Tafelmanieren

Ze kunnen het wel

Mijn 10-jarige eet ook het liefst met haar handen. Ze kan wel prima met bestek eten en doet (moet) dat buiten de deur ook. Ik moet wel zeggen dat de meeste leeftijdsgenootjes nogal onhandig zijn met bestek. Ze hebben hun vork in hun rechterhand, of weten niet hoe ze hun bestek moeten neerleggen.

Hier ook

Helaas. Mijn zoons zijn 9 en 6 en moeten ook elke keer geattendeerd worden om toch die vork te pakken. Liefst eten ze alles met de handjes. Om over een mes gebruiken nog maar te zwijgen.

Aanvulling

Het zal niemand verbazen dat ik in de regel weinig opmerkingen maak over tafelmanieren. Ik ben allang blij als er gezellig gegeten wordt De enige opmerking die ik wel eens plaats is iets als 'er zit ketchup op je voorhoofd', en ik zeg wel wat over smakken (als het me opvalt).
En als je ze dan ziet zitten in een restaurant, keurige meisjes die precies doen zoals het moet.

voordoen

Zelf voordoen en af en toe eens op wijzen. Maar ik zou het ook wel goed vinden, dat met de vingers eten thuis. Als je ergens anders bent kun je ter plekke wel zien of en met welk bestek ze gaan eten. Keertje zeggen dat het wel handig is als je in een restaurant eet of het spreekwoordelijke bij de koningin eten.
Met 5 en 7 had ik vaak schaaltjes rauwkost en fruit, dat gaat vanzelf met de vingers op die leeftijd. Een vork geeft meer lanceringen.

Hier

Mijn kinderen van 10 en 6 eten ook vaker met hun handen dan met hun bestek, al blijf je honderd keer zeggen dat ze hun mes en vork moeten gebruiken. Maar inderdaad, ik ben vaak al lang blij dat ze lekker zitten te eten dus ik wil er geen scène van maken.

Maar ik vind ook dat ze buitenshuis of in een restaurant wel netjes met bestek moeten kunnen eten. En dat is iets wat ik ze toch echt thuis moet aanleren. Die vaardigheid komt niet zomaar uit de lucht vallen. Lastig dus.

eten met handen

Je kunt ook gewoon één dag per week instellen dat er met de handen gegeten mag worden (en dan natuurlijk niet net die dag pannenkoeken eten, dat is flauw) mits ze de rest van de week redelijk netjes hebben gegeten?

heerlijk

Heerlijk om te horen dat het bij anderen niet anders gaat dan bij ons. Scheelt me vanavond vast weer een heleboel frustratie.

Maar inderdaad hier 6,9 en 11 nog regelmatig handen in het bord, ketchup op plaatsen waar het niet bedoeld was en wat al niet meer.

Ik blijf corrigeren en het goede voorbeeld geven in de hoop dat het beter wordt.

Maar verbazingwekkend genoeg kunnen ze het buitenshuis veel beter dan thuis. Dat is dan wel weer prettig

oja

Je kunt het ook omdraaien en eens per week eten alsof je in een restaurant eet onder het mom van 'dat moet je ook leren' en het de rest van de week loslaten. Met de restaurantdag moet dan ook die van twee haar best doen.

Voor mij belangrijk

Voor mij zijn goede tafelmanieren enorm belangrijk. Het is een van de weinige dingen waar ik enorm om kan zitten te zeuren. Overigens vind ik met bestek netjes eten dan nog niet eens in de top van ergernissen zitten. Mijn absolute topprioriteit is smakelijk eten dus zonder vieze smakgeluiden, met gesloten mond, niet met volle mond praten en dat soort zaken. Daarna komt niet zeuren over het eten en onsmakelijke verhalen vertellen (tienerjongens mogen dat laatste graag doen). Pas na al die zaken komt netjes met bestek eten. Wat ik overigens ook belangrijk vind want tafelmanieren zijn voor mij sowieso van belang.

Ik geef de kinderen vanaf dat ze heel klein zijn al bestek maar zolang ze nog heel klein zijn zie ik het wel door vingers als een deel van de maaltijd met de hand wordt gegeten. Echter ook peuters kunnen al best jong een vorkje of een lepel leren gebruiken. Allebei tegelijk is vaak nog wat lastig. Met een jaar of 4 of 5 kunnen ze dan meestal wel redelijk met bestek eten. Zeker zolang ze het een simpele eenpansmaaltijd is. Snijden is vaak lastiger. Zo rond een jaar of 7 verwacht ik toch wel dat ze het helemaal beheersen, ook vlees snijden en dergelijke. Wat natuurlijk niet betekendt dat ze het altijd doen.

Mijn kinderen eten redelijk goed met mes en vork maar sommige dingen worden wel met de hand gegeten zoals inderdaad soms rauwkost. Heb ik liever niet maar daar zeg ik niet altijd wat van. Soms even geen zin in. En als ik een avond niet thuis ben eten ze volgens mij slordiger.

Onsmakelijke eetgeluiden en dergelijke zeg ik overigens wel altijd wat van en bij aanhoudend gedrag stuur ik ze van tafel. Daar kan ik gewoon echt niet tegen. Netjes met bestek eten staat iets lager op de lijst en daarvoor zal ik ze niet van tafel sturen. Wat niet inhoudt dat ik het niet belangrijk vindt maar weel iets minder belangrijk.

In elk geval kunnen ze hier allemaal heel goed met mes en vork eten. Ze doen het ook niet altijd maar ze kunnen het wel.

Keertje goed doen

Je kunt bijvoorbeeld met het kerstdiner thuis wat extra aandacht geven en de puntjes op de i zetten. Dochter maakte menukaartjes, we hadden voor- en nagerecht. Dus extra bestek van buiten naar binnen, echte glazen, stoffen servet op je schoot.
Maar het is ook leuk om een keer met stokjes te eten.
Maar ik vind de prioriteiten van Nur ook heel nuttig.
Ik moet hier ook nog weleens benadrukken welke verhalen je wel en niet aan tafel vertelt.
Tenzij ze natuurlijk onder ons in hun studentenflat aan de maaltijd zitten, dan doe je maar waar je zin in hebt met elkaar.
Maar ook daar kun je flexibel mee omgaan. Als het maar duidelijk is dat het niet hoort. Die van drie met een poep en plasverhaal maak je dat ook duideljk. Maar je laat het ook even gebeuren om te illustreren. En je doet een beroep op de redelijkheid.

Goh

Ik voel me een fossiel maar hier wordt echt met bestek gegeten tenzij het bij die maaltijd niet hoort. Denk aan patat, roti, shoarma, brood. Al vanaf dat ze mes en vork kunnen vasthouden eten ze met bestek en indien nodig met stokjes. Twee handen boven tafel, geen ellebogen op tafel en zo nog een rits dingen waar man en ik op letten.

Goed gedaan Juno!

Als het je gelukt is, je kinderen eten elke maaltijd netjes zoals het hoort zul je iets goed gedaan hebben. Per slot wat je kinderen goed doen heb je een aandeel in. Of hele volgzame ordelijke kinderen. Maar kinderen aarden ook vaak naar hun ouder denk ik.
Maar waarschijnlijk is dat wel geleidelijk gegaan en niet door je kinderen door te zagen bij elke maaltijd.

AnneJ

Ik hoop dat je het niet bedoelt zoals het er staat want het komt echt heel naar over. Volgens mij zijn onze kinderen vergelijkbaar.
Mijn kinderen hebben nooit met de handen mogen eten ook niet toen ze klein waren. En ja, ik besteed er iedere maaltijd aandacht aan.

Herinnering tafelmanieren

Wij waren gewend om brood uit het vuistje te eten en brood eten met mes en vork was ons vreemd. Bij het avondeten gebruikten we wel bestek.

Als wij aan tafel waren op zomerkamp in 1976 werd er altijd op gelet dat wij met mes en vork aten en géén ellebogen op tafel hadden. Er mocht niet gesproken worden. Als je niet aan deze regels hield kreeg je straf. Wij waren daar niet aan gewend en werden hard aangepakt. Dat staat mij nu nog bij.. als ik die postings lees met dat er geen ellebogen op tafel mogen dan hoor ik nog: "Ellebogen van tafel!!"

En daarom ben ik allergisch voor deze regels. Ik vind ze vreselijk conservatief. Maar het neemt niet weg dat mijn kinderen nooit tafelmanieren hebben gehad. Dit hebben ze heel geleidelijk geleerd. Zij hadden toen ze klein waren een lepel en als ze treuzelden kon ik ze af en toe voeren. Of ze namen zelf een hapje nadat ik had gezegd: nog één hapje (of twee, etc.). Ja, toen ze 1,5 of 2 waren gingen hun handen wel eens in dat eten, maar dat verdween heel geleidelijk aan. Later leerden ze zelf hun brood te smeren. En wat een van jullie zei dat ze buitenshuis wel meer tafelmanieren hadden en beter konden eten in tegenstelling tot thuis klopt als een bus! Ook aten wij geregeld in eettentjes of (weg)restaurants. Ik heb ze nooit achter de vodden gezeten. Inmiddels zijn ze 18 en 20 jaar en het is allemaal goed gekomen.

Dat laatste

Hoop ik dan ook maar hier. We eten nu weleens in een restaurant, maar dat is veelal nog een pannenkoek, of een kindermenu met dus friet oid. Ik hoop maar dat het netjes met bestek eten er tzt vanzelf inkomt, als ze wat meer grote-mensen-dingen gaan eten in een restaurant.

Post #4 van Okie Dokie: nee, ik vind m'n dochtertje van 2 jaar (en 4 mnd) nu nog te jong om al het eten met de handjes te verbieden. Ze heeft de lepel of vork het grootste deel van de maaltijd in haar hand (en eet vervolgens met de andere )

Vanavond voor het eten zei ik tegen mijn man: zullen we het nu eens 1x zeggen aan het begin van de maaltijd en dan verder laten gaan. We aten een hartige taart. Zoon van 7 wisselde handen en vork af, zoon van 5 heeft de quiche ontleed met z'n vingers en de lekkerste stukjes opgegeten. Ik vond het relaxt om er verder even niks van te zeggen. We waren echt niet zo erg als die moeder gisteren bij Jo Frost hoor , maar we letten er denk ik teveel op.

Oefenen

Wij gaan regelmatig chique uit eten en vonden het belangrijk dat dochter dat ook kon, en dat is gelukt, sinds ze 6 was kan ze uren mee.

Wij leerden het haar door iedere week 1 'restaurantdag' te houden. Dan aten we netjes. Grote pret als ze haar vader kon wijzen op ellebogen op tafel ofzo. Soms deden we ook: eten zoals het niet mag. Zo leerde ze het prima. Andere dagen: niet smakken ed, maar verder weinig regels. Met haar handen heeft ze nooit willen eten, maar ik zou me daar met 5 en 7 nog niet druk over maken, zolang ze wel normaal kunnen eten.

Loes

Leuk

Om eens restaurantdag te houden, en ook eens 'hoe het niet hoort'-dag.

Ik heb jaren geleden zomerkampen begeleid. Sommige kinderen aten heel slecht van de groenten en aardappels. Tot we piratendag hadden en zeiden: eten piraten met vork en mes? Neeee!! En eten dat ze deden! Van de sperziebonen en aardappels, ik weet het nog goed, geweldig.

Er is niets ergers

Dan aan tafel zitten en weten dat elke hap die je neemt gezien wordt, en elke beweging die je maakt geregistreerd wordt. Dat elk woord wat je zegt beoordeeld wordt op het feit of je je mond leeg hebt of niet.

Dat was in iedergeval niet iets wat ik mijn kinderen aan wilde doen. En ja, ik hou van tafelmanieren. Ik vind het erg fijn dat mijn kinderen met mes en vork kunnen eten, en dat ze niet smakken en praten met een volle mond.

Met de eerste alinea in mijn achterhoofd heb ik bij ons aan tafel de focus gelegd op het ontspannen samen zijn en gezellig eten en praten.
Voor de "tafelmanieren" had ik een ~voor mij werkbaar~ compromis bedacht, het eerste bord "netjes", dus met mes en vork, het tweede bord mochten ze net zo eten zoals ze wilden.
Dus werd hier het 2e bord pasta met de vingers gegeten, en als ze bedachten dat ze als een "hondje" wilden eten, dan was dat ook prima, dan kon dat

Oja, het eindresultaat: 7 jarigen die bij de chinees met stokjes kon eten, netjes zonder te knoeien, en die ik naar elk restaurant mee kon nemen en die overal met mes en vork konden eten.

Een bijkomend effect voor mij was dat ik altijd ontspannen aan tafel heb gezeten, zonder de nachtmerries van de eerste alinea.

Bestek

Hier heb ik er nooit heel veel aandacht aan besteed, aan eten met bestek. Wel altijd bestek gegeven van jongs af aan en geleidelijk gaat het dan steeds beter. Zoon hebben we heel lang gevoerd want at gewoon echt heel slecht. Die eet bij voorkeur nog steeds met een lepel. Vlees prikken doet hij wel met een vork en af en toe snijdt hij wat, maar het meeste krijgt hij in stukjes. Hij is 10 maar heeft altijd zo slecht gegeten dat ik het maar zo laat. Komt vanzelf wel.
Dochter is bijna 14 en eet al jaren prima met vork en mes, al blijft vlees snijden altijd lastig. Maar sinds we scherpere messen hebben gaat zelfs dat beter

Hierboven schreef volgens mij Juno iets over eten met stokjes indien nodig. Ik begrijp niet wanneer dat nodig zou zijn, zelf kan ik al niet eens met stokjes eten. Zal het mijn kinderen dus ook niet vragen. Overigens had dochter een tijdje een (half)Chinees vriendinnetje dat een keer een bakje noodles kreeg van dochter. Ze kreeg er een lepel bij maar kon daar dus niets mee. Ze gaf toen aan dat ze dit altijd met stokjes at. Toevallig had ik nog een verdwaald paar stokjes liggen waar ik haar heel blij mee maakte. Ik heb ze nog steeds in de la liggen, maar verder worden ze dus nooit gebruikt.

Stokjes

Bij onze Japanner hebben ze voor kinderen stokjes die aan elkaar vast zitten. Daarmee lukt het altijd Ik vind het zelf overigens ook erg lastig om netjes te eten met stokjes.

Sinbads vrouw

Ik snap wel dat het enorm vervelend is als iemand de hele tijd op je let maar ik gruw zo van smakken, met volle mond praten en ander onsmakelijk gedrag dat ik het gewoon echt altijd zie en me er enorm aan kan ergeren. Dus dat hamer ik er wel gewoon in.Als het eenmaal goed gaat hoef ik er niet meer op te letten. Op een gegeven moment weten ze het echt wel. En wat mij betreft echt hoe eerder hoe beter. En die keer dat er een tomaatje met de hand wordt gegeten zie ik dan wel voor de vingers (niet pasta of zo, dat gaat me dan weer te ver, zeker als er saus opzit)

Juno

Het was aardig bedoeld hoor, echt niet negatief. Sorry als dat niet overkwam.

Nur, sommige dingen

Gaan verder dan heel vervelend. Ik zie ons (3 kinderen, 1 vader) nog aan tafel zitten onder een loodzware wolk van broeiende stilte en onderdrukte irritatie? woede?

Wat het precies was weet ik niet, ik weet alleen dat "iets" genoeg was voor een woede/irritaite preek, al dan niet met een arm en hand die over tafel heen maaide om een tik uit te delen.

Nou ja, je snapt wat ik bedoel

Oja, eindresultaat van deze manier van netjes eten?
1 dochter met een eetstoornis
1 dochter met een "tik" rondom "gezellig aan tafel zitten"
1 dochter die al jaren niet meer aan tafel eet.

Eten met stokjes

Eten met stokjes is gewoon leuk , tenmiste, dat vind ik dan.

Dat heeft ook te maken met mijn "netjes eten trauma" denk ik zo.....

smakken

Heb ik nooit gehoord hier, maar 1 kind hier is veel strenger dan dat wij ouders zijn, en deze heeft gezorgd voor de regel 'niet praten met volle mond'. Nu hoorde ik dat eigenlijj al niet bij ons (en ik hoor het heus wel als het meer gebeurt, heb er zelf ook een hekel aan) maar hij hoorde het blijkbaar wel..
Overigens best lastig soms om hem hierin ruimte te laten zonder vervelende sfeer, want ander kind liep daardoor soms op tenen. (Spontaan voorzichtig praten met eten in de mond) middenweg opzoeken dus.
Verder eet het kritische kind niet erg netjes met bestek. Wel op zo'n manier dat het niet storend is aan tafel, dat scheelt.
Wij (als ouders..) zijn altijd heel soepel geweest. Maar moet zeggen dat het geheel er ook, imo dan, 'smakelijk' uitzag altijd. Heb ook weleens mee-etertjes gehad waarbij ik me voor kon stellen dat je als ouder minder soepel bent, omdat het geheel aan tafelmanieren gewoon aardig onsmakelijk overkwam. Waarschijnlijk gewoon onhandigheid van zo'n kind dus lijkt me lastig dat op aardige wijze aan te pakken. (Mijn kinderen zouden het heel vervelend vinden steeds op tafelmanieren aangesproken te worden.)
Eten moet een feestje zijn vind ik, als je heel voorzichtig moet eten omdat je 'constant in de fout gaat' geeft dat geen fijn gevoel. Maarja, andersom smaakt mijn eten me minder bij onsmakelijk gedrag. Vind m lastig.

Hier wel

Beide 8 en 10 eten netjes met bestek. Ik weet niet anders. Blijkbaar heb ik 1 onderdeel van de opvoeding wel goed gedaan
Ik kan me ook niet herinneren dat ik ze moest waarschuwen, ja toen ze 5 waren maar niet meer recent.
Smakken etc doen ze niet maar voornamelijk omdat ze zich zelf er enorm aan irriteren.
Ik wil wel dat er netjes gezeten wordt aan tafel, mijn kinderen zijn nogal wiebels en vooral mijn jongste heeft de neiging ondersteboven te hangen. Dat mag niet. Ze mogen ook van tafel als ze beide klaar zijn. Ze hoeven niet op ons te wachten.