Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
maike

maike

31-10-2016 om 00:41

bang

De titel...Bang, ja....ik ben bang, bang dat mijn zoon van 14 niet goed terecht komt als er niet gauw iets gebeurd.
Mijn zoon was al vroeg een kind met gebruiksaanwijzing, nam alles erg letterlijk, was bang, was sociaal "slecht", voelde zich altijd het "pispaaltje".
Hij is op het basis onderwijs welgeteld 1 keer uitgenodigd voor een feestje.
Toen hij heel jong was, dachten we dat het met de thuissituatie te maken had, en zijn 4 jaar oudere broer.
Zijn broer is een jongen geboren met een neurologische hersenafwijking door een hersenbloeding in de zwangerschap, en ten gevolge van een hersenvliesontsteking. Al erg jong (2 jaar) naar het mythiel onderwijs, kon niet praten, vroeg veel aandacht, een kind met een behoorlijke rugzak, en nog steeds.

We waren nog niet echt ongerust, dachten, tja.....hij heeft het ook niet makkelijk, vaak gaat de aandacht naar broer, eerlijk is eerlijk.

Nu echter is grote broer een jongen die nog altijd slecht praat, niet kan lezen en schrijven, heel slim is, dat weet, en niets liever doet als leren. Is super gedreven, en van niet van plan om bij de pakken neer te zitten. Wil iedereen bewijzen dat hij niet dom is. is communicatief erg sterk, en is op sociaal vlak erg gegroeid, weet iedereen te raken.

Dit alles lijkt geweldig, maar zet een flinke stempel op het gezin, hij is nl zeer vasthoudend hierin is erg dwingend, en zijn er ook nog wat gedragsproblemen.(ook door diagnose PDD NOs en ADD ) Daarnaast gaat hem betrekkelijk veel "makkelijk" af die voor zijn broertje zo moeilijk zijn. Kortom, we zijn geen doorsnee gezin.

De zoon van 14 heeft het zeker weten niet altijd makkelijk gehad. De problemen begonnen in groep 6.Toen zijn eerste testen gehad omdat school dacht aan PDD NOS. Hieruit kwam geen diagnose, maar wel een groot verschil tussen verbale intelligentie en performale intelligentie. Daarnaast had hij ernstige faalangst.
De psychologe is dat op de school komen uitleggen en leerkrachten kregen wat handvaten om met hem om te gaan. Daarnaast gaf ze aan dat hij waarschijnlijk pas echte problemen zou krijgen in het voortgezet onderwijs.

En ja hoor, dit kwam indd uit. De laatste 2 jaar op de basischool waren voor hem een "hel". Een juf die haar uiterste best deed, de handvaten van de psychologe gebruikte, maar een juf die het geen "diagnose" vond, en de extra tijd die collega juf hierin stak maar belachelijk vond.
Een heel gedoe, met als gevolg, een kind dat het laatste half jaar op de gang zat omdat hij te veel aandacht vroeg, was namelijk erg onzeker, en nog erger mocht ook niet mee op schoolverlaterskamp, dit omdat de relatie juf, kind ondertussen "verstoord" was. Dit laatste heeft hem echt een flinke klap gegeven, hij was al onzeker, maar dit zorgde ervoor dat hij niemand meer vertrouwde, hij dat restje zelfvertrouwen wat hij nog had kwijtraakte !

Hij was blij dat hij naar het voortgezet onderwijs kon, een frisse start.
Niet dus...........na 3 weken begonnen daar de problemen al. Teveel, te onduidelijk, te snel, te groot, dat is zo n beetje wat er gebeurde.
Maar gelukkig een mentor die voor hem door het vuur ging, die die duidelijkheid wilde scheppen, die mee wilde denken, die haar best deed collega s uitleg te geven. Helaas, ook dit was te omslachtig, teveel leerkrachten om duidelijke afspraken te maken. Hij wed nog getest, en nu werd wel de diagnose PDD NOS geconstateerd, en na 1.5 jaar hebben we moeten kiezen voor speciaal onderwijs.

En ook dit was niet makkelijk. Kinderen met hele erge gedragsproblemen, kinderen in de klas waar hij echt bang voor was. Moeilijk, moeilijk.....voelde en voelt zich er nog onveilig, weet niet waar hij kijken moet en vertoont echt vluchtgedrag.

Na school deed hij veel spellen op de computer, niets geen vrienden, zomers lang, 30 graden, en hij zat binnen. Om gek van te worden, zou zo graag zien dat hij afsprak, vrienden had.
Nu echter heeft hij 2 vrienden, jongens van school. Sinds een tijdje spreekt hij af, gaat naar buiten, en hangt hij overal en nergens.

Ik ben blij voor hem, maar maak me ook zorgen, is de laatste tijd opstandig, luistert niet, en houdt zich niet aan afspraken.
Deze "vrienden" zijn voor hem hartstikke belangrijk, dat begrijp ik, helaas merk ik ook de invloed van de jongens.

Wat ik het meest beangstigend vindt dat bepaalde consequenties op bepaald gedrag hem niet meer raken.

Ik zie een jongen, die geen zelfvertrouwen heeft, niemand meer vertrouwd, vindt dat hij niets kan, niet kan omgaan met kritiek, positief, negatief , sociaal erg zwak is. Zij hele houding zegt, wat ik net beschreef, en ja......dit maakt me bang.

Fase

Het valt ook echt niet mee. Hopelijk lukt het hem wel om op school te blijven en door te gaan met leren?
Dit kan ook de tijd zijn dat sociale ervaringen heel belangrijk worden en soms ook ten koste gaan van school.
Hopelijk kun je er geduldig bijblijven want ik kan me voorstellen dat de paniek soms toeslaat.
Als jij voor hem maar de voorspelbare betrouwbare ouder blijft en blijft wijzen naar zijn toekomst en mogelijkheden blijft zoeken voor scholing en opleiding voor een zelfstandig bestaan, hoe klein ook.
Wat bedoel je met niet gevoelig voor consequenties?
Mensen met autisme zijn vaak niet gevoelig voor straf of voor beloning maar wel voor oorzaak en gevolg als ze goed begrijpen waar het over gaat en het een logische zaak is, geen pesterij of dwang.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.