Ik wil niet...

Mijn jongste (5) heeft regelmatig dat ze iets niet wil. Heel logisch, als je al op school van alles moet, dan kan je thuis lekker de kont tegen de krib gooien en van alles niet willen.

Na de 100e keer vandaag stond ik ineens het versje van Annie Schmidt op te dreunen:

Ik ben lekker stout

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer...
nee, nooit meer in m'n leven!
Ik hou m'n handen op m'n rug
en ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
'k Wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas
en dan m'n tong uitsteken
en morsen op m'n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: Nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!

En hoewel sommige woorden een beetje oubollig zijn, is het hele gedicht nog heel actueel. Dat wou ik even hier kwijt, niet dat jullie er iets mee moeten, ofzo, maar soms is OO een heerlijke uitlaatklep!

Saskia