Wat te doen? [snoep in nachtkastje gevonden]
Ik heb net in het nachtkastje van mijn dochter ( bijna 11) snoep gevonden en niet een klein beetje ook... Rolletjes mentos, lege zakjes smoeltjes en een puntzakje van de Jamin. Snoep wat ze waarschijnlijk van haar eigen zakgeld heeft gekocht. Stiekem
Nu ben ik niet bepaald geschokt, kinderen doen dit nu eenmaal, maar het mag niet ( en dat weet zij ook). Ik vind dit een lastige...Hoe ga ik hier mee om? Moet natuurlijk niet ze zijn dat zij door mijn aanpak bedenkt dat ze het de volgende keer beter moet verstoppen 
Graag advies van ervaringsdeskundigen.
Waarom niet?
Waarom mag ze geen snoep kopen van haar zakgeld? Mag ze verder wel snoepen? Ik zou eerst eens vragen waarom ze het gedaan heeft. Misschien vindt ze 'jouw' snoep wel niet zo lekker.
Ha, ik herken dat. Van mezelf vroeger. Mijn moeder werd dan altijd ongelooflijk boos. Dat heeft nada geholpen, dus ik denk niet dat dat helpt. Ik zou het gewoon in een privé-snoeppot laten doen en het haar gedoseerd laten opeten. Een paar stuks per dag. Zoon (10) vraagt het gelukkig altijd als hij snoep wil kopen, meestal vind ik dat goed zolang wij er ook een beetje van mogen proeven. En hij niet ongelooflijk veel snoep gaat vreten. Dat zal wel meevallen want hij koopt het liefst kauwgom.
Ja maar...
..ze heeft nooit gevraagd of ze snoep van haar zakgeld mag kopen, ik ben laatst nog met haar naar de Jamin geweest waar ze een puntzak mocht vullen (wel gezamenlijke zak) en ik vraag ze altijd wanneer ik boodschappen ga doen, wat ik aan snoep moet kopen..
Ik weet wel dat kinderen "dit doen" maar hoe ga je er mee om?
Maar
Het is dus wel verboden, en dat wist ze? Ik zou er niet voor gaan straffen. Zeggen dat ik het jammer vind en er vanuit ga dat het niet meer (stiekem) gebeurt.
Wat is het probleem?
Ik ben een beetje in verwarring; eerst zeg je:
"kinderen doen dit nu eenmaal, maar het mag niet ( en dat weet zij ook)"
"..ze heeft nooit gevraagd of ze snoep van haar zakgeld mag kopen"
Je hebt dus eerst gezegd dat het niet mag, dus vandaar dat ze het niet meer gevraagd heeft denk ik?
Het is me niet duidelijk wat nu helemaal het probleem is: wil je dat ze geen snoep meer koopt, wil je dat ze niet meer stiekem snoep koopt of weet je niet hoe je haar hierover aan moet spreken of ...?
Ik bedoel
Jouw vraag is: hoe ga je er mee om? Ik denk dat je eerst een standpunt in moet nemen.
Zelf mocht ik vroeger nooit snoep kopen, dus ik deed het stiekem. Ik wil niet dat mijn kinderen het stiekem doen, dus het mag wel - Oudste meldt altijd keurig als hij wat wil kopen, dus als ik het onzin vind, dan zeg ik dat wel, maar ik verbied het niet.
Als je het echt wilt verbieden of er meer zicht op houden, dan kun je haar bijvoorbeeld een kasboek bij laten houden. Is ook heel nuttig! 
Zakgeld doseren
Dat doe ik. Hier moet ze dus verplicht de helft sparen. Totdat ze het zelf kan.
Verder bespreek en controleer ik hoeveel geld ze ergens mee naar toe neemt en wat ze daarvan mag kopen. En dan middelen we dat bedrag een beetje. En ik reken haar dus voor. Als je nu voor zoveel koopt heb je de rest van de maand dus maar zoveel over. En dat helpt wel een beetje. En als laatste geef ik af en toe een winkelverbod.
Zolang ze nog op de basisschool zit kan ik dit redelijk volhouden. Als ze over 2 jaar naar de middelbare gaat wordt dit denk ik moeilijker. Oooh die arme tanden.
Geen lege verpakkingen?
Ik zou in de gaten houden wat er ligt en hoeveel er veranderd. Als ze het gewoon fijn vindt een voorraadje te hebben, maar niet bijster veel snoept, zou ik haar gewoon haar geheimpje laten. Als je merkt dat er legio snoep per dag doorheen gaat, zou ik weer eens een algemeen gesprekje aangaan over het belang van gezond eten, en hoe schadelijk snoep is voor je tanden, zeker als je het eet na het tandenpoetsen 's avonds. En dan weer een tijdje in de gaten houden, zonder er iets van te zeggen.
Snoep is poep
Als je snoep koopt, wat heb je dan de volgende dag? Juist ja...poep. Tuurlijk mag je poep voor je zakgeld kopen. Het is maar net wat je leuk vindt. 
Stiekem
Het stiekeme zou ik meer moeite mee hebben dan snoepen/snoep kopen an sich.
Kóópt ze het snoep wel? Waarom is ze er dan zo stiekem mee? Komt dat door jouw verbod? Dan zou je je kunnen afvragen of zo'n verbod nou wel zo handig is. Het maar zo laten (jouw verbod en haar stiekeme gedrag) vind ik wel weer grappig. Kop in het zand heet dat.
Ik zou er toch proberen achter te komen hoe ze aan het snoep komt, waarom ze snoept en wanneer. Leer haar goed om te gaan met snoep, ipv het alleen maar rucksichtlos te verbieden.
Ach jee
hier erg weinig snoep in huis, ik koop het gewoon zelden. En dochter mag wel snoep van haar zakgeld kopen, maar dat doet ze nauwelijks want ze weet dat het duur is en zo op is, bovendien heeft ze allerlei andere dingen die ze wel wil en daar voor wil sparen (wat het spaardoel is wisselt regelmatig 
ik zou het dus niet verbieden, wel adviseren en beuwst laten worden van wat dingen kosten door haar zelf meer te laten betalen. Dus als ze iets wil hebben het zelf laten betalen door het zakgeld te verhogen en alleen het hoog nodige nog te financieren. Oh ja wat hier ook helpt is dat er een snoepoma in de straat woont die een zak snoep bij de deur heeft en dus bij haar elke dag langs gaan voor een spekkie oid. En ik vind dat er genoeg kinderen in de klas zitten met traktaties en er dus oko regelmatig feestjes zijn waar er van alles staat.
Een nieuw spaardoel is misschien de oplossing. En dat stiekeme, ach ja ik denk dat er in heel veel nachtkastjes allerlei spannende dingen liggen
Ach
Ik haalde vroeger wel eens een frietje, of ijsje, of weet ik wat. Dat ging ik echt niet in geuren en kleuren vertellen, wat hadden m'n ouders daaraan?. Was niet persé stiekem. Maar ik weet ook bij eigen dochter, dat als zij constant aan mij vraagt, mag ik dit of dat, dat het lastig is om toestemming te geven: er is altijd wel een reden om 'nee' te zeggen (je hebt al iets gehad, gister veel gesnoept, morgen verjaardag, lust je straks je eten nog wel enz. enz.). Ik wil het op een bepaalde leeftijd eigenlijk gewoon helemaal niet weten, hoort erbij. Tuurlijk praten we regelmatig of gezond eten en snoepen enz., maar ze moeten het ook een beetje zelf uitzoeken.
Gr. Bibi
Zakgeld... eens gegeven blijft gegeven.
Mijn dochter van negen krijgt al drie jaar zakgeld. In het begin holde ze natuurlijk meteen naar de snoepwinkel om het te verbrassen maar tegenwoordig spaart ze of koopt er stickers voor (ook nutteloos maar tenminste niet slecht voor je tanden). Ik denk dat een kind er niets van leert als het allerlei ge- en verboden krijgt opgelegd met betrekking tot de besteding van zakgeld. Leren door vallen en opstaan beklijft beter. En als alles mag, krijg je ook geen stiekem gedoe.
Ik doe hetzelfde als brunette
Ik geef mijn zoon van 6 1 pond per week, en dat kan hij door een aantal klusjes goed te doen upgraden tot 2 pond.
Dat is van hem, daar mag hij van kopen wat hij wil. Ik zou het raar vinden om hem te zeggen dat ik dus geen snoep meer voor hem koop, want dan verplicht ik hem min of meer om dit geld te besteden aan snoep. Hij is nu aan het sparen voor een nintendo ds, vind ik toch fijner. En elke keer als hij iets onzinnigs wil kopen, dan vertel ik hem dat hij dan wel zoveel weken langer moet sparen voor een ds. Soms is hem dat waard, vaak niet. Maar zijn geld, zijn keuze. Bij teveel regels leren ze toch nog steeds niet om ermee om te gaan?
Er zijn natuurlijk andere regels hier in huis. Degene die met een vogelspin thuiskomt, heeft een thuis zonder mama, want die durft dan echt niet meer naar binnen
Hier geen regels behalve het snoep
Zakgeld kregen ze vanaf hun 5e verjaardag. De enige beperking was geen snoep. Oudste rende met haar 50 cent naar zo'n autootje bij de Blokker. Daar wilde ik nooit geld in doen. Dit heeft ze drie weken volgehouden, toen was het over. En natuurlijk kopen ze waardeloze dingen van hun geld. Daar leren ze van.
Snoep vond ik te aantrekkelijk. Ik had liever het leereffect van spullen kopen.
Oudste mocht vanaf de brugklas wel snoep kopen.
Jongste zit in groep 8. Hij vroeg gisteren waarom hij geen snoep in de kantine mag kopen na het sporten. Hij mag dat voortaan wel, van zijn eigen geld 
Een voorbeeld van een wapen of een vogelspin vind ik erg overdreven. Ik denk niet dat een basisschoolkind bij een winkel een wapen of vogelspin kan kopen.
Gelukkig
geen vogelspin maar ik heb even geen idee wat er hier gebeurt als dochter besluit straks zelf een cavia (oid) te kopen als deze die er nu nog is dood gaat (oud beestje). Ik wil niet nog een keer een cavia namelijk en zij wel. Ik heb het idee van een konijn wel geopperd, die dan permanent in de tuin woont.
Hmmm, tja. Ik weet ook niet wat het beleid is van dierenwinkels mbt kinderen die in hun eentje een dier willen kopen.
maar goed, dat zien we dan wel weer, eerst wachten totdat de cavia die er nu nog is het loodje legt
Wel aanspreken
Wij hebben bij het geven van zakgeld duidelijk gezegd dat ze er geen snoep van mogen kopen. Ik vind dat je best regels mag stellen wat een kind met zijn zakgeld mag doen. Zomaar een cavia kopen zou ik bv. ook niet accepteren. Dat betekent wat qua verzorging, en als je er dan genoeg van hebt, heb je een probleem met een levend wezen. Dat moet dus eerst overlegd worden.
On topic:
Ik zou je dochter er wel op aanspreken, maar dan noet je wel precies weten wat je nou dwars zit. Het feit dat ze snoept, dat je vindt dat ze teveel snoept, of dat ze het stiekum koopt ?
Je hoeft er niet boos om te worden, dan gaat ze het verstoppen, maar wel gewoon bespreken: hoe schadelijk snoep is voor gebit en lijf (suikerhuishouding), en dat je daarom niet wil dat ze veel snoept, omdat je wil dat haar lijfje gezond blijft. Bij mij zijn ze daar wel ontvankelijk voor, weet niet hoe dat bij jou is? Probeer gewoon afspraken te maken hoeveel ze mag snoepen, dan hoeft ze het ook niet stiekum te doen.
Misschien een tip: mijn vader zei vroeger altijd dat ik best de koekjestrommel mocht leegeten, maar dan wel in een keer, dan was het minder schadelijk voor het gebit.
Dat idee alleen al vond ik zo belachelijk, dat ik dus geen zin meer had in veel, maar wel na ging denken over de "hoeveelheid momenten". En de uitwijk dat het dus zou mogen was voor mij al genoeg om het niet te willen.
