Lang weg door werk bij kind van 9: ervaringstips?

Er geen punt van maken

Hier een man dat wel eens een week of twee weg moest. Nooit met de kinderen dat veelvuldig besproken. Je kind kan die tijd wel dmv afspraakjes met zijn vader over het uit eten gaan of leuke films bekijken een andere invulling geven. Voor hij het weet ben je alweer thuis. Stuur hem om de paar dagen een kaartje. Dan heeft hij iets leuks voor een nieuwe verzameling. En weet hij dat je aan hem denkt.
Wel één keer de fout gemaakt met de kinderen vader uit te zwaaien op het vliegveld. Dat werden tranen en tuiten.

Nee joh

Als je nou een baby van 9 weken vier weken achter zou laten zou je misschien discussie krijgen, maar in dit geval is het te overzien. Ik zou ook zeker niet proberen om dagelijks te bellen, dat levert alleen maar extra emoties op. Het makkelijkst voor hem is als het normale ritme doorgaat. Misschien kunnen jullie op een vast tijdstip in het weekend skypen en verder mailen.

Niet te groot maken

Ik ben voor mijn werk een paar keer per jaar 1 à 2 weken weg. Merk dat zoon (ook 9) er nu met name in de weken er voor lastiger meeheeft dan een aantal jaren terug. Laatste keer zelfs tranen met tuiten bij het afscheid.
Door tijdverschil kan ik ook lastig bellen of facetimen. Ik heb de laatste keer weg (2 weken) 2 maal gefacetimed en dat waren zeer korte gesprekjes, want hij en papa hadden alles prima voor elkaar. Hij weet wel dat hij altijd mag bellen en dat gebeurde pas voor het eerst op de laatste dag toen hij een probleem met een vriendje had. En de dagen voor ik vertrek doen we wat speciaals op een simpele manier - samen eten koken wat hij uitzoekt, spelletjes etc.

Wat ook meespeelt is hoe je er zelf instaat. Voelt een kind feilloos aan. Er zijn redenen waarom ik fulltime werk en af en toe weg ben. Daar plukt zoonlief ook de vruchten van op een andere manier. Gedurende mijn trips mis ik zoon wel, maar echt moeilijk heb ik het er niet mee. Zal ook bij 4 weken niet het geval zijn. Speelt ook mee dat mijn vader bij de koopvaardij zat - die was 5 tot 6 maanden aan één stuk weg.

Uit t oog, uit t hart

Zoals hierboven al geschreven: niet zo'n probleem van maken. Als je zoon goed verzorgd wordt, dan komt het allemaal goed. Kinderen hebben toch een beetje 'uit t oog, uit t hart', dus als je elke avond belt dan wordt hij elke avond op het feit gedrukt dat je weg bent.

Trouwens wel opvallend dat volgens mij mannen zich nooit druk maken over dit soort dingen. Die voelen zich volgens mij minder onmisbaar. Want dat zit ook een beetje in deze vraag besloten. Redt mijn kind het wel zonder mij? Mannen gaan gewoon drie maanden op zee of op een booreiland werken, afscheid nemen, knop op en aan het werk. Veel vrouwen blijven altijd nog met hun hoofd gedeeltelijk thuis achter.

Man

Mijn man gaat regelmatig weg. Soms voor een paar dagen, soms voor een paar weken. Wij doen niet meer zo moeilijk. Hij pakt zijn koffer in. Zegt ons gedag en gaat gewoon weg. De kinderen zien hem vanzelf wel weer thuis komen.

Aan skypen doen wij niet. Hij belt wel maar door tijdverschil komt het soms niet uit. En de kinderen zijn bezig met hun eigen dingen en willen hem lang niet altijd spreken.

Wij brengen hem nooit weg naar de luchthaven. Ophalen doen wij ook niet. Hij neemt geen cadeautjes mee behalve als hij een keer naar een echt bijzondere bestemming gaat zoals Bhutan of zo.

En verder gaat ons leven gewoon verder. De kinderen moeten naar school, naar sport, muziekles etc. Als hij er niet is dan regel ik alles zelf wel. Onze kinderen zijn het natuurlijk ook gewend. Ze weten dat papa vaak weg is maar ik ben er wel en voor de kinderen verandert er verder in huis natuurlijk niets.

hier zelfde

Net als bij Vlinder gaat papa een paar keer per jaar naar het buitenland, wel nooit langer dan een week. Daar wordt ook nooit een toestand van gemaakt. Een keer hebben we hem voor de lol opgehaald met de trein, omdat dat zo uitkwam in het weekend, toen was hij een week weggeweest. Man belt wel elke dag, maar de kinderen hebben soms ook 'geen tijd' om aan de telefoon te komen, zelf vind ik het wel altijd even gezellig om de dag door te spreken.

Vorig jaar ben ik zelf 4 nachten weggeweest naar mijn beste vriendin in het buitenland. De jongste was 4 en ik vond mezelf eindelijk groot genoeg om zonder kinderen te kunnen ;-p Ik had eigenlijk gedacht dat de kinderen er tegenop zouden zien of mij zouden missen (ik was ook nog nooit zo lang zonder kinderen weggeweest) maar dat viel reuze mee! Jongste was de dagen ervoor wel een beetje verdrietig, maar niet heel erg. En toen ik naar huis belde miste hij mij niet eens, maar wel zijn broer, die dat weekend net een nachtje op kamp was

Tja, verder niet zoveel tips. Niet teveel aandacht aan besteden, probeer zelf te genieten van je uitstapje en waarschijnlijk valt het reuze mee.

Leven gaat door

Inderdaad vlinder zoals het bij jouw gaat doen wij het hier ook. Mijn man is regelmatig een paar dagen op reis, hij zegt ons gedag en gaat weg. Het leven van de kinderen gaat gewoon door er is school, sport, spelen bij vriendjes, een afspraak bij de tandarts en dat doen ze dan met mij.
Skypen of bellen doen we ook bijna nooit, afhankelijk van tijdsverschil of geplande activiteiten bel ik wel eens 's avonds met mijn man om even de dingen door te nemen die nodig zijn.
Nu ben ik ook weer een kleine week alleen met de kinderen, alles draait prima alleen dat wiskunde huiswerk op VWO niveau is niet echt mijn ding. Dochter is net met een niet gemaakte opgave naar school. Google is my best friend maar zelfs met google kwam ik er niet uit.

Haha Creabea

Groot genoeg om zonder kinderen te kunnen...dat is zo waar!! Wie mist wie nou eigenlijk? Zij gaan hier gewoon door met hun leventje, jij zit op je hotelkamer aan ze te denken. We moeten eens zelfstandig worden!

dochter had er altijd veel last van als papa weg was.

Bij haar helpt het om een foto van hotel en omgeving te zien en ze heeft lang rond etenstijd willen bellen om te vragen wat hij at. Zoon wil nooit met hem praten als hij weg is...

Mijk

Zoon

Zoon van 9 was afgelopen zomer een week op scouting-kamp. Ik heb hem vreselijk gemist.
De kinderen mochten een kaart maken om naar huis te sturen, schrijven, tekenen enzo. De de kaart die wij kregen stond alleen een zinnetje: "ik hou het hier wel een maand uit"
Ik geloof dat hij ons niet echt miste.