Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
betje

betje

05-01-2009 om 13:05

Verhuizing

In augustus zijn wij verhuisd naar een andere regio. Voor onze zoon van 6 betekende dit heel veel veranderingen. Nieuwe school (ook nog eens van groep 2 naar 3), BSO, supermarkt, huis, kamer etc ect. Wij hebben hem zoveel mogelijk betrokken bij deze verhuizing. In onze ogen zijn wij er enorm qua woon en leefgenot op vooruit gegaan.
Hij ziet dat toch anders, wat wij natuurlijk best begrijpen.
Maar ik vind het zelf zo pijnlijk om te zien, wij hebben deze beslissing voor hem genomen.
Hij heeft heimwee naar zijn oude vriendjes, plekken etc.
Eigenlijk geeft hij aan het niet leuk te vinden. Zijn gedrag is niet echt moeilijk te noemen, op school gaat het goed en gelukkig verteld bij veel over hoe hij zich voelt.
Maar laatst zei hij het gevoel te hebben niet te leven maar een Engel te zijn??????? Dit gevoel vond hij niet onprettig. Ook is hij weleens verdrietig.

We benoemen zoveel als mogelijk zijn gevoel en proberen het niet te bagaliseren.Binnenkort gaan we terug naar onze oude woonplek en mag hij bij een vriendje logeren uit zijn oude straat.
Maar misschien zijn we er te veel mee bezig.

Eigenlijk ben ik op zoek naar iemand die ook in een gelijke situatie heeft gezeten. Misschien wat tips.

Bedankt

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

05-01-2009 om 13:40

Praktisch

Ik denk dat het niet nuttig is en dat het hem zeker niet helpt om mee te gaan in het negatieve; het pijnlijk voor hem te vinden dat hij er nog moeite mee heeft en een achterliggend schuldgevoiel bij jou.
Lekker cliche, maar ieder kind maakt wel eens mee dat het leven niet loopt zoals jij het wil. Jouw schone taak is om hem te helpen daarmee te dealen. Ga dus gewoon leker praktisch kijken met hem, waar hij ontevreden over is, en zoek naar mogelijkheden om dat aan te pakken en te verbeteren.
Ach en wee blijven roepen heeft geen zin. Prima dat je oog hebt voor zijn onwelbevinden, maar trek hem er ook een beetje uit!

Het gaat over

wij zijn verhuisd toen jongste halverwege groep 2 was (vlak voor kerst) en ja 't was moeilijk. en ze was ook erg duidelijk....in 't oude huis was alles beter, leuker en mooier. ze heeft maanden moeilijk gedaan bij 't afscheid 's morgens op school. huilen en geen afscheid willen nemen enz. soms ging het beter en soms kreeg ze weer een 'terugval'. hoewel ze hier wel vriendinnen kreeg al snel, toch was het minste gerinst reden om terug te verlangen naar het oude huis. ruzie met een vriendinnetje of spelletjes op school die ze net kende/snapte of niemand buiten om te spelen....
ze kleurde de 'oude buurt' ook soms wel wat mooier in dan die werkelijk was. na een half jaartje ebte het lanmgzamerhand weg. ze heeft nog steeds contacten in de oude buurt (10 jaar oud ondertussen) en als ze nu daar komt ziet ze toch wel dat we het hier zo gék nog niet hebben....de auto's rijden hier zachter b.v. omdat de weg doodlopend en smal en bochtig is.......
van de oude klas kent ze amper nog iemand, alleen 1 toendertijd 'hartsvriendin' is blijven hangen. laatst kwamen we een meisje tegen met wie ze ooit in groep 1 best veel speelde en ze wist niet eens meer wie het was.het meisje overigens wel wie dochter was....hahaha.
wij hebben haar verdriet nooit weggewuifd, er ook wel ruimte voor gelaten. maar het wel genuanceerd als het een beetje té mooi was ingekleurd (wat ze regelmatig deed). b.v. als ze mopperde dat niemand bij d'r wou spelen en dat op haar oude school áltijd wel iemand kon spelen gewoon zeggen dat dat niet zo was en eventueel voorbeelden aanhalen waarbij dus ook niemand wou spelen toendertijd...
en de voordelen van hier wonen benadrukken.b.v. dat ze nu zo mooi behang heeft op d'r kamer, toch stukken beter dan dat baby-behang wat ze eerst had. wel als het ter sprake komt natuurlijk. niet zo maar. maar als ze mopperde van en mijn bed staat hier zo 'lastig' dan over de voordelen van die nieuwe kamer beginnen. zo breng je de boel een beetje in proporties. kan je het negatieve iets 'positiever' maken.
het kost ook gewoon tijd om je nieuwe huis je thuis te laten zijn en het zo te voelen/ervaren.
en erop uit gaan. leuke dingen doen die hier in de buurt kunnen, zonder daar de nadruk op te leggen. gewoon meenemen boodschappen doen zodat die buurtsuper ook zijn buurtsuper wordt.
ik voorspel je volgend jaar (of dit jaar bedoel ik eigenlijk) zomer voelt ie zich steeds meer thuis.....en wordt de oude buurt juist 'onthuis'.
ik kan me nog herinneren dat wij 1 jaar erna naar de kerstmarkt van de oude school gingen. zowel oudste alsook jongste. en hoe 'vervreemd' we ons voelden. er waren nieuwe gezichten, leerkrachten, kinderen, speelgoed, tafels en ook een boel ouders die we niet eens kenden...en die ons dus ook niet kenden. er waren ook mensen die net deden of ze ons gisteren hadden gezien (die hadden niet eens gemerkt dat we 'weg' waren) en enkelen die het erg leuk vonden dat we kwamen (gelukkig iemand mistte ons ook nog een beetje..). de klassen van de kinderen waren ook 'raar' vriendinnetjes hadden nieuwe vriendinnetjes en na een hallo liepen ze daarmee weer verder. dat gaf al duidelijk aan: wij hoorden er niet meer bij. wij waren 'bezoek' en niet meer 1 van 'ons'.
dat was wel lichtelijk confronterend en oudste verzuchte dat ze eigenlijk toch wel blij was verhuisd te zijn...nu had ze een grotere klas, dus meer keus qua vriendinnen en dat heeft ook zo z'n voordelen.
laat het nog even betijen. ga er niet te ver in mee en corrigeer hem waar je het idee hebt dat ie de zaken iets mooier voorstelt dan ze werkelijk waren.
vraag vriendjes te spelen (uit z'n nieuwe klas) vraag eventueel aan z'n juf of die niet een handje kan helpen om z'n contacten wat te verbreden/uitbreiden en laat ze spelen. binnen (in z'n nieuwe kamer) of buiten (in z'n nieuwe buurt) zodat ie zich sneller thuis voelt.
groeten albana

(overbezorgde)moeder

(overbezorgde)moeder

05-01-2009 om 19:53

Hier...

Bij ons had had 't kind er ook wat moeite mee. toen ze in tranen was n.a.v. een kaart die ze van een vriendinnetje had gekregen ben ik na overleg met beide scholen kort daarna op een woensdagochtend terug naar het oude dorp gegaan en daar naar school met haar gegaan. Kids waren helemaal uitgelaten. Ik ben boodschappen gaan doen en heb haar later opgehaald.

Grappige was dat het daarna compleet over was!
We hebben altijd aangegeven dat als ze "heimwee" had we altijd even op bezoek konden gaan bij school/vriendinnen....
dat hoefde daarna niet meer; het is bij die ene keer gebleven. Wie weet werkt 't?

succes; altijd vervelend als je kind verdriet heeft he...

betje

betje

06-01-2009 om 09:20

Bedankt

Hallo

Bedankt voor de reacties. Inderdaad het heeft zijn tijd nodig.......en het is niet leuk je kind zo te zien. Maar door een ervaring als deze groeit hij ook weer.
En inderdaad praktisch bezig blijven zijn is belangrijk.

Bedankt voor de tips en delen van ervaringen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.