Snel huilen
Mijn dochter huilt snel bij verschillende situatie. Ze laat zich rustig slaan, weg duwen. Zelf zal ze niet snel iets een ander kind aandoen. Maar ze laat wel de "kaas van het brood eten". Ook als iets anders gaat dan ze in gedachte had, gaat ze huilen. Daarnaast is ze bang dat je boos op haar wordt. Op de opvang zijn strenge regels omdat er een aantal jongetjes er anders een potje van maken, de oppas hoeft nauwelijks boos op haar te worden maar wordt wel boos op de andere en ook daar moet ze van huilen. Hoe kan ik haar sterker voor de buitenwereld maken? Complementen en aanmoedigen lijken niet te helpen.
Herkenbaar
Klinkt als mijn dochter... Hoe oud is jouw dochter? Hier is ze ruim 3 en het gaat echt een stuk beter nu. Een half jaar geleden liet ze nog alles gebeuren, kwam echt niet voor zichzelf op. Als een ander kindje wat van haar afpakte ging ze huilen maar deed niets om het terug te krijgen. Met als gevolg dat zij dus een makkelijk "slachtoffer" werd van vooral iets oudere kinderen die dan steeds haar speelgoed afpakten. Want ja, bij haar was het lekker makkelijk om dat te doen.
Maar dat gaat nu dus beter. Ik merk dat het vooral beter is gegaan sinds ze kan praten. Non-verbaal is ze niet zo sterk maar verbaal wel en ze durft nu gewoon tegen andere kindjes te zeggen dat ze iets niet leuk vond en dat het andere kindje moet stoppen.
Nu lees ik dat jouw dochter al naar de opvang gaat dus een psz zal wellicht niet veel extra's doen. Maar als ze nog niet goed kan praten, dan misschien dat het beter word wanneer ze zich beter kan uiten. En anders blijven oefenen, situaties met andere kinderen opzoeken. En een beetje accepteren dat het ook gewoon haar karakter is en dat het best wat beter kan worden dan dit maar het ook iets is wat een deel van haar zal blijven.
Advies
Wat moet het onwijs lastig voor jou zijn om te zien dat je dochter "het kaas van haar brood laat eten". En om die reden grijp je misschien ook sneller in als je dochter huilt, want je wil haar helpen.
Uit de situatie kan ik niet halen hoe taalrijk je dochter is. Voor kinderen die verbaal nog niet zo sterk zijn is het heel lastig om duidelijk te maken dat je iets niet wil.
Vaak zie je bij kinderen dat huilen dan ook de makkelijkste oplossing is. Je krijgt hulp en toont hiermee ook aan het niet fijn te vinden. Maar die emoties benoemen is vaak lastig. Mijn advies is dan ook om daar samen aan te gaan werken. De eerste stap is zelf de emoties van je kind te gaan benoemen door bijvoorbeeld te zeggen: "ik zie dat je verdrietig bent." Wanneer een situatie met een ander kind zich voor doet kun je de kinderen ook bij elkaar pakken en zeggen tegen het kind van kijk eens naar ... ze is aan het huilen. Denk je dat ze het fijn vind?
Wanneer het huilen meer betekenis heeft voor je dochter kun je het gaan uitbreiden door middel van de emotie terug te koppelen: "waarom ben je zo verdrietig?" Kom maar! Dan gaan we samen tegen ... zeggen dat je het niet fijn vind.
Met jou als volwassenen erbij pakken deze situaties 9 van de 10 keer goed uit, omdat je indruk maakt op het andere kind. Hierdoor zou het zelfvertrouwen van je dochter groeien en gaat ze inzien dat het helpt als je zegt dat je iets niet fijn vind. In deze fase is het ook tijd om langzaam aan een stapje terug te gaan doen en te zeggen: "ga maar zeggen dat je het niet fijn vind, want dat kan jij!" En daarna natuurlijk een dik compliment!
Re op veelvuldig huilen
Hallo allen, dank voor de tips. Helaas is taal en emotie verwoorden niet het probleem dat kan ze als de beste, zelfs tweetalig. Ik denk zelf dat het komt doordat ze in discussie met de andere gaat. De andere zijn vaak duwen en trekken opgevoed, zij heeft juist op de opvang, ballet en thuis geleerd er over te praten. Niet zo van terugpakken van het speeltje maar aangeven dat dat niet leuk is. De meeste halen de schouders op en gaan door met de handeling.Ik heb het een aantal keer in de speeltuin,kinderboederij bekeken. Zij speelt rustig, ander kind will wat zij heeft of doet, dit kind start de handeling, mijn dochter zegt dat het niet leuk is en start de discussie, ander kind gaat gewoon schouder ophoudend door. Mijn dochter voelt zich bedreigd doet een stap achteruit en begint te huilen. Als je vraagt wat er is legt ze prima haar emotie uit en waarom dat zo is. Soms denk ik leer haar maar aan om terug te vechten maar dat gaat eigenlijk tegen mijn normen en waarden in.
Ja dat hoor je vaker
Dat het een kind niet lukt zich in bepaalde situaties te handhaven en bij nadere analyse blijkt dat het niet aan het kind ligt maar aan de andere kinderen. Wijd verbreid probleem. Misschien moeten we overgaan op een centrale aanpak 
Tja
Zo'n kind had ik ook. Wordt beter na de kleutertijd. In die leeftijd lossen heel veel kinderen dingen bij voorkeur fysiek op. Daar is niks mis mee, het zijn kleintjes tenslotte, maar als je niet zo in elkaar steekt is het lastig.
Ik heb gezegd dat ze best terug mag duwen. Maar ook dat sommige kindjes gewoon nog niet graag praten (zonder waardeoordeel). Vanaf groep 3 ging het veel beter en kregen de minder verbale kinderen het weer lastiger...
