17-jarige alleen thuis
Ik heb twee dochters van 17 en 12. De oudste heeft last van angsten maar door therapie is dat flink verbeterd. Ze durft nu nagenoeg alles wat andere pubers doen, maar is erg achterdochtig en op haar hoede.
Binnenkort wil ik een nacht van huis blijven en de kinderen samen thuis laten. 's avonds gaat dat goed maar mijn oudste blijft wakker tot ik thuis ben. Ze weigert om een nacht alleen thuis te blijven en wil dan bij haar vader of een vriendin slapen. Ik kan echter mijn 12-jarige niet alleen thuis laten dus als oudste er niet is moet ik voor haar ook iets regelen en dat is vaak lastig.
Eigenlijk vind ik dat oudste het maar gewoon moet leren. We kunnen ook een keer 'oefenen', dan kan ik een nachtje in de buurt uit logeren. Als ik dat aankaart maakt ze enorm drama. Oppas wil ze natuurlijk niet en ook het voorstel om een vriendin te laten logeren wijst ze resoluut af.
Wat vinden jullie? Zou je in deze situatie doorpakken of maar gewoon accepteren dat je aan huis gekluisterd bent tot de jongste oud genoeg is? Wat is de 'normale' leeftijd dat kinderen een of twee nachtjes alleen thuis blijven?
normaal
Niets is 'normaal', of eigenlijk dus alles. Dat is zo persoonsafhankelijk. Als je kind er nog niet aan toe is zou ik het niet doordrukken. Dat staat los van een leeftijd. Kan je 12 jarige niet ook bij haar vader of een vriendin logeren?
Angst
Angst heeft geen leeftijd. Ik kan mijn dochter van 18 jaar ook (nog) niet alleen laten. Ze slaapt soms wel bij vrienden of familie. Waarom is dat voor jou geen mogelijkheid voor je dochter(s)? Gaan ze beiden uit logeren.
Ze heeft je blijkbaar nodig, of een volwassene nodig, om zich veilig te voelen als ze het voorstel een vriendin te laten slapen afwijst.
Volwassenen zijn aangewezen om zich te bekommeren om kinderen, leeftijdgenoten kunnen daarin niet genoeg zijn.
Het beste zou zijn als ze op haar eigen tempo 'vorderingen' kan maken waarin ze zelf kiest om steeds meer vrijheden op zich te nemen. Je kunt wel wat voorstellen maar zij moet zelf haar angsten balanceren, juist omdat ze al 17 jaar is.
Mijn dochter heeft overigens ook medicatie tegen de angst, dat is mogelijk ook nog een optie om haar te helpen zelf haar angsten beter in toom te houden en zelfvertrouwen op te doen in nieuwe en spannende situaties.
Vader?
Als je oudste aangeeft dat ze dan wel bij haar vader wil slapen, kun je dan niet regelen dat de jongste ook meegaat? Als je zoiets regelt weet je zeker dat je niet halverwege de nacht naar huis hoeft, omdat het voor je oudste dochter toch te moeilijk is.
Normaal
Tot een half jaar geleden durfde ze ook niet zelfstandig met het openbaar vervoer. Daar hebben we dus wel op geoefend, het wel een beetje doorgedrukt, omdat een 16-jarige dat zou moeten kunnen. Het werd ook steeds vaker nodig. Dochter gaat nieuwe dingen niet op eigen initiatief willen.
Dus toch mijn vraag of een 17-jarige in het algemeen het geen probleem vindt om alleen thuis te zijn 's nachts.
Vader
Ze hebben niet dezelfde vader, en bij jongste is het wat lastiger om dat te regelen.
in het algemeen...
de ene 17 jarige niet, de andere wel.
Alleen
Als je gewend bent om samen te zijn is de eerste keer alleen toch wennen. Andere mensen geven je een gevoel van veiligheid. Vooral als je daar onzeker in bent is dat wel een testsituatie die je in je eentje moeilijk kunt relativeren. Je blijft dan in je eigen hoofd zitten. En zo bouwt de angst zich verder op. Vooral als je daar niet vrijwillig in zit.
Eigen initiatief
Zoon wilde, uit eigen initiatief, op zijn 18e alleen thuis blijven en niet mee met vakantie. Die was toe aan het gevoel van eigen verantwoordelijkheid en vrijheid en had genoeg vaardigheden en vertrouwen om zich in situaties te kunnen redden, alleen of door het inschakelen van mij, buren, vrienden of familie.
Uitnodigen
Misschien kun je je dochter uitnodigen om er over na te gaan denken. Het zou jou ook meer vrijheid geven en dochter is in principe oud genoeg om verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor zichzelf en zusje.
Als ze er zelf over nadenkt kan ze mogelijk wennen aan de gedachte en nadenken wat ze nodig heeft om zich wel goed te voelen.
Dat je aanvankelijk niet te ver weg bent en even terug kan komen, zonodig toch weer blijven.
Dat ze een beroep kan doen op anderen. Dat er een vriendin bij is en ze kan jou bellen in geval van angst en er op vertrouwen dat je dan ook echt komt.
Geef aan hoe belangrijk het voor jou is als dat zou kunnen. Je bent wel haar ouder en jij bent voor haar belangrijk.
Maar alleen als ze het vertrouwt.
Ik kan me voorstellen dat je het vervoer geforceerd hebt. Dat wil niet zeggen dat je dan in alle gevallen kunt forceren.
Vervoer is in haar eigen belang. Nadat het haar gelukt is kan ze de voordelen er van ook ervaren.
Oppassen op haar zusje is wat lastiger. De voordelen, opbouwen van zelfvertrouwen, merken dat je goed kunt reageren op incidenten of vragen, dat je je eigen angst kunt afleiden, dat de nacht na afloop meevalt.
Als je dat niet uit eigen keus doet, maar voor jou, zit er een element van weerstand in en kan ze het jou verwijten.
Het klinkt niet als een meisje dat zorgeloos door het leven gaat of zaken makkelijk van zich af kan zetten.
Dus je kunt het haar en jezelf lastig maken door het te forceren. Dan wordt het een soort zwemmen of verzuipen geval dat ik alleen zou doen als het echt heel belangrijk voor haarzelf zou zijn.
Oppasstudent?
Misschien kun je wel een oppasstudent inhuren. Die staat niet ver in leeftijd van je dochter af en daar kan ze zich mogelijk mee identificeren en wel die vaardigheden ontwikkelen die haar meer zelfvertrouwen en zelfstandigheid geven.
Je geeft aan dat het vooral voor jongere dochter is maar dat je dochter haar hulp natuurlijk ook kan vragen.
Je kunt aan de oppascentrale vragen hoeveel dat kost. En ik zou uitgaan van 2 kinderen omdat je expliciet ook wil dat de oppas beschikbaar is voor je oudste. Misschien valt de prijs wel mee.
Maar....
Jij vindt dat ze het moet kunnen, gezien haar leeftijd.
Je dochter gaat liever naar haar vader of een vriendin.
Persoonlijk zou ik dat respecteren en een oplossing zoeken voor de jongste. De oudste hoeft niet verplicht te zijn om verantwoording te dragen over broertjes en zusjes.
Ik zou dat alleen doen als een oudste dat prima vindt, er zelf aan toe is om alleen thuis te blijven. Dat is ze duidelijk nu nog niet, misschien over een paar jaar wel.
Het doordrukken van het vervoer was in haar eigen belang, het oppassen is in jouw belang, andere situatie.
coachen
ik zou het wel met haar als doel formuleren op de langere termijn, omdat 'wij als volwassenen weten' dat het heel fijn en prettig en handig is als ze meer op zichzelf durft te vertrouwen en 'ze zal het een keertje moeten' proberen. Maar ik zou het dan eerst met haar in positieve zin formuleren hoe fijn het zal zijn als ze op een dag deze angst niet meer zal hebben en wat voor haar dan de voordelen zullen zijn.
Dan kan het iets van haar worden waar jij haar bij kan helpen. En misschien dat ze halverwege dat proces ook inziet dat ze jou ook een plezier doet en dat het voor haar zusje misschien ook fijn en gezellig en vertrouwd kan zijn als ze wel met z'n tweetjes wil blijven als jij weg bent.
Dus formuleer het niet als een oplossing voor jouw probleem, laat zien dat je graag het probleem oplost, maar dat je haar gunt dat ze op termijn xxxx genoeg zelfvertrouwen heeft om het wel te kunnen. En dat je altijd haar wilt helpen door 'oefensituaties' te bedenken 
.
gr Angela
ik bedoel met de eerste alinea dat het geen zin heeft om te zeggen dat wij als volwassenen vinden/denken dat ze het toch een keer zal moeten. Dat weet ze diep in haar hart toch wel denk ik.
eigenlijk....
Dus als ik het goed begrijp, moet ze eigenlijk thuis blijven om op haar zusje te passen. Ze durft nog niet goed alleen thuis te blijven, en er is een alternatief. Maar omdat je geen zin hebt om wat te regelen voor het zusje, moet 'ze het nu toch eindelijk maar eens kunnen'.
Goed idee om haar stapje voor stapje zelfstandiger en weerbaarder te maken, maar ik vind de aanleiding discutabel. Het gaat je nu dus niet om het welzijn van je dochter, maar om je eigen gemak.
tja
Je kunt niet kijken hoe anderen het doen, mijn kinderen (17 en 15) zijn nog nooit een nacht alleen thuis gebleven maar ze zullen het best kunnen. Het is alleen niet nodig.
Jij vindt het blijkbaar wel nodig en omdat anderen het kunnen moet jouw kind het blijkbaar ook kunnen maar je weet allang dat jouw kind niet gemiddeld is. Zolang ze niet naar bed durft als jij 's avonds weg bent kan dit dus niet op de manier zoals je wil.
Mijns inziens moet je een andere oplossing zoeken.
Wat is normaal?
Mijn 17 jarige kan dit prima, maar dit is ook echt een ander kind.
No way echter dat ik dit zou gaan afdwingen. Je chargeert ook een beetje, want het zal echt niet zo zijn dat als ze 25 en 20 zijn, dat ze dan nog steeds oppas nodig hebben. Misschien jongste dan wel op oudste letten
Ook voor de onderlinge band zou ik dit niet afdwingen. Je oudste snapt vast dondersgoed dat ze thuis moet blijven voor haar zus, in een situatie die zij niet veilig vindt. Dat moet je beide kinderen niet aan willen doen.
Ze is nu 17. Ooit gaat ze op haar manier wel de wijde wereld in. Heb je haar al eens gevraagd vanaf welke leeftijd zij vindt dat ze groot genoeg is om alleen thuis te zijn?
Niet dwingen
Zij kan niet zoveel aan de situatie doen dat het lastig is om jongste kwijt te kunnen. Ze komt met twee alternatieven maar die bevallen niet omdat jij dan met jongste zit.
Jij hebt dus een probleem, niet je oudste.
Niet op die manier bij oudste leggen en zeker niet dwingen als ze dat eng vindt.
Eigenbelang
Er zit een stukje eigenbelang bij, maar dat is met het OV niet anders. Scheelt een boel geregel als je niet meer iedere keer hoeft te brengen en halen of het kind tegemoet reizen met de trein. Dochter wil over vier jaar op kamers, dus tegen die tijd zullen we het wel al eens geoefend hebben. Ik ga het er binnenkort eens met haar over hebben hoe zij het voor zich ziet.
vier jaar
Dat is best nog wel een hele poos. Ik zou het niet forceren. En.. nuja, Ik weet niet, maar er klinkt enige irritatie door in je berichten. Ik hoop dat je die hier ventileert en bij je dochter weet weg te houden…
Hier omgekeerd
Hier is het eigenlijk precies omgekeerd, maar dus met als resultaat hetzelfde probleem Oudste hier is pas 13, maar wel altijd vrij zelfstandig geweest. Versneld op de basisschool, daardoor al vanaf haar 10e overal alleen heen met het ov en nu geeft ze dus aan dat ze best wel eens een nachtje alleen thuis zou willen blijven.
Zou voor mij een uitkomst zijn, want ik zou idd ook wel eens een keer gewoon weg willen, maar heb hier 3 kinderen en een hond en nauwelijks oppas en al helemaal geen oppas voor 3 kinderen tegelijk. Zou het heerlijk vinden als ik de oudste een keer een nachtje alleen thuis zou kunnen laten met de hond en dan proberen voor die 2 anderen iets anders te vinden, maar voor mijn gevoel is 13 nog echt te jong. En dat is puur op basis van leeftijd, want ik weet zeker dat ze zich zou redden, alleen het idee. Volgens oudste blijft haar vriendin (een half jaar ouder)'zo vaak' alleen thuis, en sommige klasgenoten zijn vorig jaar al alleen op vakantie geweest naar zeeland, maar toch...
Met 17 zou ik het wel aandurven, maar nog niet willen forceren in een situatie als bij jouw dochter. Straks ben je terug bij af met die angsten van haar, daar zit niemand op te wachten. Ik zou denk ik (zoals iemand hierboven al adviseerde) ook gaan voor het samen met haar vinden van een oplossing.
Precies, coachen
Niet uitgaan van je eigen behoeften, ook al zijn ze nog zo begrijpelijk, maar je aanpassen aan haar tempo en haar begeleiden in het zelfstandiger worden.
Hier een kind (nu bijna 17, dus qua leeftijd wel vergelijkbaar) dat heel veel moeite heeft met vragen, en bijna een fobie voor telefoongesprekken. Het heeft me een jaar gekost om het kind zelf een kappersafspraak te laten maken, bij de buurtkapper, waar kind al vanaf 1,5 jaar regelmatig geknipt wordt. Maar dat is dus wel een heel mooi en veilig 'oefenobject'. Recente zelfoverwinning was zelf een afspraak maken bij de ortho. Ook dat doen we middels een rollenspel eerst even samen. En warempel, het lukte!
Zoiets moet toch ook lukken met jouw dochter. Eerst oefenen met achtervang, bijvoorbeeld de buren inseinen. Of misschien kun jij in een tent in de tuin, ik noem maar wat. In ieder geval, niet forceren. Maar dat was in de rest van de reacties al wel duidelijk geworden denk ik.
