet ingewikkeld hoor want deze periode duurt echt maar kort. Ik paste me ook veel aan aan kind, kind kan nog weinig snappen. Het is maar zo kort (en zo leuk) dus waarom niet je activiteiten wat aanpassen.
We hebben er 1 die zeer ondernemend was. Ik kan me nog herrineren dat we weleens een huisje huurden, het eerste wat we deden was huisje even kindproof maken. Was zo gepiept, gewoon kind even volgen, want die vond de meest riskante dingen binnen paar minuten. Dus dat interessante plankje even ontdoen van gevaarlijk glaswerk en daar juist veiligere, leuke dingetjes neerleggen. Onze kinderen hadden in ons eigen huis ook wel een eigen keukenkastje herriner ik me nu, met allemaal leuke rommelspulletjes. Nee werkt iig heel slecht, het werkt veel beter aan te geven wat wel mag. Dus ook proberen voor te zijn, de behoeften inschatten en daar op voorhand op inspelen.
en och zo'n kinderstoel
Waarom zou je daar een straf van maken? Gewoon op momenten dat je uitkomt gezellig in de stoel zetten met leuke dingen en/of aandacht. Weet je, de strijd komt toch nog wel. Zo zonde om daar nu al mee te beginnen, is helemaal niet nodig, zo simpel nu nog, je hebt nog volledig controle.
die hekjes
zijn meestal verstelbaar. Ik kan me niet voorstellen hoe ik had kunnen koken zonder hekje.
Dochter is nu 9 en die pruilt
prachtig en zegt er nu zelfs bij: kijk eens naar mijn puppy ogen. Dus ik moest erg om je titel lachen. Het goede nieuws is, ik ben inmiddels immuun!
Mijk
Haha
Oké als ze dat nog doet als ze 9 is vrees ik dat me nog wat te wachten staat .
niet straffen
Op deze leeftijd heeft straffen geen zin. Investeer in de goede band met je kind, daar heb je later veel plezier van. Strafstoeltjes etc. schijnt onzin te zijn. Bij ons lukte het gewoon niet om kind op de gang of zo te zetten en het had geen effect.
Zorg dat echt gevaarlijke of lastige dingen niet kunnen gebeuren. Dus plaats een hekje, ruim het onderste gedeelte van de kast leeg en plaats er "ongevaarlijke" spullen, etc.
Zeg nee als je wil dat ze iets niet doet, maar wordt niet boos. En reken er op dat je heel vaak hetzelfde "nee" moet zeggen. Dat is niet omdat ze stout is. Het is een leerproces. Op een gegeven moment valt het kwartje wel.
En ik ben al heel jong begonnen met uitleggen waarom iets niet mocht, op een simpele manier natuurlijk. Dat hielp. Maar mogelijk is dat afhankelijk van het kind.
Prioriteit nr 1 is gevaarlijke dingen verbieden, en daarvan zei ik ook dat het "gevaarlijk" was.
En op die leeftijd gaan de veranderingen zo snel.... voordat je het weet zit je in een ander stadium...
En vaak heb je vanaf een jaar of vier opeens een heel gezeglijk en meewerkend kind! (Maar pffff wat zijn die eerste jaren soms moeilijk.... en achteraf oh wat zwijmel ik bij die peuterfoto's!)
Een goed boek over die eerste jaren vind ik het boek Baby en Kind van Penelope Leach.
Rode draad: voorzie in de behoeften van je kind, wees inventief, maak geen onnodige problemen, kies voor een stijl die bij je past en accepteer daarvan de consequenties, en investeer de eerste jaren vooral in een goede band, daar heb je later heel veel plezier van (en dan zal je kind later beter naar je luisteren, beter gehoorzamen en meer vertellen).
