Moet ik me zorgen maken om het gedrag van mijn dochter
Hallo allemaal,
Ik ben moeder van twee prachtige dochters waarvan de oudste deze week 3 is geworden en jongste nu 1,5 is. Ik schrijf vandaag over mijn oudste dochter en noem haar nu even fee.
Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ze anders was dan andere kinderen.Tijdens de zwangerschap was ze al bijzonder druk.
Ze kwam na een bevalling van ruim 50 uur ter wereld, de nodige complicaties voor mij maar wonderbaarlijk genoeg kwam fee gezond ter wereld.
De borstvoeding ging goed en mijn geluk kon niet op. Het viel me wel op dat ze nauwelijks sliep. Overdag altijd wakker geen middagdutjes en in de nacht niet meer dan 2 uur slapen achter elkaar. n de kinderwagen vond ze vreselijk dan hulde ze aan een stuk. Toen overgestapt op de draagdoek, dat vond ze wel fijn. Haar ontwikkeling verliep snel. Ze isceen blije baby. kruipen, zitten tekenen, schilderen doet ze met 6 maanden en ze liep voor haar verjaardag. Eten daarin tegen is lastig. Al snel klimt ze overal op en 'nee' doet haar niets. Ze is erg gevoelig voor drukke omgevingen, heeft hier zichbaar last van. Spelen met speelgoed doet ze niet. Haar dag bestaat uit zo hoog mogelijk klimmen en zoveel mogelijk kasten leeghalen. Met 1,5 loopt ze steeds weg op staat. Ze is gek op dieren, knuffeld bomen en kent geen angst. Ze klimt over onze 2 meter hoge schutting naar de buren. Met 2 jaar gaat ze naar de peuterklas. Dit vind ze ontzettend leuk. In de tweede week van school loopt ze weg en zijn ze haar een half uur kwijt. Over het hek geklommen en niets vermoedend loopt ze rond.
Inmiddels maak ik me zorgen over haar gedrag.
Bij ontbreken van structuur bijvoorbeeld vakantie periode is ze ontregeld, dit uit zich in niet slapen, niet eten, constand over grenzen gasn.
Als ik haar roep terwijl ze iets aan het doen is, is ze compleet ergens anders en lijkt ze me niet te horen.
Erg onrustig, kan niet even zitten, speelt maximaal 5 minuten met 1 ding. Puzzelen of boekjes lezen lukt niet.
Praten is snel schreeuwen. Ook bijt ze vaak, mij of andere kindjes.
Oog voor de waarheid, de koekjes zijn op werkt dus niet.
hooggevoeligheid: mama niet yoghurt eten krijg je buikpijn. (bleek dus over de datum) weet van te voren waar ze naar toe gaat, zonder dit tegen haar gezegd te hebben.
Ze speelt als hondje of muis maar is hier vervolgens niet meer uit te krijgen waardoor ze blijft blaffen of piepen.
Zindelijk worden interesseert haar niet ook niet met beloning, poept in haar broek en speelt gewoon verder. Ook zonder luier doet ze het op de grond en gaat ze verder waar ze mee bezig was.
Erg gevoelig voor textiel, bepaalde stoffen wil ze niet aan.
Enzovoorts
Fee is een spontaan,gevoelig, aanwezig, creatief, muzikaal en enthousiastmerend kind, maar zoals jullie lezen maak ik me ook zorgen.
Wie herkend dit gedrag? En heeft wellicht tips om hiermeeom te gaan?
Ik wil haar zo goed mogelijk begeleiden in haar mogelijkheden om te zijn wie ze is.
Prikkelgevoelig
Klinkt als een prikkelgevoelig kind. Je zou er allerlei diagnoses op kunnen plakken, maar dat kan niemand vanachter een toetsenbord. Duidelijk is dat je je zorgen maakt. Heb je deze zorgen als eens ergens besproken? Huisarts bijvoorbeeld? En wat zeggen ze in de peuterklas? Geven ze daar zorgen aan?
Hoe is ze met praten? Kan ze zich goed verstaanbaar maken? Kindjes bijten kan frustratie zijn, bijvoorbeeld als andere kinderen haar niet begrijpen.
Probeer veel structuur aan te bieden, ook in vakanties. Duidelijke grenzen aanbieden, ook letterlijk. Als ze wegloopt op straat moet ze bijvoorbeeld in de wagen, of gebruik zo'n tuigje. Sommige mensen vinden dit vreselijk, maar ik kan me voorstellen dat het een uitkomst kan zijn.
En verder prikkels vermijden. Laat haar slapen in een kamer met weinig prikkels, zo zal ze hopelijk meer tot rust komen. Biedt haar niet teveel speelgoed tegelijk aan, maar 1 voor 1. En vermijd drukke situaties zoveel mogelijk.
Structuur
Heeft wat mij betreft vooral te maken met voorspelbaarheid. Dezelfde dingen op elke dag op eenzelfde tijd op eenzelfde manier zodat het herkenbaar is en ze het aan ziet komen en kan anticiperen.
Mijn dochter liep ook weg rond dat ze twee jaar was. Wurmde zich ook uit tuigjes, dus dat was even een spannende tijd.
Ik hield haar klem onder een arm en duwde dan de kinderwagen met de andere arm. Gelukkig was ze niet zo groot.
Veel geduld en als er frustratie is inderdaad kan er sprake zijn van onbegrip of te moeilijke vragen. Even kijken wat er is en samen doen.
Veel samen werkjes doen in de huishouding of het opruimen, boodschappen doen. En veel samen spelen. Zo ging dat hier.
O, en misschien kan het helpen als je haar elke dag op de toilet zet, met brilverkleiner en krukje voor onder de voeten, een speeltje of boekje erbij, en dan zelf erbij blijven zitten, al duurt het een tijd, gewoon even elke dag rustig zitten. Op dezelfde tijd.
Structuur
Bedankt voor jullie reacties 
Ik herken me in jullie tips
We werken al veel met structuur: opstaan, eten en naar bed gaan op een vast tijdstip en met hetzelfde ritueel. Zelfs een aantal dagen hetzelfde eten. Elke dag staat vast wat we gaan doen. Natuurlijk is er ruimte voor wat speling, een extra lange wandeling bij mooi weer of leuke dingen doen in het weekend maar dit wordt optijd aangekondigd.
Heb ook gedacht aan een pictobird maar vraag me af of ik haar daar dan niet te afhankelijk van maak.
Een tuigje heeft ze gehad, dit wilde ik eigenlijk niet maar heeft wel geholpen, na 2 maanden had ze hem niet meer nodig.
Ook heeft ze 2 potjes, een wc verkleiner en een krukje en ook vaste plas momenten. Bij het opstaan, naar bed gaan, in bad gaan. Dit doet ze wel, maar lukt niet altijd (is ook niet erg natuurlijk!) maar ze is er totaal niet vies van vam. Ooit plast ze op de grond en gaat ze erin stampen met een lach op haar gezicht.
Prikkels vermijden vind ik een uitdaging: verjaardagen, feestdagen daar kom je niet onder uit maar doe ik haar geen plezier mee.
Praten doet ze erg goed en veel haha. Het bijten is vaak in situaties als ze het anders had gewild. Kleren aan doen terwijl ze in haar pyama wil blijven. Of een kindje wil mee spelen en ze denkt daar anders over.
Bij het consultatiebureau komen ze al snel met mogelijkheden voor onderzoeken en diagnoses maar ik denk niet dat dat onze weg is.
Op school valt hasr gedrag ook op. Ze zit altijd langs de juf en ook hier weer structuur structuur, maar ook hier zijn grenzen een lastig ding.
Ik wil haar graag begrijpen en zou het jammer vinden als ze altijd gezien wordt al het vervelende drukke meisje.
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die hun kinderen hierin herkennen. Hebben jullie bijvoorbeeld ervaring met een energetisch therapeut of reiki of andere mogelijkheden die haar en mij zouden kunnen helpen?
Bedankt!
School?
Je dochter is net 3 geworden en ze zit al op school waar haar gedrag opvalt en ze vaak naast de juf zit? Bedoel je niet de peuterspeelzaal?
Ik herken veel van wat je beschrijft bij mijn eigen dochter. In de reacties wordt veel structuur genoemd, je schreef al dat je dat geeft. Ik heb mijn dochter alleen opgevoed. Toen zij klein was was een vast ritme echt nodig om te functioneren, zowel wat betreft haar gedrag en gevoel als voor mij om alles met werk en opvang etc te kunnen volhouden en combineren. Er waren nauwelijks onverwachte dingen hier.
Ik ben toen mijn dochter 14 was wel eens met haar naar een cranio-sacraal therapeut geweest. Het was om een reden die niet meteen hiermee te maken had. Ze begon er toen ook al een beetje overheen te groeien of ermee te leren leven, maar net hoe je het noemt. Ik weet niet of het helpt, ik zou me kunnen voorstellen dat je als ouder je erin verdiept.
Wat ik je echt wil aanraden is te investeren in goed contact met school, zowel voor de korte als de lange termijn. Ik heb dat echt te laat onderkend en dat is voor mijn dochter niet altijd fijn geweest. Stichting Balans (www.balansdigitaal.nl) organiseert wel eens workshops voor ouders over dit onderwerp.
Aanpassen
Kinderen gedragen zich inderdaad niet altijd zoals we zouden willen. Ik heb zelf een heel pittig dametje van twee in huis en herken sommige situaties wel. Ze noemen het peuterpuberteit, maar ik kan me voorstellen dat je op het ogenblik niet veel aan hebt aan deze benaming... Als jij zelf je stoort aan het gedrag van je dochter of als je twijfels hebt bij bepaalde situaties, dan zou ik het probleem eens voorleggen aan de huisarts en niet meteen naar alternatieve oplossingen op zoek gaan zoals Reiki of een energetisch therapeut. De huisarts kan je indien nodig doorverwijzen naar gespecialiseerde hulp. Ik denk dat je wel al goed bezig bent om bepaalde prikkels te vermijden en een vaste structuur te bieden maar kinderen moeten zich wel aan bepaalde situaties kunnen aanpassen.
Verjaardagen, feestdagen
Ook dingen waar je niet onderuit komt kan je groter en kleiner maken. Uren of uurtje naar een feestje. Feestdag met veel herkenbare dingen of helemaal anders. Het is een investering, maar als het daardoor makkelijker wordt is het de moeite waard.
En afhankelijk worden van een pictobord... ze is drie!ze mag nog best hulp.
En gezien worden als het drukke meisje. Geef haar zelfvertrouwen, het gevoel dat ze goed is zoals ze is. Die weerbaarheid is het grootste kado.
