Slechte slaper!
Mijn dochter van ruim 3 jaar heeft de grootste problemen om te gaan slapen. Rond de klok van 20:00 uur brengen we haar naar bed. Op het moment gaat ze alleen slapen wanneer wij bij haar blijven zitten. Als we dit niet doen schreeuwt ze alles bij elkaar met als gevolg dat haar broertje van 14 mnd ook wakker wordt en dat we met twee brullende kinderen zitten. Geloof me we hebben alles geprobeerd om haar zelf te laten slapen. Als ze eenmaal slaapt wordt ze midden in de nacht ook altijd wakker met het zelfde ritueel. Ze krijst dan alles bij elkaar totdat wij weer bij haar zitten en/of zij bij ons in bed beland. Vaak hebben we ook het ongeluk dat haar broertje dan ook weer van haar wakker wordt.
Wie heeft een advies om hier vanaf te komen. Hier wat dingen die we zelf al hebben geprobeerd;
- Gewoon laten huilen. resultaat: na geruime tijd haar slapend op de overloop aan treffen. Zodra we haar dan weer in bed proberen te leggen begint alles weer opnieuw.
- Zo lang mogelijk op laten totdat ze bijna in slaap valt. resultaat: Zodra ze naar bed moet begint het weer opnieuw.
Ik heb niet het gevoel dat ze bang is op haar kamer. Deze is gloednieuw (pas verhuist) en vind ze supermooi. Overdag wil ze hier wel op spelen en ze wil haar kamer aan iedereen laten zien. Sinds ze deze nieuwe kamer heeft slaapt ze in een juniorbedje. Voorheen in een ledikant maar ook toen ze hier in slaapte had ze hier de problemen mee.
Ik ben zeer benieuwd naar jullie adviezen/ervaringen??
Gr. Corné
Dokter?
en wat vindt de dokter ervan?
En als je zegt dat ze geen pijn heeft, omdat je dat hebt gevraagd, die gaat niet echt altijd op met kleinde kinderen. Ons zoontje sliep een paar dagen erg slecht, maar had nergens pijn, zei hij. Blijkt wel een dubbele oorontsteking te hebben.
Wat wij deden
oudste heeft dat een periode gehad nadat wij haar verhuist hebben naar een gewoon bed, ze huilde ontzettend hard, riep dat ze bang was, echt ontroostbaar. Wij zijn met een boek op haar kamer gaan zitten met de rug naar haar toe, eerst direct nast haar bed en telkens wat opgeschoven. Het heeft een paar weken geduurd en in het begin moesten we ook bijna een uur naast haar zitten, maar dat werd telkens minder. Na een paar weken had ze blijkbaar de zekerheid dat we er waren. We moesten toen wel nog boven blijven maar niet meer op haar kamer. Meestal ging ik wat lezen op mijn eigen kamer en dan riep ze 2 of 3 keer of ik er nog wel was, ook dit is vanzelf weggegaan en nu slaapt ze prima over het algemeen
Hmmm
misschien een keer een nachtje een nachtlampje proberen ofzo..... misschien dat ze toch wel bang is maar het niet laat blijken.
