Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Isabel

Isabel

08-04-2012 om 14:19

Peuterpuberteit: ik word er gek van

Dit is kind nummer drie, ben al wel wat gewend op het gebied van peuterpuberteit. Maar de laatste week slaat zoon (bijna 3) alles. Hij doet alle deuren open die ik dichtdoe (of omgekeerd), licht uit als ik het aan doe, roept NEE NEE NEE en huilt en gilt en is niet aanspreekbaar. Hij eet niet, wil alleen snoepen en word boos als ik het niet geef, pakt het zelf uit de kast en gaat compleet uit zijn dak als ik het weer afpak.

En soms ben ik het ook zat, en weet ik het niet meer. Na een uur lang huilen, moet ik hem nu wel of geen aandacht geven?! Moet ik opnieuw die deur dichtdoen die hij open doet, zodat het een (pesterig) spelletje wordt of moet ik hem negeren en (dus) zijn zin geven ?! Hij raakt overstuur, ik verlies mijn geduld.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

08-04-2012 om 14:40

Wat hier hielp

Met mijn 2e was ik op een gegeven moment ook ten einde raad. Mijn zus zei (nadat ik haar om advies vroeg) dat we door alle strijd een beetje inconsequent waren geworden. Mijn man en ik hebben toen een 5-tal speerpunten gekozen waar we op ingrepen (niet slaan, niet de weg oversteken, niet met spullen gooien, dat soort dingen) en de rest lieten we gaan. En bij elk klein beetje dat goed ging, prezen we hem de hemel in.

Binnen een week was het alsof we een ander kind hadden. Ik hoop dat je er ook wat aan hebt Sterkte hoor!

Suz@nne

Suz@nne

09-04-2012 om 12:06

Check ff de oortjes!

De tip hierboven klinkt heel goed.
Maar kijk ook even of de oren wel ok zijn.
Waar ik al een aantal keer te laat achterkwam: als er een oorontsteking ingeslopen is, is mijn kind zooo dwars, maar klaagt nooit over pijn aan de oren.
Achteraf realiseerde ik me dan dat de buien daar waarschijnlijk vandaan kwamen...

dc

dc

09-04-2012 om 14:42

Goeie

Ik ben weleens met 1 naar de huisarts gegaan, die ook even de oren van ander nakeek: dubbele oorontsteking! En als je vroeg of de oren pijn deden was het nee...

Jillian

Jillian

09-04-2012 om 14:55

Super nanny

Bij peuters zou ik de super nanny techniek gebruiken. Dat werkt meestal heel goed omdat het duidelijk is en overzichtelijk voor de kleintjes. Het is natuurlijk ook niet iets wat ze zelf verzonnen heeft maar de stappen zoals ze die uitlegt zijn helder en begrijpelijk voor zoewel ouders als kinderen. Het is wel dodelijk vermoeiend de eerste week omdat je constant bezig bent met corrigeren en straffen maar op een gegeven moment merk je dat de conflict momenten minder worden.

Het hoort natuurlijk ook enorm bij de leeftijd. Ik heb gemerkt dat hoe rustiger en duidelijker ik zelf ben hoe makkelijker de kinderen zijn. De kinderen voelen mijn stemming goed aan. Als ik stress heb of gehaast ben dan zijn ze veel moeilijker. Zolang ik rust uitstraal gaat het veel beter.

Overzichtelijkheid en structuur is voor mijn kinderen ook belangrijk. Ze moeten weten hoe ik reageer op alles, wat wel en niet mag en hoe de dag er ongeveer uitziet.

Iets medisch zou ik ook zeker niet uitsluiten want inderdaad kleine kinderen kunnen vaak nog niet goed uitleggen wat er precies aan de hand is.

dc

dc

09-04-2012 om 15:17

Super nanny techniek?

Wat houdt deze techniek precies in?

Jillian

Jillian

09-04-2012 om 15:30

Super nanny werkt veel met time outs. Ze heeft daarvoor drie stappen die elke keer weer in haar shows terugkomen. Even kijken of ik het weet uit mijn hoofd.
1) kind waarschuwen (hierbij moet je kind aankijken zodat kind weet dat je het tegen hem/haar hebt)
2) bij overtreding in time out (zoveel minuten als leeftijd)
3) daarna herhalen waarom kind in time out zat
En dan begint het weer overnieuw.
Ik moet zeggen dat ik het zelf iets anders doe soms maar de basis techniek vind ik wel handig. Het is namelijk heel duidelijk.
Het nadeel is dat het in het begin veel tijd vraagt omdat een time out die maar twee minuten duurt eindeloos gerekt kan worden omdat kind niet blijft zitten en dan moet je dus steeds weer overnieuw beginnen. Sommige kinderen zoals mijn jongste dochter hebben een energie met dat soort dingen. Echt ongelovelijk. Ze kunnen dat heel lang volhouden. Echt eindeloos elke keer weer proberen. Uiteindelijk werkt het echter wel. Althans dat is mijn ervaring (en blijkbaar die van super nanny ook)

Zo kan tv soms toch nog nuttig zijn (hoewel super nanny het natuurlijk ook niet zelf heeft bedacht. Mijn moeder deed al iet soortgelijks toen wij klein waren met in de hoek staan en zo)

Isabel

Isabel

09-04-2012 om 16:41

Super nanny

Ik ben al niet zo'n voorstander van die techniek (een paar keer gedaan, maar echt een goed gevoel heb ik er niet bij). Bovendien lukt het hier gewoon niet. Als ik meneer op een plek wil hebben loopt hij weg, houd ik hem vast/dwing ik hem gaat hij ongelofelijk krijsen en gillen tot hij helemaal uit zijn dak gaat en we nóg langer met de ellende zitten. Niet meer te troosten.

Oortjes zijn het denk ik niet (maar wie weet), misschien wel iets medisch?! Hij plast ook steeds (een beetje) in zijn onderbroekje terwijl hij NIET naar het potje wil. Hij zegt dat hij moet maar wil vervolgens niet. Als het uiteindelijk toch zover komt dat hij zijn broek uitdoet zit er een natte plek. Ik weet niet of dat dwarsigheid (niet gaan plassen als ik met het potje kom) is of iets anders...

Jillian

Jillian

09-04-2012 om 17:10

Isabel

het kan inderdaad lang duren voordat een kind op zijn plek blijft zitten. ik weet nog een hele dramatische middag toen we 4,5 uur bezig zijn geweest voor een time out van 3 minuten. Steeds het kind weer terug zetten. Ik was echt doodop na afloop. Echter uiteindelijk deed ze het wel. Na de eerste paar keer wordt het steeds makkelijker. Ergens op een gegeven moment moet het klikken in dat hoofdje dat ik uiteindelijk de baas ben en dat er naar mij moet worden geluisterd. Ik vind hte persoonlijk de investering van tijd wel waard maar het zal inderdaad niet voor iedereen werken.

Sowieso zou ik inderdaad eerst kijken wat er medisch eventueel aan de hand kan zijn.

Vic

Vic

09-04-2012 om 19:15

Doel

"het kan inderdaad lang duren voordat een kind op zijn plek blijft zitten. ik weet nog een hele dramatische middag toen we 4,5 uur bezig zijn geweest voor een time out van 3 minuten."
Schiet je dan niet een beetje je doel voorbij? Sowieso lijkt het dan nogal op het ouderwetse 'wil breken om te laten zien wie de baas is'. En dat is ook een manier natuurlijk...

Jillian

Jillian

09-04-2012 om 19:31

Vic

Enigszins wel. Het gaat ook niet zozeer om de actie van dat moment en wat ze deed. Dat weet ik nu ook al lang niet meer. Het ging er op een gegeven moment vooral om dat ik zou winnen. Als ik namelijk niet gewonnen had dan was het de volgende keer weer zo gegaan. Zij is het eerste kind wat zo over mijn grenzen heen kan gaan. Zelfs nog meer dan haar broer met ADHD.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

09-04-2012 om 20:49

Bah, de supernanny

Ik word altijd heel akelig van die supernanny. Brrrr.
Wat ik doe als we in zo'n situatie komen is even samen de deur uitgaan. Even een blokje om. Desnoods 10 keer per dag. Doet hier wonderen.
En idd. pick your battles. En laat de rest een beetje waaien. Ik probeer niet teveel strijd aan te gaan met mijn peuter, wordt het allemaal niet leuker van.

Dendy

Jillian

Jillian

09-04-2012 om 20:53

Dendy

Ik vind haar geweldig Ze heeft me door een moeilijke periode heen geholpen toen ik echt met mijn handen in het haar zat. Niet omdat ze nou zo vernieuwend is maar omdat ze het nogal helder uit kon leggen. Ik heb zelfs haar boek gekocht. Sindsdien weet ik zeker dat we de televsie houden hoe vaak mijn zusje ook zegt dat we de televisie weg moeten doen. Televisie is niet alleen slecht.

Ely

Ely

09-04-2012 om 21:15

Geen one size fits all

Volgens mij moet de techniek passen bij je kind en bij jou. Ik kijk de laatste tijd niet graag naar Supernanny, sfeertje van het programma komt naar bij mij binnen maar ik snap denk ik wel war Lillian bedoelt. Alleen al het kijkje in iemand anders huishouden vind ik soms al even verfrissend
Bij oudste werkte: aankondigen (tot op het mallotige af maar werkte wel en heeft mij ook bewuster gemaakt van dingen), keuzes geven en afleiden.
Bij jongste zijn we nu enigsinds de nanny techniek aan t toepassen: die zetten we een momentje met haar rug naar de situatie als ze na waarschuwing niet luistert. We leggen uit dat ze hier moet staan omdat... Een moment later, weer op ooghoogte, herhalen wat er was, vragen om excuus (zeg je even sorry mama/papa/x en een knuffel. Dat moment is meestal niet lang, ze is nog geen twee maar het werkt wel. Ik heb het overigens overgenomen van de crèche, daar doen ze het zo. Leek me wel handig om herkenbaar systeem te hebben op deze leeftijd.
Ze loopt niet weg van de strafplek trouwens. Misschien omdat het meestal maar kort is en er geen 1 plek is, het is letterlijk even uit de situatie halen. Maar hee.... Wie weet wat er de komende tijd hier allemaal nog komen gaat wat ti's er wel eentje....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

dc

dc

09-04-2012 om 21:16

Dank je

Dank voor de uitleg.

Deze methode hanteert mijn man vooral. En bij de eerste ging dat prima, maar de 2e werd enkel maar dwarser en ongelukkiger. Extreem koppig en emotioneel is geen goede combinatie

Uiteindelijk is de oplossing dus gekomen door de strijd weg te nemen, en meer een gevoel van saamhorigheid te creeren.

Er zijn altijd meerdere continue problemen met dat opvoeden. Ten eerste loop je tegen je eigen tekortkomingen aan, ten tweede heb je continue slaapgebrek, en verder denk je dat je dan eindelijk de oplossing voor iets te hebben gevonden, en dan krijg je nog een kind.

Ik heb net wat draadjes zitten teruglezen in het archief, en ik ben tot de conclusie gekomen dat de speerpunten in opvoeding zijn: op tijd naar bed gaan (zowel ouder als kind), onthouden dat je kind dingen doet om te leren, niet omdat het gemeen is en wat tegen jou heeft, en vooral heel veel goedmaken en vergeven (zowel kind als jezelf). Ik zou geduld moeten toevoegen, maar in de praktijk heb ik dat nooit gehad, dus da's een kwestie van mezelf vergeven (en gelukkig blijken mijn kinderen ondertussen ook erg vergevingsgezind te zijn)

Isabel

Isabel

09-04-2012 om 22:09

Ja en

Ja, is waar. En ook elk kind heeft zijn eigen aanpak nodig. Bij mijn oudste was het niet zozeer "stout" of "dwars" willen zijn maar hij had vooral tijd nodig om te doen wat wij vroegen. Op zijn eigen tijd, op zijn eigen manier deed hij het dan uiteindelijk wel, maar hard en streng optreden had een heel averechts effect. Nummer twee had wat meer discipline nodig, die probeert eerder een loopje met je te nemen, probeert je wat uit. En nummer drie, daar ben ik dus nog niet achter hoe ik hem moet aanpakken. Hij is zó eigengereid, zo zelfstandig... ontzettend boos als er dingen voor hem bepaald en geregeld worden...

Resetten

Hoe ik de sfeer = de kinderen = mezelf nog weleens kan resetten, is temidden van het geschreeuw en geruzie een mooi boek pakken en gaan zitten voorlezen - 'ooohh kijk nu eens wat het varkentje doet...'
Vrij snel zitten ze dan vreedzaam mee te kijken en keuvelen.
Maar dit kun je niet continu doen, eerder sporadisch..

Isabel

Isabel

12-04-2012 om 21:39

Sleutelwoord is aandacht

Het sleutelwoord blijkt hier aandacht geven te zijn. Ik bemoei me veel met hem, geef hem alle aandacht zodat ik het keten uit verveling of negatief aandacht trekken voor ben. Verder veel van te voren vertellen wat we (hij) gaan doen ("eerst een boekje en dan slapen") . (En dan nog roept hij vaak nee, maar ik ga er niet op in.)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.