Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Maar even zo

Maar even zo

05-06-2011 om 09:45

Afscheid en bellen

Sinds onze zoon naar school gaat heeft hij een hechte vriendschap met klasgenoot F gekregen.

In februari van dit jaar is F verhuisd, kilometers verderop. Wij hebben toen voor F in huiselijke kring een afscheidfeestje gevierd met F en zoon. Voor de duidelijkheid en om op een plezierig afscheid te nemen.
Wij hebben aan moeder voorgesteld om F van de zomer een keer te logeren uit te nodigen mits een van beide jongens geen verdriet op zou leveren. Je wilt geen langdurig uitgesteld verdriet of dat de kinderen ongemerkt gaan wachten. Zij had het meteen zoon verteld en die verklapte het aan zoon. Dus de verwachting was geboren, lang voor de zomer.

Voor mijn zoon was het jammer om zijn maatje te verliezen maar voor F was de verhuizing veel moeilijker (afscheid van al z'n maatjes, nieuw huis, nieuwe school).

Nu belt F mijn zoon af en toe -en dat is heel schattig- maar ik heb de indruk dat F bezig is met een rouwproces.
Zoon komt zelf niet met de vraag of hij F mag bellen. Voor F is dat anders. Ik gun ze hun vriendschap maar niet met veel verdriet, wachten op iets dat misschien niet (snel) komt (samen spelen). Het bellen resulteert in dat zoon hallo zegt en nog 1 vraag stelt, het antwoord afwacht en vervolgens wil gaan spelen. Hij geeft de telefoon aan mij. En ik zoek een manier om af goed af te sluiten. Liefst dat F de telefoon ophangt (dat het voor hem afgerond is). Terwijl ik met F praat blijkt dat hij eigenlijk verdrietig is.
Ik wil dat niet aanwakkeren maar weet ook niet wat ik moet doen. F zegt ook dat hij het niet leuk heeft, op school. En geen vriendjes heeft. Op de achtergrond hoor ik moeder als hij belt maar krijg haar niet te spreken. Ik heb moeder gemaild en geïnformeerd hoe het gaat maar zij zegt dat het goed gaat. Ik heb het idee dat het bellen van F, het nog moeilijker maakt voor F. En op mijn beurt, wil ik niet dat zoon dat overneemt of moet dienen als troost voor F (en dat dit een 'taak' wordt, ook al is het onbedoeld).

Moet ik toch het gesprek aangaan met de moeder, moet ik de gesprekken vanaf het begin afkappen of gewoon laten gaan? Dat vind ik vooral voor F pijnlijk of vergis ik mij daarin?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
tonny

tonny

05-06-2011 om 10:43

Herinnering

Een van mijn zoons had op de kleuterleeftijd ook een vriendje dat ging verhuizen; ze waren zeer verknocht met elkaar en misten elkaar erg. Of er vaak gebeld werd weet ik niet meer, maar ze hebben wel een paar keer bij elkaar gelogeerd, dat was een succes. Na verloop van tijd is het contact uitgedoofd.

Laat F gewoon nog maar bellen, hij heeft dat kennelijk nodig. Til niet te zwaar aan dat hij het niet leuk vindt en zo. Het is best mogelijk dat het in de praktijk meevalt (zoals zijn moeder mailt) maar hij vindt het passen om dit te zeggen als hij belt - en op dat moment voelt hij dat vast ook zo, want dat is een moment van contact met voor-de-verhuizing.
Het dagelijks leven waarin het allemaal best wel loopt en moment van gemis bestaan dwars door elkaar heen. Dat is nu eenmaal zo, zelfs als je kleuter bent.

Rafelkap

Rafelkap

05-06-2011 om 10:53

Wat ik denk

Ik denk dat het handig is als je je eigen zoon kan leren om zelf het telefoongesprek af te ronden, zodat jij dat niet elke keer hoeft te doen. Gewoon laten gaan, die twee.
Het geeft toch niks dat F. verdriet heeft, het heeft gewoon tijd nodig. Ik denk dat zijn moeder zich minder zorgen maakt over haar zoon dan jij over F., wat ik begrijp is dat ze de gelegenheid geeft om te bellen en zich op de achtergrond houdt, lijkt me helemaal goed.
Maar ik begreep dat er is beloofd dat er nog werd gelogeerd. Waarom dat dan niet gewoon gauw doen?
Ik ben zelf vroeger vaak verhuisd, nam in het begin vaker contact door bellen/schrijven/logeren en dat verwaterde vanzelf als er nieuwe vriendjes en bezigheden kwamen, het is gewoon een proces.

dc

dc

05-06-2011 om 12:50

Valt mee hoor

Mijn oudste, toen bijna 4 had ook een heel goed vriendje in Frankrijk. We hebben nog een aantal keer gebeld, en hij kan zich nu amper herinneren wie het was. Ze zijn zo snel weer met hun nieuwe leven bezig!

Enne, hele korte telefoongesprekken zijn volgens mij volstrekt normaal tot ze een jaar of 8 zijn! Ik zou me er verder gewoon niet meer mee bemoeien, en je zoon lekker zelf op laten hangen.

Sera

Sera

05-06-2011 om 16:41

Logeren

Ik zou het vriendje van de zomer een keer laten logeren. Wij zijn ook meerdere keren verhuisd. Mijn dochter (nu groep 7)heeft nog steeds contact met een vriendinnetje van de kleuterschool van waar we vroeger woonden. Bijna elke vakantie wordt er wel een logeerpartij gepland en als we daar in de buurt zijn dan gaan we soms ook even langs. Tegenwoordig hebben de meisjes tussendoor ook contact (via email en telefoon) maar in het begin niet zo.

Mijn dochter was helemaal niet goed aan de telefoon op die leeftijd. Bellen tussendoor gebeurde dus niet vaak behalve als het op mijn initiatief was of van haar moeder en dan verliepen de gesprekken heel stroef. Dat deden we dus nauwelijks.

Op deze leeftijd hebben kinderen natuurlijk wel hulp van de ouders nodig om vriendschap instant te houden. Ik vind het leuk voor mijn dochter dat ze deze vriendin nog steeds heeft. Met andere vriendinnetjes van toen heeft ze geen contact meer en dat is ook goed. Ze was tenslotte nog heel jong en het is ook niet vreemd dat kinderen op die leeftijd nog uit elkaar groeien.

Elx

Elx

10-06-2011 om 09:18

Verhuizen

Wij zijn verhuisd van perth naar Sydney (4.5 uur vlieg afstand). Oudste was ruim 5 jaar en had een grote vriendin in perth.

Mijn dochter vond t even moeilijk, maar pakte snel haar nieuwe leven op. Vriendinnetje wat achterbleef had er meer moeite mee. Ze ging ook naar andere school en nu 3 jaar later, zegt haar moeder dat ze nog steeds zegt dat mijn oudste dochter haar beste vriendin is.

Mijn dochter heeft nog wel contact met haar. Vnl mbv Skype, dat is veel makkelijker dan telefoon. Ze kunnen elkaar zien, dingen laten zien, etc.

Moeder en dochter zijn hier twee keer geweest en wij een keer bij hun. Was erg gezellig, maar inderdaad ouders moeten het contact levendig houden. Brieven schrijven (1 kantje met mazzel) begint nu ook een beetje te komen.

Laat kinderen het contact zelf onderhouden. Je kan t wel stimuleren, maar "life goes on". Dus als t contact verwatert is t ook goed.

Logeer partij snel regelen lijkt me, misschien alleen een nachtje, om te kijken hoe t loopt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wel lief van je

Dat je je om F bekommert!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.