Klas met 'rijke kinderen"

Tja

Ze hoort op dat moment wat ze WIL horen en alle kinderen zullen op dat moment alleen zeggen wat blijkbaar gewenst is.

Zo zullen er gewoon kinderen zijn geweest die hun mond hebben gehouden of misschien wel hebben gelogen. Verder kan een kind van 11/12 zich wel eens vergissen in de prijs van een vakantie. Een vliegreis klinkt al snel erg duur!

Rijk

Wij wonen in Laren en mijn kinderen zitten ook op een school waar het grootste deel goed te besteden heeft. Het zijn eigenlijk niet eens de vakanties waarbij het opvalt. Wel dat het gewoon is dat iedereen een dure iphone heeft. Mijn kinderen dus niet en er zijn genoeg kinderen op deze school die dat niet hebben. Maar mijn dochter valt hierdoor er niet buiten ofzo, wel is het lastig dat ze meer zou willen hebben dan wij kunnen betalen, want dat ziet ze bij de andere kinderen. Dure schoenen, jassen e.d. De andere kinderen (de rijke) vinden het zo normaal dat ze dit hebben/krijgen dat ze het daar amper over hebben. Ze gaan er vanuit dat je gewoon ook zo'n mobieltje hebt, en heb je dat niet, ook geen punt trouwens. Het is dus eerder andersom dat het wat onhandig is, maar de kinderen uit de grootste villa's blijven hier ook gewoon mee-eten, er wordt eigenlijk geen onderscheid gemaakt.

Ik op de middelbare school

Ik woonde op een etage in de stad, net als de andere kinderen van de basisschool. Op het gymnasium waar ik heen ging zaten ook kinderen uit dure buitenwijken en dorpjes om de stad. In de eerste vertelde een meisje dat haar moeder boos werd en dat ze naar boven werd gestuurd. Dus ik vond dat raar, want waarom zou ze naar zolder moeten? Het gekke was dat ik wel familie in dorpen in Nederland had met huizen met meer verdiepingen, maar het kwam niet in me op dat dat in Amsterdam ook bestond.

En hier de rijke stinkerds...

In groep 1 kwam ik met dochter in de flat van een vriendinnetje. Ze bewonderde de knalroze slaapkamer van het vriendinnetje, keek verder rond en zei toen met oprechte verbazing: "Wat een klein huis is dit, zeg!" Ik geloof niet dat ik me ooit zo geschaamd heb, terwijl de vader van het gezin gelukkig keihard moest lachen.

Relativeren

Ik denk dat het voor dochter vooral belangrijk is dat ze de dingen relativeert. Volgens mij kan ze dat wel goed. En wat Fred zegt, over raakvlakken, is denk ik ook erg belangrijk. Ik denk wel dat ze met deze kinderen soms een groter raakvlak kan hebben dan met de kinderen van het basisonderwijs. Ze hoopt juist op een nieuw begin, meer uitdaging, en ze zit dan met kinderen met ongeveer eenzelfde leerniveau in de klas, dat zal ook al prettiger zijn. Schijnt dat de sfeer daar op school positief ervaren wordt door ouders.
Dochter is nog niet merkgevoelig, vind de prijs van een iphone belachelijk en ziet daar het nut niet van in als je ook een gewoon goedkope smartphone kan kopen.
Ben wel een beetje huiverig voor het vergelijk straks misschien in vakanties en uitjes. Aan de andere kant ben ik vroeger ook opgegroeid in een gezin waarbij soms geen geld was voor een toetje, laat staan voor merkkleding, en ik zat ook op een school met villa-wijk kinderen. Geen probleem voor mij, al schaamde ik me wel ieder jaar weer als het over de zomervakantie ging en ik als enige in nederland op vakantie ging.

Maar jullie verhalen stemmen me wel positief, het hoeft dus niet zo te zijn dat andere kinderen haar buitensluiten omdat ze niet ook in merkkleding rondloopt of geen iphone heeft, of niet ook op 'cruise' gaat.

Eigen ervaring

Ik zat als 'rijtjeshuiskind' op een gymnasium met aardig wat 'kakkers', maar ben me daar niet eens zo bewust van geweest. Ik hoorde iets meer bij de 'alto's' en hockeyfeesten gingen aan me voorbij, maar het inkomen van ouders speelde toch niet echt.

Achteraf zie je dat veel beter, en ga je ook snappen dat mensen met veel geld meer kansen en vrijheid hebben.

Klasgenoten gedroegen zich niet verwaand ofzo, er waren ook bijstandskinderen die in een flat woonden, maar ik kan me niet herinneren dat we het ooit over 'geld' hadden.. We maakten wel geintjes over de jongens die eruut zagen alsof ze hun vader's kleren droegen (beige broek, roze bloesje, ralph lauren enz).

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herkenbaar en ook weer niet

In de puberleeftijd zijn kinderen onzeker. Dat herken is wel van mijn pubertijd. Ik zat in een klas met een dochter van de burgemeester, een zoon van een staatssecretaris, een zoon van een huisarts...Wintersport, vliegvakanties, studeren. Het was voor mij een grote ver van mijn bed show.
Ik voelde me wel eens diep ongelukkig. Ik woonde in een dorp. Iedereen zou mij wel dom, boers, etc vinden. Ik weet niet of dat ook daadwerkelijk zo was. Waarschijnlijk niet. Maar ik denk ook dat die anderen zich ook onzeker etc hebben gevoeld. Het hoort bij die tijdsperiode. Dus je dochter kan zich best wat onzeker gaan voelen.

Wij hebben het nu ruim. Groot huis, zwembad achter het huis, wintersport, verre vakanties, uit eten, etc. Voor het zwembad en de verre vakanties 'schaam' ik me wel eens richting ouders van vriendjes (die allemaal bovenmodaal verdienen). Wat zullen ze wel niet denken? Blijkbaar zit die onzekerheid van dat pubermeisje er nog steeds en vertaalt het zich anders.

En de kinderen onderling? Het interesseert ze geen barst. Beste vriendjes zitten in een echtscheidingssituatie. Moeder heeft dus minder te besteden, vakantie gaat niet door. Ja, dan vind ik het onderscheid wel zuur/niet leuk.
Maar juist voor die jongens ben ik blij dat ze bij ons lekker kunnen komen zwemmen. En dan koop ik voor deze verjaardag een bon voor IKEA van 100 euro om iets leuks van te kopen voor de kamers van de jongens. Dat voelt niet als patsen. Niet voor mij en niet voor haar. Dan ben ik blij dat ik iets kan helpen.

Onze oudste geeft niet om merkkleding. We gaan gewoon naar de WE en HenM. De jongste geeft helemaal niets om kleding Laat staan merkkleding. En ik merk ook niet dat dat uberhaupt speelt. Al is de oudste (11) wel van de hippe kleren. Maar die kopen we dus gewoon bij de WE.

Schamen..

"Voor het zwembad en de verre vakanties \'schaam\' ik me wel eens richting ouders van vriendjes (die allemaal bovenmodaal verdienen)."

Zo herkenbaar!

Ik merk ook wel eens dat ik me 'schaam' voor verre vakanties tegenover minder 'rijke' familieleden. Zit ik uitgebreid te vertellen hoe mooi het is op een plek waar zijn waarschijnlijk nooit kunnen komen.

Het zal wel in mijn eigen hoofd zitten, maar het lijkt mij vervelend om keer op keer andermans droomvakanties aan te horen als jij niet verder komt dan Ommen omdat je het krap hebt (en wel graag verder zou willen!).

Bibi

Ik zat op een openbare bs, dus gemengd (toen nog niet echt allochtoon) publiek. Ik kwam uit een 'doktersgezin', alhoewel het zeker niet kak was. Toevallig waren mijn beste vriendinnen 'flatbewoners'. Persoonlijk vond ik dat (toen) juist zo gezellig een flat. En ik voelde me wel eens ongemakkelijk dat ik de enige van ons 4-en was, waar het net anders was (groot huis, 2 auto's), verder viel het wel mee want we leefden helemaal niet luxe, mijn ouders waren nogal spaarzaam. Toch wilde ik graag 'hetzelfde' als mijn vriendinnen. Ik denk dat je, zeker op puberleeftijd maar ook wel als volwassene, er gewoon bij wilt horen, niet anders.
Gr. Bibi

Wat een rare titel.... mn eigen naam, haha, ik bedoelde: anderso

Bibi

ook herkenbaar!

"Maar als mensen dan vragen waar we naar toe gaan dan vertel ik schoorvoetend dat we naar Bali gaan. Wat ik er dan op een of andere manier ook altijd bij probeer te vertellend dat we alles zelf regelen, goedkope vlucht hebben, etc. Alsof ik het zit te verdedigen."

Ook herkenbaar!

Als ik vertel dat we een zeilboot hebben, haast ik me erbij om te zeggen dat ie maar heel klein is, en tweede hands, en dat er geen toilet op zit.. inderdaad, verontschuldigen.

En als mensen vragen naar mijn vakantie, dan zal ik er natuurlijk ook over vertellen.

is het niet inherent aan pubers dat ze zich altijd wel ergens voor schamen, al dan niet terecht. Dus wat heeft het zin om je daar nou druk over te maken ? Bovendien, hoe weet je nou of jouw kind daadwerkelijk het armste is en wat is arm en wat is rijk ?

En verder, ja er zijn verschillen in inkomens, maar niet vergelijkbaar zoals in de situatie in Amerika of talloze andere landen.

Mijn dochter mag als enige van haar vriendinnen niet op ponykamp a 200 euro voor 5 dagen. En gewoon omdat we dat te duur vinden, voor 200 euro per week zitten we straks met onze oud vouwwagentje op een camping in zfrankrijk met zijn 4'en dus ik vind dan 4 dagen ponykamp voor die prijs niet in verhouding. Ze mag van mij wel hoor, maar dan moet ze de helft zelf betalen en dat wil ze niet.

Pas later

Op de basisschool had ik er geen last van dat er kinderen in de klas zaten waarvan de ouders meer te besteden hadden. Natuurlijk hadden die meer luxe thuis maar ik stond daar eigenlijk nooit bij stil. Nu moet ik wel zeggen dat je toen natuurlijk sowieso veel minder gadgets en dergelijke had dan nu. Pas nu achteraf zie ik welke klasgenootjes (veel) geld thuis hadden, toen interesseerde het me niet. Andere kinderen kwamen ook gewoon graag bij ons spelen.

Tweede helft van de middelbare school en op de universiteit had ik het moeilijker met gebrek aan geld. Klasgenoten en studiegenoten waren in staat om met interessante studie reizen mee te gaan, stages te lopen op exotische plekken, kregen zomerstages in top bedrijven en organisaties dankzij het netwerk van vader en moeder, konden deelnemen aan zomerscholen georganiseerd door andere universiteiten zonder steeds maar een beurs aan te hoeven vragen en hadden daarnaast ook nog eens veel meer luxe. Dat stak soms wel. Je merkt dan dat de wereld helemaal niet zo gelijk in elkaar zit en dat is een les die niet zo leuk is om te leren maar goed dat hoort erbij. Die studiegenoten van toen hebben inderdaad hun masters gedaan aan top universiteiten en hebben nu top carrieres. Als je geld hebt is het veel makkelijker om verder te komen in de wereld. Er gaan veel meer deuren voor je open. En als klein kind besef je dat niet zo.

Maar uiteindelijk groeide ook het besef dat ook al was ik arm in vergelijking met veel klasgenoten ik was rijk in vergelijking met de rest van de wereld en kon ik alleen maar dankbaar zijn voor wat ik wel had. Bovendien heeft vergelijken niet zo'n zin. Die zure periode ben ik dus ook wel te boven gekomen. Echter ik heb dus wel een paar jaar gehad dat ik het echt niet leuk vond om achteraan te komen.

Op vakantie in nederland.

"Maar het is nooit in mn hoofd opgekomen om jaloers te zijn op de prachtige vakanties van anderen.Dus blijf maar lekker vertellen hoor! Verschillen zullen er nou eenmaal altijd zijn"

Mooi! Ik ben zelf helemaal niet rijk, maar heb ook weinig vaste lasten, dus wel meer geld om 'vrij' te besteden.

Overigens zijn er ook veel rijken die een vakantie in Holland kunnen waarderen (naast hun vakantie in Bali, dat wel). Op een mooie zomerdag liggen de eilandjes in de Friese meren vol met grote zeiljachten, en genieten de eigenaren van het mooie gebied..

Klasseverschil

Overigens wat betreft je thuis voelen bij je klasgenoten lijkt me verschil in inkomsten veel minder belangrijk dan klasseverschil. Kinderen van 'armere' ouders die wel bij de hogere midddenklasse behoren wat betreft opleiding en afkomst zullen zich eerder thuis voelen bij soortgelijke klasgenoten ook als die wel geld hebben.

Sannie

Je vergeet er nog een: het milieu! Als je mensen een rad voor ogen wilt draaien kan je met licht superieure blik opmerken dat jullie uit milieu-overwegingen hebben gekozen voor een vakantie dicht bij huis

Het doet me denken aan vroeger, toen ik mijn moeder ooit eens schokte (besefte ik achteraf) met de vraag "wij zijn zeker best wel arm hè?". Dat waren we niet, maar wìj gingen nooit naar het buitenland op vakantie. Maar dat was onder andere omdat een lange autorit voor ons een crime was. Ik werd altijd wagenziek, en mijn vader zat voor zijn werk al doorlopend langs de weg en wilde op vakantie niet ook nog ellenlange stukken hoeven rijden. Dus voor ons geen weken op een Spaanse camping (mijn ouders hadden trouwens een pest aan kamperen) maar twee weken in een huisje in Limburg.

Trouwens ook onze vakantie dit jaar. En inderdaad: dat is best prijzig (maar niet zo prijzig als met 2 kinderen in de schoolvakantie naar Bali, kan ik melden, want de kosten daar zijn wel laag, maar die tickets zijn in het hoogseizoen een rib uit het lijf).

Groeten,

Temet

Oh ja

Mijn kinderen gaan naar een europese school (ze zijn nog wel op de basisschool), en er staan heel wat dure auto's op de parkeerplaatsen, en feesjes met 2 klassen passen makkelijk thuis

En het zijn verder net gewoon mensen, en toen ik mijn zoon een keer vroeg of hij het niet erg vond dat een vriendje zoveel speelgoed had zei hij nuchter "oh, dat mag hij toch niet mee naar school nemen, dus wat maakt het uit?".

Ik heb er verder dus niet zoveel problemen mee.

Vakanties

Toen ik kind was woonden we in een arbeidersbuurt (flats) maar veel van mijn klasgenoten gingen kamperen in Frankrijk. Ik baalde er altijd wel van dat wij naar een of ander suf Sporthuis Centrum huisje gingen. Toen ik later zelf vakanties ging boeken besefte ik pas dat dat kamperen waarschijnlijk goedkoper was.
Volgens mij is rijk of arm geen issue bij mijn kinderen. I.i.g. niet bij jongste, het boeit haar niet of mensen wel of niet op vakantie gaan en ze vertelt zelf net zo enthousiast over haar vakantie op de camping in Noordwijk Van oudste kan ik het wat lastiger inschatten. Op haar school veel kinderen van rijke ouders, type hockeypubliek waar ik me zelf eigenlijk ook niet zo bij thuis voel. Niet vanwege mijn (gebrek aan) inkomen, maar door de 'manieren'. Lastig uit te leggen, als je een arbeiderskind was blijf je dat altijd bij je houden. Misschien werkt dat andersom ook wel zo, ben ik wel benieuwd naar (als je dus rijke ouders hebt en zelf 'arm' wordt).

Ook klasse hoeft geen verschil te maken

Ondanks haar onhandige opmerking over het kleine flatje ging mijn dochter altijd om met iedereen op deze diverse school. Wij wonen trouwens ook maar in een rijtjeshuis, maar hier op school ben je dan rijk omdat bijna iedereen in een flat zit. Kinderen met allerlei achtergronden en alle kleuren van de regenboog, het maakte werkelijk niets uit.Inmiddels weet ze wel dat ze het goed heeft, maar dat heeft vooral te maken met het feit dat wij niet gescheiden zijn en (vooralsnog) nooit met jeugdzorg te maken hebben gehad.

Maakt niet uit

Ik kom niet eens uit een arbeidersmilieu, want mijn vele familieleden werkten niet, maar genoten een uitkering en beunden bij. Zoals de meesten op onze basisschool. Op de middelbare school was ik best een uiitzondering. Maar zo waren er wel meer. Ik had zo mijn vriendenclubje en die vonden het bij mij thuis wel interessant, ik bij hen ook, echt compleet verschillende werelden. We waren niet zo bezig met arm en rijk.
Sommige vriendinnen ga ik dertig jaar later nog steeds mee om.
Mijn kinderen viel het als pubers wel meer op wie groot woonde en veel spullen had, maar het heeft nooit een vriendschap in de weg gestaan.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Fred

Die zeilboten zijn echt niet alleen van de rijkeren hoor. Ik woon midden tussen die mooie meren en wij hebben ook een redelijk grote zeilboot, maar rijk zijn we niet. Wij en veel dorpsgenoten met ons, zijn met een klein zeilbootje begonnen en door die te verkopen kon er weer een grotere komen en ga zo maar door. Hier in het dorp is niet zoveel klasse verschil, het is er uiteraard wel, maar de kinderen onderling hebben het daar niet over. En of iemand nou in een rijtjeshuis woont (flats hebben we niet) of in een vrijstaand huis aan het water, het maakt gelukkig niet uit.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Over schamen gesproken

Mijn zoon, toen 6, kwam een buurtgenootje tegen die vertelde dat ze op vakantie ging naar Zeeland. Toen zei mijn zoon 'Nieuw Zeeland?' Ik schaamde me kapot, maar was blij dat alleen dit meisje er stond en niet haar ouders, zij snapte de vraag niet. Zoon heeft toevallig een wereldkaart op zijn kamer en kent wel Nieuw Zeeland, maar Zeeland heeft hij nog nooit van gehoord.

Ook zegt hij weleens bij anderen ' jullie hebben een klein huis zeg?'. Of 'waar is jullie trap?' Ik probeer hem erop te wijzen dat hij dat niet moet zeggen, maar bij hem is het echt pure onschuldigheid (hij is nu 7). Maar ik schaam me ondertussen wel kapot en probeer e.e.a. goed te praten.

Wat betreft merkkleding: dat boeit hem totaal niet, maar z'n mama (die zijn kleren koopt) boeit het wel. Dus het is wel een Vingino / Tommy H mannetje dankzij z'n mama. Maar wij zijn echt niet rijk, hebben het goed dat wel, maar geen villa of zwembad in de tuin en iedereen is welkom hier.

Ik kom zelf uit een ondernemers/middenstandsgezin waar hard werken de norm is en handje ophouden uit den boze. Ik kan me herinneren dat mijn opa een enorme hekel had aan Den Uyl en PvdA'ers. Mij zei het allemaal niet zoveel. Totdat ik bij een vriendin thuiskwam en me verbaasde dat haar vader de Volkskrant las en PvdA stemde, ik had nog nooit gehoord dat mensen dat daadwerkelijk deden

Ik was wel verbaasd en verrast, maar uiteindelijk was dat wel mijn beste vriendinnetje in de middelbare schooltijd. En mijn schoonvader is vuilnisman. Zo zie je maar, je bent een product van je opvoeding maar uiteindelijk doet het er helemaal niet toe....

Net

Ik heb net gevraagd waar de klasgenoten van dochter zoal heen gaan. Dat wist ze niet. Haar beste vriendin gaat niet op vakantie. 'Oh, waarom niet?', 'Ze hebben zelf een zwembad.'

Alles relatief

Ik denk wel dat kinderen het merken op het VO. Vanaf een jaar of vijftien word je je er wel bewust van (daarvoor denk ik niet).

Ik zou me ook nooit 'rotschamen' als mijn kind zou zeggen 'wat een klein huis'. Het is gewoon een constatering, die ook nog juist is. Jouw schaamte komt doordat jij er een waardeoordeel aan verbindt: het is zielig of minder om een klein huis te hebben. MAar dat bedoelt een kind helemaal niet.

Ik woon in Amsterdam en hier is het niet zo dat iedereen trappen heeft en dat zegt niet al teveel over hoeveel het huis heeft gekost.

Zelf zat ik op een VO school waar iedereen (voor mijn gevoel) drie keer per jaar op vakantie ging (was misschien wel iets minder in het echt), en ik vond wel dat wij altijd maar stom in Nederland bleven en ook zo kort gingen. Alleen ik wist dat het niks met financien te maken had, mijn ouders waren gewoon niet zo vakantieminnend. Dus het is maar net waar een kind het aan wijt, het niet op vakantie gaan.

Mijn VO school stond in Amstelveen, en wij woonden in Amsterdam. Ik voelde me altijd tot de lucky few horen die in Amsterdam woonden, en realiseer me nu pas dat wij wel kleiner woonden dan die Amstelveners in hun rijtjeshuizen.
Ik vond het altijd erg leuk dat zij allemaal een half uur fietsten om in Amsterdam uit te gaan, waar ik gewoon woonde.

Mijn zoon nu zit op een openbare school waar de kinderen varierend uit zeer rijke tot modale gezinnen komen, en hij merkt echt geen verschil. Laatst haalde ik hem op van een speelafspraak in een huis dat zo groot was dat ik er zelf even van moest bijkomen. Wat vond hij het indrukwekkendst daar: ze hebben vier Wii afstansbedieningen.

Liora

Heerlijk dit draadje...!

Eindelijk eens een draadje waar je uitgebreid kunt vertellen over je villa, je zwembad, je zeilboot (zonder WC) en je vakanties naar Bali en Nieuw Zeeland zonder bang te zijn dat ze vinden dat je een opschepper bent.

Gepost vanaf mijn met diamant ingelegde iphone 6 (tweedehandsje natuurlijk)

Sannie

Fijn, dat jij daar nooit bij stil hebt gestaan... maar dan ken je dit forum niet. Als je kinderen graag gitaar willen spelen en ze zitten op muziekles, ben je hier al elitair.

Gelukkig geeft Hombre precies aan hoe er normaal op dergelijke reacties wordt gereageerd.