Zorgelijk verhaal, wat doe ik hiermee?
Sorry, ik wist even geen betere titel. De situatie is als volgt:
Zoon van 8 heeft een vriendje uit de klas, ook 8 jaar. Het jongetje wordt heel vrijgelaten, mag het hele dorp door fietsen en staat dan ook regelmatig opeens voor onze deur. Op zich geen probleem als het maar niet in het weekend om 8.00 u. is. Vandaag kwam hij ook weer en zonet vertelde hij me een zorgelijk verhaal. Hij was eens met twee andere vriendjes (van dezelfde leeftijd waarvan ik me dan afvraag of zij ook al zo ver mogen fietsen maar daar gaat het even niet om) naar een groot park geweest. Daar had hij zijn vriendjes zijn piemel laten zien, net toen er een meneer langs kwam. Hij vertelde dit alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ik heb hem uiteraard verteld dat dit niet zo gewoon is en zelfs erg onverstandig en dat hij dit nooit meer moet doen omdat sommige mensen hier verkeerde bedoelingen mee kunnen hebben. Ook uitgelegd wat er dan kan gebeuren. Ik geloof dat dit wel indruk maakte, meer nog op mijn eigen zoon dan op hem want vriendje moest er ook nog wel een beetje om lachen.
Nu vraag ik me het volgende af: moet ik dit aan de ouders van vriendje vertellen? Ik vind eigenlijk van wel. Ik heb niet veel contact met deze ouders, maar zou het van mijn eigen kind ook wel willen weten als hij zoiets zou doen. En wat te doen t.a.v. de andere twee jongens? Deze jongens ken ik ook van school en hun ouders dus ook. Zouden die dit ook moeten weten?
Ben er eerlijk gezegd behoorlijk van geschrokken. Het bevestigt wel weer mijn mening dat zoon voorlopig echt nog niet zelfstandig overal naar toe mag, hoewel ik van hem absoluut niet verwacht dat hij zoiets zou doen.
Lastig
Lastig want je weet niet precies wat voor een verteller het jongetje is, en of dit echt het verhaal is. Mijn buurjongetje (toen ook een jaar of 8) vertelde vaak van die stoere verhalen. Dan beweerde hij dat zijn vader hem van de snelweg haalde waar hij met zijn driewieler op aan het fietsen was (hij vertelde dus op zijn 8ste dat hij dat vroeger had gedaan) overduidelijk geen echt verhaal (snelweg ligt hier 3 km vandaan)
Dus het kan echt zijn van dit jongetje, of het is iets wat hij op tv heeft gehoord, waarvan hij doet alsof hij het was. Het is ook de leeftijd van "blootdoenerij" . Zoon speelde ook vaak 'vader en moedertje' met zijn vriendje van toen (2 jongens dus) en liepen ze naakt op de zolder bij ons thuis.
Lijkt me best normaal
dat jongens van 8 hun piemel aan elkaar laten zien.
Als die man in het verhaal alleen voorbij kwam toen ze dat deden, dan lijkt me dat meer stoerdoenerij om het verhaal spannender te maken. Tenzij die man niet alleen voorbij liep.
Om je piemel te laten zien, heb je geen park ver weg nodig. Dat kan ook in het speeltuintje om de hoek.
Goed gehandeld
Door het uit te leggen, ze hebben het gehoord of ze er wat mee doen is een ander verhaal!
Piemel laten zien is inderdaad normaal gedrag op deze leeftijd wat wel begrensd moet worden. Ik heb pas iets vergelijkbaars gehad met een vriendinnetje van dochter die vertelde dat zij dat gedaan had. Hier dus ook eenvergelijkbaar verhaal afgestoken: lichaam is van jezelf, niet van ander enz. Ik heb ouders daarna wel ingelicht maar heel luchtig: hoort erbij, nu weten jullie het ook en kunnen jullie het in de gaten houden of nog eens een gesprekje doen. Niet te groot maken hoor!!
Ik weet nog dat 20 jaar geleden twee jongens bij mij in de klas zaten die niet meer samen mochten spelen want ze hadden het teveel over seks, de hele school wist dat, want dat vertelden de jongens breed lachend aan iedereen die het maar horen wilde!!
Het ging me er vooral om
Dat hij het op zo'n manier vertelde waardoor het voor mij duidelijk was dat hij zich van geen kwaad bewust was. Ik vind dus dat als je je kind zo vrij laat je het wel bewust moet maken van dingen die kunnen gebeuren.
Ik vind het ook volkomen normaal dat jongens hun piemel aan elkaar laten zien, alleen is het dan wel slim om te kijken of er niemand in de buurt is.
Doorvragen
Toch zou ik eerst doorvragen. Het verhaal kan de aanleiding zijn van een verhaal over zaken die fout gelopen zijn, bijvoorbeeld met de meneer die langsliep. Het is niet handig om een kind te stoppen in een verhaal door er je eigen oordeel over te leggen en adviezen te geven. Vraag na of het goed afgelopen is of dat er vervelende of nare dingen zijn gebeurd en bied je hulp aan. Dat lachen van een kind zegt niets. Dat kan ongemakkelijkheid zijn. Leg uit dat je piemel laten zien normaal is, inderdaad uitkijken dat je er niet mee in de problemen komt, maar dat er soms ook mensen zijn die niet goed met je omgaan en dat je dat niet geheim moet houden maar moet vertellen aan mensen die je vertrouwt ook al ben je bang dat iemand boos wordt of jou beschuldigt. Dat is namelijk vaak de eerste reflex. Ook bij jou. De ouders laten het kind veel te vrij, hij doet dingen die het daglicht niet verdragen. Als je een kind serieus neemt onthoudt je dan van een oordeel en vraag door en biedt je hulp aan.
Annej
Tja, dat had ik misschien moeten doen. Maar ja kom daar maar eens op als je al middenin het verhaal zit. Overigens heb ik niet echt een oordeel gegeven, meer een advies. Maar heb inderdaad niet doorgevraagd hoe het nu eigenlijk afliep.
Omdat de jongens nu met iets heel anders bezig zijn ga ik er nu niet op terugkomen. Ik ga het wel even aan de ouders zeggen, zoals MarSy schrijft, niet te zwaar maken.
Verder vind ik jouw mening wel heel hard: het kind doet dingen die het daglicht niet verdragen. Het is een jongen van 8 die heel onschuldig zijn piemel aan vriendjes laat zien, toevallig op een moment dat er iemand voorbij komt. Vind ik nou niet meteen zo'n omschrijving waard.
Tango
Dat is niet mijn mening dat is een vrije weergave van jou mening, sterk aangezet, maar kinderen zijn daar gevoelig voor.
Verteld
Inmiddels is vriendje opgehaald. Eigenlijk zou hij zelf naar huis fietsen, maar omdat het zo regende kwam zijn vader hem halen. Ik heb het toen vader kwam even snel verteld. Hopelijk vatte hij het niet al te ernstig op want de jongens kwamen al naar beneden toen we het erover hadden en vriendje vroeg gelijk waar we het over hadden, ik kon toen niet meer zeggen dat het me op zich onschuldig leek. Vader zei wel dat hij het er op een later moment over zou hebben met zijn zoon. Hij nam het wel serieus maar schrok er volgens mij niet heel erg van, gelukkig.
Ik ben wel opgelucht dat ik het hem verteld heb. Ik vind niet dat je zoiets moet achterhouden.
Volgens mij
Bedoelt Annej t juist anders, is t meer bedoeld als quote dat jij zijn gedrag zo interpreteert?
