Hoe en wat vertellen over inbraak

Oh wat erg!

Mijn medeleven. Kunnen jullie op de een of andere manier regelen dat de kinderen niet gelijk met jullie thuiskomen?

Ik zeg eerlijk dat ik niet zo lang geleden nog mijn mond heb gehouden over een akkefietje bij ons tegen mijn dochter van 25 jaar. Als ik haar had verteld dat iemand aan onze deur heeft lopen morrelen, dan kan ze van schrik niet meer slapen. Wij vermoeden dat diegene heeft getest of er honden in huis zijn, die aanslaan. Het valt op dat in huizen zonder honden ingebroken wordt en mét niet. Onze honden zijn luid en duidelijk aanwezig als er aan de deur gerommeld wordt. Gelukkig!

Er is vlak naast ons ingebroken, toen de kinderen nog klein waren. Dat konden we moeilijk voor ze verbergen, vanwege het politiegestamp om het huis heen o.a., maar mijn dochter heeft daar echt last van gehad. Ze voelt zich nog steeds niet echt veilig in ons huis.

Om eerlijk te zijn zou ik dus heel goed nadenken over wát je moet vertellen en hoe je dat verpakt. Maak het niet te spannend. Je zou kunnen overwegen om ze even ergens onder te brengen (buren?) en eerst zelf naar huis te gaan en de ergste chaos al wat weg te werken. Ik zou het hoe dan ook pas op de ochtend dat jullie naar huis toe gaan vertellen. Ze hoeven niet te weten dat jullie het al langer wisten.

Als jullie toch samen met de kinderen het huis in moeten, kan ik me heel goed voorstellen dat je je eigen emoties niet meteen onder controle zult hebben. Goede raad is dan duur. Ik kan wel zeggen dat je je dan een beetje in moet houden voor de kinderen, maar om eerlijk te zijn weet ik niet hoe ik het zou doen op zo'n moment. Je moet er hoe dan ook rekening mee houden dat ze 's nachts banger zullen zijn en misschien met licht aan willen slapen, of zelfs bij jullie.

Eerlijk?

Allereerst: wat vervelend. Veel sterkte ermee.

"Met name onze oudste vertrouwt er echt op dat we eerlijk tegen hem zijn en iets een aantal dagen voor hem verzwijgen is natuurlijk niet eerlijk. "

Jeetje, meen je echt dat omdat je oudste dit verwacht jullie ALLES eerlijk vertellen aan je kinderen?

Volgens mij zijn jullie de ouders en bepalen jullie wat jullie goed vinden voor je kinderen. Jullie vertellen ook niet hoe jullie belastingaangifte in elkaar zit, wat jullie verdienen, wanneer jullie sex hebben, neem ik aan? Er is dus eerlijk en eerlijk. Hoe zo zou je dit wel moeten vertellen als je weet dat dit hun vakantie verpest?

Wel natuurlijk goed afstemmen met de kattenverzorger dat zij niet aan de kinderen vertelt wanneer zij het jullie verteld heeft.

Of je kinderen het pas op de terugreis vertellen en gewoon zeggen dat jullie het eerder wisten maar hun vakantie niet wilden verpesten.

Goed plan trouwens om de kinderen eerst even elders onder te brengen en eerst de grootste rotzooi op te ruimen.

hmm

Ik zou het toch later vertellen en dan zeggen dat je het pas sinds 'gisteren' weet.

tenzij

Tenzij je het heel goed niets kan laten merken. Maar ik vrees dat ze wel wat spanning op zullen merken. Je kan het ook de dag dat je vertrekt vertellen, omdat je kan uitleggen waarom ze eerst even naar tante X gaan. Natuurlijk zullen ze bang zijn wat er weg is etc., dat is alleen maar normaal.
Het blijft heel naar, ook voor jullie, ook voor de kinderen. Moet niet 1 van jullie naar huis nu? Of vangt familie dit op?

ik zou t wel vertellen maar

een klein deel. Dat jullie er niet zijn en dat een dief toen binnen is geweest en de politie nu naar m zoekt. De kans dat ze wat opvangen als je het erover heb is aanwezig en dat zou voor mij een reden zijn om een klein deel te vertellen.

Eens met Sofia

Soms kan het op de lange termijn schadelijker zijn als je eerlijk bent. Hoe tegennatuurlijk dat ook zal voelen.

nu nog niet vertellen

Je hebt eerlijk en eerlijk. Ik zou zeker niet nu al wat vertellen aan de kinderen. Vooral omdat je zelf geen antwoord kan geven op de vragen. Dat voedt de fantasie van de kinderen.

Is er iemand die deze week het huis voor jullie weer wat in orde kan maken? Of treffen jullie dit weekend een grote bende aan in huis? Het lijkt mij voor de kinderen niet goed om een overhoop-gehaald-huis te zien. Dan liever een smoesje. 'er is een raam kapot in huis, we moeten eerst opruimen, we brengen jullie daarom naar opa en oma'.

aanvulling

Ik was wellicht onduidelijk. Ik schreef 'Vooral omdat je zelf geen antwoord kan geven op de vragen'. Daarmee bedoel ik dus dat je zelf (waarschijnlijk) ook maar weinig weet van de situatie. Wat is er gebeurd, hoe ziet het eruit, is er iets weg, zijn ze op de kinderkamers geweest etc.

ervaring (en ik zou het ze nu vertellen)

Ervaring hier, bij ons belde de buren tijdens onze zomervakantie van anderhalf jaar geleden. Kinderen waren 6 en 9.
Wij hebben het wel meteen verteld, dachten er eerlijk gezegd niet aan om het niet te doen. Nu waren mijn ouders een deel van die vakantie ook mee, maar zij gingen eerder naar huis. We spraken af dat zij op de dag dat we met het hele gezin thuiskwamen, ons bij het huis zouden opwachten (we moesten eerst langs het werk van de buurvrouw, die had de sleutel van het nieuwe slot) en de kinderen mee zouden nemen om bij hun te logeren.

Als je zoiets ook kan doen, zou ik je dat van harte aanbevelen. De kinderen hadden nu aan de ene kant enigszins zenuwen over hoe ze het huis zouden aantreffen (ik had zoon wel al verteld dat de kans dat zijn lego zou zijn gejat verwaarloosbaar was) maar aan de andere kant ook wel weer iets leuks om naar uit te kijken, namelijk logeren bij oma. Wij konden in het overhoop gehaalde huis wachten op de politie zonder de kinderen te hoeven manen om nergens aan te komen. Dus probeer of je iemand kan regelen om de kinderen op te vangen als je thuiskomt. Laat ze even in het huis, dan hebben ze het gezien, laat ze daarna weggaan met oma, tante of ouders van een vriendje, en ruim de rommel op (eventueel nadat de politie is geweest). Bij ons waren de kinderkamers overigens grotendeels met rust gelaten, maar werkkamer, woonkamer en onze slaapkamer waren een complete chaos.

En vertel het de kinderen snel. Dat is wel vervelend, maar dan zijn de scherpste kantjes eraf tegen de tijd dat ze naar huis gaan. Juist nu ze op vakantie zijn, hebben ze allerlei leuke dingen om ze af te leiden. Als je het vertelt in de auto naar huis hebben ze de hele weg terug niks anders te doen dan zich van de zenuwen op te vreten, als je het nu vertelt is de ergste narigheid er tegen die tijd al af.

En ik zou erbij zeggen dat de kans groot is dat hun spullen er gewoon allemaal nog zijn. Behalve mogelijk een spelcomputer en laptop, dat is wel gewild. En eventuele spaarpotten, hoewel ze die bij ons over het hoofd hadden gezien.

Bereid ze erop voor dat het huis er enorm rommelig uitziet. Want die lui trekken gewoon alle laden open en kasten leeg en gaan daar dan razendsnel doorheen, laden de buit in een kussensloop en weg zijn ze, een puinhoop achterlatend. Wij hebben toen we thuiskwamen en de kinderen weg waren de hele middag en een deel van de avond tussen de puinhopen zitten wachten tot de politie kwam om de aangifte op te nemen en naar afdrukken te zoeken. Die ze niet vonden. Tegen de tijd dat die agent wegging was het 9 uur geweest en toen we gingen slapen heb ik de zooi in de slaapkamer aan de kant geschoven met het idee 'dat komt morgen wel'.

Je hoeft trouwens in het algemeen niet bang te zijn voor inbrekers. Gewoonlijk breken die in als de bewoners er niet zijn (ik heb 4 inbraken in diverse huizen gehad, bij geen een was ik thuis). Ze maken een hoop troep en halen dingen weg. Dat is heel akelig, en ik wens dat soort lieden alle slechts, maar er zijn ergere dingen te bedenken.

Ik heb gelukkig bij mijn kinderen destijds niet gemerkt dat ze erg angstig waren. Ik ben wel altijd ontzettend blij geweest dat we van tevoren wisten dat we een overhoop gehaald huis zouden aantreffen, als we erdoor waren verrast (dat gebeurde een vriendin van mij) denk ik dat het voor de kinderen een heel stuk beangstigender zou zijn geweest.

Maar goed, samenvattend: nu vertellen, op angstige vragen zoveel mogelijk geruststellen, en voor je kinderen een logeeradres voor een nachtje regelen als het even kan.

Sterkte met de afwikkeling.

Groeten,

Temet

En dan dit nog

Misschien moet je aan je kinderen uitleggen dat je in het algemeen niet bang hoeft te zijn voor inbrekers. Die breken gewoonlijk alleen maar in als er niemand is (ik heb 4 inbraken gehad in de loop der jaren, bij geen ervan was ik thuis). Ze halen de boel overhoop en jatten je spullen, en ik wens ze alle slechts toe verder, maar er zijn nog wel veel ergere dingen te bedenken (dat zou ik mijn kinderen dan misschien maar weer niet zeggen).

Zeker kinderen hebben van inbrekers weinig te vrezen, Lego en Donald Ducks worden gewoonlijk niet gejat. En als je redelijk verzekerd bent, kan een eventueel gestolen spelcomputer na uitbetaling eenvoudig worden vervangen (hier leverde de inbraak per saldo een upgrade van de Playstation op, waar zoon dan de voordelen wel weer van kon inzien).

Ik weet dat heel veel mensen het een heel erg akelig idee vinden dat mensen zomaar aan hun spullen hebben gezeten. Ik ben in zo'n geval vooral kwaad op die etterbakken die denken dat mijn huis een soort winkel is waarin je niet hoeft af te rekenen, maar verder heb ik het nooit persoonlijk opgevat. Ze dragen trouwens iha netjes handschoenen tijdens het 'werk', dus je kan niet zeggen dat ze met hun vieze vingers overal aangezeten hebben... Maar dat geheel terzijde.

Groeten,

Temet

Ervaring

Ik heb helaas ook ervaring. Al werd er bij ons wel in gebroken toen we thuis waren.

Kinderen zijn daar in eerste instantie doorheen geslapen. Pa toen de patiënt voor de 2e keer kwam werden ze wakker.

En waar oudste altijd doodsbang wa's voor inbrekers en dat ze zijn spullen mee zouden nemen bleek daar niets meer van over. Want de lego en de donald ducks lagen inderdaad nog gewoon op hun plek.

Ze hebben er oom geen last van gehad en zijn daarna ook nooit meer bang voor inbrekers geweest. In tegenstelling tot hun moeder.

Mamsie

Wie heeft de sleutel van het noodslot? Is dat een bekende? Want dan zou je die bekende misschien kunnen vragen wat foto's van alle kamers te nemen en die naar je te appen. Dan kan je dat de kinderen van tevoren laten zien, dan is de schok straks niet zo groot.

Groeten,

Temet

bij ons

is het helaas ook gebeurd toen we thuis waren, we hebben er doorheen geslapen.
Mijn kinderen sliepen al niet denderend, ik vond het niet nodig daar risico's in te nemen.
Ik kan me wel voorstellen dat het voor veel kinderen ook wel weer deels als een avontuur voelt. Dan zou ik veel minder moeite hebben met openlijk praten. Persoonlijke afweging dus.
Mijn kinderen zijn al van nature bezorgd en voorzichtig, en ook al niet zo open.

Jullie houding doet het

Bij ons is ingebroken terwijl ik boven lag te slapen. Direct vertelt en nul impact op de 8 jarige. Ook nul impact op ons en dat is de crux denk ik. Eigenlijk vond ze het vooral een avontuur, politie over devloer enzo, in uniform nog wel.

Hier ook

Bij ons is twee jaar geleden 's nachts ingebroken terwijl wij sliepen. Dit heeft heel weinig impact gehad op de kinderen (toen 7, 5 en 2). Ze waren erbij toen we de inbraak 's morgens ontdekten, maar gelukkig was er niets overhoop gehaald (wel spullen gestolen). Wij zijn er zelf ook nuchter onder gebleven. Anderen schrokken harder dan wij, een buurvrouw kon een week niet slapen, daar hadden wij geen last van.

Mijn kinderen vonden de politie in huis ook heel interessant. Alleen vond oudste zoon de agente wel een beetje tegenvallen, ze was lang niet zo breed en stoer als Duplo-agenten. Haha, het was een slanke blonde jonge agente.

@Sanne, wat jij zegt kan wel gelden voor jouw kinderen, maar hoeft niet voor alle kinderen zo te zijn. Ik heb de indruk dat Mamsie er best nuchter instaat, maar weet dat het karakter van haar kind minder nuchter is.

Mamsie, ik benieuwd hoe het nu met jou en je gezin gaat. De wintersportvakantie is nu neem ik aan afgelopen. Hebben jullie het al aan de kinderen verteld?

Temet

Moest de politie dan nog komen toen jullie thuis kwamen? Toen hier hij buren-op-vakantie was ingebroken is de politie direct langsgekomen voor sporenonderzoek enzo, dus toen ze thuiskwamen hoefde dat niet meer.

tijgeroog

Helaas wel ja. We hadden vanaf ons vakantieadres telefonisch contact met de politie en kregen toen te horen dat we na thuiskomst moesten bellen, en dat er dan iemand zou komen voor sporenonderzoek en het opnemen van de aangifte. Voor dat laatste hadden ze ons natuurlijk zelf nodig. Op zich prettig dat ze daarvoor langskwamen, maar wel vervelend dat wij zes uur lang de rotzooi moesten laten liggen tot er iemand langs kwam. Achteraf had ik liever gehad dat ze meteen na de inbraak sporenonderzoek hadden gedaan en we de dag na thuiskomst op bureau aangifte hadden kunnen doen. Maar goed, het ging nu eenmaal anders.

Groeten,

Temet

Pien

Ja, ik weet dat het niet altijd zo gaat, ik ben echt niet bang voor donker en dat heeft onze dochter toch vrij lang gehad. Maar ik denk oprecht dat de houding van de ouders heel veel uitmaakt. Ze kijken toch nog heel erg naar jou. Dus omdat er advies wordt gevraagd is mijn advies: downsizen.

Temet

Wat suf. Toen ik bij onze buren de inbraak ontdekte heb ik de buren-met-sleutel gewaarschuwd, die hebben de politie en de buren-op-vakantie gebeld en de politie is toen ook vrij snel gekomen, binnen een uur ofzo. Die hebben de sporen onderzocht, mij en de andere buren wat vragen gesteld en toen was alles klaar. Was ook vervelend geweest als het raam nog een aantal dagen zo wijd open was blijven staan.

Hoe is het nu uiteindelijk gegaan?

Mamsie, jullie zullen inmiddels wel weer thuis zijn. Hoe hebben jullie het nu uiteindelijk gedaan, met de kinderen?

En hoe erg was het, thuis? Is er veel weg?

Groeten,

Temet

Weer thuis...

We zijn inmiddels weer thuis, sinds afgelopen zaterdag. Direct de dag na de inbraak hebben we het tegen onze kids vertelt, omdat we het risico te groot vonden dat ze het anders viavia opvingen. We waren met een redelijk grote groep (16 personen) op wintersport waaronder een aantal pubers die er de avond te voren ook bijwaren toen wij van de inbraak hoorden. De kans dat iemand per ongeluk zijn mond voorbij zou praten was ons te groot. Jongste reageerde heel nuchter, oudste is veel gevoeliger en reageerde (zoals verwacht) met veel angst en boosheid. Wilde direct naar huis etc. Dit hebben we natuurlijk niet gedaan, en de dagen erna zakten zijn emoties wel.

Toen we terugkwamen in Nederland hebben we eerst de kinderen even bij familie ondergebracht en daarna zijn we samen thuis orde op zaken gaan stellen. Dat was een flinke klus, echt ALLES was overhoop gehaald en de inhoud van alle kastjes en laatjes lag verspreid door het huis heen. Er is best veel weg, sieraden, contant geld, ipad, laptop met alle fotos van de afgelopen paar jaar, geld uit de spaarpotten van de kinderen en intertoysbonnen die na de verjaardag van de oudste lagen te wachten om verzilverd te worden. Politie had al sporenonderzoek gedaan (dat was boffen voor ons, begrijp ik nu) dus op veel plaatsen zat van dat donkere poeder. We zijn bijna 5 uur bezig geweest voor het er weer toonbaar uitzag...

Daarna hebben we de kinderen opgehaald en met hen een rondje door het huis gelopen. Ze waren (begrijpelijk) flink ontdaan dat hun spaarpotten leeg waren en dat de intertoysbonnen weg waren. Verder niet teveel gezegd over wat we nog meer misten, en gewoon gezellig gegeten. Toen het eenmaal bedtijd was ging de jongste vrij makkelijk in bed, de oudste gaf aan bang te zijn dat de inbrekers zouden terugkomen en durfde niet alleen te slapen. Die hebben we op een matras in onze kamer gelegd. Daar slaapt ie nu nog, we hebben net vanavond afgesproken dat hij vanaf zaterdagavond weer in zn eigen kamer gaat slapen. Hij mag bedenken wat hem helpt om in zijn eigen bed veilig en rustig in slaap te vallen en dan gaan we kijken of we dat kunnen regelen. Hij noemde direct een grote (tijger)knuffel mee in bed die hem kan beschermen en zijn burolampje aan, dus zoiets zal het wel worden.

Al met al zien we dat t best impact heeft op onze kinderen, met name de oudste heeft in Frankrijk wel 1 of 2 dagen minder genoten van het skiën dan anders. Toch zijn we blij dat we het wél direct gezegd hebben, omdat hij het nu van ons gehoord heeft (en niet per ongeluk van iemand anders) en omdat hij nu alvast een beetje heeft kunnen wennen aan het idee voordat we thuis waren. Daardoor waren de heftigste emoties al wel weer een beetje gezakt bij thuiskomst.

Foto's...

We hebben trouwens vrij snel foto's gehad (via whattsapp) van degene die de politie heeft binnengelaten. Die zagen er echter dusdanig confronterend uit, dat we die niet wilden laten zien aan onze kinderen. We hebben tegen hen dus niets gezegd over de foto's die we hadden. Toen de oudste vroeg of we foto's wilden maken hebben we gezeg dat we dat zouden doen, vervolgens hebben we na het opruimen de laatjes en deurtjes van een kast in de woonkamer weer opengedaan en daar twee foto's van gemaakt. Die foto's hebben we (op verzoek) later laten zien aan de oudste. Niet helemaal eerlijk, maar voor hem wel beter. De andere foto's hebben we allemaal gewist en zijn dus niet meer terug te vinden....

Goed

Iks denk dat jullie het heel goed gedaan hebben rekening houdend met de omstandigheden en de kinderen. En die foto's ( a little white lie) lijkt mij ook helemaal prima .

He Mamsie

Goed gedaan met de kinderen natuurlijk, maar hoe gaat het met jullie? Hebben jullie toch nog een beetje kunnen genieten van de wintersport?

Goed gedaan

Ik denk dat jullie het niet beter hadden kunnen doen onder deze omstandigheden. Je hebt het nu alleen over de kinderen, maar voor jullie is dit natuurlijk ook een angstige ervaring en vooral ook een om erg boos over te worden. Sterkte met het verwerken.