Problemen met stiefzoontje van 4 jaar
Hi allemaal,
Ik zit met een groot probleem.
Ik heb nu 2,5 jaar een relatie met mijn huidige vriend en woon nu 1,5 jaar samen.
Hij heeft een zoontje van net 4 jaar, die ieder weekend bij ons is en ik zelf heb een dochter van 3, die om de week de hele week bij ons is.
Tussen ons gaat het prima, totdat zijn zoontje bij ons is. Er heerst een enorme spanning en krijg het al benauwd als mijn stiefzoontje onder weg is naar ons.
Ten eerste als hij binnen komt, kijkt hij mij niet aan, zegt niks.. wordt gewoon compleet genegeerd.
We hebben hier regels in huis, maar naar mijn luistert hij totaal niet. Integendeel, hij negeert mij en daagt me alleen maar verder uit.
Ik heb dit vaak besproken met mijn vriend, maar die neemt het alleen maar voor hem op.
Wanneer mijn dochter en zijn zoontje hier samen zijn, let hij ongelofelijk veel op mijn dochter( die wel naar hem luistert enz. ) en doet hij heel anders naar zijn zoontje toe als tegen haar.
Ik heb vaak gezegd, dat ik denk dat het komt omdat hij altijd tussen mij en zijn zoontje komt en hij mij daardoor niet serieus neemt en voelt dat hij het bij pappa toch wel voor elkaar krijgt.
Ik irriteer me mateloos en heb echt aan een lat relatie voor in de weekenden gedacht.
Wil geen onderscheid tussen beide kinderen en wil de spanning achterwege laten.
Ik vind dit ook niet eerlijk voor mijn dochtertje.
Ik ben echt ten einde raad...
ach
Arm jochie. 4 jaar oud (dus net begonnen op school) en al een scheiding meegemaakt, en nu een nieuwe gezin met een stiefzusje dat vaker bij zijn vader is dan hij...
Ik vind je idee om (deels) te gaan latten heel goed. Misschien zijn jullie wat te snel gaan samenwonen. Ik denk dat vader en zoon meer tijd samen nodig hebben. Dus geef hem die ruimte. En dan daarvan uit heel langzaam weer opbouwen: af en toe met z'n vieren een dagje uit, samen wat leuks gaan doen. Maar vooral niet meteen een 'gezin' willen zijn. Geef het tijd!
Tis zo dubbel
Hi Jippox, dankjewel voor je reactie!
Ik begrijp jou volkomen alleen baal ik er zo ontzettend van..
Wanneer mijn vriend niet thuis is en ik alleen met hem ben, luistert ie hartstikke goed, vraagt dingen aan me en knuffelt me maar zodra zijn vader thuis is, is het een totaal ander jongetje.
Heel vervelend, alleen maar aan pappa hangen en mij negeren.
Ik vind het frustrerend dat mijn vriend niet in ziet, dat als hij mij gewoon laat met hem en niet zo op mij let als hij er is.. dat het dan gewoon goed gaat...
ja maar
Dat klinkt als een super onzeker jongetje dat vooral bang is om de aandacht van zijn vader kwijt te raken. Dus daar zit ook de oplossing: meer aandacht en tijd van papa.
bang
Hoop dat dat het is. Heb alleen maar het gevoel dat wij dan juist meer uit elkaar drijven..
Ik ben ook nog eens zwanger, en ben zo bang dat als die band er na nog een jaar nog steeds niet is.. het straks hekemaal niet meer gaat komen..
Regels
Misschien vraagt het kind zich wel af of jij de regels belangrijker vind dan het jongetje? Het lukt je blijkbaar niet om een eigen relatie met hem te krijgen waardoor hij jou regels belangrijk gaat vinden om te volgen.
Ik zou het ook beslist voor mijn kind opnemen. Ik kan het niet hebben als iemand anders zijn regels probeert op te leggen op mijn kind. Hangt er wel een beetje vanaf wie het is.
Sommige familieleden is het wel gelukt om een goede relatie met mijn kinderen te hebben. Bovendien zijn mijn kinderen te schuchter om zomaar regels te overtreden. Maar ze zoeken ook altijd veiligheid.
Hi AnneJ,
Dat het mij niet lukt, ligt denk ik niet alleen bij mij.
Wat ik ook aangaf.. Als ik alleen met hem ben, is er niks aan de hand en luistert hij gewoon en is het gezellig.
Ik leg hem niet meer of minder regels op dan mijn eigen dochtertje..
Dat mijn vriend het voor hem op neemt is heus normaal, maar zelf is hij zo inconsequent als het maar kan.
Tegen mijn dochtertje kan hij streng zijn, voor zijn eigen zoontje zijn er altijd excuses.
steph
Dat klinkt meer als een relatieprobleem tussen jou en je partner. En dan ook nog een baby op komst... Misschien is het verstandig om daarover nu in gesprek te gaan, desnoods met een onafhankelijke derde (therapeut) erbij?
Wat zielig
Ik vind het echt sneu voor dat jongetje. Eerst je ouders uit elkaar, dan een nieuwe vrouw met kind die je vader inpikken, en dan komt er nog een nieuwe baby bij terwijl het nu al niet vlotjes loopt.
Misschien kun je beter je aandacht geven aan een band krijgen met die jongen, leuke dingen met hem doen, belangstelling voor hem tonen, dan aan het vasthouden aan je regeltjes. Typisch wel dat alle stiefmoederdraadjes gaan over het niet houden aan regels, en stiefouders zich er totaal niet van bewust lijken te zijn dat die jonge kinderen al allerlei traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Wat loop je dan met oogkleppen op zeg.
Phryne Fisher
Wauw, dat je dat zo kan zeggen...
Wat denk je? dat ik het niet rustig en gezellig thuis wil hebben? dat we uiteindelijk een fijn gezin vormen?
Ik heb mijn dochter hier ook thuis wonen, en het kan niet zo zijn dat zij zich aan alles moet houden maar mijn stiefzoontje dat niet hoeft, omdat ik geen band met hem heb?
Jippox
Ja, we zijn in therapie( juist doordat er alleen op dit vlak problemen zijn)
Dankjewel voor het mee denken in iedergeval.. hoop dat we een heel stuk verder zijn wanneer de 3e er is
steph
Ik denk dat dat precies is wat Phyne bedoelt. Je hebt het over regels en dingen waar de kinderen 'zich aan moeten houden'. Maar daar gaat het toch niet om? Snap je dat dit jongetje het misschien wel heel moeilijk heeft? En dat hij vooral veel bevestiging nodig heeft? Dat zijn vader er voor hem zal blijven, ook als er straks nóg een kind bij is?
Jippox
Ja natuurlijk.
Alleen dan vind ik dat mijn vriend en ik het helemaal moeten los laten.
Dat we ons allebei op ons eigen kind moeten richten..
Precies
Dat is ook wat geadviseerd wordt door deskundigen als het niet goed loopt. Probeer rust te creëren door in eerste instantie twee gezinnen in een huis te zijn, en niet gedwongen een eenheid afdwingen die je niet voelt. Zijn vader is de primaire opvoeder van zijn kind en jij hoeft alleen maar mede voor hem te zorgen en lief voor hem te zijn. Natuurlijk werkt dat andersom dan natuurlijk ook zo naar jouw kind.
steph
Dat is ook een goed idee. Blijf vooral allebei ook dingen alleen met het eigen kind doen. Oók straks als de baby er is! En blijf in je achterhoofd houden dat het zoontje van je vriend de minste tijd in jullie gezin doorbrengt, en dus het meeste behoefte heeft aan 'alleen-tijd' met zijn vader.
Ik vind het heel positief dat jullie in therapie zijn! Het is een teken van kracht als je inziet waar je hulp kunt gebruiken en om die hulp dan ook te zoeken. Goed bezig!
Dankje..
Ja, ik zal proberen mijn vriend er van te overtuigen.
Hoop dat het gaat werken, en anders toch maar voor mijn dochter kiezen en voorlopig ergens anders wonen wanneer de kinderen er zijn
