Opvoeden van 9-10 jarigen. welke regels hanteren jullie?
Na een lange wachtperiode gaat er nu -eindelijk- iets veranderen in onze gezinssituatie: vanaf volgende week krijgen we een pleegkind in huis. Het is een jongen van 9 jaar oud, en voorlopig komt hij bij ons wonen. Zoals het er nu uitziet gaat hij uiteindelijk weer terug naar zijn moeder, maar daarover is nog geen zekerheid. De komende maanden, of misschien zelfs wel het komende jaar, zal hij bij ons blijven. Na de eerste kennismaking met zijn biologische moeder en alle afspraken en gesprekken die we hebben gehad met de pleegzorgorganisatie over hem, gaan we vanavond voor het eerst kennis maken. Best spannend! Zaterdag nemen we hem een dagje mee naar ons huis en onze woonplaats om alvast kennis te maken met zijn nieuwe omgeving, en maandag komt hij een eerste nachtje logeren. Op donderdagavond na het eten en de afscheidsceremonie op de groep waar hij nu zit, halen we hem "definitief" op en begint onze gezinstijd samen.
Uiteraard zijn we daarop voorbereid, we hebben een uitgebreide screening gehad en ook uitgebreid nagedacht over onze eigen waarden en normen, daar hebben we wel een beeld van. Verder krijgen we begeleiding van de pleegzorgorganisatie over al onze vragen en perikelen waar we tegenaan zullen lopen, maar door de vakantieperiode loopt dat allemaal niet zo vlot en moeten we wachten tot over een paar weken.
Intussen merk ik dat ik veel behoefte heb aan informatie over hoe anderen dat doen. Het gaat hierbij niet over de algemene opvoedregels en methoden, daarover heb ik me wel ingelezen en lees ik nog steeds. Vooral bij pleegkinderen is een positieve opvoedmethode heel belangrijk, met veel aandacht voor hechting en zelfvertrouwen, en ook voldoende ruimte voor de loyaliteit aan zijn biologische moeder. Maar behalve dat is duidelijkheid en grenzen ook heel belangrijk, juist bij dit kind. Wij moeten dus vanaf het begin duidelijke regels en grenzen stellen, en daar consequent maar wel liefdevol in acteren.
Een aantal dingen zijn heel duidelijk voor me: geen agressie, met 2 woorden spreken, eten aan tafel en blijven zitten tot iedereen klaar is, respect voor anderen, dankjewel zeggen, geen cola en koffie, niet vloeken en geen scheldwoorden/schuttingwoorden, handen wassen na toilet en voor het eten. Dit zijn slechts dingen die me het eerst te binnen schieten. Maar tegelijk heb ik ook nog een heleboel vragen, over zakgeld, tv- en computertijd, taken in huis. Wat is daarin realistisch voor een jongen van 9?
Ik ben daarom heel erg nieuwsgierig hoe andere ouders dat doen, en wat voor jullie belangrijk is in de opvoeding. Ik hoop daarom dat ouders op dit forum deze vragen zouden willen invullen, om mij te helpen. Mijn dank is daarin groot! Omdat we heel plotseling ouders worden, hebben we dus nooit eerder dit soort "praat" gehad met anderen in onze omgeving, noch staan we aan het schoolplein met andere ouders. Ook hebben we niet de kans gehad om groot te groeien vanaf babytijd. Onze familie woont ver weg en zien we niet vaak, en ze hebben bovendien veel grotere kinderen. Net als veel van onze vrienden trouwens, die hebben meestal al kinderen die veel ouder zijn, of zelfs geen kinderen.
Wat vinden jullie heel belangrijk in de opvoeding?
Welke taken hebben jullie kinderen?
Hoevaak/ hoeveel mogen ze tv kijken?
Hoevaak/ hoeveel mogen ze computeren?
Hebben jullie kinderen een eigen computer en/of tv op de kamer? En waarom wel/niet?
Hoeveel zakgeld krijgen ze?
En mogen ze dat zakgeld vrij besteden, of zijn daar ook regels voor?
Hoe laat gaat jullie kinderen naar bed? En zijn er verschillen tussen schooldagen, weekends en vakanties?
Hoe straffen jullie de kinderen, en hoe lang?
En hoe belonen jullie de kinderen? Hebben jullie daar een systeem voor (met stickers of zo)?
En wat zou je kwijt willen dat ik nog niet heb gevraagd over dit onderwerp?
Ik ben echt heel benieuwd naar jullie input!
Hangt ook van het kind af
Bij ons ( dochter 8) gelden de volgende regels. Zakgeld 5 euro per maand, dit mag ze zelf vrij besteden. Dochter is een late slaper en gaat normaal om 9 uur naar boven, weekenden en vakanties vaak 10 uur. Bij vrienden hoor ik dat kinderen rond 8 uur naar bed gaan. Dochter mag cola maar in mate. Dit zie ik bij vrienden en familie ook.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
En aanvulling
Was wat snel. Ontbijten doen wij vaak niet samen omdat we meestal allemaal op een verschillend tijdstip opstaan. Dit is de enige maaltijd die voor de tv genuttigd mag worden. Ook ivm ochtendhumeur van bepaalde gezinsleden. Avondeten wachten tot iedereen klaar is, vragen of je van tafel mag. Er wordt niet gesproken over vies of smerig eten, iets is hoogstens niet lekker.
Tv of computer mag onbeperkt en zolang het niet de spuigaten uitloopt zet ik daar ook geen grens op.
Taakjes niet heel veel, 1 keer per week kamer uitmesten, af en toe een boodschap doen, speelgoed onder opruimen, vieze kleren in de wasmand. Ben nogal makkelijk op dat gebied.
Ik zou ook vooral naar het kind kijken, waar heeft hij behoefte aan, wat voor kind is het.
En daarnaast, pick your battles. Ik vind een glas cola de strijd niet waard, brutaal zijn wel.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
En nog een aanvulling
straf: ik straf niet echt, zeker niet meer op die leeftijd. Dochter gaat wel eens voor een time-out naar haar kamer maar dat is vooral om haar uit de situatie te halen. Dat leg ik haar dan ook uit.
Belonen ook niet echt eigenlijk, ik zeg wel met regelmaat hoe blij ik ben en hoe trots en hoe vind dat ik het vind dat ze .... gedaan heeft ofzo.
Ik zeg trouwens nooit dat ik hun niet leuk vind , ik vind het niet leuk wat ze doen, klein nuance verschil.
Dochter heeft een eigen tv op de kamer, die heeft ze om alleen even tot zichzelf te kunnen komen zonder dat kleine broer bovenop haar springt.
Eigen kamer is bij ons privegebied, voor ieder gezinslid geldt kloppen en vragen of je binnen mag komen. Dat geeft de kinderen ook een stukje eigen gebied wat van hun is en waar wij respect voor hebben.
Onze kinderen hebben beide behoefte aan veel structuur, vooral onze oudste van 8. Als je iets zegt benoem er een datum bij, maak duidelijke afspraken houd je ook aan die afspraken. Voor onze dochter maken we soms zelfs een dagplanning, klinkt overdreven maar ze vind het vaak wel prettig.
en boven alles, wees eerlijk. Mijn oudste heeft het zo door als je niet eerlijk bent.
Hoi
Wat vinden jullie heel belangrijk in de opvoeding?
Respect voor anderen en de omgeving. Geef vooral het goede voorbeeld.
Welke taken hebben jullie kinderen?
Iedere dag na het eten of afruimen of de machine inruimen. 3 x per week papier en plastic en glas wegbrengen. Tussendoor boodschapje op vrijwillige basis. tafeldekken soms/vrijw.
Heel belangrijk: eigen spullen opruimen!
Hoevaak/ hoeveel mogen ze tv kijken?
In de vakantie meer, maar anders wisselt het. Hij kijkt weinig dus hoef ik geen grenzen te stellen
Hoevaak/ hoeveel mogen ze computeren?
Dagelijks een uur. In de vakantie mag hij daarnaast ook op zijn ds en of psp. Door de week tijdens schoolweken verdient hij zijn computertijd door goed gedrag. Zo moet hij aan allerlei eisen voldoen, anders geen computer uit school. Ook in de vakantie hanteer ik zo nodig een systeem dat hij op de computer mag als hij zich goed gedragen heeft. Dit i.v.m. gedragsproblemen.
Hebben jullie kinderen een eigen computer en/of tv op de kamer? En waarom wel/niet?
Beslist niet.Ik wil toezicht houden op wat ze kijken. Bij ons zit op de tv en de computer een begrenzer voor kinderen. Er staat op zijn kamer wel een tv waar zijn playstation op werkt, maar die tv staat verder niet aangesloten.
Hoeveel zakgeld krijgen ze?
€3.50 per week.
En mogen ze dat zakgeld vrij besteden, of zijn daar ook regels voor?
Daar stoei ik nog mee. Ik hanteerde tot voor kort de regel dat er geen snoep voor gekocht mag worden en hij steeds de helft in zijn spaarpot moest doen. Dat laten we nu los: kijken wat hij dan doet.
Hoe laat gaat jullie kinderen naar bed? En zijn er verschillen tussen schooldagen, weekends en vakanties?
Ja, mijn zoon is al 14; gaat op schooldagen om 21.30 naar bed, vrijd. zaterd. en in vakantie om 22.30. Als er iets is op tv wat hij af wil zien en hij heeft zich goed gedragen, dan sta ik dat toe.
Hoe straffen jullie de kinderen, en hoe lang?
Zo min mogelijk. Eventueel even naar de gang. En schrijven van bepaalde regels als hij zich daar niet aan gehouden heeft.
En hoe belonen jullie de kinderen? Hebben jullie daar een systeem voor (met stickers of zo)?
Computertijd-systeem. Later naar bed systeem. Soms iets verdienen met bepaalde dingen. Geld of iets wat hij graag wil. Ook wel als iets moeilijk gaat 'als het deze week goed gaat, gaan we zwemmen, fietsen, weet ik veel'
En wat zou je kwijt willen dat ik nog niet heb gevraagd over dit onderwerp?
Sommige dingen die je benoemt belangrijk te vinden, zijn belangrijk, daar ben ik het over eens, maar moet je denk ik, niet te veel de nadruk opleggen. Probeer laconiek om te gaan met bijv. handen wassen na toilet.Met 2 woorden spreken. Probeer er geen strijd van te maken. Eerst vertrouwen opbouwen, dit jkun je doen, terwijl je ook duidelijk maakt dat je wil dat hij die dingen doet.
Ik ben echt heel benieuwd naar jullie input!
Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte en.........plezier! Jullie hebben geen kinderen verder begrijp ik?
Dank
Dank voor de reactie, en de goede wensen. Ik vind je antwoorden heel behulpzaam. Ik wil niet klakkeloos alles overnemen van iemand anders, maar ik vind het wel fijn om uit alle antwoorden te kunnen filteren. Je voelt wel wat past en niet past denk ik. Ik krijg er nu wel al een idee van.
Wij hebben verder inderdaad geen kinderen, en dit is ook ons eerste pleegkind. En ik ben iemand die dingen graag zo goed mogelijk doet, maar ik wil het ook niet overdrijven.
Dank voor alle reacties
Ik moet nog even wennen aan het functioneren van dit forum, maar ik wil graag benadrukken dat ik heel blij ben met alle reacties tot nu!
Mijn antwoorden
Wat vinden jullie heel belangrijk in de opvoeding?
Liefde, respect en de mogelijkheid om steeds weer opnieuw te beginnen. Kinderen doen het goed als ze het kunnen. Als er problemen ontstaan, gaan we samen met het kind op zoek naar een oplossing die we allemaal acceptabel vinden.
Welke taken hebben jullie kinderen?
Toen ze tien jaar waren, bijna niets. Zelf de kleding in de wasmand doen, zelf je eten en drinken pakken en weer opruimen bij tussendoortjes. Dat soort kleine dingetjes. En verder vinden mijn kinderen het altijd leuk om incidenteel te helpen, juist omdat het mag en niet moet, vinden ze het gezellig.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze tv kijken?
Dat hangt van de dag af. Ik houd de regel aan: jij zorgt dat ik me geen zorgen maak.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze computeren?
Het zelfde als bij de tv. Alleen toen we nog maar een pc hadden, was er vaak ruzie over. Als er ruzie is, gaan we regels bedenken, samen met de kinderen.
Hebben jullie kinderen een eigen computer en/of tv op de kamer? En waarom wel/niet?
Absoluut niet. Ik wil in de gaten houden wat ze uitspoken en zien. Er is veel ellende en bagger en helemaal afschermen lukt niet, maar ik wil er wel zicht op hebben.
Hoeveel zakgeld krijgen ze?
Met tien jaar kregen ze 50 cent per week.
En mogen ze dat zakgeld vrij besteden, of zijn daar ook regels voor?
Zakgeld is vrij te besteden.
Hoe laat gaat jullie kinderen naar bed? En zijn er verschillen tussen schooldagen, weekends en vakanties?
Dat hangt van het kind af. Hoe moe zijn ze, hoe makkelijk staan ze op. Soms is boven op je kamer lekker lezen ook heerlijk.
Hoe straffen jullie de kinderen, en hoe lang?
Wij straffen eigenlijk niet. Wel laten wij de consequenties voelen. Als je iets kapot maakt, heb je het niet meer. Als je iets verkeerd doet, moet je het weer goed maken. Dus bijvoorbeeld excuses aanbieden, of nieuw kopen, of meehelpen opruimen. Als je je misdraagt, kun je niet in de huiskamer zijn. Dat soort dingen. Maar altijd direct volgend op het gedrag en met een zeer duidelijke link tot het gedrag.
En hoe belonen jullie de kinderen? Hebben jullie daar een systeem voor (met stickers of zo)?
Hebben we weleens gedaan, maar als je gedrag aan wilt leren is het slimmer om met het kind te gaan bespreken waarom het niet lukt en daar dan afspraken over te maken. Belonen helpt alleen maar tijdelijk bij specifieke dingetjes.
En wat zou je kwijt willen dat ik nog niet heb gevraagd over dit onderwerp?
Ik zou je aan willen raden om je te verdiepen in de methode van 'Het explosieve kind'. Dat is een boek van Ross Greene en deze methode leert je om samen met een kind gesprek te gaan, als de verwachtingen die je hebt niet uit komen. Bijna altijd heeft een kind een zeer goede reden voor het niet vertonen van bepaald gedrag. Als je je in die reden verdiept en je kind daar oplossingen voor helpt vinden, leert je kind onnoemelijk veel van je. www.livesinthebalance.org is de website waar de hele methode gratis te leren valt, maar het boek is ook bij de bieb te krijgen.
Antwoorden
Wat vinden jullie heel belangrijk in de opvoeding?
- moeilijk om in een paar woorden samen te vatten... respect, liefde, warmte, rechtvaardigheid, doorzettingsvermogen.
Welke taken hebben jullie kinderen?
Mijn kinderen doen best veel maar dat zijn ze ook al van jongs af aan gewend. De tweeling is 8 en doen al van alles in het huishouden. Ze zorgen voor de huisdieren, helpen met was sorteren, koken, keuken opruimen, hun eigen kamer opruimen en nog veel meer.
Ik zou echter in jullie geval dat niet zo doen. Het is wat anders als een kind vanaf peuter af aan gewend is om te helpen. Een ouder kind zou ik in eerste instantie alleen bijvoorbeeld zijn eigen kamer op laten ruimen & misschien helpen met afruimen.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze tv kijken?
Wij kijken helemaal geen tv dus we zijn wat afwijkend. We kijken wel naar dvd's.Gemiddeld 2 x per week misschien? Maar als jullie wel een tv aansluiting hebben zou ik dit antwoord maar vergeten want dat is heel anders.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze computeren?
Elke dag wel. Ze spelen graag spelletjes op de computer en ze hebben een wii. Ze vinden heel veel andere dingen ook leuk dus ik hoef het niet te begrenzen.
Hebben jullie kinderen een eigen computer en/of tv op de kamer? En waarom wel/niet?
Nee, want ik wil wel kunnen zien wat ze doen. Bovendien vind ik het onzin om zoveel spullen in huis te hebben. Als ze een computer voor school nodig hebben later dan misschien wel.
Hoeveel zakgeld krijgen ze?
2 euro per week.
En mogen ze dat zakgeld vrij besteden, of zijn daar ook regels voor?
Ze mogen het vrij besteden maar ze mogen er geen snoep van kopen.
Hoe laat gaat jullie kinderen naar bed? En zijn er verschillen tussen schooldagen, weekends en vakanties?
Doordeweeks gaan ze meestal rond 20h30/21h naar bed. We zijn daar redelijk soepel in maar het zijn ook makkelijke slapers. 's weekends is het meestal niet veel later maar het hangt een beetje af van de activiteiten. Soms zijn we pas laat thuis of kijken we een film. In de vakantie ook zo rond 21h hoewel het op warme zonnige avonden ook vaak wel 22h wordt.
Hoe straffen jullie de kinderen, en hoe lang?
Dat hangt af van wat ze gedaan hebben. Meestal stuur ik ze naar hun kamer voor korte of langere tijd. Soms mogen ze niet naar een begeerde activiteit of verliezen ze andere privileges.
En hoe belonen jullie de kinderen? Hebben jullie daar een systeem voor (met stickers of zo)?
Toen ze heel klein waren wel maar nu niet meer eigenlijk. Soms wel dat als het een paar dagen heel druk is geweest met ons bedrijf en de kinderen hebben goed meegeholpen dan gaan we als beloning met elkaar wat leuks doen. Of als iemand iets heel goeds heeft gedaan mogen ze kiezen wat we eten of zo. In elk geval geen vast systeem.
Geen antwoorden gelezen...
Maar hier komen mijn antwoorden (1 bijna-tiener in huis)
Een aantal dingen zijn heel duidelijk voor me:
geen agressie -> ja, dat is hier ook een hele duidelijke stelregel. Maar daar gaan de gebroeders nog wel eens overheen. Er volgt dan een time-out, goed maken, etc. Het is niet het einde van de wereld. Houd ook rekening met de achtergrond van de jongen. Hij heeft het veel moeilijker dan mijn kinderen ooit hebben gehad.
met 2 woorden spreken -> ik wil niet dat ze hier 'drinken' blaffen. Dan luister ik niet. Maar met twee woorden hoeft voor mij ook niet. U hoeft ook niet bij ouders en/of opa en oma. Hoort bij respect.
Eten aan tafel en blijven zitten tot iedereen klaar is
-> hoort bij respect.
Respect voor anderen -> daar valt alles bijna onder. Respect voor een ander, voor de spullen om je heen, voor jezelf.
Dankjewel zeggen -> zie respect. Dat is een fatsoensnorm. Maar houd er ook rekening mee dat ook mijn tienjarige (die vanaf zijn dreumesperiode is gedrilld) het nog soms vergeet. Ik zou er geen straf op zetten als het niet gebeurt. Wel aan helpen herinneren.
Geen cola en koffie -> Geen cola voor een tienjarige is nauwelijks haalbaar. Het is algemeen geaccepteerd dat tieners bij gelegenheid cola drinken. Ik denk dat je je meer moet gaan richten op bv energydrankjes.
Niet vloeken en geen scheldwoorden/schuttingwoorden -> dergelijke woorden zijn goed voor een time-out.
Handen wassen na toilet en voor het eten -> Ja, dat is bij ons wel een regel, maar ik controleer het niet meer en eigenlijk weet ik wel zeker dat het lang niet altijd gebeurt.
Wat vinden jullie heel belangrijk in de opvoeding? Respect, elkaar helpen, tolerantie, positief zelfbeeld ontwikkelen/zelfvertrouwen.
Welke taken hebben jullie kinderen? Helpen tafeldekken en afruimen, was in wasmand, eigen slaapkamer en speelkamer opruimen, zelf gymtas/voetbaltas inpakken. Soms een incidentele klus als wc schoonmaken, grasmaaien, stofzuigen, hele kamer van top tot teen uitsoppen, stofzuigen etc. Dat is meer om hen daarin ook ervaring bij te brengen.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze tv kijken? -> TV kijken is hier niet zo'n item. Na 17.00 uur mag de tv aan.
Hoevaak/ hoeveel mogen ze computeren? -> maximaal een half uur per dag, wordt vaak 45 minuten. In principe ook pas na 16.00 uur.
Hebben jullie kinderen een eigen computer en/of tv op de kamer? En waarom wel/niet? Nee, omdat ik dat niet nodig vind, omdat ik mee wil kijken. Op speelkamer staat de Wii omdat dat gewoon praktisch is. Ik heb drie kinderen, drie extra computers/tv's vind ik daarbij ook van de zotte.
Hoeveel zakgeld krijgen ze? Als negenjarige krijgt hij 5 euro per week. Daar hoeft hij niets voor te doen en niets van te betalen. Zwembad, bioscoop, cadeautjes, etc betalen wij allemaal.
Misschien gaan we dat verhogen naar bv 10 euro per maand maar dan moet hij daar ook bepaalde dingen van kopen (kadootjes gezinsleden, zwembad, etc) maar dat lijkt me allemaal maar gedoe.
En mogen ze dat zakgeld vrij besteden, of zijn daar ook regels voor? Zie hierboven.
Hoe laat gaat jullie kinderen naar bed? En zijn er verschillen tussen schooldagen, weekends en vakanties? Hier gaan ze om half negen naar boven en mogen ze lezen. Maar dit is zo kindgebonden. Het ene kind heeft echt meer slaap nodig dan het andere kind. Ik zou vragen hoe laat hij nu in de instelling naar bed gaat en of zij een advies hebben voor een goede tijd. In het weekend gaan ze hier vaak om tien uur.
Hoe straffen jullie de kinderen, en hoe lang? Maximale straf is een time-out van enkele minuten. Als ze te lang computeren leg ik na twee waarschuwingen de computer (toetsenbord) op de kast. Maximaal 1 dag. Oudste heeft ooit van mijn geld snoep gekocht (ik had hem voor een boodschap gestuurd) en dat moest hij terug betalen.
Maar ook dat is per kind heel verschillend. Mijn tiener hoef je maar 1 keer streng aan te spreken en hij zakt door de grond. Hem hoef je dus alleen maar in twee zinnen uit te leggen dat je teleurgesteld bent en that's it.
En hoe belonen jullie de kinderen? Hebben jullie daar een systeem voor (met stickers of zo)?
Stickersysteem vind ik meer iets voor kleuters. Ik beloon door positieve aandacht. Dat kan van alles zijn, van aai over de bol tot een keer een cadeautje tussendoor. Onze oudste zoon is dyslectisch, leest thuis veel, dan krijgt hij soms zomaar een leuk boek omdat hij zo goed zijn best doet. Je moet het niet te vaak doen en geen grootste dingen maar een ijsje gaan eten omdat ..... werkt vaak als een tierelier.
Ik voel wel dat je het perfect wilt doen. Houd voor ogen dat dat bijna onmogelijk is. Zeker niet met een kind waar je zelf geen geschiedenis mee hebt opgebouwd en dat zelf wel een behoorlijke geschiedenis heeft. Regels en straffen zijn niet de basis. De basis wordt gevormd door het ontwikkelen van een basisvertrouwen/fundament dat hij mag zijn zoals hij is. Dat het een vreselijk leuke, aardige, lieve knul is met veel talenten, dat je supergek met hem bent, etc. Dat moet je boodschap zijn! En ja, waarschijnlijk schort er nog wel wat aan die basis. Spreken met twee woroden en wel of geen cola: nauwelijks belangrijk voor dat fundament. Geef hem de ruimte om te groeien. Fouten maken hoort erbij. Straffen is dan niet mijn eerste insteek, zie die fout als een beginpunt om iets te leren.
Succes met jullie moedige stap!
Aanvulling
Grappig, om te lezen dat iedereen wel ongeveer hetzelfde over dingen denkt. Lisbeth had een heel goed advies: PICK YOUR BATTLES. Dat vat alles samen. Bouw aan zijn fundament op een positieve manier, maar probeer niet alles in een keer goed te willen doen.
Oh, enne mijn zoon krijgt 5 euro PER MAAND.
Alweer dank, jullie helpen me te relativeren!
Nogmaals grote dank voor alle reactie, ik ben er ontzettend blij mee. Ik merk nu ook dat het mij helpt te relativeren. Ik wil het inderdaad graag perfect doen, dat is een valkuil van mij. Maar ik weet ook dat ik het niet moet overdrijven. Dank dus!
Jasmino
Perfect moet je niet willen 
Ik heb met grote regelmaat nog steeds situaties dat ik naderhand denk: dat had ik anders moeten aanpakken. Ik leer iedere dag van mijn kinderen en zij van mij.
Ik denk dat zo'n jongen als eerste een veilige thuisbasis nodig heeft met mensen om hem heen die om hem geven. De regels etc dat komt wel. Geef hem de kans jou even uit te testen want daar zijn het kinderen voor.
Super trouwens dat jullie dit doen
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hangt af van het kind en de situatie
Uit onderzoek blijkt dat responsief ouderschap het meest effectief is. Je leert elkaar kennen als ouder en kind en past je aan en begeleidt naar aanleiding van je bevindingen.
Het zou fijn zijn als er in elk geval een aantal zaken op dezelfde manier gaan als bij zijn moeder thuis, mogelijk dat je die ook weet, dan geeft dat tenminste geen stress. Verder is het belangrijk dat je voorspelbaar bent, dat hele verhaal van straffen, regels en structuur, en belonen kan makkelijk ontaarden in een dwangbuis, voorspelbaar dus. De gewone dingen, maar misschien een pietsje preciezer. Ontbijt om 8.00 uur bijvoorbeeld, avondmaaltijd om 18.00 uur. Als kind thuis uit school komt een kopje thee en een praatje, mits kind daar voor open staat. Misschien wil kind eerst eens voorzichtig proeven en ruiken. Dan is het handiger dat je eerst wat uitnodigend bent zonder al teveel tekst.
Een kind uit zijn eigen omgeving is de controle kwijt. Dus geef je pleegkind vooral ook de controle over zaken. Mag hij bepalen hoe zijn kamer ingericht is, hoe zijn bed staat, heeft hij een lampje dat hij zonodig aan kan laten. Mag hij jullie iets vragen als hij angstig in bed ligt, desnoods met zijn mobiel? Afijn, het hangt dus helemaal af van jou en je pleegkind en je situatie.
Ik zou er trouwens ook bedacht op zijn dat het een kind is waar wat mee is. Al te makkelijk worden kinderen uit huis geplaatst zonder dat duidelijk is dat een kind misschien wel speciale aandacht nodig heeft of speciale aanwijzingen voor de opvoeding. Je zult niet de eerste zijn die lelijk op zijn neus kijkt omdat het nog niet zo makkelijk blijkt te zijn om een kind op te voeden van een ander omdat je de achtergronden, het karakter van een kind en diens geschiedenis niet goed in beeld hebt.
Ook is het een heftig soort ouderschap. Ineens wordt wat je doet bekeken door de pleegzorgwerker maar ook door de buren en je familie, en iedereen heeft daar een eigen mening over. Ouderschap kan je kwetsbaar maken. Hopelijk heb je een goed netwerk en misschien kun je wel terecht op een forum voor pleegouders.
Hopelijk reageren er hier ook pleegouders, want er zitten soms scherpe randjes aan de relatie met je pleegkind en dan ben je niet geholpen met al teveel flinksigheid als regels stellen of aanpakken.
Pleegkind
Ik heb niet alle reacties gelezen. Ik kan uit eigen ervaring wat vertellen, maar mijn (pleeg)zoon was een stuk jonger toen hij bij ons in huis kwam. Hij was emotioneel verwaarloosd en had nauwelijks opvoeding gehad. Het was in zijn geval op zijn zachtst gezegd onverstandig geweest te beginnen met de grenzen en regels die jij hebt opgeschreven. Hij kon dat soort dingen echt nog niet. Hij heeft in de eerste weken en maanden zoveel moeten leren. In het begin was hij erg bang en onzeker en dat uitte zich in agressiviteit, frustratie enzovoort. Als we begonnen waren met 'triviale' dingen als met twee woorden spreken en aan tafel blijven zitten, dan was het echt ontzettend mis gegaan. Nogmaals, dat soort dingen kon hij niet en moest hij eerst echt leren.
Onze manier van aanpakken was om ons vooral op onze eigen kinderen en ons gezin te richten (kortom, de normale gang van zaken), hem maar een beetje te laten en vooral het goede voorbeeld te geven. We hebben in het begin eindeloos gecomplimenteerd, pleegzoon met alles wat maar een beetje goed ging en onze eigen kinderen met het volstrekt normale gedrag dat we ook graag bij pleegzoon zouden zien (netjes met bestek eten, niet te grote happen nemen, terwijl dat voor onze kinderen al volstrekt normaal was, was bij tijd en wijlen wel hilarisch om ze voor dit soort dingen weer uitgebreid te complimenteren). Ook qua omgangsvormen en gewoonten hebben we hem veel laten zien, zonder hem meteen te dwingen om mee te doen (gewoon laten zien dat je 's middags een kopje thee met je moeder kan drinken en even je verhaal over school kwijt kan, zonder dat hij daar meteen aan moest deelnemen, bijvoorbeeld).
Dat betekende ook dat we in het begin heel veel gedrag geaccepteerd hebben dat we bij onze eigen kinderen nooit gedaan zouden hebben, maar hem in een keer zoveel dingen anders laten doen dan hij gewend was, dat ging ook niet. Jullie pleegzoon is natuurlijk wat ouder en de situatie is anders, maar let op dat je met regels niet vervalt in te triviale dingen (is met twee woorden spreken echt zo belangrijk? als hij heel netjes heeft gegeten en zich goed heeft gedragen aan tafel, maar het duurt allemaal net iets te lang, is het dan echt zo erg als hij eerder van tafel mag?) en overvraag hem niet, zeker als hij sommige dingen misschien nog niet kan. Investeer in het vinden van ingangen, dus de dingen die al wel goed gaan en die je kan uitbouwen. En investeer en geef aandacht aan je eigen kinderen, dat helpt hem indirect ook.
Oei
Ik schrik er wel een beetje van als ik de regeltjes zie die je belangrijk vind voor dit pleegkind. Ik denk dat het in eerste instantie gaat om ervoor te zorgen dat dit kind zich veilig voelt bij jullie thuis, dat is echt van een hele andere orde dan geen cola of met twee woorden spreken.
Heb zelf geen ervaring met pleegkinderen, maar kan me goed vinden in de post van Minna. Hoop dat je door die te lezen meer inzicht krijgt wat echt belangrijk is in de opvoeding van een kind.
Veel succes en blijf vooral je vragen hier stellen!
Eens met minna
Lieve Jasmino, allereerst wil ik even zeggen dat je iets geweldigs doet. Er zijn veel te weinig pleeggezinnen in Nederland, hulde dat jullie deze weg samen zijn ingeslagen. Ik heb geen pleegkinderen, maar wel heel veel pleegbroers en -zusjes gehad in de loop der jaren. Deze varieerden in leeftijd van twee tot achttien jaar. Mijn ouders hebben zich uiteindelijk gespecialiseerd in jongens vanaf twaalf jaar, de moeilijkst plaatsbare groep, maar ze hebben ook prepubers gehad van de leeftijd van het jongetje dat jullie onder je hoede krijgen.
Ik vond de posting van Minna heel duidelijk en kon het er woord voor woord mee eens zijn. Je weet op dit moment nog niet genoeg om al vast te stellen hoe jullie met dit kind moeten omgaan. Het kan zijn dat hij een stoornis heeft, het kan zijn dat hij gedragsproblemen vertoont die te maken hebben met een moeilijke situatie thuis, het kan zijn dat de UHP hem diep heeft geraakt (dit is vaak sowieso wel het geval, hoe naar het thuis ook was, geen enkel kind wil 'weggestuurd' worden). Ga er vanuit dat hij misschien/waarschijnlijk een negatief zelfbeeld heeft en weinig vertrouwen in zichzelf of zijn omgeving. Een pleegkind is hoe dan ook beschadigd, al weet je nog niet hoe of in welke mate of op welk gebied.
Jullie taak is allereerst het bieden van veiligheid en zekerheid, en dat doe je door duidelijke structuur. Dat klopt. Maar dat wil niet zeggen dat je zo'n jongen overlaadt met regeltjes. Structuur kun je ook bijna ongemerkt aanbrengen, door bijvoorbeeld vaste tijden te hanteren voor dagelijks terugkomende zaken als eten en slapen (ook in het weekend), door niet te snel nee te zeggen (eerst goed luisteren), maar als je dat eenmaal hebt gedaan, er niet meer op terug te komen enzovoort. Altijd zoveel mogelijk hetzelfde, zeg maar.
Ik herinner me nog een pleegbroertje van die leeftijd, ook een structuurklantje. Hij bleek behoefte te hebben aan wild stoeien en heel hard schreeuwen en lachen. Dus werd er na het avondeten flink gestoeid, voor het douchen. Vaste prik, elke avond stoeien/rennen/kietelen/lachen. Misschien heeft jullie pleegzoon juist behoefte aan een bordspelletje, of samen een favoriet tv-programma kijken. Het gaat erom dat je samen een ritueel instelt dat de dag positief afsluit.
Gaat het jongetje nu ook naar een andere basisschool? Leg dan zo snel mogelijk contact met de nieuwe leerkracht en sta op zeer korte lijntjes, elk incident moet meteen bij jou gemeld worden, maar ook alles wat goed gaat.
Bedenk verder dat je in een paar maanden pleegzorg de problemen van dit kind niet kunt oplossen. Daar ben je ook niet voor. Je bent ervoor om hem rust te bieden, veiligheid, aandacht, genegenheid. Wat hij ermee doet, wat hij ervan leert, welke impact het heeft, daar heb je tijdens het verblijf weinig zicht op. Elke piepklein stapje vooruit is meegenomen en verdient het om aandacht te krijgen, zodat hij er zelf ook blij mee kan zijn en ervan kan groeien, maar verwacht vooral niet te veel. Sorry als ik belerend klink, dat is nadrukkelijk niet de bedoeling 
.
Ik vind het geweldig dat jullie dit doen, en al even geweldig dat je hier alvast wat ervaringen vraagt met kinderen van zijn leeftijd. Ik hoop dat het pleegouderschap jullie veel zal geven.
O ja, nog even: pleegkinderen reageren meestal erg positief op huisdieren. Niet dat je nu meteen een kat, een hond en een konijn moet aanschaffen, maar mocht het jongetje langer blijven en mocht je zelf geen huisdieren hebben, dan zou ik overwegen om in overleg met het kind een hamster (ofzo) te regelen.
Bedankt voor de aanvullende reacties
Alweer veel dank voor de aanvullende reacties. Ik heb er veel aan, en er zitten nuttige opmerkingen tussen die me aan het denken zetten.
De meeste dingen die ik in mijn openingsvragen noemde zijn niet uit de lucht gegrepen, daar wil ik nog wel even op reageren. Ik begrijp ontzettend goed wat jullie schrijven over veiligheid en aandacht, dat is veel belangrijker dan vele andere zaken. Toch hebben we ook te maken met wensen van de biologische moeder, en daar komen bijv. de regels vandaag over de cola en met 2 woorden spreken. Als pleegouder hebben we rekening te houden met die wensen.
Verder heeft pleegzoon het afgelopen half jaar in een groepshuis gewoond met andere kinderen, en daar gelden aardig wat regels. Die regels worden ingesteld door professionele begeleiders van de pleegzorginstantie. Het lijkt mij goed om daarin niet teveel wijzigingen aan te brengen. Als hij regels gewend is, en wij helemaal geen regels zouden stellen, dan komt hij wellicht ook in een vacuüm terecht.
Maar hoe dan ook, ik ben aardig gerust gesteld, en wij hebben ons voorgenomen om redelijk soepel te starten en vooral veel met hem te communiceren, ook over dit soort dingen. Hij is heel intelligent, hij kan zich goed uiten en heeft zich de afgelopen maanden heel goed aangepast. Uiteraard zullen er nog wel moeilijke tijden komen, we weten wel het een en ander van wat we kunnen verwachten.
Toch wil ik ook graag het goede doen, en natuurlijk ben ik als startend pleegouder onzeker. Ik vind het daarom fijn om alle wijsheid van professionals en uit boeken die ik inmiddels heb gelezen te combineren met persoonlijke ervaringen en overwegingen. Dat helpt mij om keuzes te maken die bij me passen. Jullie antwoorden helpen in elk geval te relativeren.
Het komt vast goed, we hebben er een heel goed gevoel over, zeker nu we hem hebben ontmoet.
En wat die huisdieren betreft: we hebben 2 honden, komt goed dus.
Jasmino
Sorry, ik had niet goed gelezen en zie in je berichtje dat je zelf geen kinderen hebt. Ik ging in mijn reactie teveel uit van mijn eigen situatie, niet netjes.
Ik wens je veel wijsheid en succes en hoop dat je het forum blijft bezoeken en blijft posten.
Zorg ook goed voor jezelf
Da's een hele belangrijke. En toen ik in verwachting was had ik ook heel duidelijk in mijn hoofd hoe ik het zou doen. Tig boeken gelezen. Etcetera. En iedere moeder zal je zeggen dat de werkelijkheid altijd anders gaat. Als biologische ouder begin je met een klein frummeltje en leer je als ouder met vallen en opstaan wat het best past, wat wel werkt en wat niet werkt, etc. Wees mild voor jezelf als het anders gaat dan je nu denkt.... En dat advies ben ik niet (of weinig) tegengekomen in al die opvoedboeken.
Regels en grenzen
"Wij moeten dus vanaf het begin duidelijke regels en grenzen stellen, en daar consequent maar wel liefdevol in acteren."
Ik vind dit zelf een soort van omgekeerde wereld. Ik ga er vanuit dat een kind het graag goed wil doen als het maar weet wat de bedoeling is en als het maar binnen het vermogen van een kind ligt. Ik ben dus ook een beetje allergisch geworden voor dit soort taal, het is meer een soort opvoedmantra waar men elkaar mee om de oren slaat. Net als het woord ' structuur' daar verstaan mensen allemaal wat anders onder en dat moet je expliciteren. Uit eigen ervaring weet ik dat je erg in de knel kunt komen als je afgaat op dit soort mantra's. Het heeft me dan ook wel wat leertijd gekost om dat los te laten, want het is heel erg populair in de publieke discussie.
Een kind wil graag weten wat het kan verwachten, dus tijdig aankondigen en uitleggen en controleren of een kind het begrijpt en kan opvolgen lijkt me belangrijker dan dit soort taal. En vooral realistisch houden, past het in je gezin en bij dit kind.
Geen cola drinken vereist uitleg van de moeder. Heeft ze gemerkt dat het kind daar druk van wordt of zo? Of heeft ze daar in het algemeen moeite mee? Dat wil niet zeggen dat je daar niet aan toe moet geven, maar meer dat je dan beter begrijpt wat haar zorgen zijn over dit speciale kind. Met 2 woorden spreken is ook zoiets. Het is in het algemeen niet nodig om daar kinderen steeds op aan te spreken. Als je zelf het goede voorbeeld geeft en een keer op een rustig moment uitlegt wordt dat door de meeste kinderen wel opgevolgd. En soms zijn ze thuis nog wel wat vrijer dan bij anderen.
Je wil graag dat je kind zich goed kan verhouden tot andere mensen en tot zichzelf en dat hij de vaardigheden heeft om een prettig en productief leven te leiden. Een kind is een mens die jou nodig heeft om daar zijn weg in te vinden. En niet jou regeltjes of grenzen maar jou liefde, uitleg en instructie en dat je er onvoorwaardelijk bent voor een kind. En regeltjes als geen cola kunnen daarin heel behulpzaam zijn maar regeltjes die onbegrijpelijk zijn voor jezelf en voor een kind zijn niet behulpzaam maar vervreemdend.
Ouder worden
Nog meer dan alles wat er om je heen gezegd wordt is het het kind dat jou de ouder maakt. Je leert al doende, soms struikelend en vallend, wat er nodig is om dit kind een goede basis en een goede toekomst te bieden. Hoe gaat het kind met jou om, wat lukt jou in de omgang met het kind en waar moet je puzzelen en advies vragen, soms juist aan het kind zelf. De interactie met je kind maakt van jou een ouder, daar groei je in als ouder, dat het je lukt met dit kind is je ouderlijke trots, en je twijfel als het niet lukt.
Samen met je kind
Ons kind is wat jonger, er zijn eigenlijk maar 2 vaste regels: niet uitschelden en niet slaan. Het allerbelangrijkste vind ik liefde en respect voor wie je kind is. Dat voorleven en uitdragen.
Belonen en straffen doen we zelden tot nooit.
Doordat we samenwerken luistert ze gewoon goed. Ze weet dat wij samen aan tafel eten gezellig vinden, dus eet ze mee aan tafel. Maar als ze om zes uur doodop is en een volle vermoeiende dag heeft gehad, dan mag ze op de bank eten.
Iedere week spelen we 'restaurant eten'. Dan gaat alles keurig, inclusief conversatie. Maar een andere dag doen we expres wat niet mag en dan smakken we en zetten de ellebogen op tafel. Razend veel pret en ze leert daardoor ook hoe het hoort.
Als ze moe is kan ze dwars zijn. Dat kan ik bestraffen. Ik kan haar ook even knuffelen, benoemen dat ze moe is en binnen vijf minuten een kind hebben dat niet meer dwars is en ook niet gefrustreerd door straf.
Ik snap dat je een referentiekader zoekt en daarnaast je eigen waarden en normen hebt, maar kijk vooral naar het kind. Als je het samen goed hebt, zal het kind het ook goed willen doen (als het niet te beschadigd is).
Loes
