Zoontje 8 nog steeds moeite om me los te laten en meerdere dingen...
Mijn zoon(tje)van 8 heeft nog steeds veel moeite me los te laten,hij zou ook absoluut niet alleen va de poort bij school via de kleuterspeelplaats naar de middenbouwspeelplaats lopen en dan naar binnen te gaan,mijn dochter van net 7 heeft daar geen moeite mee!
(Laatst mocht hij met de moeder van een vriendinnetje van mijn dochter meerijden,want ik moest weg met dochter en toen zei N,dan neem ik je zoon wel mee en ze onze N(zou bij ons komen spelen)die zet ik dan gewoon af,hoe je ook niet op en neer naar school,ik zei ok bedankt,maar hij deed het absoluut niet,ik fa niet me die vreemde mevrouw mee enz.(kent ie toch wel een beetje,want spreken wel vaker af onze kids),nu ben ik ook wel weer de goedzak die hem zelf gaat halen(moeder van vriendin zei dat ik eigenlijk niet had moeten komen,dan had ie wel gemoeten,maargoed ieder kind is anders)ook bij voetbaltraining en wedstrijden,ik of mijn vriend(kan alleen bij trainingen),staan iedere week langs de lijn,anders doet hij absoluut niet mee,toch is dat vermoeiend soms!
Herkent iemand dit,ik heb laatst even met de juf gepraat,want hij kan ook helemaal van de kaart raken,als hij de schooltas niet heeft,die hij altijd meeneemt(laatst was ik werken en toen lag hij nog in mijn auto,dus moest ie een andere hebben,hij huilde tranen met tuiten op school),laatst moest ik oppas regelen 2 uurtjes vantevoren,want mijn vriend moest plots weg en ik had 10 min. gesprek op school,dus de oppas kwam,nou ik was al halverwege school(is maar 3 straten verderop)en ver achter me mama mama en huilen,helemaal over de ....,was ie me achterna gefietst!
Dus ik merk dat hij structuur nodig heeft en niet dat je net vantevoren een verandering doorgeeft,want dan raakt hij van slag,alleen va groep 1 t/m 3 heb ik dit nooit zo gemerkt,in groep 4 begon het een beetje ook en keer met een tas en niet het gymshirt wat ie wilde en nu in groep 5 lijkt het erger te worden!
Het is een lieve,gevoelige jongen,waarmee ik zoiezo weerbaarheidstraining ga volgen,ook op aanraden van de juf in deze harde maatschappij!
Die gevoeligheid zit er bij ons als beide ouders wel in,maar van niet tegen veranderingen kunnen helememaal niet!
Verder zijn er geen bijzonderheden,want laatst had iemand het over autisme,maar ik neem aan dat ik dan meer symptonen moet zien of niet?
Herkent iemand dit,hij is ook al enkele keren op de training weggelopen(was ik met mijn andere kids in de speeltuin,dicht in de buurt,omdat ze hem uit de rij duwde of de bal wegschopten,maar gelukkig ging het de laatste trainingen goed,hij had het tegen de leider gezegd,misschien houdt die het in de gaten nu,want daat kan ie niet tegen,hoewel laatst gooide een buurtgenootje z'n schoenen in de sloot(ong. even oud))mijn dochter kwam dat zeggen en hij rende op hem af zag ik en pakte hem stevig bij zijn jas,toen heb ik uiteraard gezegd ophouden en loslaten,want ik wist ook niet wat er precies gebeurd was,maar dat durft ie dan weer wel!
Heeft iemand tips of advies in deze situatie?
Succesje laten beleven
Ik heb hier ook een gevoelige zoon en herken het een heel klein beetje. Ik zou bijvoorbeeld je zoon wel hebben laten ophalen door die moeder. Heel duidelijk zijn en voet bij stuk houden (als je zoon jouw twijfel al voelt heeft ie beet) dus dat had ik denk ik toch doorgezet. (wel even aan die moeder zeggen dat je zoon er moeite mee heeft dus dat ze dat in de gaten houdt, dat ie hem niet smeert). Als dat goed is gegaan, hem de hemel in prijzen. Dat is een succesje voor hem, dat hij dat toch gedurfd heeft (hij had uiteraard geen keuze) maar toch.
Dat hij achter je aan fiets vind ik raar ( niet van hem) maar dat de oppas hem heeft laten gaan is wel vreemd, had ze hem niet tegen kunnen houden? Juist met kleine stapjes kan hij denk ik wel leren dat dingen soms niet op zijn manier gaan, maar dat dat niet erg hoeft te zijn.
Of het iets van autisme is weet ik niet, heb ik geen ervaring mee.
Balans
Goed dat je zo scherp ziet waar je zoon mee worstelt. Ik denk dat je daar zelf veel mee kunt. Of het autisme is is in feite niet eens zo heel interessant. Interessant is hoe je je zoon kunt helpen die vaardigheden en zelfstandigheid te ontwikkelen, dat zelfvertrouwen, dat hij je inderdaad wat makkelijker los kan laten. Inderdaad zorgen dat zaken hem niet te veel overvallen en dus voorbespreken en niet te impulsief je plan veranderen. Soms aanmoedigen, soms laten en zoek daar samen met je zoon de balans in. Kinderen dwingen kan tot paniek leiden waardoor ze in een negatieve spiraal komen. Aankondigen, uitleggen, navragen, aanmoedigen en beoordelen of het je kind lukt is de zaak van jou en je zoon. En daar moet je je rug recht houden, want daar vinden mensen altijd wat van, die zien de keuze en de noodzaak ovor balans niet. Jij bent de enige die daar het overzicht van heeft. En voor je het weet krijg jij de schuld dat je teveel meegaat in het probleem van je kind. Gewoon negeren.
En autisme zou ik in mijn achterhoofd houden voor als je zelf uitgepuzzeld bent en je zoon echt meer hulp nodig zou hebben, bijvoorbeeld speciaal onderwijs oid. Ik denk dat je zelf heel veel kunt bereiken alsje nu al zo goed onder woorden kunt brengen watje ziet bij je zoon. Inderdaad meer aandacht voor vaardigheden en voorspelbaarheid.
Heel erg herkenbaar
Mijn hele gevoelige zoon heeft ook zo een periode gehad.Voor school stond zelfs vast dat onze zoom autistisch was.Hij had strakke regels en vastigheid nodig,dat was veilig voor hem.Ik was ook veilig voor hem.Hij snapte de wereld m hem heen niet,had geen houvast,verdronk op school,de drukte.Hij werd ook gepest.Hij kreeg ook angsten.Hij is uiteindelijk wel naar SBO gegaan,maar nu gaat het goed.De angsten waren zo weer verdwenen,hij werd flexibeler.Hij kan nu ze;fs beter tegen drukte.De klachten begonnen toen hij 6 was ,nu is hij 12 en heeft nergens meer last van.
Jij bent natuurlijk ook veilig voor je zoontje.Hij houdt zich aan jou vast.School is waarschijnlijk ook druk voor hem,door zijn gevoeligheid,misschien heeft hij ook last van de vele geluiden,de drukte van de kinderen om hem heen,dat kost hem al energie en aandacht van hem,als hij dan ook nog zijn tas niet bij heeft,is dat teveel voor hem.Ik zou hem nu toch helpen om zijn wereldje zo veilig mogelijk voor hem te maken.En hem voorzichtig te leren dingen los te laten.Waar mijn zoon nog moeite mee heeft,is als dingen te plotseling gebeuren,ik spreek dus de dag ervoor al af als iets anders is.Laatst had ik autopech en kwam te laat op school,ik had school gebeld,dat iemand anders kwam,maar wel te laat dan,toen was hij ook in paniek.Dat is te plotseling.Ik let er ook op dat als ik iets afspreek met hem,dat ik dan naast hem zit en er de tijd voor neem.Als ik rond loop en dan snel even iets meedeel dan pikt hij dat niet op.Dan komt het niet binnen,hij zit dan toch in zijn eigen gedachte en mijn praten komt niet binnen.
Peg dawson
Ik heb mbt dit probleem veel gehad aan het boek 'slim maar..' van Peg Dawson, over executieve vaardigheden. Emotieregulatie hoort daar namelijk bij, en het geeft je een stappenplan over (oa) zelfstandig worden . Denk dat de bieb het wel heeft.
