Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Boos kind; waar is het blije jongetje gebleven?

Dag allemaal,
Ik zoek vooral wat geruststelling en herkenning, geloof ik - dat is in ieder geval waar ik op hoop.

Mijn zoon wordt deze maand 4. Hij was altijd een lief, vrolijk, tamelijk gelijkmatig jongetje. Weinig driftbuien gehad. Hij is wel altijd wat verlegen geweest en niet uitermate dol op grotere gezelschappen, tenzij hij ze heel goed kent (of er veel snoep is natuurlijk...).

Sinds een paar maanden (de zomer zo'n beetje) is hij echter behoorlijk labiel. Hij is boos, ook vaak een soort gespeeld boos (extra boos kijken, maar een grap is het ook weer niet), kan zijn zusje van net 2 niet voorbij lopen zonder haar een duw te geven, pakt systematisch AL haar speelgoed af, gaat bij tegenstand gelijk huilen, stort zich regelmatig huilend op de grond, wil niet naar buiten, wil niet naar het kdv (als hij er is gaat het prima, hij is er soms lastig, meestal niet) en etenstijd is een drama. Hij zit ook een beetje in de regressie: praat dan als een baby, wil een speen, gaat kruipen...Tv-kijken snoepen zijn eigenlijk de enige dingen die van harte gaan

Zodra je één op één met hem bent gaat het goed. Zodra je hem oppakt en knuffelt trouwens ook, hij is ook erg aanhankelijk op het moment. Maar pedagogisch is dat natuurlijk een beetje lastig om te doen als reactie op iets stouts.

De voor de hand liggende oorzaak is denk ik dat hij wellicht wat laat 'peuterpubert', voelt dat er verandering aan zit te komen (school), zijn vriendjes op het kdv al weg zijn, hij moeite heeft met het niet meer slapen 's middags (deed hij graag en lang, maar sliep dan 's avonds niet voor 22.00 u) en in zijn algemeenheid dus in een lastige fase zit. Hij wordt ook veel aangesproken op bijna 4 (=groot) zijn, wellicht dat hij daarom graag nog even klein wil zijn.

Uiteraard twijfel ik als fulltime werkende moeder (mijn man zit sinds de zomer in de deeltijd-ww, dus hij heeft mijn zorgdagen overgenomen) of het dáár soms aan ligt: ben ik te veel weg. Tegelijkertijd wil ik daar eigenlijk niet aan: hij is in prima handen bij mijn man/1 dag oppas/kdv.

Kortom: herkennen jullie zo'n fase op deze leeftijd? En hoe zouden jullie ermee omgaan? Onze lijn is nu dat we streng blijven op ongewenst gedrag en verder veel 'knuffel'-momenten inbouwen als het allemaal goed gaat, en proberen in het weekend ook één-op-één dingen te doen. Verder bouwen we rust in als zuslief slaapt: dan mag hij lekker met een dekentje op de bank een filmpje kijken. Maar het gedrag wordt eigenlijk eerder slechter dan beter.

Vanochtend biechten we tegen elkaar op dat we ons écht niet meer zo ghoed kunnen herinneren hoe lief en vrolijk hij altijd was...

Iemand raad?

Lies

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tango

Tango

06-11-2009 om 13:41

Herkenning

Ik herken er wel wat in, vooral dat stukje regressie. Tangozoon heeft ook rond die leeftijd een hele periode als baby gepraat. Wilde ook aan een kant groot zijn, aan de andere kant heel klein. Sinds hij naar school gaat is het sterk verminderd, hij doet het soms nog als hij moe is en aandacht wil.
Ik lees al heel veel goed dingen die je al doet. Op een lijn zitten, een op een dingen doen met hem. Je zegt dat je rust inbouwt als zijn zusje slaapt. Dat is ook een moment dat je een op een iets met hem kan doen, bijv. een spelletje, samen knutselen of iets bouwen, voorlezen. Als hij tv kijkt krijgt hij niet jouw aandacht. Misschien is het tv kijken handig om juist in te bouwen als hij voortdurend zijn zus in de haren vliegt. Zo kan je ze even uit elkaar halen.
Verder is van belang dat voor hem duidelijk is wat echt niet mag: zusje een duw geven, speelgoed afpakken. Na 1 keer waarschuwen kun je hem even apart zetten bijvoorbeeld. Wanneer hij wel leuk speelt met zijn zusje of alleen geef je hem daar een compliment voor.
Misschien kun je een dagschemaatje voor hem maken met daarop elke dag wat jullie gaan doen. Dat maakt het misschien makkelijker voor hem om naar buiten te gaan e.d.
En die knuffelmomenten, bouw die niet alleen in als het goed gaat, maar ook als het wat minder gaat. Hij heeft het gewoon erg nodig nu omdat hij een beetje met zichzelf in de knoop lijkt te zitten. Sluit 's avonds de dag goed af met hem door even te knuffelen en te praten. Tussendoor ook eens een knuffel geven om samen iets goed te maken wat even niet zo goed ging.
Succes ermee!

*bella*

*bella*

06-11-2009 om 23:30

Ja, knuffelen!

Ik vergeet het regelmatig, zeker tijdens periodes die minder gaan. (jahaa, kinderen zijn ouder hier maar het blijft toch terugkomen) Dan ga ik in de opvoed-stand en lijkt het uiteindelijk alleen maar te verergeren, misschien niet op dat moment maar er komen dan vaker en meer en ergere moeilijke dingen.
Het kan enorm helpen als je heel onpedagogisch juist wel eens een knuffel (of wat dan ook, iets positiefs, humor kan ook goed mits je kind dat dan kan hebben) uitdeelt juist op een moeilijk moment. Juist een moment dat zich misschien juist leent voor een hoop gemopper. De situatie is dan doorbroken en er is veel meer kans op ingang. De kunst is toch om meer (weer) samen te komen ipv tegenover elkaar, althans dat kan kinderen erg helpen.

mammalies

mammalies

07-11-2009 om 23:23 Topicstarter

Heerlijke dag gehad!

Vandaag hebben we het eens even over een andere boeg gegooid. Ik besefte, mede naar aanleiding van jullie berichten, dat ik misschien weinig échte aandacht voor hem heb. Hij kon altijd goed zelf spelen, dus we waren gewend geraakt aan rustig twee zaterdagkranten lezen en de kinderen een beetje laten gaan. Tja, dan gaan ze wel meppen natuurlijk.

Vandaag dus vrijwel de hele dag op de grond doorgebracht, al puzzelend, bouwend en treinend..En man en ik zijn afwisselend met dochter op stap geweest. Zoon hoefde van ons helemaal niets. Ook niet naar buiten. Hij vond het volgens mij heerlijk en letterlijk: geen onvertogen woord! Geen duw, geen klap, geen huiltje, geen bozigheid. Ook weinig gelegenheid voor gehad, maar toch.
Wel tv laten kijken tijdens het slaapje van zus, want toen was ik ook wel even klaar met het gepuzzel.
En veeeeel geknuffeld ('ja maar, ik hád je toch al een knuffel gegeven mama?!')

Kortom, dit jongetje heeft, in ieder geval op het moment, denk ik even échte aandacht van ons nodig. We waren gewoon echt wat lui geworden, terwijl dat minstens zoveel energie kostte, alleen dan in negatieve zin.

Dank!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.