Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Moet het even kwijt Onzekere en gevoelige drie-jarige

Waarschijnlijk zal wat ik schrijf met haken en ogen aan elkaar hangen maar ik ga ervoor...Ik heb een zoontje van drie, een zalig kereltje maar zo onzeker en gevoelig. Op school huilt hij wanneer iets uit het vertrouwde patroon valt vb. een spel waarbij ze even op de gang moeten omdat de anderen iets gaan verstoppen. Hij kan goed mee met de anderen maar zijn verlegenheid en onzekerheid maken dat hij niets durft zeggen/ doen wat anderen dan wel doen. Vaak overcompenseert hij dat thuis door wild te zijn en/of zijn babyzus pijn te doen.
Ik voel aan dat anderen hem flauw vinden en dat doet pijn. Hij is zo'n leuk, creatief ventje en dat zien zij dan niet. En ik weet dat ik me daar niets van moet aantrekken maar wat hem kwetst, raakt mij direct. Ik wou dat hij wat assertiever kon zijn maar hoe ga je daarvoor tewerk??? Ik betrap er me op dat ik veeleisend word naar hem toe en verwacht van hem te zijn wat hij niet kan zijn...En ik voel me een rotmoeder...(

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

19-11-2008 om 07:04

Gosie

Even ter geruststelling, ik was ook zo'n gevoelig kind. En ik ben nu een gelukkige gevoelige volwassene In elk geval ben ik assertief geworden. Dat kwam vanaf een jaar of 8 langzaam.

Wat zegt de school ervan? Heb je aangegeven dat hij misschien iets meer persoonlijke begeleiding nodig heeft? Kan hij anders niet naar een oppasmoeder totdat hij iets ouder is, of is hij bijna 4?

En dat van dat thuis wild zijn en z'n babyzusje pijn doen, da's volgens mij normaal jongensgedrag hoor. Hier een peuter van 2,7 die van gekkigheid niet weet waar hij z'n energie laten moet, en bovenop z'n broertje klimt, of z'n broertje omduwt, enz. Mijn oplossing is hem veel laten rennen, klimmen, klauteren en fietsen, zodat hij z'n energie op een positieve manier kwijt kan. Het helpt. Enigszins.

Rafelkap

Rafelkap

19-11-2008 om 10:22

Zeker niet!

Een rotmoeder ben je zeker niet! Maar je trekt je misschien iets teveel aan wat anderen zeggen over je kind. Ik denk nooit over een kind, 'wat een rotkind' oid, kinderen kunnen zich thuis weer anders gedragen. Ik denk dat je je gewoon moet realiseren dat je van hem houdt zoals hij is. Iedereen is anders.
Je kan hem wel een beetje helpen met z'n onzekerheid door met hem samen iets te ondernemen, hem prijzen over dingen die wel goed gaan en er zullen wel meer tips zijn (archief?)- evt. via het consultatiebureau. Maar je kan zijn karakter niet echt veranderen (heeft hij het niet van jou ? )en dat hoeft ook niet. Hij mag er zijn!

Linda99

Linda99

19-11-2008 om 12:08

Idd

Je bent inderdaad geen rotmoeder, je wilt hem helpen en dat is onwijs goed!

Google eens op hooggevoeligheid. Wie weet herken je er veel in. Ik wel in elk geval

Hier met dochter

Onze oudste dochter, bijna 4,5 heeft dit ook. Heel gevoelig, ziet alles, hoort alles enz. En heeft dus veel tijd nodig om alles een plekje te geven. Slaapt veel en heeft veel behoefte aan regelmaat (elke dag zelfde lepel bij de pap bv.), heeft veel moeite met verrassingen (ook leuke). Op school gaat het ook moeizaam, wel steeds beter.

Ik ben onlangs naar een psychologe geweest hiervoor. Advies:
- bevestig alle goede dingen. Een kind dat zo gevoelig is kun je niet genoeg bevestigen/prijzen. "Wij Nederlanders" zijn vaak veel te zuinig met complimenten.
- maak duidelijke afspraken over wat je wel/niet wilt en prijs dat. Bij ons was bv. het zelf pap eten elke ochtend een drama en ze moet het wel zelf doen, want er zijn 2 kleinere kinderen die nog hulp nodig hebben. Dus uitleggen dat je xyz wilt, en de 'tussenstapjes' prijzen.
- leg de lat niet te hoog. Kind is natuurlijk nog klein. Ik merk bij mezelf dat ik denk: je kunt toch zelf je jas/schoenen enz aantrekken, doe het dan ook.

Anyway, het bekende verhaal: positief, belonen, prijzen. Maar voor mij was het wel goed om nog even te horen. Dit prijzen enz. komt ook de weerbaarheid ten goede.

En ik herken je gevoel over dat het jammer is dat anderen niet goed zien hoe leuk jouw kind is. Had van de week de 1e ouderavond en hoorde allerlei dingen die dochter nog niet kon volgens juf. Thuis kan ze die dus wel. Denk toch dat er weinig aan te veranderen is. Ik hoop dat dit beter wordt door de tijd.

En nog wat

Tijdens het gesprek met de psychologe kwam er ook nog wat anders uit. Dochter is inderdaad thuis ook soms ruw en erg dominant naar kleinere broer.
Ik denk dat ze toch ook jaloers is of moeite heeft met de veranderingen in de gezinssituatie. Zij moet alles zelf doen, broertje wordt geholpen. Dit erkennen en uitleggen heeft ook geholpen.

jule

jule

21-11-2008 om 20:51 Topicstarter

Dank

voor de bemoedigende woorden. Ik herken inderdaad veel van jouw dochter, Wiggie. We zijn nu bezig met minder eisen en meer speels oplossen. We bouwen aan zijn zelfvertrouwen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.