Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Wat moet ik nou? [weet niet meer wat ik aan moet met zoon van 11]

Ben nu op een moment dat ik helemaal radeloos ben en niet meer weet hoe ik het moet aanpakken.
Mijn oudste zoon van 11 heeft eigenlijk al problemen vanaf zijn peutertijd, moesten dikwijls op school komen omdat die zo druk was..............op de bassisschool is dit eigenlijk net zo tot nu toe!
We zijn al met hem bij jeugdzorg geweest en hij is meerdere keren getest of die misschien adhd heeft......Er is steeds uitgekomen dat het dat niet is en daar twijfel ik ook niet aan.
Inmiddels zijn we er achter dat het gewoon aardje na zijn vaartje is, maar dat neemt niet weg dat ik zijn gedrag accepteer.
Zijn vader en ik zijn al bijna 10jaar niet meer samen en ook met hem had ik altijd problemen vanwege zijn gedrag.
Mijn zoontje noemen we vaak Koning dit omdat hij ook echt dat gedrag vertoont, hij doet wat die zelf wil, alles gaat dan ook in eigen belang en is vaak egoistisch.
Wat mij wanhopig maakt is dat hij vaak dreigend tegenover ons staat als er iets niet gaat zoals hij wil of omdat we ergens onenigheid over hebben, er worden hier vaken hele oorlogen uitgevochten om zulke onbenullige dingen.
Neem vandaag als voorbeeld:
Vorig jaar heeft hij een nieuwe winterjas gekregen, maar goed hij presteerd het dus altijd om deze binnen zeer korte tijd kapot te krijgen op wat voor een manier dan ook (gaat wel per ongeluk maar goed gebeurd wel altijd), dus meneer liep nog steeds in zijn dunne zomerjas, had er al een paar keer wat van gezegd maar hij bleef toch doen wat die zelf wilde, nu had ik nog een dikke vest/jas gevonden die hij aan kon, dus ik vertelde hem je doet zo dadelijk als je na school gaat deze aan want die dunne jas kan echt niet meer. Nou toen kregen we een hele strijd en daar sta ik mee voor schut want hij is me aan de mouwen te groot en bla bla........het probleem bij hem is dan dat dit niet op een normale manier gaat maar echt op een dreigende manier en ik trek die jas niet aan, echt niet, doe ik niet en anders maak ik hem kapot etc.....en als je hem dan aan spreekt op zijn gedrag kan die heel dreigend na me kijken en op sommige momenten komt die ook echt tegen ons in.
Maar goed dit is maar 1 voorbeeld, kan er een boek over schrijven wat er verder wel niet allemaal gebeurd.
Het probleem is dat het verder wel een jonge is met een goed hart maar alleen komt dit vaak bij hem er niet uit.
Heeft bijna tot eigenlijk geen vrienden, irriteert mensen (ons ook) door zijn gedrag, kan goed treiteren en anderen zijn wil op proberen te leggen............

Maar het punt is dat ik dus absoluut zijn gedrag niet accepteer, dit vanwege mijn principe en omdat ik vind dat ik hem zo niet opvoed. Dus waarschijnlijk zullen we ons leven lang de strijd blijven aangaan, maar ik merk nu aan mezelf dat ik niet meer weet wat ik moet doen! Raak er gefrustreerd van en ben nu op een punt dat ik me ook niet meer kan beheersen, het is niet zo dat die geregeld een tik krijgt maar op momenten zoals vanmiddag dan kan ik hem wel bijna letterlijk met zijn hoofd tegen de muur gooien (ff grof gezegd, maar zo voelt het op het moment).
Ik weet ook niet meer hoe we hem moeten straffen we hebben echt alles al geprobeerd, misschien heeft iemand anders nog tips of heeft dezelfde ervaring??

een radeloze moeder die graag zou willen dat het goed gaat met haar kind

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

03-11-2009 om 14:09

Oorzaak

Ik denk dat hij zich werkelijk niet gehoord voelt op de momenten dat hij zo dreigend doet. Dat hij dit doet omdat hij eigenlijk gefrustreerd raakt en (nog) niet weet hoe hij dan moet handelen om de situatie op te lossen.
Ken je het boek "Het explosieve kind"? Volgens mij is dat boek voor jou geschreven. Het leert je hoe je "Plan B" kunt toepassen. Zeg maar een overlegmodel, waar dan zowel ouder als kind zich prettig bij kunnen voelen.
Blijf vertrouwen in je zoon, het zit er heus wel in, alleen moet je hem helpen "het" er ook uit te laten komen.

sonjaatje

sonjaatje

03-11-2009 om 14:17 Topicstarter

Moedeloos

Nee ken het boek niet, ga direct googlen.

Het punt is dat wij graag willen dat hij een leuke jeugd heeft, maar onze indruk is dat dit niet zo is. Moet zeggen soms bekruipt me weleens het gevoel dat hij zichzelf ooit weleens iets zal aandoen.
We hebben hem inmiddels ook op kickboksen gedaan dit omdat wij dachten nou hier zal hij meer zelfvertrouwen doorkrijgen en misschien wat zekerder van zichzelf zijn.
Soms voel ik me heel schuldig omdat we de hele dag alleen maar bezig zijn om hem te wijzen op zijn gedrag.
Maar we hebben ook vaak de andere kant geprobeerd het alleen maar belonen van goed gedrag maar ook hier lijkt die op een gegeven moment inmuum voor te zijn.
Denk vaak zou hij nou echt denken dat wij het leuk vinden om hem steeds te wijzen op zijn gedrag of ruzie met hem te maken? We hebben hem dat weleens gevraagd en op sommige momenten kunnen we ook best wel met hem praten en denken we van nou zullen we hem dan eindelijk bereikt hebben??
Maar vaak nog geen halve dag later toont weer hetzelfde gedrag als daarvoor.
Zo moedeloos.................

Caillic

Caillic

03-11-2009 om 14:41

Accepteren

Door over "koning" en "meneer" te praten, plus je uitspraken die allemaal neerkomen op: "hij mag niet zo zijn, want zo voed ik hem niet op", laat je duidelijk merken dat je zoon niet voldoet aan jouw idee van hoe hij moet zijn.
Dat lijkt me erg lastig, als zoon. Daar zou ik, als zoon, weinig vrolijker van worden en ook heel opstandig. En verder doe je hem op een sport die agressie bemoedigt. Hoe moet hij daar nou 'liever' van worden? Had hem dan op toneel gedaan, of muziek, of iets met dans.
Hm, misschien moet je je zoon eerst maar eens accepteren hoe hij is. Voor de volle 100%. Met al z'n wangedrag erbij. Als je dat doet, dan kom je veel dichter bij hem te staan dan dat je nu doet. En dan is heel veel strijd niet meer nodig, dus verbetert zijn gedrag vanzelf.
Bedenk dat een kind pas kan veranderen, als de opvoeder verandert, verander van toon, houding, etc. Geef liefde, bekijk de wereld eens vanuit zijn positie, accepteer hem zoals hij is, respecteer hem en ga náást hem staan ipv tegenover hem.
Hou je niet bezig met of hij dit nou een leuke jeugd vindt, en of hij zijn misdragingen nou leuk vindt. Hij kan ff niet anders. Hij voelt zich waarschijnlijk geweldig onbegrepen en handelt daarnaar met de mogelijkheden die hij heeft. Probeer dus begrip te krijgen voor zijn gedragingen, zijn 'zijn', en zorg uiteindelijk voor dat zijn mogelijkheden uitbreiden. Bijv. een uurtje drummen of elektrische gitaar spelen kunnen geweldige uitlaatkleppen zijn. En dat is nog constructief ipv destructief ook.

Guinevere

Guinevere

03-11-2009 om 14:43

Sonjaatje

Ik denk dat hij heel goed weet wat jullie willen. En ook dat het geen onwil van hem is om er niet aan te voldoen. Maar dat hij de vaardigheden nog niet voldoende heeft ontwikkeld die bij het gewenste gedrag horen. Van ellende vervalt hij dan maar in dat moeilijke gedrag. En daar reageren jullie dan weer op, en dan vervalt hij in nog moeilijker gedrag, etc.
Belonen en hem wijzen op zijn gedrag is niet bij alle kinderen afdoende. Echt, bestel dat boek, bij de bieb of bij de winkel. Sinds ik het heb gelezen kijk ik heel anders naar mijn kind. We overleggen meer, hij komt zelf met oplossingen voor bepaalde situaties. Dat geeft hem het gevoel dat hij grip heeft op zijn eigen leven en het levert voor ons allebei een werkbaar compromis op. Daarbij is het van belang dat je hem zélf laat nadenken over de oplossing, en niet teveel van het denkwerk uit handen neemt.

sonjaatje

sonjaatje

03-11-2009 om 16:09 Topicstarter

Reactie op

Ik wil even hierop reageren.

Het feit dat die op kickboksen is gegaan is een weloverwogen keuze en het was niet de bedoeling om daarmee in liever kind te creëren!
Dat is ook helemaal niet de opzet en als je goed had gelezen had je kunnen zien dat we dit gedaan hebben om voor hem meer zelfvertrouwen te kweken.
Kickboksen is misschien een vechtsport maar als je leest met welk doel dit voor kinderen gedaan wordt, dan begrijp je misschien waarom deze keuze gemaakt is.

Sorry dat ik het zeg, maar ik vind je reactie aan de ene kant begrijpelijk maar aan de andere kant wijs je toch figuurlijk na de ouders en dat vindt ik jammer.
Ik durf best op veel momenten mijn hand in eigen boezem te steken, ik bedoel niemand is perfect en we maken allemaal fouten.
Ik hoef geen perfect kind alsjeblieft niet, hij hoeft voor mij niet altijd in de rij te lopen het enigste wat ik vraag is advies en raad, en dat doe ik alleen omdat ik juist zeer waarschijnlijk de dingen op een andere manier moet aanpakken dat begrijp ik.

Maar heb geen zin in mensen die gaan wijzen.

koentje

koentje

03-11-2009 om 16:36

Sonjaatje

wat jij doet, nu naar guinevere en al eerder naar je zoon is mensen afwijzen als persoon. Ze doen iets wat jou niet naar de zin is en jij staat met je oordeel klaar. Je geeft je zoon vervelende namen en als Guinevere jou een goed bedoeld advies geeft over de te kiezen sport wijs je haar af.
Dat is jammer omdat iedereen wel eens iets zal hebben of doen wat je niet bevalt. Met name naar je zoon toe zal ook mee gaan spelen in de verhoudingen dat je misschien te veel de neiging hebt om negative verwachtingen te hebben. Daarmee doe je jezelf en je zoon te kort. Probeer wat meer open te staan.

Begrijp me goed, ik beweer niet dat het jouw schuld is dat je zoon moeilijk is. Maar in een situatie als deze is het heel belangrijk steeds weer positief te kijken naar je zoon. Anders gaat hij onbewust je negatieve verwachtingen waar maken.

koentje

koentje

03-11-2009 om 16:38

Sorry

je had het over Caillic, niet over guinevere. Maakt verder niet uit, maar ja

sonjaatje

sonjaatje

03-11-2009 om 16:53 Topicstarter

Caillic

Ja ik had het over deze persoon.

Zoals ik al zei aan oordelen heb ik niets en verder wil ik er niet op in gaan want zit hier voor mijn zoon en niet om mezelf te verdedigen.

Ik begrijp dat sommige reactie's of adviezen niet leuk zijn en ik weet van mezelf dat ik nogal fel kan reageren.

Caillic

Caillic

03-11-2009 om 17:34

Sonjaatje

Zo aangevallen jij je nu voelt door een posting van mij, zo zal je zoon zich ook voelen. En zie, dan reageer je fel.
En dan ontstaat strijd.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

03-11-2009 om 20:13

Sonjaatje

Het boek dat Guinevere noemde is echt een aanrader, ga het snel lezen!
Natuurlijk is het niet jouw ´schuld´ dat je zoon zich zo gedraagt. Maar na het lezen van het boek zul je wél constateren dat de eerste stap bij jullie als ouders ligt. Je krijgt door het boek inzicht in hoe gefrustreerde en boze kinderen in elkaar steken en waarom ze doen wat ze doen. En hoe je als ouder het tij kan keren. Boos worden, grenzen stellen, uitleggen etc. werken onvoldoende, dat weet je inmiddels uit ervaring. Je zult het dus op een andere manier moeten aanpakken. Het boek legt uit hoe het ook anders kan.
Ik heb ook een snel gefrustreerd kind, ik herken dus wel wat in je verhaal. Voor ons was het boek echt een eye-opener! Door te begrijpen waar de boosheid en frustratie vandaan komen, ga je automatisch al wat anders reageren. En door de tips op te volgen (het al genoemde 'plan B') merkten wij al snel véél verschil. Hebben wij het dan al die tijd fout gedaan? Nee, zo zie ik het niet, we deden immers wat ons het beste leek (streng en consequent zijn, ongewenst gedrag straffen, een hele normale manier van opvoeden dus). Maar sommige kinderen hebben een andere aanpak nodig om goed te functioneren én te leren.

Sonjaatje

Hier een chronisch boze/ontevreden dochter. Een explosief kind ook nog. Meevaller: haar moeder ( was ook een explosief kind en kan het dus enigszins begrijpen. Bij ons was het heel fijn een kortdurend traject van hulpverlening bij een gedragsdeskundige te volgen. Daaruit bleek dat vooral wij ons gedrag moesten 'aanpakken' om gewenst gedrag van onze meid uit te lokken. Want je kunt natuurlijk niet verwachten dat ze zomaar uit zichzelf naar onze wens verandert. Af en toe kakt het weer helemaal in en loopt hier een kleine voetzoeker rond. Het boek overigens dat hier telkens genoemd wordt, daar ga ik eens naar op zoek!
Succes Sonjaatje, je hebt in ieder geval een kind dat weet wat hij wil

bertje1

bertje1

08-11-2009 om 13:34

Kickboxen?

lijkt me toch absoluut niet geschikt voor jouw zoon! Hij is al agressief genoeg volgens mij. Doe hem eens op Yoga.
Verder denk ik dat je met hem geen discussie moet aan gaan. zo met die winterjas denk ik: nou, prima, dan maar in je zomerjas, dan lijd je maar kou. Merkt ie vanzelf.
Verder zou ik toch eens een goede kinderpsycholoog zoeken voor hulp.

Voeding

Het schijnt dat voeding van grote invloed kan zijn. Ik heb niet zo snel een link maar bij bijv kinderen met ADHD (wat jouw zoon dus schijnbaar niet heeft maar het heeft er iets van weg)die een aangepast dieet krijgen schijnen de klachten zeer sterk te verminderen.Misschien heeft iemand anders hier een goede link met informatie?
En verder kunnen opvoedtips/boeken inderdaad helpen.Iedereen heeft zo zijn/haar blinde vlekken waar men zich niet van bewust is waardoor de hele familie elkaar af en toe in de haren vliegt.Het is prachtig om te zien dat het veel leuker, gezelliger en makkelijker kan met net even een andere insteek.

Succes en groetjes Damajo

Nienke*

Nienke*

15-11-2009 om 23:31

Damajo@ de site

Dit is de site over het dieet: http://www.adhdenvoeding.nl/pelsser-voeding-en-gedrag-dieet/

Toevallig doen wij mee met de inca studie en is het gedrag van mijn zoon flink verbeterd. Hij heeft de daignose ADHD, maar dat hoef je niet te hebben om dit dieet te kunnen doen. Je kunt niet meer mee doen aan deze wetenschappelijke studie, maar je kunt het daarom wel gewoon volgen. Dan kost het helaas wel geld. Misschien volgend jaar niet meer als de zorgverzekeraars het gaan vergoeden, als de studie geaccepteerd wordt als zijnde een mogelijke behandelmethode voor ADHD.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.