Angst blokkeert contact met andere kinderen
Mijn dochter gaat sinds kort naar de brugklas en zoals vele brugpiepers vindt ze dit super eng.
Helaas voor haar kent ze niemand van haar klas en ze moet opnieuw vriendschappen sluiten.
Tijdens de basisschooltijd is ze door een groepje meisjes, waren eerst vriendinnen, stelselmatig gepest en figuurlijk weggeduwd.
Hierdoor is ze veranderd van een zeer spontane vrolijke meid met veel kinderen om haar heen in een stil muisje die altijd op haar hoede is, een afwachtende houding aanneemt en compleet dichtklapt bij het contact maken met kinderen in de brugklas. Ze probeert het wel maar in haar hoofd tekent ze uit hoe anderen over haar denken. Dit werkt zeker niet bevordelijk om contact te maken.
Uiteraard praten mijn man en ik hierover met haar en proberen wij haar te helpen maar ik merk dat ik dit niet alleen kan.
Wie herkent dit en wie heeft hulp gezocht (sociale vaardigdheidstraining etc) en kan mij aan een goede training helpen (Amsterdam) ?
Bedankt !
Hetzelfde gehad
Hai, mijn dochter heeft op de basisschool hetzelfde meegemaakt en was ook heel angstig geworden in sociale contacten, terwijl ze voor die tijd overal op afstapte en nergens bang voor was. Ik heb haar toen van school gehaald en aangemeld bij Esenco coaching. Die coach woont in Woerden maar komt bij je thuis, omdat het kind daar het meest op zijn/haar gemak is. Dochter heeft geleerd hoe ze kan omgaan met die negatieve gedachten dat anderen haar niet leuk vinden en heeft veel meer zelfvertrouwen en een beter zelfbeeld gekregen. Door de coach en het laatste jaar op een leuke basisschool zit zij nu weer lekker in haar vel. Ze zit nu ook in de eerste van het VO en ze voelt zich er helemaal op haar gemak. Een meisje had een keer een rotopmerking gemaakt tegen haar, maar die had ze in haar gezicht uitgelachen en gezegd: "je denkt toch niet dat het me iets kan schelen wat JIJ van me denkt?" Ze vertelde dat ze zelf verbaasd was dat ze dat ook daadwerkelijk meende.
www.esencocoaching.nl. Ik heb geen aandelen (en geen relatie met die man, haha), ik ben alleen heel erg enthousiast over zijn manier van werken. Dochter kreeg bijvoorbeeld tijdens een dipje een spiegeltje toegestuurd waar op stond: hier zie je een kanjer. En een keer een sticker met een heel verhaal in spiegelschrift, die ze op haar shirt moest plakken en voor de spiegel staan om het te kunnen lezen. En aan het eind een soort getuigschrift waarin dochter er natuurlijk fantastisch uitsprong. Hij geeft echt om kinderen/jongeren, dat merk je duidelijk. Hij voelt ook precies aan wat voor een kind belangrijk is (in dochters geval ballet) en is daar erg in geïnteresseerd. Op ballet voelde dochter zich wel vrij en op haar gemak, dus dat was voor hem een reden om te onderzoeken hoe dat kwam en waarom het in de klas niet zo was. Hij gaat ook rustig knikkeren of op een klimrek met een kind, als dat helpt om erachter te komen hoe een kind in elkaar zit.
Nou ja, genoeg opgehemeld, misschien kun je er iets mee.
