9 en opstandig: Pre-puberteit?
Mijn zoon van 9 (en een half) is de laatste tijd (weken) enorm opstandig, ligt dwars, nergens mee eens, luistert niet, gaat overal tegen in, maakt van alles een discussie, geeft grote mond en is snel boos. Tegelijkertijd is hij niet vooruit te branden: aankleden, de deur uitgaan, topo oefenen, naar de sportclub, naar bed gaan: ik moet overal achter aan heuen. Wat weer tot irritatie leidt. Zucht.
Ik heb al een paar keer met hem gepraat hierover waarbij het er dan op neerkomt dat hij juist ons vervelend en snel boos vindt en dan proberen we het weer even opnieuw met een nieuwe start. Dat gaat dan een dag goed waarna we weer in hetzelfde patroon vervallen. Er zijn geen grote wijzigingen in het gezin of vervelende situaties gebeurd.
Is dit een prepuberale fase en zo ja: hoe ga ik hiermee om?
En moet ik hem wellicht meer zelf verantwoordelijkheid maken (en dan maar te laat komen etc. in de hoop dat het dat doen inzien dat hij zelf de kar moet trekken? ) of is dat met 9 nog te vroeg?
Iemand zinvol advies?
alarmsignaal?
Misschien gaat er toch iets niet zo lekker als je denkt, bijvoorbeeld op school. Of de toetsgekte begint zijn tol te eisen. Het zijn soms in onze ogen kleine dingen. Tijd voor een goed gesprek, maar dan moet eerst de druk omlaag. Dus niet happen als hij een grote mond geeft, maar deëscaleren. "Je hebt het best zwaar hè, met al die stomme topotoetsen?"
lees even mee
ik weet niet of je er een naam aan moet geven, maar hier wordt de 9-jarige ook gaandeweg wat minder meegaand. Lang niet zo erg als jij omschrijft, maar hier ook gemopper bij kritiek, bij het naar bed gaan etc. Ik denk dat de kinderen op deze leeftijd langzaam zelf een idee krijgen hoe en wanneer ze bepaalde dingen willen doen. Hier krijgt oudste zo langzamerhand meer vrijheid om dingen zelf te bepalen, en als het niet behoorlijk gaat, dan trekken we de teugels weer een beetje aan.
Voorbeeldje: hier gaan de kinderen altijd om 7 uur naar boven om de pyjama aan te trekken. Oudste wil zelf bepalen wanneer hij dat doet (in ieder geval later dan zijn broertje). Dat is prima, zolang hij maar voor half 9 in bed ligt. Dat betekent dan dat hij om 10 over 8 wel naar boven moet (en een stukje van het nieuws mist, wat hij wil zien).
Of laatst had hij een boekbespreking nogal summier voorbereid (hij had alleen het boek gelezen). Hij wilde niet horen dat wij vonden dat hij beter zou moeten voorbereiden, nou prima. Dan moet hij het maar ondervinden als hij een flater slaat voor de klas. Een keer een onvoldoende of de beurt overdoen, daar wordt hij ook niet minder van. (helaas kwam hij er mee weg, want toch nog een voldoende...)
Maar ik zou hem dus maar een keer te laat laten komen op school of sport, een keer een onvoldoende laten halen. Zolang het geen dingen zijn waarbij zijn veiligheid op het spel staat (dus onder een auto komen tijdens het oversteken) moet een kind ook leren onderuit te gaan.
oja, en dit
zoon vind hier altijd dat hij 'al zoveel moet'. Nu moet hij helemaal niet zoveel, alleen naar school en scouting (en dat vindt hij hartstikke leuk). Wel af en toe huiswerk zoals het voorbereiden van een spreekbeurt ofzo, en wat klusjes in huis. In zijn beleving heeft hij maar weinig tijd om te spelen, hij is de laatste tijd zich ook erg bewust van hoe snel de tijd gaat. Dan mijmert hij dat hij over 2,5 jaar al naar de middelbare school gaat, en het dan afgelopen is met zijn jeugd, of dat hij als hij 16 is vast niet meer met lego speelt (dus moet hij nu nog even zoveel mogelijk ermee spelen).
te vroeg
Ik zou niet denken aan prepubertijd, vooral niet omdat je dan kunt missen wat er speelt. Ik zou ook eerder denken aan school bijv, speelt daar iets dat hem dwars zit. En rekening houden met vermoeidheid, zeker als hij niet naar bed te branden is.
Ik zou juist even minder verantwoordelijkheid geven en meer helpen, juist stress verminderend werken. Wel misschien wat meer zeggenschap over het een of ander geven als hij daar om vraagt.
Herkenbaar
Ik herken wel wwat van wat je zegt. Heb zelf ook al eens aan de pre-puberteit gedacht, maar dat zou wel wat vroeg zijn.
Ik heb op een rustig moment eens aan hem gevraagd wat hij nou zoal in de week moest doen. Bij het opsommen schoten de tranen in zijn ogen. Mijn negenjarige vindt het vooral allemaal heel veel en ervaart de "opdrachten" thuis als nog meer erbij. Uiteraard moet hij gewoon ook vanalles, maar we hebben de druk er wat voor hem afgehaald door hem mee te laten beslissen in zijn takenpakket(je).
Verder zorgen we voor rustmomenten in de week en houden we de weekenden een beetje luchtig (lekker filmpje kijken in zijn pyjama knapt hij enorm van op 
)
Ook heb ik het bij de juf aangekaart en die herkende veel. Gaf aan dat ze dit vaker hoort bij groep 6 kinderen (en groep 7 schijnt nog erger te zijn...).
gelukkig..
Het hoort er blijkbaar bij en ligt niet alleen aan mijn kind 
lego
haha met Lego kun je spelen tot over je 50e, dus dat kun je hem alvast inprenten!
herkenbaar
Zeer herkenbaar. Na een hele lange leuke dag vol leuke activiteiten, mooie beloften voor de kerstvakantie, een nieuwe Tina cadeau van oma gekregen.. blijkt het avondeten tegen te vallen (dwz gezond met groente, dat lust ze niet) en is het humeur beneden nul. Begint ze te mopperen omdat de eerste strip uit haar Tina niet leuk is. En was de film op school stom. En het vrij spelen ging ook al niet zoals zij wilde. En en en... Zucht... Dat glas dat méér dan de helft vol zit ziet hij toch echt als bijna leeg. Zeer vermoeiend, ook omdat ze direct in discussie gaat met onzinnige argumenten "ja maar JIJ begon").
Eigenlijk geen idee hoe ik er op reageren moet. Denk dat een groot deel van de houding komt door niet goed en niet genoeg eten (hoe krijg ik haar zo ver?!), vermoeidheid en een niet fijne sfeer op school (er zitten meer meiden in de klas die zo irritant doen).
Eerst de kerstvakantie maar weer eens afwachten dus.
