automutilatie
Dag meelezers, ik ben nieuw hier en wil meteen iets posten over iets heftigs met mijn dochter van 15. Zij is er een van een tweeling, ze heeft een tweelingbroer, en tijdens mijn pittige bevalling heeft ze een licht zuurstoftekort gehad, waardoor ze nu een cerebrale parese heeft. Niet een heel zware, ze loopt iets anders dan anderen, haar fijne motoriek is niet optimaal en ze praat iets onduidelijker dan anderen. Maar dat maakt wel dat anderen haar links laten liggen en haar nadoen. Ze heeft door de jaren heen een erg negatief zelfbeeld opgebouwd. Ze is daarbij ook nog eens heel gevoelig (hooggevoelig), waardoor alles wat om haar heen gebeurt erg 'binnenkomt'. Op school (ze zit nu in het laatste jaar van VMO-t) moet ze dit jaar echt op haar tenen lopen om voldoendes te halen. We hebben onlangs ontdekt dat ze zichzelf in haar onderarm gesneden heeft 'om de emotionele pijn niet te voelen'. Dat was 'gelukkig' de eerste keer dat ze het deed. We hebben meteen doorverwijzing gevraagd naar een jeugdpsycholoog, binnenkort hebben we daar een intake-gesprek.
Ik vind het allemaal nogal wat... Haar vader en ik zijn gescheiden, maar kunnen gelukkig nog goed door een deur samen. We proberen nu allerlei manieren te vinden om haar te helpen in haar verlangen geaccepteerd te worden (zowel door zichzelf als door anderen). Mijn dochter verlangt heel erg naar vriendinnen bij wie ze zichzelf mag zijn, die haar accepteren zoals ze is, en het wil haar maar niet lukken. Ik weet dat ze sterker moet worden 'van binnen', dat ze mag gaan leren hoe ze van zichzelf houdt en hoe ze zich minder aantrekt van wat anderen van haar vinden, maar dat neemt niet weg dat vriendinnen in het leven fijn zijn, zeker als je van die leeftijd bent.
Zijn er mensen die dit verhaal een beetje herkennen? En zo ja, hebben jullie hier een oplossing voor gevonden, of hoe gaan jullie hiermee om? Zowel kind als ouder. We wonen in de regio Nijmegen, tips voor praat-/lotgenotengroepen zijn uiteraard ook welkom!
Artikel OOL
https://www.ouders.nl/artikelen/zelfbeschadiging-bij-pubers
Ook op het forum wordt op een aantal plaatsen automutilatie door pubers besproken.
Mijn dochter heeft ooit een poging tot automutilatie gedaan. Gelukkig was ze te bewegen om haar spanning op andere manieren af te leiden. Stukje chocola eten, sporten, lopen, jezelf afleiden met iets leuks. Kop thee en een gesprekje komen halen.
Daarnaast heeft ze al een aantal jaren een goede therapeut voor de sores waar ze zelf mee zit en die ook voor een deel aanleiding was voor die poging.
Ik heb haar ook uitgelegd dat het niet handig is, het is nogal verslavend, liever zoek je andere manieren om om te gaan met onlustgevoelens bij echt wel realistische problemen.
Gelukkig ben je er snel bij.
ook een dochter met cp
Ik kan je niet helpen met het automutilatie deel, daar heb ik gelukkig geen ervaring mee.
Wel heb ik een dochter van bijna 14 met cerebrale parese (gmfcs 1, unilateraal), naast de spasticiteit heeft ze ook veel last van overprikkeling en kan ze heel heftig reageren op dingen, wat door de puberteit ook nog wordt vergroot. Soms hoort of onthoudt ze dingen ook anders dan ze gezegd zijn of is ze totaal kwijt dat we ergens over gesproken hebben.
Ik kom er steeds meer achter dat het echt niet makkelijk is om cp te hebben, ook niet in een lichte vorm (ik zeg niet dat jij dat denkt hoor!) Juist in een lichte vorm wordt je toch wel geacht op een redelijk normale manier mee te draaien met het gewone leven
Mijn dochter heeft weinig vriendinnen, maar wel een aantal vrienden. Toch heeft zij behoefte aan contact met lotgenoten. Ze doet 1 keer per jaar mee aan de revalidatieweek, dat is dan een week lang van 9 tot 5 naar het rc en daar een deel forced use therapie en een deel werken aan persoonlijke doelen. Maar ook een week lang elke dag met anderen met unilaterale cp of iets wat daar op lijkt, zoals een erbse parese. De herkenning, het niet hoeven uitleggen, niet de uitzondering zijn. Dat doet haar heel veel goed. Heeft jouw dochter contact met andere jongeren met cp of een andere beperking?
Ik weet niet of jou dochter er behoefte aan heeft en ik moet het sowieso ook met mijn dochter overleggen, maar wellicht kunnen we een keer afspreken ofzo.
Dank!
Ik heb zojuist mijn nick aangepast, moest even kijken hoe alles hier werkt... Ik heb bovendien onder gezondheid dit onderwerp ook geplaatst, omdat het me eigenlijk meer om de cerebrale parese en de mentale gevolgen daarvan dan om de zelfbeschadiging.
AnneJ, dank je voor je reactie! Wij proberen idd ook op die manier met onze dochter om te gaan, afleiding zoeken, een andere manier om af te reageren. En naar de juiste therapeut voor haar zijn we op zoek.
Inanna, ook een heftig verhaal zeg! Zo te lezen is de cp van jouw dochter behoorlijk heftig. Die van de mijne valt ergens wel mee, maar dat heeft voor acceptatie door anderen wellicht juist een negatief effect. Omdat ze op het eerste gezicht niets heeft... Je kunt mensen met wat voor aandoening of handicap dan ook sowieso nooit met elkaar vergelijken, ieder mens is uniek en ieder mens gaat er op zijn of haar eigen manier me om. De emoties van jouw dochter die je omschrijft herken ik zeker bij mijn dochter. Mijn dochter heeft het ook nog niet geaccepteerd, dat ze anders is dan anderen en dat ze sommige dingen minder goed kan dan ze zou willen. Ze heeft 1 echt goede vriendin, ze zijn al 10 jaar vriendinnen, maar die vriendin zit op een andere school op het VWO en mijn dochter doet VMBO-t. Ze heeft geen therapie met lotgenoten, en dat - of in ieder geval het contact met lotgenoten - is nu juist wat ze heel erg graag wil. Dat ze door anderen, die ook 'iets' hebben, geaccepteerd is zoals ze is en dat ze inderdaad, zoals jij ook schrijft, niets hoeft uit te leggen. Mijn dochter staat zeker open voor een ontmoeting, evt ook in ruimere setting, met meer jongeren. Mag ik vragen waar jouw dochter therapie heeft? Mocht je dochter open staan voor een ontmoeting dan horen we het graag!
Gesloten
Deze discussie is gesloten. Verwijderen doen we niet omdat de reacties dan ook weg zijn. De discussie gaat hier verder; https://www.ouders.nl/forum/gezondheid/kind-met-cerebrale-parese-en-eenzaam
Met vriendelijke groet,
Forumbeheer Ouders Online
