Zoon wil zichzelf niet meer zijn, help!

Herkenning

Joh, zo'n stukje had ik tien jaar geleden kunnen schrijven. Als ik het zo lees, heb je een impulsief mannetje, dat echt wel wil, maar niet kan. Je bent NATUURLIJK geen k..moeder. Je bent heel hard aan het werk, maar je hebt een kind waarbij de gangbare opvoedmethodes niet werken.

Wij hebben heel veel gehad aan dit boek: 'Het explosieve kind' van Ross Greene. Hij heeft ook een website, waar je alle info uit het boek gratis kunt lezen. De website is wel Engels. Www.livesinthebalance.org

Zijn methode gaat uit van: kinderen doen het goed, als ze dat kunnen. Als kinderen het dus niet goed doen, dan betekent dit, dat ze een bepaalde vaardigheid niet beheersen. En daardoor maken ze steeds weer dezelfde fouten. Straffen en belonen zijn zinloos, want het kind snapt heel goed, wat de bedoeling is. Het lukt alleen niet om het te doen. Als je met die bril naar je kind gaat kijken, zie je ineens geen ondeugend jongetje meer, maar iemand die hulp nodig heeft. Hoe die hulp eruit ziet, dan is per kind verschillend. Onze zoon heeft bijvoorbeeld heel erg veel moeite met overgangen van de ene activiteit naar de andere. Van thuis naar school, van spelen naar eten. Als die dingen waren verschrikkelijk moeilijk voor hem. Ik snapte dat niet en vond dat hij zich aanstelde. Later leerde is, om hem te helpen. Ik legde uit wat er van hem verwacht werd in de nieuwe situatie. Ik kondigde de overgang van te voren aan. Ik hielp hem door de nieuwe situatie op te knippen in kleine deelstapjes. Dat scheelde veel conflicten.

Je kind is nu een negatief zelfbeeld aan het ontwikkelen (voor zover ik uit je post op kan maken). Dat heeft onze zoon ook. Het is heel erg lastig om daar weer van af te komen, dus ik zou NU actie ondernemen als ik jouw was. Niet nog even aankijken, niet afwachten, niet denken dat het komt door het weer, zijn verjaardag, Sinterklaas etc.. NU dingen veranderen!
Bij onze zoon hielp het heel erg, om hem meer beslissingsbevoegdheid te geven. We gingen hem ook enorm prijzen. Ook voor de dingen die 'normaal' zijn. 'Je hebt al een hapje brood genomen, goed zo! Wat doe je toch je best.' Ook was het heel goed, om elke dag, minimaal tien minuten met hem een-op-een te spelen. En dan hem de leiding geven. Geen gesprekjes of preekjes, maar gewoon gezellig samen lego-en, of verstoppertje, of touwtje springen, of wat dan ook.
Het hielp verder heel erg, toen we stopten met straffen. Hij dacht zelf al zo negatief over zijn eigen gedrag, en die straf schopte hem alleen maar verder in de afgrond. Straffen is voor onze zoon echt heel erg slecht.
Je krijgt dan wel een lastige periode, waarin je kind grensverleggend gedrag gaat vertonen en jij niet straft. Dat vinden mensen raar en je kind zal het 'uitproberen'. Hij is het immers ook niet gewend. Maar het hielp wel. Als hij zichzelf of anderen pijn deed, hield ik hem wel tegen/vast. Maar ik stopte met het duizend keer terug zetten op de trap, (zoals bij die &%&*^-supernanny) want dat was een ramp. En ik lees dat dit bij jou zoon ook niet het gewenste effect heeft.
Als iets werkt, ga er dan mee door. Werkt het niet, verzin dan wat anders.

Voor op de lange termijn, zou ik als ik jou was, met mezelf een afspraak maken. Bijvoorbeeld: over drie maanden moet het aanzienlijk beter met hem gaan, anders zoeken we hulp. Wij hebben te lang gewacht met hulp zoeken, dat kwam doordat onze zoon op school wenselijk gedrag vertoonde. Ik dacht dat het aan onze opvoeding lag. Maar hulpverleners hebben vaak een lange wachtlijst. Houd daar rekening mee. En ik zou ook niet hulp zoeken via school. Maar via de huisarts met een vrijgevestigde orthopedagoog of kinderpsycholoog bijvoorbeeld. Die kan dan met je meekijken en beoordelen of er misschien iets is, wat je zelf over het hoofd ziet.

Jep

Amen, Karmijn!

Waar woon je ongeveer? Als je nou in de buurt zit, mag ie best een keer in mijn inpandige dierentuin erbij komen hoor, ga jij verderop koffie drinken en uit het raam staren Die momenten zijn ook essentieel namelijk.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier ook

Met zoon gaat het nu wat beter,hij is nu ook wat ouder (bijna 7),maar hier was het hetzelfde.
Ik heb nog een boekentip voor je.Ik wilde net een draadje starten in algemeen over het boek.Het heet Jongens zijn 't van Angela Crott.
Vorige week zaterdag stond er een stuk over in de Volkskrant.Het was voor mij wel een eyeopener over hoe jongens zijn,en wat wij van jongens verwachten.
Strekte,het valt ook niet mee!

Er doorheen

Je zit er gewoon doorheen. En je denkt na over jullie acties en dat maakt je absoluut geen slechte moeder, integendeel!

Ik heb ook 1 kind dat lak heeft aan straf. Altijd al gehad, en ik heb ook met m'n handen in het haar gezeten en uitgehuild op de schouders van vriendinnen. En nu is het gewoon een lief kind, dat nog steeds graag doet wat hij wil, maar waar prima mee te leven valt (5jr)

Je hebt gewoon van die koppige kinderen die liever zichzelf en iedereen om hun heen ongelukkig maken dan toe te geven. Wat bij mij helpt is te bedenken dat hij nog maar heel klein is en ik als volwassene hem moet helpen. Hij doet het namelijk uit onmacht, niet onwil!

Wat hier heel erg helpt is 's avonds de tijd nemen om 1 op 1 verhaaltjes met hem te lezen, veel te knuffelen en te praten over dingen. Daar doen we echt wel een half uur over. Verder denk ik voor ik nee zeg tegen iets eerst na of het echt wel nodig is. Ik kies mijn strijdpunten echt HEEL voorzichtig uit. Geen jas aan, nou dan niet, etc.

Als ik een sacho bui heb, dan leg ik dat gewoon uit tegen mijn kinderen. Ze kunnen er veel beter tegen als ze begrijpen dat het niet enkel en alleen aan hen ligt.

En verder, zoals bij zoveel jongens, als hij niet genoeg beweegt, dan wordt hij echt des duivels. Dus mijn man speelt heel vaak voetbal met hem, en als ik op de bakfiets naar huis ga, dan rent hij naast me door het park heen, dat soort dingen. En de hemel inprijzen bij alles wat wel goed gaat!

Karmijn

Wat ben ik blij met je reactie! Zo herkenbaar, ook het wenselijke gedrag op school.
Heb meteen de koe bij de horens gepakt, heb dat boek besteld en info opgevraagd bij een orthopedagoog.

Ik heb weer hoop en straf krijgt ie voorlopig nietmeer, dan maar afgekloven nagels van frustratie

Bedankt!!

Nicol

Fijn dat je iets aan de reacties hier hebt.
Ik weet nog goed hoe eenzaam ik me voelde. En dat wil ik je dus meegeven. Je ziet het in dit draadje, je bent zeker niet de enige die zo worstelt met zijn kind.
Dit forum is een heerlijke, veilige plaats, waar je met je vragen en onzekerheden terecht kan.

Sterkte ermee.

Artikel van notje

Ik heb het net even gelezen, interessant stuk over dat boek waar Notje het over heeft. Als je het ook wilt lezen: http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/254601/Jongens-zijn-t.html

Nicol

nee, natuurlijk ben je geen !@#$moeder!☺
Ik heb hier ook zo'n mannetje, inmiddels is hij 14 jaar. Eigenlijk denk ik dat je aan het boek van het explosieve kind nog niet zoveel hebt, pas als hij wat groter is denk ik. Ik heb het ook gelezen en vond het eigenlijk vaak ook een stijl die te veel ruimte geeft in de opvoeding, maar pas later kwam hij meer te pas.
Zoals de zaken er nu voor staan ben jij denk ik erg gebaat bij positief opvoeden. Je kan overwegen of je zo'n cursus kan doen. Kijk eens bij Tischa neve; of hoe heet ze ook al weer.

Wat al heel veel kan schelen is om te proberen meer op de goeie dingen te letten die hij doet (en geheid dat hij dat doet) maar vooral ook om hem op positieve manier te corrigeren.
Belangrijk daarbij is dat je hem van dichtbij aanspreekt en je stem laag en zachtjes houdt. je zult zien dat dat je zelf ook al rust geeft.
Verder is het belangrijk dat je positief 'labelt'. Zeg niet'Dender niet zo die trap af'maar wel'Doe maar zachtjes op de trap' Of zelfs;'Goed dat je naar beneden komt (als je hem geroepen hebt) nu gaan we het zachtjes oefenen)
Zo moet je steeds proberen niet te zeggen wat hij niet moet doen maar alles om te zetten in een boodschap wat je wel van hem wilt. En als hij dat doet kan hij vanzelfsprekend dat stoute wat hij deed niet ook uitvoeren. Maar zo focus jij op positief en je geeft hem steeds aan wat je wel van hem verwacht.
Want als ik jouw tiepje goed inschat is het geen mannetje die stout wil zijn maar die impulsief en druk is en eigenlijk heel lief en het jou graag naar de zin maakt...
verder kun je misschien een beloningssysteem beginnen. Dat je echt alleen focust op die goeoie dingen en dat gedrag beloont. Beloningen moet je simpel houden. bedenk goed wat hij leuk vindt. Een kwartier een spelletje doen, boekje lezen, kiezen wat we eten o.i.d.
Het gedrag wat je dus wil zien moet je dan goed omschrijven en concreet en daarmee zorg je er ook voor dat het negatieve gedrag automatisch achterwege blijft.

Als je vragen hebt hoor ik ze graag. Het kan in het begin heel moeilijk zijn om de correcties naar positieve boodschappen te vertalen maar daar kunnen we bij helpen. dan moet je voorbeelden geven van wat hij doet en wat hjij normaal gesproken precies zegt.
Je zult merken dat je veel meer rust in je zelf vindt als je dit vooral krijgt!!
succes

Peuters

Ik heb de methode van het explosieve kind, gebruikt bij peuters. Ook toen hielp het prima. Het is dan alleen de truuk om nog specifieker en concreter te zijn. Maar het kan echt.

Flupke, vertigo, syl, notje, nogmaals karmijn, alcedo en wie ik

Jongens, oeps dames,
Superfijn jullie hart onder de riem. Ik zag het gisteravond echt ffniet meer zitten, maar vandaag ging t warempel al beter! Heb mezelf ferm toegesproken dat ikniet van alles n strijd moet maken en me niet aan alles moet ergeren. Ja, zit/zat er idd n btje doorheen, maar daar schiet Mees niets mee op.
Het boek is inmiddels binnen, hij heeft geen straf gehad en wist zowaar bijna al mn irritaties te beginnen met: 'lieverd, mama vindt t fijn als...' ipv: doe nou ns, houdnou ns op met en ik wil niet dat enz. Kleine overwinning dus. Nu nog volhouden hihihi.

Dank jullie, ik ga er mee verder!
Even nog n banale vraag: bramenjam in n kaki broek, komt dat goed? Ossengal had niet het gewenste effect.

Toedels!

Welke strijd?

Al zoveel tips in dit draadje, toch ook nog wat van mij erbij, nav je vraag over bramenjam in broek. Mijn zoon is inmiddels tien, handenvol aan gehad en nog steeds. Reeds in jonge jaren heb ik een aantal verwachtingen overboord gegooid want ik werd gek van het corrigeren. Een was dat kleren schoon moeten blijven. Gek werd ik ervan, handjes met tomatenketchup afvegen aan tshirt, stiften uitproberen op broek, o help! (ik kom uit zo'n gezin waar iedereen er altijd netjes uit ziet en neergekeken wordt op groezeligheid). Honderd keer uitleggen hielp echt niet dus gewoon voor iedere dag een set schone kleren in de kast, niet duur uiteraard. De spaghettisaus in de mouw wees ik aan, met de opmerking dat ik die vlek liever in een servetje had gezien, en dat was het. Geen straf, niet boos. En kleren die echt mooi moeten blijven dus niet aan bij het eten. Alles gewoon in de wasmachine. Vlek die er niet uit is gegaan is in ieder geval een schone vlek. Ben 1 dag begonnen aan kind wegslepen bij boeken onder op een plank. Tjonge, wat een klus, Boeken gingen gewoon omhoog, scheelde een hoop gemopper. En zo zijn er nog veeeel meer dingen te bedenken waarvan ik nu nog steeds denk: wat ben ik blij dat ik me daar niet druk over heb gemaakt! Kortom: prioriteiten stellen. Wat is nou echt belangrijk, waar moet nou echt naar geluisterd worden, en wat is eigenlijk bijzaak? Je manneke is 4! Het is zo'n leuke leeftijd. Alles is nog spel, en de onschuld viert hoogtij. Sprookjes, kabouters, sinterklaas, blauw is blauw, het vertrouwen is zo groot, alles wordt geloofd, ze hebben je zo hard nodig en dat is zo aandoenlijk! Je kan wel uitleggen maar heus, op die leeftijd gaat er veel verloren. Ja zeggen-nee doen, het is geen pesten. Op die leeftijd worden ze echt niet 's morgens wakker met de gedachte om eens even lekker de sfeer te gaan verpesten vandaag, en ondeugend te zijn. Integendeel. Een kind wil het goed doen. Trek de stekker uit het mopperapparaat en geloof de mede-posters: het komt goed, het gaat over! (en er komen nieuwe ergernissen in de plaats. Waarom moet je een kind van 10 nog steeds iedere dag vertellen dat die tanden moeten worden gepoetst? Kan er boos om worden, of schouders ophalen en eraan denken dat-ie het in ieder geval wel gaat doen, als het gezegd wordt ).
Veel plezier met je ondernemende 4 jarige!

Hier twee van die exemplaren!

Inmiddels zijn het pubers maar als ik nog terug denk aan de tijd dat ze klein waren.. Ik moest ze continu in de gaten houden, ze vraten vanalles uit!
Ik was altijd in alle staten, voelde me een slechte moeder omdat anderen zulke brave kindertjes hadden, constant was ik in de weer om mijn zoons te veranderen in ook zulke braverikken. En het is me niet gelukt, gelukkig niet vind ik nu. Wat heb ik een spijt dat ik het destijds allemaal niet wat meer heb kunnen loslaten, dat ik niet gewoon gedacht heb, wat maakt het nu helemaal uit, mijn kinderen zijn nu eenmaal zo.
Ik weet wel, als je er midden in zit, is mhet om gek van te worden maar probeer alsjeblieft te genieten en leuke dingen met je kind te doen, dat leidt hem af.
Wees niet zoals ik dat je later terug kijkt naar zijn foto's en dan pas inziet hoe lief en schattig hij eigenlijk was..

Collega

Een collega ging er prat op dat ze nooit iets veranderde aan haar inrichting en dat kinderen leerden om van zaken af te blijven. Dat vond ik meteen al veel te protserig klinken. Ik heb het geprobeerd maar zoon reageerde met volslagen paniek op de kleinste correctie, dus daar ben ik snel vanaf gestapt. Inderdaad, een hekje voor de keukendeur zodat kind niet in de kattenbak kon. De videospeler achter op de tafel. Gevaarlijke zaken achter slot en grendel, kasten vast aan de muur geklonken. En ik hield hem constant in de gaten. Vooral als ik hem niet hoorde gingen mijn nekharen overeind. Vanaf dat hij heel klein was werd dat een 2e natuur. Bij dreigend onheil dreef ik hem in de hoek en liet zoon kiezen uit 2 wel leuke dingen om te doen.

En die bramenjam...

vlekken van rood fruit kan je weghalen met yoghurt of karnemelk, dat moet dan als de vlek nog vers is maar je kan natuurlijk proberen of het nog werkt op die oude vlek. Succes!

Ook zo'n zelfstandige ondernemer

Je bent niet zomaar een snertmoeder. Naast een voorbééldig exemplaar hebben we onder meer ook een zoon die als baby/peuter/kleuter zo'n zelfstandig ondernemer was. Al wat je deed, was hem in de gaten houden. Hij kon niet kruipen of zitten, maar lag wel naast zijn kinderwagen in de vensterbank. Kon nauwelijks los lopen, maar klom wel over de schutting naar de buren. Draai je je in de supermarkt éven om om iets uit een schap te pakken, blijkt hij bovenop de vrieskasten te zitten. Terwijl je in een pretpark je parkeerkaart regelt, ben je hem ineens kwijt, stond hij al buiten de kassa's. Je doet jezelf (en hem) echt een plezier als je de spullen waar hij niet aan mag komen, gewoon hoog zet, inderdaad geen dure/nette spullen aan bij het eten, het verschijnsel voetbalbroek instelt (waar toch al gaten in zaten, daarmee mag je buiten spelen) en accepteren dat hij zo is. Het geeft echt een stuk rust, want veranderen doe je dit niet zomaar. Ooit is hij twaalf, ooit is hij achttien, ooit is dit over.

"Ooit is hij twaalf, ooit is hij achttien, ooit is dit over"

Of, voor zover niet over, in elk geval jouw pakkie-an niet meer

Groeten,

Temet