Brugklas en vrienden maken
Onze dochter zit net een paar weken in de brugklas. Op de basisschool was ze een buitenbeentje, heel eigenzinnig en ze legt moeilijk contact omdat ze nooit ergens aan mee wou doen. Nu in de brugklas wil ze er wel graag bij horen. Dus gaat ze bij een groepje leuke meiden eten in de pauze etc. Ik heb al een paar keer gevraagd dat ze best mag afspreken met ze of dat ze ze meeneemt naar huis of iets dergelijks, samen huiswerk maken. De meeste meiden sms-en of chatten, maar daar doet ze niet aan mee, want ze zegt: dat vind ik niet zo nodig. Op zich vind ik dat heel sterk om op die leeftijd niet aan dingen mee te doen die iedereen doet, maar aan de andere kant sluit je jezelf ook wel weer buiten. Binnenkort hebben ze een brugklasfeest, met disco. Maar daar houdt ze absoluut niet van, ik denk ook misschien is ze daar nog niet echt aan toe, ze moet nog 12 worden.Als ze geen zin heeft in dat feest, dan hoeft ze niet te gaan natuurlijk, maar zo maak je dus wel weer moeilijk contact. Ik denk dat ze wel moet gaan en opbellen als ze echt naar huis wil.
Ik wil natuurlijk niet te veel opdringen, maar moet ik me zorgen maken? Of duurt het gewoon lang voordat ze een beetje hun draai gevonden hebben in de brugklas?
Accepteren?
Zo herkenbaar (ook weer)!
Onze dochter begon vorig jaar als brugpieper vol goede moed na een cursus plezier op school, èn een cursus weerbaarheid. Vastbesloten zich niet meer te laten pesten.
Ze kreeg in de eerste week een vriendin (hartsvriendinnen noemden ze elkaar, jaja!) maar toen na de kerstvakantie een ander vriendinnetje van dat meisje in hun klas kwam liet de 'hartvriendin' haar links liggen en begon haar openlijk te pesten.
Nu is ze aangehaakt bij een erg onzeker meisje, die ook regelmatig gepest wordt.
Het doet zeer te merken hoe ze erbuiten valt. Maar ik weet ook dat er altijd kinderen zullen zijn die alleen staan, en toevallig is dat er eentje van mij.
Ik was vroeger ook dat meisje-alleen-op-de-gang, maar ik voelde me totaal niet thuis bij klasgenootjes. Pas toen ik ouder werd -beroepsopleiding- kreeg ik aansluiting en werden mijn eigenschappen meer dan gewaardeerd. Dat vertel ik nu steeds aan mijn dochter: haar karakter past beter bij mensen die wat volwassener zijn. Volhouden, het beste ervan maken, vertrouwen hebben.... meer kan ik niet verzinnen, hoe zeer het soms ook doet. Ik wil haar het gevoel geven dat het niet uitzichtloos is (dat idee had ik destijds wel, en ik zou willen dat iemand me toen gezegd had dat het ooit anders zou zijn.
Accepteren dat ze is wie ze is, want ze is goed zoals ze is. Jammer dat die andere meiden dat niet kunnen zien nog.
Sterkte Ineke, ik begrijp je helemaal!
Josette68
Wat wil ze zelf?
Wil ze er graag bij horen,of is ze iemand die graag opzich zelf is?
Zo klinkt het wel een beetje...
Misschien eens met haar praten,dat niet meedoen het lastiger maakt om er bij te horen? Maar dat heb je vast al gedaan.
Klinkt ook wel als een zelfverzekerd meisje dat haar eigen weg gaat en doet wat ze zelf wil.
Wie weet vind ze nog wel een vriendin met dezelfde interesses?
Herkenning
Ik herken jouw gevoel wel. Onze zoon zit inmiddels in de tweede. Heeft zijn draai prima gevonden op het VO, maar op zijn eigen manier. Ik probeer hem ook regelmatig te sturen om tóch naar feestjes te gaan of af te spreken met wat jongens, maar blijkbaar heeft hij daar helemaal geen behoefte aan. Hij heeft één vriend op school die hier ook over de vloer komt. Verder voetbalt hij regelmatig met jongens uit de buurt, maar verder is hij heel graag alleen. Hij zit goed in zijn vel, dus ik doe er verder maar niet al te moeilijk over. Maar ik kan me er ook wel zorgen over maken hoe dat "later" moet. Wat als zijn leeftijdgenoten allemaal uitgaan en hij wil nog steeds niet? Ik ben best bang dat hij dan een einzelgänger wordt. Maar wat kan je daar aan doen, zolang hij zichzelf goed voelt?
Ook mijn zoon doet niet mee aan iets wat "alle anderen" wel doen. Net zo sterk als jouw dochter dus. En dat vind ik inderdaad ook knap.
Maar hoe zit jouw dochter in haar vel? Voelt ze zich er goed bij, zoals het nu gaat?
Emmalynn
Alvast bedankt voor de reacties
Fijn om te lezen dat er herkenning is. Ze zit volgens mij wel lekker in haar vel momenteel. Ze heeft nu wel een groepje meiden waar ze op school mee optrekt. Afspreken na school doet ze nooit. Ik denk ook omdat ze best ver weg wonen en wij ook, in de omliggende dorpen. Van andere ouders hoor ik dat de brugmeiden vaak de stad ingaan na school. Dat doet ze niet en eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Ze weet niet eens de weg in het centrum en shoppen en zo dat interesseert haar niet echt. Laatst hadden ze een discofeest. Ze houdt niet van disco, maar ze ging er wel heen en we hadden afgesproken dat als ze er genoeg van had dan mocht ze bellen. Ze belde dus na anderhalf uur op en we hebben haar opgehaald. Ze vond het wel leuk maar ze heeft niks met disco. Ook zit ze niet te chatten of op hyves met vriendinnen. Dus misschien ontgaan haar daardoor wel veel dingen en wordt ze misschien weer een buitenbeentje? Dat vraag ik me dus af. Ik wil haar natuurlijk echt niet er toe zetten om maar te gaan chatten en zo, maar als iedereen het doet.. Aan de andere kant ben ik daar dan ook wel weer blij mee, want ik zie bij een buurmeisje dat ze twee uur per dag op de computer zit te chatten, dat wil je ook niet natuurlijk. Ze spreekt nog wel af met haar vriendinnen uit groep 8, dat is wat lastiger, die moet ze dan echt bellen en iets afspreken.
Ik houd wel goed in de gaten of ze niet gepest gaat worden, maar ik geloof dat dat wel meevalt, ze heeft nu een nieuwe start gemaakt met nieuwe kinderen.
Nou ja het zijn wat overpeinzingen van een nieuwe brugklasmoeder zullen we maar zeggen.
Niet alle brugpiepers chatten
Mijn dochter houdt ook niet van chatten sms-en en zo hoor. Vindt ze allemaal veel te veel gedoe.
Ik zal later misschien nog wel eens met weemoed aan deze tijd terug denken.
Pippin
