Met mijn mond vol tanden.

Mijn zoontje is 4 en een half, erg gevoelig, kan bij cometaar van vreemde erg schrikken en huilt snel, vlug bang savonds, beetje hoogtevrees, angst voor nieuwe dingen enz enz.
Maar toch ook wel ondeugend, niet echt stout maar erg ondeugend.
Gisteren in de speeltuin, schudde hij zo de emmer zand van zijn zus leeg, in de hoop dat een ander daar de schuld van zou krijgen. Hij moest heel hard huilen toen hij betrapt bleek door zijn vriendje, hij schrok enorm.
Savonds in bed had ik het er nog even over, dat al;s hij ondeugend was dat hij dan ook niet moest gaan huilen als hij betrapt werd en zijn vriendjes boos op hem zijn. En dat hij wel goed moet nadenken over wat hij doet, wat jij niet leuk vind als andere bij jou doen moet je ook niet bij andere doen. Dadelijk willen je vriendjes niet meer met je spelen als je altijd plaagt.
En toen kwam er een verhaal.
Op het schoolplein als iedereen iets aan het doen was waar hij geen zin in heeft dan gaat hij plannetjes uitvoeren, hij noemde een paar voorbeelde, maar het kwam steeds op het zelfde neer.
bv. Dan is er een kindje met een schep aan het spelen, en als hij die even neerlegt en niet kijkt pak ik vlug die schep, en die leg ik dan bij een ander kindje neer vlakbij. Dan verstop ik me, en dan krijgt dat ene kindje ruzie met het andere kindje omdat hij denkt dat het andere kindje de schep af heeft gepakt, en dat is dan hardstikke grappig.
Nou werkelijk, er schoot zoveel door mijn hoofd, van hoe bedenk je het(zo een ingewikkelde constructie), en waarom doe je dat, mijn schatige gevoelig zoontje waar ik me zo vaak druk om maak of hij wel lekker in zijn vel zit HU. Ergens dacht ik ook, nou stoer, zeker voor zijn doen, best stoer, maar oei wat een foute gemene actie. Ik stond werkelijk met mijn mond vol tanden. Hij zij ook, mama waarom zeg je niets en kijk je zo of je nadenkt.....Heb hem weer het verhaal verteld dat hij goed na moet denken over wat hij doet, en dat hij niet te veel moet plagen, en dat het eigenlijk helemaal niet aardig is. Nog gevraagd of hij dat met een vriendje doet, maar nee dat is echt mijn dingetje zij hij. En echt hij is eigenlijk zo lief, hij neemt het op voor zijn klasgenootje met een lui oog, hij helpt de nieuwkomers in de klas, als er een kindje valt en huilt gaat hij troosten enz enz.
Ik maak me geen zorgen om zijn actie en weet ook eigenlijk niet waarom ik het schrijf, gewoon omdat ik zo verbaast ben. Nou ja...........????????